Ακόμα πιο μαζικό, ακόμα πιο ζωντανό το Resistance 2009, του Μιχάλη Σιάχου

Αν πέρσι αντίστοιχη περίοδο μιλούσαμε και γράφαμε στην «Αριστερά!» με ενθουσιασμό για την επιτυχία του πρώτου Φεστιβάλ, που ξεπέρασε τις προσδοκίες, φέτος -χωρίς σε καμιά περίπτωση να λείπει ο ενθουσιασμός- κυριαρχεί η σιγουριά και η βαθιά πίστη ότι η ΚΟΕ μπορεί να δημιουργεί μεγάλα πολιτικά γεγονότα που συσπειρώνουν χιλιάδες ανθρώπους.

Η Δεύτερη Διεθνής Συνάντηση Κινημάτων Resistance 2009, με κεντρικό σύνθημα «ή εμείς, ή αυτοί», που πραγματοποιήθηκε στις 26, 27 και 28 Ιούνη στη Γεωπονική, κόντρα στο κλίμα του «εσωτερικευμένου» προβληματισμού για το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, συσπείρωσε πολλές χιλιάδες ανθρώπους από όλο το φάσμα της Αριστεράς και καταγράφηκε ως ένα απόλυτα πετυχημένο και μαζικό γεγονός μεγάλης εμβέλειας. Χιλιάδες άνθρωποι κάθε ηλικίας έδωσαν δυναμικό παρών και τις τρεις μέρες του φεστιβάλ, δημιουργώντας ένα ζωντανό ακροατήριο που συζητούσε, άκουγε, διάβαζε, διασκέδαζε. Οι πιο «μεγαλωμένοι» έδειχνα περισσότερο ενδιαφέρον για τις κεντρικές πολιτικές συζητήσεις, ενώ η νεολαία -χωρίς να είναι λιγότερο πολιτική- προτιμούσε πιο νεανικές συζητήσεις για κινήματα νεολαίας, για το ρατσισμό τα νέα μέσα ενημέρωσης κ.λπ. Οι δεκάδες αντιπροσωπείες από πολλές χώρες έβαλαν και πάλι τη δική τους σφραγίδα στο διεθνιστικό φεστιβάλ. Σε μια περίοδο που η παγκόσμια οικονομική κρίση δημιουργεί νέα δεδομένα, πυροδοτεί αντιστάσεις σε όλο τον κόσμο, η συνάντηση και ο συντονισμός των κινημάτων είναι πρωταρχικής σημασίας.

Για μια ακόμα χρονιά τα μέλη και οι φίλοι της ΚΟΕ ξεπέρασαν τον εαυτό τους. Αν και η κούραση από την πρόσφατη προεκλογική περίοδο ήταν σε όλους έντονη, δεκάδες άνθρωποι με ακόμα περισσότερη θέληση και πείσμα δούλεψαν αποτελεσματικά για την άρτια διοργάνωση του φεστιβάλ σε όλα τα επίπεδα. Από την οργάνωση των συζητήσεων, των μεταφράσεων και των συναυλιών, μέχρι τη λειτουργικότητα και καθαριότητα του χώρου, τις ταβέρνες, τα μπαρ και το κάμπινγκ. Μεταξύ της πληθώρας των περιπτέρων που είχαν στηθεί στο χώρο του φεστιβάλ, ξεχωριστή παρουσία είχε ο χώρος «Free Palestine».

1η μέρα

Η πρώτη μέρα του Φεστιβάλ (Παρασκευή 26 Ιούνη) ξεκίνησε με την εκδήλωση – συζήτηση με θέμα: «Παλαιστίνη και Μέση Ανατολή». Για το Παλαιστινιακό ζήτημα και τις τελευταίες εξελίξεις μίλησαν εκπρόσωπος της οργάνωσης «Γιοι της Γης» από την κατεχόμενη Παλαιστίνη (δηλαδή τα εδάφη που κατέλαβαν οι σιωνιστές το ’48), και εκπρόσωπος της Ένωσης Παλαιστινίων Εργαζομένων στην Ελλάδα.

