Είναι απαραίτητο να ξεκαθαρίσουμε τα βασικά χαρακτηριστικά του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο θα διεξαχθούν οι ευρωεκλογές της 7ης Ιουνίου. Πολύ κωδικά και συνοπτικά, αυτά μπορούν να συνοψιστούν στα ακόλουθα:
Περιβάλλον κρίσης και έντονης επίθεσης στον κόσμο της εργασίας
Σε ολόκληρη την Ευρώπη η κρίση απλώνεται, και κανένας πλέον δεν αμφισβητεί πως βρισκόμαστε στη δίνη μιας μεγάλης καπιταλιστικής κρίσης. Μέσα στην κρίση εκδηλώνονται άκρως επιθετικές πολιτικές του κόσμου του κεφαλαίου απέναντι στους εργαζόμενους και τα δικαιώματά τους. Οι αστικές κυβερνήσεις (κάθε απόχρωσης) βρίσκονται με τα “πακέτα” παρά πόδα – πακέτα στήριξης των πλουσίων και αφαίμαξης των ήδη φτωχών. Η ανεργία εκτινάσσεται, τα λουκέτα πληθαίνουν, η οικονομία θα συρρικνωθεί κατά 4% σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Η Κομισιόν προβλέπει στις εαρινές εκτιμήσεις της ότι η ανεργία θα ανέλθει στο επίπεδο του 9,9% στην ευρωζώνη το 2009 και στο 11,5 % το 2010. Σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση αναμένεται να προστεθούν 8.500.000 άνεργοι στους ήδη υπάρχοντες 20.000.000 ανέργους. Οι δηλώσεις αξιωματούχων της ΕΕ ομολογούν τον πραγματικό φόβο των αστών στην Ευρώπη: φόβο εξεγέρσεων και “εξτρεμιστικών συμπεριφορών”, δηλαδή αγώνων και αντιστάσεων (βλέπε πλαίσιο). Στη χώρα μας οι πολίτες, όταν ρωτούνται για το ποιο είναι το βασικό πρόβλημα, απαντούν καθαρά πως είναι το οικονομικό ζήτημα.
Σύμφωνα με στοιχεία της δημοσκόπησης της GPO για το Μέγκα, (όλα τα στοιχεία που θα παραθέσουμε είναι από αυτήν την έρευνα) το 77% προτεραιότητα την αντιμετώπιση του οικονομικού προβλήματος, 29% την παιδεία, 28% την αντιμετώπιση της βίας και της εγκληματικότητας, 18% την υγεία, 14% την αντιμετώπιση των σκανδάλων, 9% την εξωτερική πολιτική.
Περιβάλλον σκανδαλολογίας και κρίσης του δικομματισμού
Η σκανδαλολογία που έχει ξεσπάσει και καλλιεργείται έντεχνα από το δικομματισμό και τα ΜΜΕ δείχνει τη σαπίλα και τη ρεμούλα του καπιταλιστικού συστήματος στην ελληνική εκδοχή του. Αλλά ταυτόχρονα είναι και μοχλός συσπείρωσης και αναστήλωσης του δικομματισμού. Ο τελευταίος όμως περνά μια περίοδο έντονης κρίσης και απονομιμοποίησης, που δεν ξεπερνιέται με ενέσεις και ασπιρίνες. Η προοπτική να καταγράψει ο δικομματισμός τα χαμηλότερα ποσοστά του σε αυτές τις ευρωεκλογές συνοδεύει το φόβο να μην υπάρξει αυτοδυναμία σε ενδεχόμενες βουλευτικές εκλογές, όποτε γίνουν αυτές. Αυτά τροποποιούν το πολιτικό σκηνικό και γεννούν πονοκεφάλους στην αστική τάξη. Ήδη, το γεγονός ότι ο κόσμος δεν “τσιμπάει” στη σκανδαλολογία και δεν δημιουργείται ρεύμα για το δικομματισμό, δυσκολεύει τον ορίζοντα για “καθαρές” λύσεις. Ο κόσμος δεν εμπιστεύεται τον δικομματισμό και θέλει να καταδικαστεί μέσα από τις ευρωεκλογές. Στην ερώτηση “αν στις Ευρωεκλογές πρέπει να σταλεί ένα μήνυμα ενάντια στην κυβέρνηση και την πολιτική της” οι πολίτες απαντούν 67% “ναι, μάλλον ναι” και 31.9 “όχι, μάλλον όχι”. Στην ερώτηση “αν στις Ευρωεκλογές πρέπει να υποστηριχθεί ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπανδρέου και η πολιτική του”, 61.2% απαντά “όχι, μάλλον όχι” και 37% “ναι, μάλλον ναι”.
