Σε απόγνωση οι ροδακινοπαραγωγοί, του Δημήτρη Δήγκα

Σε μαζικές κινητοποιήσεις οδηγήθηκαν φέτος οι παραγωγοί του βιομηχανικού ροδάκινου σε Ημαθία και Πέλλα. Οι αγρότες βρίσκονται σε απόγνωση καθώς οι βιομηχανίες ανακοίνωσαν την πρόθεσή τους να απορροφήσουν τη μισή φετινή παραγωγή σε εξευτελιστική τιμή.

Συγκεκριμένα οι βιομήχανοι θα απορροφήσουν 200.000 τόνους ροδάκινου, από τους 500.000 που εκτιμάται η φετινή παραγωγή. Η τιμή που προσφέρουν είναι τα 18 λεπτά το κιλό. Οι αγρότες από τη μεριά τους θεωρούν την τιμή καταστροφική μια και το κόστος παραγωγής για κάθε κιλό ανέρχεται στα 15 λεπτά. Καταγγέλλουν την τακτική των βιομηχάνων να συρρικνώνουν κάθε χρόνο την τιμή και μιλάνε για οργανωμένο καρτέλ που λειτουργεί με την ανοχή και την υποστήριξη του κράτους.

Η κυβέρνηση, από την πλευρά της, πρόσφερε 4 λεπτά στο κιλό οικονομική ενίσχυση κι έτσι η τιμή διαμορφώνεται στα 22 λεπτά το κιλό. Αυτό σημαίνει ότι ένα μέσο αγροτικό νοικοκυριό που καλλιεργεί 40 στρέμματα βιομηχανικά ροδάκινα θα έχει ετήσιο εισόδημα 9800 ευρώ. Εκτός από τη γενιά των 760 ευρώ έχουμε και τους αγρότες των 700, των 600 και των 500 ευρώ.

Η κατάσταση που διαμορφώνεται είναι αποτέλεσμα της εφαρμογής της ΚΑΠ και του ΠΟΕ και αφορά το σύνολο του αγροτικού πληθυσμού της Ελλάδας. Στο ίδιο πάνω κάτω αδιέξοδο βρίσκονται και οι παραγωγοί των φρούτων, του βαμβακιού, του καπνού, των σιτηρών κ.λ.π

Μετά την πλήρη αποβιομηχάνιση της χώρας, οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ προχωρούν με συνοπτικές διαδικασίες στο ξεκλήρισμα του συνόλου της αγροτικής τάξης της χώρας. Το τέλος των επιδοτήσεων, οι προωθούμενη συμβολαιακή γεωργία ανοίγουν το δρόμο στις πολυεθνικές, οι οποίες θέλουν να βάλουν χέρι στην πρωτογενή παραγωγή παραγκωνίζοντας τους αγρότες. “Ήδη στις γειτονικές βαλκανικές χώρες οι εν λόγω εταιρείες αγοράζουν χιλιάδες εκτάρια με σκοπό την παραγωγή αγροτικών προϊόντων αμφίβολης ποιότητας ή μεταλλαγμένων.

Αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό σε όλους μας είναι ότι πουθενά στον κόσμο δεν μπορεί να σταθεί αγροτική παραγωγή χωρίς επιδοτήσεις. Ακόμα και η Μέκκα του νεοφιλελευθερισμού ΗΠΑ επιδοτεί αδρά τους εκεί αγρότες της είτε για τη μείωση του κόστους παραγωγής είτε για την ενίσχυση της τιμής των προϊόντων.

Αυτό που πρέπει να γίνει στην Ελλάδα είναι να αλλάξει ο προσανατολισμός της παραγωγής από εξαγωγικός σε παραγωγή για τις ανάγκες της χώρας. “Ας μας πουν τι θέλουν αυτοί (εννοούν την κυβέρνηση) να καλλιεργήσουμε κι εμείς θα το κάνουμε”, είναι πάγιο αίτημα των αγροτών. Κι έχουν δίκιο, μιας και δεν υπάρχει κανένας κεντρικός σχεδιασμός. Οι διευθύνσεις γεωργίας που υπάρχουν σε κάθε νομό υπολειτουργούν ή ασχολούνται με γραφειοκρατικές εργασίες. Τα ινστιτούτα γεωργίας δε λειτουργούν επίσης λόγω έλλειψης προσωπικού και πόρων. Οι νεοφιλελεύθερες επιλογές έχουν παραλύσει τον παραγωγικό ιστό της χώρας. Η μόνη λύση είναι η ανατροπή τους.

Δημήτρης Δήγκας