Εργαζόμενοι στη χαρτοβιομηχανία Φάρος: “Δεν θα εγκαταλείψουμε” του Γιώργου Παπαϊωάννου

Μέλη της Ένωσης Εργαζομένων βρέθηκαν μαζί με την εφημερίδα μας στη χαρτοβιομηχανία Φάρος, στον Άλιμο. Οι περίπου 40 εργαζόμενοι, που βρίσκονται σε επίσχεση εργασίας, περιφρουρούν το εργοστάσιο με βάρδιες, στις οποίες συμμετέχουν όλοι. Μας εξήγησαν το λόγο της κατάληψης:

"Ήρθαν την προηγούμενη εβδομάδα από την εργοδοσία για να φορτώσουν κάποια μηχανήματα και στο τσακ το προλάβαμε, ήμασταν τυχεροί. Έχουμε κάνει από τον Οκτώβρη ασφαλιστικά μέτρα. Ένας συνάδελφος πέρασε, το είδε και μας το είπε. Προφανώς ήθελαν μ’ αυτά τα μηχανήματα να δουλέψουν αλλού, χωρίς, φυσικά, τα έξοδα. Γιατί, άμα δείτε το γραμματοκιβώτιο, όλο εξώδικα είναι από προμηθευτές στους οποίους χρωστάει και τέτοια…"

Γιατί όμως κάνουν οι εργαζόμενοι επίσχεση εργασίας; Μας εξηγούν οι ίδιοι:

"Εδώ και δύο χρόνια, υπήρχε καθυστέρηση πληρωμών, μία εβδομάδα, δύο εβδομάδες, αλλά τον τελευταίο χρόνο άρχισε και μεγάλωνε. Μέχρι που φτάσαμε στον Ιούλιο και ήμασταν απλήρωτοι δυόμισι μήνες. Φύγαμε για άδεια κανονικά και, όταν γυρίσαμε, είδαμε ότι πλέον δεν πλήρωνε τίποτα. Από τους εργαζόμενους άλλος παραιτιόταν, άλλος ζήταγε εικονικές απολύσεις και γενικά απογοητεύτηκαν. Γύρω στα 8 άτομα ξεκινήσαμε μια επίσχεση από τον Οκτώβρη για να ζητήσουμε τα λεφτά μας. Κάναμε κάποιες καταγγελίες, πήγαμε μέχρι και στο ΙΚΑ, γιατί μας κόλλαγε 20 ή 15 αντί για 25 ένσημα. Δηλαδή, πήραμε χαμπάρι ότι 2 χρόνια μάς κόλλαγε έτσι τα ένσημα. Αυτή προσπαθούσε να μας πει ‘δουλέψτε, θα τα πάρετε, δεν θα τα χάσετε"".

Η εταιρία Φάρος παρήγαγε διάφορα είδη γραφείου, γραφική ύλη, χαρτικά. Ήταν μέχρι τώρα από τις σημαντικές εταιρίες στο χώρο. Άνθισε την περίοδο διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, αφού τότε είχε πάρει πολλές δουλειές από το δημόσιο. Αλλά και μέχρι τώρα είχε πολύ σημαντικούς πελάτες (μεγάλες τράπεζες, δημόσιους οργανισμούς κ.λπ.) και τροφοδοτούσε και το λιανικό εμπόριο. Η πορεία της εταιρίας και η αντιμετώπιση των εργαζόμενων δεν δικαιολογείται από τα οικονομικά της δεδομένα. Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι μας είπαν:

"Βγάζανε εκατομμύρια. Δεν δικαιολογείται ζημιά. Το μόνο που έκανε τόσο καιρό ήταν να κλαίει και να λέει "δεν θα χαθείτε, θα το σώσουμε", να λέει πολλά ψέματα. Και άμα τον έχεις μπροστά σου, τον πιστεύεις. Αλλά τελικά αποδείχτηκε ότι κορόιδευε, και κορόιδευε συνειδητά…"

Η αντιμετώπιση από το κράτος, φυσικά, είναι αυτή που θα περίμενε κανείς από ένα τέτοιο κράτος… Κανείς αρμόδιος σε τέτοιες περιπτώσεις δεν έχει μια απάντηση για το πώς θα ζήσει αυτός ο κόσμος και για το αν δικαιούται να ζήσει, από τη στιγμή που ο εργοδότης αποφασίζει να μην πληρώνει τα δεδουλευμένα. Το ΙΚΑ και η Επιθεώρηση Εργασίας αδιαφορούν επιδεικτικά, αφού οι νόμοι και η γραφειοκρατία είναι έτσι φτιαγμένα ώστε να εγκαταλείπονται οι εργαζόμενοι στη μοίρα τους. Αυτή τη στιγμή, οι εργάτες στη Φάρος παίρνουν επίδομα επίσχεσης, το οποίο είναι όσο το επίδομα ανεργίας, αλλά θα τους αφαιρεθεί από το επίδομα ανεργίας, αν βγουν οριστικά στην ανεργία!

Οι εργάτες στο Φάρο, με τον αγώνα τους, δείχνουν το δρόμο για τους εργαζόμενους. Δεν περιμένουν αν θα φιλοτιμηθεί ο εργοδότης να τους πληρώσει κάποια στιγμή. Συσπειρώθηκαν και οργανώθηκαν για να διεκδικήσουν από τους εργοδότες και το κράτος αυτά που τους ανήκουν και περιφρουρούν την περιουσία που οι ίδιοι δημιούργησαν με τη δουλειά τους. Οι εργάτες λένε:

"Πολλαπλασιάζονται οι καταστάσεις σαν τη δική μας. Η ανεργία μπορεί να έρθει πολύ εύκολα στην πόρτα σου. Δεν είναι τίποτα σίγουρο πια. Βλέπεις, ακόμα και στο δημόσιο, οι περισσότεροι είναι πλέον με συμβάσεις. Κι όσο πάει και χειροτερεύει. Έχει σημασία το τι θα κάνει ο κόσμος. Το πιο σημαντικό είναι να αγωνίζεσαι και να είσαι οργανωμένος. Σε σωματεία και επιτροπές. Δεν θα εγκαταλείψουμε, δεν θα το αφήσουμε έτσι, θα το παλέψουμε. Γιατί μόνο έτσι, με αγώνα, θα μπορέσουμε να καταφέρουμε κάτι".

Γιώργος Παπαϊωάννου