Ο Αμίν, ο ομιλητής από την Παλαιστίνη, περιέγραψε με αδρά χρώματα την καταπίεση και ανελευθερία που βιώνουν οι Παλαιστίνιοι καθημερινά από τη σιωνιστική κατοχή. Χαρακτήρισε ανεδαφικά τα σχέδια για τη δημιουργία 2 κρατών, τονίζοντας ότι η μόνη λύση για την αποκατάσταση της ειρήνης στην περιοχή, είναι η ύπαρξη ενός και μόνο δημοκρατικού, σοσιαλιστικού κράτους στην Παλαιστίνη – στο οποίο θα συνυπάρχουν ειρηνικά όλοι οι κάτοικοι, ανεξαρτήτως θρησκείας, εθνικότητας κ.λπ. Έτσι θα διατηρηθεί, τόνισε, ο ιστορικά πολύπολιτισμικός χαρακτήρας της, ενώ έθεσε επιτακτικά το πάγιο παλαιστινιακό αίτημα για το δικαίωμα στην επιστροφή, δηλαδή τον επαναπατρισμό όλων των προσφύγων που διώχτηκαν από τα σπίτια τους από το 1948 κι έπειτα. Ο δεύτερος ομιλητής σχολίασε την πρόσφατη παρέμβαση του Ομπάμα, μίλησε για τις επιδιώξεις των Ισραηλινών και τη σκληρή γραμμή της ακροδεξιάς κυβέρνησης υπό τον Νετανιάχου. Αναφέρθηκε επίσης στις διαδικασίες διαλόγου ανάμεσα στις δυνάμεις της Παλαιστινιακής Αριστεράς με στόχο την κοινή τους δράση, διαδικασίες που αποτελούν μια ελπιδοφόρα εξέλιξη για την αποτελεσματικότερη αντίσταση του Παλαιστινιακού λαού. Στη συζήτηση παρενέβη και Παλαιστίνια της Δυτικής Όχθης, η οποία ζει σε καταυλισμό προσφύγων και περιέγραψε με απλό αλλά ιδιαίτερα συγκινητικό τρόπο την καταπίεση που βιώνουν καθημερινά από τη σιωνιστική κατοχή. Παράλληλα με τη συζήτηση για το παλαιστινιακό πραγματοποιήθηκε εργαστήρι με θέμα «Μετανάστες, ρατσισμός και ακροδεξιά – Η απάντηση του κινήματος».

Η κεντρική εκδήλωση είχε θέμα «Κινήματα και εξεγέρσεις της νεολαίας σε όλη την Ευρώπη». Συμμετείχαν αντιπροσωπείες από την Ιταλία, από τη Γερμανία και από τη Χώρα των Βάσκων, ενώ παρέμβαση έγινε και από το βουλγαρικό Κίνημα Αντίστασης «23 Σεπτέμβρη», που δραστηριοποιείται ιδιαίτερα στο χώρο της νεολαίας. Η πρώτη μέρα έκλεισε με συναυλία των Ρουμάνων Fanfare Ciocarlia, μιας από τις πιο δραστήριες και παραγωγικές μπάντες πνευστών στα Βαλκάνια, ξεσηκώνοντας για ακόμα μια φορά το κοινό με τους ξέφρενους ρυθμούς τους. Επίσης εμφανίστηκαν οι Trio Balkano, Eva & the Adam’s Garden και Kool a’ Shake.

2η μέρα

Τη δεύτερη μέρα του φεστιβάλ η πρώτη συζήτηση – εκδήλωση αφορούσε την «Προοπτική της Αριστεράς στην Ευρώπη». Ύστερα από τα εκλογικά αποτελέσματα που έφεραν την ευρωομάδα της Αριστεράς να χάνει 8 ευρωβουλευτές, εκπρόσωποι της ευρωπαϊκής αριστεράς, της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, αλλά και νέων ριζοσπαστικών κινήσεων που στέκονται κριτικά απέναντι στην ΕΕ συμμετείχαν στο Resistance 2009 και κατέθεσαν τις απόψεις τους αναφορικά με το πώς βλέπουν την προοπτική της Αριστεράς στην Ευρώπη. Ο σύντροφος Γιοάν από το Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα της Γαλλίας, αφού μίλησε για το ελπιδοφόρο ποσοστό του 4,9% του NPA , επεσήμανε χαρακτηριστικά ότι «εμείς καλούμε τον κόσμο, τη νέα γενιά, τους εργαζόμενους, να δημιουργήσουν μια νέα εναλλακτική ριζοσπαστική αριστερά με συνεχείς μάχες, μακριά από τη λογική της συνδιαχείρισης». Από την πλευρά του, ο σύντροφος Μπερντ, εκπρόσωπος του γερμανικού Die Linke, που στις πρόσφατες ευρωεκλογές εξέλεξε 8 ευρωβουλευτές (έναν περισσότερο από το 2004), μίλησε για την ανάγκη ενότητας της Αριστεράς και διαρκούς αγώνα και εντός του Ευρωκοινοβουλίου, αλλά και εκτός, στους δρόμους και τους χώρους δουλειάς. Εκ μέρους του Δικτύου των Κομμουνιστών (RdC) από την Ιταλία, ο σύντροφος Μάρκο Σαντοπάντρε απέδωσε την κατακρήμνιση της ιταλικής Αριστεράς στα λάθη του παρελθόντος και τις συγκυβερνήσεις με την κεντροαριστερά – τονίζοντας όμως ότι υπάρχει μια βάση τουλάχιστον 2 εκατομμυρίων ανθρώπων που περιμένουν μια ριζοσπαστικοποίηση από τους κομμουνιστές, ξεκάθαρες απόψεις και συνεχή αγώνα. Και οι τρεις εκπρόσωποι των ξένων αντιπροσωπειών που συμμετείχαν στο Resistance, συμφώνησαν ότι σε περίοδο κρίσης, όπως η σημερινή, η Αριστερά οφείλει να βγει μπροστά και να εμπνεύσει εμπιστοσύνη και νέο πραγματικό όραμα στον κόσμο.

