“Υπεύθυνα” συνδικάτα

ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο για μια ακόμα φορά, έδειξαν τα όριά τους, τις δουλείες τους και την απόλυτη ταύτισή τους με το δικομματισμό, φροντίζοντας να συνταχθούν με τις φωνές "υπευθυνότητας", που ήθελαν η 10η Δεκέμβρη πάση θυσία να… ξεφύγει από το γενικότερο κλίμα οργής εναντίον της κυβέρνησης και να τοποθετηθεί στην κλασική –σχεδόν εθιμοτυπική- διάσταση μιας ακόμα τουφεκιάς στον αέρα.

Πολύ πριν ο πρωθυπουργός ζητήσει την αναβολή της πανεργατικής-πανελλαδικής απεργίας της 10ης Δεκέμβρη, η πλειοψηφία του υποταγμένου συνδικαλισμού, δηλαδή ΔΑΚΕ-ΝΔ και ΠΑΣΚΕ-ΠΑΣΟΚ, είχαν φροντίσει να μεταφέρουν τη συγκέντρωση από το Πεδίο του Άρεως στο Σύνταγμα, ώστε να μην πραγματοποιηθεί η προγραμματισμένη πορεία, με δικαιολογία την αποφυγή τάχα των επεισοδίων, στο πλαίσιο του γενικότερου κλίματος των τελευταίων ημερών.

Σε μια περίοδο που η οργή των λαϊκών στρωμάτων ξεχείλισε, τα συνδικάτα και πάλι αναδιπλώθηκαν, συντασσόμενα απόλυτα με τη γραμμή του δικομματισμού. Αντί να δώσουν στην απεργία περιεχόμενο και στόχους που θα αναδείκνυαν, θα ονομάτιζαν και θα καταδίκαζαν μαζικά και αποφασιστικά τους υπεύθυνους της φτώχειας και της συνεπαγόμενης οργής των πλατιών λαϊκών στρωμάτων, αντί να μετατρέψουν τη 10η Δεκέμβρη σε ένα παλλαϊκό δικαστήριο καταδίκης της κυβέρνησης Καραμανλή, προτίμησαν να περιορίσουν την απεργία στο γνωστό εθιμοτυπικό πλαίσιο των καθιερωμένων ετήσιων "κινητοποιήσεων" ενάντια στον προϋπολογισμό, προσφέροντας απροκάλυπτα χέρι βοήθειας στον στριμωγμένο Καραμανλή.

Συνεχίζοντας, ακόμα και αυτές τις ώρες, τους γνωστούς και καλοδουλεμένους εδώ και χρόνια χειρισμούς, παρείχαν απλόχερα τις υπηρεσίες τους στο δικομματισμό και στην κυβέρνηση, βγάζοντας βέβαια τους κλασικούς δεκάρικους για "ανυποχώρητο αγώνα των εργαζομένων που πλήττονται" και τις ανέξοδες κορώνες από εξέδρες και τηλε-παράθυρα.

Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ απέδειξε για ακόμα μια φορά ότι, όπως και ο δικομματισμός, φοβάται τους εργαζόμενους. Φοβάται τις κινητοποιήσεις και τη μαζικότητα που αυθόρμητα προκύπτουν. Δεν θέλει οι κινητοποιήσεις να ξεφεύγουν από το σχεδιασμό και το "πρέπον". Και ποιο είναι, τελικά, το "πρέπον"; Όπως η ιστορία και η καθημερινότητα αποδεικνύουν, "πρέπον" για την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ είναι η υπογραφή κατάπτυστων συλλογικών συμβάσεων, ο χειρισμός των εργαζομένων και η συνδιαμόρφωση του κατάλληλου πλαισίου για την εναλλαγή του δικομματισμού στην εξουσία, μακριά και κόντρα στις ανάγκες των εργαζομένων.