Στην ερώτηση “Ανάμεσα στον Καραμανλή και τον Παπανδρέου, ποιος μπορεί να εκφράσει καλύτερα τα δικά σας συμφέροντα;” ο Καραμανλής συγκεντρώνει 28.9%, ο Παπανδρέου 34.1% και ο Κανένας 34.7%
Περιβάλλον άγριας επίθεσης στα δημοκρατικά δικαιώματα
Ο αστισμός περιχαρακώνεται και δημιουργεί μια σιδερόφρακτη πανοπλία νόμων και θεσμών για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τους αγώνες, τις αντιστάσεις, τις εξεγέρσεις. Τα όσα έγιναν το Δεκέμβρη προβλημάτισαν τους αστούς, όχι μόνο στη χώρα μας αλλά και πανευρωπαϊκά. Ο νέος νόμος για τις κουκούλες πάει μαζί με την ενεργοποίηση ενός κρατικού και παρακρατικού μηχανισμού για την τρομοκράτηση και παθητικοποίηση όσων θέλουν να αντισταθούν. Στην ουσία, στήνεται μια φάμπρικα σκλήρυνσης και φασιστικοποίησης της δημόσιας ζωής και των όρων ύπαρξης και δράσης κάθε μορφής συλλογικής έκφρασης.
Περιβάλλον σκληρής επίθεσης και απαξίωσης του ΣΥΡΙΖΑ και της αριστεράς που αυτός εκφράζει
Όχι μόνο από το δικομματισμό αλλά και από άλλα κέντρα έχει εξαπολυθεί μια επιχείρηση ώστε να εμποδιστεί η έκφραση ενός γνήσιου λαϊκού – ριζοσπαστικού – αναγεννητικού ρεύματος στην ελληνική κοινωνία. Και σωστά διαγνώστηκε ότι ο χώρος του ΣΥΡΙΖΑ εν δυνάμει θα μπορούσε να εκφράσει μια τέτοια προοπτική. Έτσι, παράλληλα με την προσπάθεια να μην χάσει τα σκήπτρα ο δικομματισμός, επιχειρείται, αν είναι να μειωθεί η δύναμή του, η χασούρα να πάει σε ακίνδυνα κανάλια: σε στηρίγματα του συστήματος (ΛΑΟΣ, Δράση, Παπαθεμελής), στον εύκολα αφομοιώσιμο χώρο των Πράσινων, στην αριστερά της συνεννόησης, της περιχαράκωσης και του συντηρητισμού (ΚΚΕ), στην ψήφο-χαβαλέ. Η επιστήμη των δημοσκοπήσεων και τα ΜΜΕ ήδη έχουν ταχθεί στην υπηρεσία του δικομματισμού και κατευθύνουν την ψήφο προς τα εκεί. Ειδικά τα ΜΜΕ και τα υπόλοιπα κόμματα κάνουν ό,τι μπορούν για να μειωθεί η επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ.
Η δυναμική παρουσία και ενισχυμένη καταγραφή του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι η καλύτερη απάντηση και θα ανοίξει νέους ορίζοντες για το λαό, την Αριστερά και τα κινήματα.
Ο φόβος της κοινωνικής αναταραχής
ανησυχεί την ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Αν βρίσκεσαι σε μια κατάσταση όπου χιλιάδες άνθρωποι αποκλείονται από την εργασία, θα δημιουργηθούν οπωσδήποτε κοινωνικές εντάσεις. Οι επιπτώσεις μπορεί να είναι περιορισμένες, μπορεί όμως να αποδειχθούν και επικίνδυνες. Είδαμε όλοι μας τι συνέβη στα γαλλικά προάστια το 2005, είδαμε όλοι μας την άνοδο του εξτρεμισμού στην κεντρική Ευρώπη και αλλού.
Βλαντιμίρ Σπίντλα,
επίτροπος κοινωνικών υποθέσεων της ΕΕ
Η κρίση προκαλεί απελπισία σε εκατομμύρια Ευρωπαίους, και δεν θα πρέπει να υποτιμούμε τον εκρηκτικό χαρακτήρα που θα μπορούσε να πάρει η κατακόρυφη αύξηση της ανεργίας.
Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ,
πρόεδρος της Ευρωζώνης και πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου