ΣΕ ΤΡΟΧΙΑ ΠΡΟΩΡΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ, του Δ.Υφαντή

Σε τροχιά προώρων εκλογών

Μεταπασχαλινές ή μετακαλοκαιρινές

του Δ.Υφαντή

«Οι μόνες κυβερνήσεις που έκαναν εκλογές στο τέλος της τετραετίας ήταν οι κυβερνήσεις που ήταν βέβαιες ότι θα τις χάσουν.» Γ. Αλογοσκούφης, 11/11

Όλες οι ενδείξεις συνηγορούν ότι θα συνεχιστεί η παράδοση. Η κυβέρνηση θα προσφύγει σε πρόωρη διεξαγωγή των εκλογών και δεν θα εξαντλήσει την τετραετία, όσες διαψεύσεις κι αν κάνουν ο Ρουσόπουλος και ο ίδιος ο Καραμανλής. Το ερώτημα είναι πότε ακριβώς. Μετά το Πάσχα ή το φθινόπωρο του 2007; Δεν γνωρίζουμε την απάντηση, αλλά και η ίδια η Ν.Δ. ακόμα δεν έχει λάβει οριστικές αποφάσεις.

Δεν πρόκειται ακριβώς για αιφνιδιασμό, αλλά για έναν ψυχρό πολιτικό υπολογισμό των δυνατοτήτων να κερδηθούν με σχετική άνεση οι επόμενες εκλογές από τη μεριά της Ν.Δ. Όσο πιο γρήγορα, τόσο λιγότερη φθορά, τόσο λιγότερος χρόνος προετοιμασίας των αντιπάλων, και βέβαια μείωση της πιθανότητας έκτακτων περιστάσεων που εντείνουν την δυσαρέσκεια.

Μέχρι σήμερα όλες οι κυβερνήσεις που έκαναν χρήση του «δικαιώματος» των πρόωρων εκλογών επικαλούνταν «εθνικούς λόγους» και αναφέρονταν σε εθνικά ζητήματα ή το κυπριακό. Τούτη τη φορά, μάλλον, θα χρησιμοποιηθεί η συνταγματική αναθεώρηση και η ανάγκη μιας νέας εντολής για να προχωρήσει πιο γρήγορα η «μεταρρύθμιση», επειδή το επιτάσσει το «εθνικό συμφέρον». Πρακτικά λοιπόν οι εκλογές θα χρησιμοποιηθούν για να προχωρήσει πιο βαθιά και γοργά η νεοφιλελεύθερη απορύθμιση και το ξεζούμισμα των λαϊκών στρωμάτων. Με την ιδιαιτερότητα ότι οι εκλογές θα χρησιμοποιηθούν για τη νομιμοποίηση της «συνταγματοποίησης» του νεοφιλελευθερισμού.

Το θέμα όμως έχει τεθεί και όλοι προετοιμάζονται για μια προεκλογική χρονιά. Για την Αριστερά οι εκλογές αυτές έχουν σημασία γιατί δίνουν τη δυνατότητα να εκτεθεί πιο πλατιά και πιο μαζικά η ανάγκη να οικοδομηθεί ένα κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο για την ανατροπή του νεοφιλελευθερισμού. Αυτό θα μπορούσε να ήταν η σημαία μιας ενωτικής, ρεαλιστικής και ελπιδοφόρας προοπτικής γιατί θα ακουμπούσε σε μια πραγματική ανάγκη της κοινωνίας και των εργαζομένων. Το να τεθεί στη θέση αυτής της πολιτικής η «μικροπολιτική» και το «ίδιον όφελος» κάθε δύναμης της Αριστεράς, είναι απόλυτα συμβατό με την κυριαρχία του δικομματικού νεοφιλελευθερισμού και δεν ανησυχεί διόλου τον αστισμό.