Παράλληλα με τη συζήτηση για την Αριστερά στην Ευρώπη πραγματοποιήθηκε το εργαστήρι «Ημερολόγιο μιας τάξης», όπου καθηγητές και μαθητές συζήτησαν για την καθημερινότητα του σχολείου, τη μόρφωση και τους αγώνες.

Η δεύτερη μέρα κορυφώθηκε με την κεντρική συζήτηση που είχε θέμα: «Ο καπιταλισμός και η κρίση του», με ομιλητές τον Γιάννη Δραγασάκη, τον Κώστα Βεργόπουλο και τον Βασίλη Χατζηλάμπρου. Ο Γιάννης Δραγασάκης αναφέρθηκε στην εξέλιξη της κρίσης και στο αν βρισκόμαστε -όπως επιχειρούν να μας πείσουν- σε φάση εξόδου. Μεγάλη αναφορά, επίσης, έκανε και στους αγώνες που οργανώνονται (ή… δεν οργανώνονται) ανά τον κόσμο για το ποιος θα πληρώσει το κόστος της κρίσης, ενώ περιέγραψε αναλυτικά τι σημαίνει στην πράξη μια αριστερή αντιμετώπιση της κρίσης. Τέλος, αναφέρθηκε στην πρόσφατη εκλογική αντίδραση των λαών της Ευρώπης. Ο Κώστας Βεργόπουλος αναφέρθηκε αρχικά στα αποτελέσματα των ευρωεκλογών, σημειώνοντας ότι στην Ευρώπη κατίσχυσε η δεξιά. Αναφερόμενος στην κρίση, υπογράμμισε ότι φέρνει αναδιαρθρώσεις οι οποίες έχουν μεγάλο κόστος, τονίζοντας χαρακτηριστικά ότι γενιές ανθρώπων θα καταστραφούν για να βγούμε από την κρίση. Κατέληξε επισημαίνοντας ότι η Αριστερά παλιότερα ήταν διεθνιστική, και αυτό είναι πάλι σήμερα πρώτιστη αναγκαιότητα. Η αποκατάσταση της κοινωνικής συνοχής είναι η βάση πάνω στην οποία η Αριστερά πρέπει να βρει και πάλι τον εαυτό της. Ο Βασίλης Χατζηλάμπρου αναφέρθηκε στο αν η Αριστερά στην Ελλάδα και την Ευρώπη έχει δώσει τη μάχη στο πλαίσιο της κρίσης, και τόνισε ότι ιστορικά σε όλες τις κρίσεις ο συσχετισμός ήταν αυτός που έδινε την απάντηση προς τα ‘δω ή προς τα ‘κει. Και κατέληξε σημειώνοντας ότι το ζητούμενο στην κρίση είναι μια άλλη Αριστερά, που θα ενώσει και θα αναμετρηθεί με την πραγματικότητα. Το πρόβλημα -τόνισε- δεν είναι το εκλογικό αποτέλεσμα, αλλά το να πείσουμε ότι μπορούμε αλλιώς.

Μετά τη συζήτηση ακολούθησε η προβολή του ντοκιμαντέρ του Φώτου Λαμπρινού «Καπετάν Κεμάλ, ο σύντροφος», που ακολουθεί τη ζωή ενός Τούρκου αριστερού, ο οποίος πολέμησε στο πλευρό του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Η δεύτερη μέρα έκλεισε με τη συναυλία των Dead Prez (διαβάστε συνέντευξή τους στη σελ. 27), ενός από τα πιο γνωστά hip-hop και συνάμα πολιτικοποιημένα συγκροτήματα παγκοσμίως. Επίσης, εμφανίστηκαν οι Ladose, Οργή και ΤΖΡ.

