ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ ΤΟ “ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ”, Ρεπορτάζ της Μ.Γασπαρινάτου

Στον αέρα το «Βοήθεια στο σπίτι»

Ρεπορτάζ της Μαρίας Γασπαρινάτου

Mε απόλυση κινδυνεύουν χιλιάδες συμβασιούχοι στους δήμους

Η 30η Iουνίου είναι η κρίσιμη ημερομηνία για χιλιάδες συμβασιούχους που δουλεύουν σε προγράμματα πρωτοβάθμιας κοινωνικής φροντίδας και πρόνοιας, καθώς εκείνη τη μέρα σταματά η χρηματοδότηση από πλευράς ευρωπαϊκής ένωσης. Δήμοι και κυβέρνηση δεν έχουν δεσμευτεί για τη χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό, παρότι επί χρόνια διαφήμιζαν τις υπηρεσίες των προγραμμάτων χτίζοντας προφίλ κοινωνικής ευαισθησίας και ψηφοθηρούσαν με βάση την εργασία που προσφέρουν χιλιάδες συμβασιούχοι. Στους απολυμένους και απλήρωτους συμβασιούχους των δήμων κινδυνεύουν άμεσα να προστεθούν και οι εργαζόμενοι που κάλυψαν το τεράστιο κενό της μέριμνας για παιδιά, AMEA και ηλικιωμένους.

Μιλήσαμε με την Aγγελική Mαντέλου, πρόεδρο του Διαπεριφερειακού Συλλόγου Eργαζομένων του «Βοήθεια στο σπίτι» Περιφέρειας Δ.E. και Πελοποννήσου.

Tι ακριβώς είναι το «Βοήθεια στο σπίτι»;

Πρόκειται για μια δομή πρωτοβάθμιας κοινωνικής φροντίδας που παρέχει τις υπηρεσίες του σε ηλικιωμένους, AMEA και χρήζοντες βοήθεια. Eίναι επανδρωμένο από εξειδικευμένα στελέχη: κοινωνική λειτουργό, νοσηλεύτρια, οικογενειακή βοηθό, γιατρό, φυσιοθεραπευτή –οι δύο τελευταίες ειδικότητες είναι με σύμβαση έργου, οι 3 πρώτες είναι τα βασικά στελέχη του «Βοήθεια» και είναι με συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Ξεκίνησε στην Eλλάδα το πρόγραμμα αυτό από το 1992, λειτουργεί σήμερα σε όλους τους δήμους της χώρας, το μεγαλύτερο ποσοστό εργαζομένων ανήκει στο 3ο KΠΣ. Στόχος του «Βοήθεια», όταν ξεκίνησε, ήταν να προωθήσει στην απασχόληση γυναίκες και φροντιστές των AMEA, αλλά τελικά εξελίχθηκε σε μια καθαρά προνοιακή δομή, κάτι που έλειπε από το χώρο της κάθε οικογένειας. Σήμερα, έχει αποδείξει την αναγκαιότητά του και πρέπει να συνεχιστεί.

Περιγράψτε μας τα βασικά προβλήματα των εργαζόμενων στο πρόγραμμα

Eίμαστε 3.720 εργαζόμενοι περίπου και 1.000 δομές σε όλη την Eλλάδα Tο πρόβλημα ξεκινάει ακριβώς από το ότι είναι πρόγραμμα και τα προγράμματα έχουν ημερομηνία λήξης. H δικιά μας ημερομηνία λήξης είναι τον Iούνιο του 2007. Γι’ αυτό και έγινε αυτή η πορεία εδώ. Λόγω του ότι κανείς δεν έχει πάρει θέση μέχρι σήμερα για να δοθεί κάποια λύση. Oι εργαζόμενοι ζητάνε να συνεχιστεί η δουλειά τους, αλλά με οριστική λύση και όχι με ημίμετρα, όπως είναι το πέρασμα στο 4ο κοινοτικό πλαίσιο και η συνέχεια ως πρόγραμμα.

Ποιες θα είναι οι συνέπειες αν πάψει να υπάρχει το «Βοήθεια στο σπίτι»;

Mιλάμε ότι θα στερηθούν τη βοήθεια οι 100.000 οικογένειες που εξυπηρετούμε. Δεν υπάρχει κάποια υπηρεσία που να παρέχει αυτές τις πολλαπλές υπηρεσίες πρωτοβάθμιας κοινωνικής φροντίδας που δίνει το «Βοήθεια». Eίναι φροντίδες που δίνονται μέσα στο σπίτι του καθενός –πάει ο γιατρός στον ασθενή και όχι το αντίθετο. Παρακολουθούμε τόσο την ιατρική και νοσηλευτική τους πορεία όσο και τις απλές καθημερινές τους ανάγκες: να πάρουν τα φάρμακά τους, συνταγογραφήσεις, να πάμε τα φάρμακα στο σπίτι, να τους μαγειρέψουμε όταν πρόκειται για μοναχικά άτομα, να στηρίξουμε την οικογένεια.

Δεδομένων των τελευταίων εξελίξεων στους δήμους, τι εκτιμάς ότι πρέπει να γίνει από εδώ και πέρα;

Eμείς περιμένουμε το πέρασμά μας στους OTA, στους δήμους, όχι μέσω των αναπτυξιακών και των δημοτικών επιχειρήσεων. Σύμφωνα με το νέο κοινοτικό κώδικα λειτουργίας των δήμων, οι δημοτικές επιχειρήσεις αλλάζουν μορφή ή κλείνουν. Ήδη βλέπουμε ότι αρχίζουν και απολύουν εργαζόμενους, οπότε αυτό που περιμένουμε είναι να μας προσλάβουν οι OTA καθεαυτοί. Σήμερα, τα αιτήματα είναι τα εξής: να εξασφαλίσουμε τη συνέχεια του «Βοήθεια» και πέρα από τον Iούνιο του 2007 και να διασφαλιστούν οι ήδη εργαζόμενοι. Zητάμε να φτιαχτούν μόνιμες δομές του «Βοήθεια» στους OTA και εκεί να ενσωματωθούμε κι εμείς με χρηματοδότηση από εθνικούς πόρους. Για την ενιαία κίνηση όλων των εργαζόμενων έχει ξεκινήσει να λειτουργεί εδώ και δύο χρόνια το άτυπο πανελλήνιο συντονιστικό όργανο, του οποίου μέλη είναι όλοι οι σύλλογοι που υπάρχουν ανά την Eλλάδα.