Στο δρόμο η «Βοήθεια στο Σπίτι»
της Μ.Μ.
Σε κινητοποιήσεις βρέθηκαν στην Πάτρα το τελευταίο διάστημα οι εργαζόμενοι στο πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι» με αφορμή την μη πληρωμή τους από τον περασμένο Απρίλιο. Στις 25 Οκτώβρη πραγματοποίησαν 24ωρη απεργία. Κρατώντας μαύρες σημαίες, συγκεντρώθηκαν στο Εργατικό Κέντρο Πάτρας και, στη συνέχεια, συγκρότησαν πορεία με αυτοκίνητα μέχρι το κτίριο της Περιφέρειας και προχώρησαν σε συμβολικό αποκλεισμό της Ν.Ε.Ο. Πατρών – Αθηνών, φωνάζοντας συνθήματα. Τις κινητοποιήσεις συντόνισε ο διαπεριφερειακός σύλλογος εργαζομένων στα «Βοήθεια στο Σπίτι» των ΟΤΑ Δυτικής Ελλάδας. Η «υπόσχεση» από τον περιφερειάρχη για άμεση καταβολή των δεδουλευμένων δεν πρόκειται να λύσει το πρόβλημα που θα εμφανιστεί το επόμενο διάστημα, μιας και η χρηματοδότηση του συγκεκριμένου προγράμματος τελειώνει το 2007.
Είναι γνωστό ότι το πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι» είναι ενταγμένο στο Γ΄ΚΠΣ και χρηματοδοτείται κατά 75% από ευρωπαϊκά κονδύλια, με ορίζοντα 3+2 χρόνια και ημερομηνία λήξης το 2007, οπότε και πρέπει οι δήμοι να αναζητήσουν τρόπους συνέχισης της λειτουργίας του – κάτι που κάθε άλλο παρά εξασφαλισμένο είναι. Σήμερα υπάρχουν περισσότερα από 700 προγράμματα σε όλη την Ελλάδα, με 3.000 εργαζόμενους με ποικίλες συμβάσεις (συμβάσεις έργου, συμβάσεις ορισμένου χρόνου κ.λπ.), ενώ οι συμβασιούχοι στις προνοιακές δομές των ΟΤΑ είναι περισσότεροι από 20.000, εργαζόμενοι με μισθούς πείνας, όμηροι των εκάστοτε δημάρχων, αφού κάθε φορά η ανανέωση της σύμβασής τους είναι ερώτημα. Θετικό είναι πως σωματεία και σύλλογοι δημιουργούνται ακόμα και στις πιο δύσκολες εργασιακές συνθήκες.
Το θέμα των πόρων για τη συνέχιση αντίστοιχων κοινωνικών δομών ανοίγει πάλι τη συζήτηση για την υποχρηματοδότηση των δήμων, για την ανάγκη ένταξης των προγραμμάτων μέριμνας στον κρατικό προϋπολογισμό, για την ύπαρξη μόνιμων δομών με μόνιμο προσωπικό. Τα ζητήματα αυτά περιλαμβάνονται στα αιτήματα των εκάστοτε εργαζομένων, θεωρώντας πως οι μόνιμες κοινωνικές ανάγκες πρέπει να εξυπηρετούνται με μόνιμο και σταθερό τρόπο. Οι νεοεκλεγέντες δήμαρχοι τι έχουν να πουν, αλήθεια;