3η μέρα

Η τελευταία μέρα του Resistance 2009 άνοιξε με την πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση «Η Λατινική Αμερική στο σταυροδρόμι: Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα;». Συμμετείχαν εκπρόσωποι του Νέου Κομμουνιστικού Κόμματος Αϊτής  (NPCH) και της Επαναστατικής Κομμουνιστικής Νεολαίας (JCR) Αργεντινής, οι οποίοι παρουσίασαν την κατάσταση στις δύο χώρες. Πρώτος ο σ. Ζοζέφ, παλαίμαχο στέλεχος του λαϊκού κινήματος της Αϊτής, με πολύχρονες φυλακίσεις και εξορίες, μίλησε για τις συνθήκες στη χώρα αυτή της Καραϊβικής, μία από τις φτωχότερες του δυτικού ημισφαιρίου, η οποία εδώ και δεκαετίες βιώνει την ιμπεριαλιστική επέμβαση με όσες μορφές μπορεί αυτή να πάρει: κατοχή, στήριξη της πολύχρονης δικτατορίας των Ντιβαλιέ, αλλεπάλληλα πραξικοπήματα, ωμές επεμβάσεις – με αποκορύφωμα την απαγωγή το 2004 του δημοκρατικά εκλεγμένου προέδρου Αριστίντ από Αμερικανούς πεζοναύτες, οι οποίοι τον εξόρισαν δια της βίας στη Νότια Αφρική και δεν του επιτρέπουν την επιστροφή στην Αϊτή. Οι κυανόκρανοι του ΟΗΕ λειτουργούν ως δυνάμεις κατοχής της χώρας και έχουν επανειλημμένα πνίξει στο αίμα τις αλλεπάλληλες εξεγέρσεις της φτωχολογιάς, που ζητά την επιστροφή του Αριστίντ και ανθρώπινες συνθήκες ζωής. Ο φυσικός πλούτος της χώρας καταληστεύεται, παραγωγή ουσιαστικά δεν υπάρχει, ενώ σημειώνεται τεράστια φτωχοποίηση του πληθυσμού και δραματική επιδείνωση των συνθηκών ζωής. Ο σ. Πάμπλο, από την Επαναστατική Κομμουνιστική Νεολαία Αργεντινής, μας μετέφερε την κατάσταση στην Αργεντινή, η οποία πριν από λίγα χρόνια είχε πληγεί από μία κρίση και σημαδεύτηκε από μία μεγάλη λαϊκή εξέγερση, το Argentinazo. Ο Πάμπλο αναφέρθηκε στα κινήματα που αναπτύχθηκαν το τελευταίο διάστημα (κίνημα ανέργων, ξεσηκωμός αγροτών κ.λπ.) και στις νέες μορφές οργάνωσης και πάλης που εμφανίστηκαν (μπλοκάρισμα δρόμων, καταλήψεις εργοστασίων, πολυτομεακά συντονιστικά κ.λπ.), σε μια περίοδο που η ανεργία αυξάνεται, η μαύρη εργασία εξαπλώνεται, ενώ υπάρχουν περιοχές στις οποίες ο πληθυσμός που ζει κάτω από το όριο της φτώχειας ανέρχεται στο 50%.

Παράλληλα με τη συζήτηση για τη Λατινική Αμερική πραγματοποιήθηκε το εργαστήρι με θέμα: «Νέα Μέσα – Νέα Κινήματα: Πολιτικός ακτιβισμός στη μετα-Ιντερνετ εποχή».

Η τρίτη και τελευταία μέρα του φεστιβάλ έκλεισε με την κεντρική συζήτηση, η οποία είχε ένα άκρως επίκαιρο θέμα: «Η ενότητα της Αριστεράς και οι διεργασίες στην Αριστερά και τον ΣΥΡΙΖΑ», με ομιλητές τους Αλέκο Αλαβάνο, Ευτύχη Μπιτσάκη, Βαγγέλη Χωραφά και Νίκο Γαλάνη (αναλυτικά οι εισηγήσεις και οι παρεμβάσεις του κόσμου στις «Σελίδες της Αριστεράς»). Η συμμετοχή του κόσμου ξεπέρασε κάθε προηγούμενο, αφού ο χώρος των κεντρικών εκδηλώσεων γέμισε ασφυκτικά. Την τελευταία μέρα έκλεισαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο οι Χαΐνηδες (διαβάστε συνέντευξή τους στο επόμενο φύλλο της εφημερίδας). Επίσης, εμφανίστηκαν οι Λιζέτα Καλημέρη & Μουσικώς Χύμα, Scarlet Sky και Lost for Words.