“Η ζημιά ενός κουλουριού”, σχόλιο που δημοσιεύτηκε στην Ελευθεροτυπία, 05/05/2008

Η συμβολική διαμαρτυρία λίγων μελών της ΚΟΕ (συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ) κατά την Πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση με το «πέταγμα» ενός κουλουριού μπροστά από την εξέδρα των ομιλητών της ΓΣΕΕ δημιούργησε πολιτικό ζήτημα: Μορατόριουμ τέλος και θερμό επεισόδιο ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ είδαν τα δημοσιεύματα. Σταλινικές συνιστώσες κατήγγειλε η ΠΑΣΚΕ. Διάσπαση στο συνδικαλιστικό κίνημα εκτίμησαν ορισμένοι. Μένει ανενόχλητη η κυβέρνηση διέγνωσε η αντιπολίτευση… Δικαιολογείται μια τέτοια φασαρία από τα πραγματικά γεγονότα;

Η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα ηγεσία της ΓΣΕΕ βρήκε την αφορμή να ακυρώσει την πορεία της Πρωτομαγιάς για πρώτη φορά στη μεταπολίτευση. Απόφαση απαράδεκτη και προσχηματική που επιχείρησε να καλύψει την ελάχιστη συμμετοχή των δυνάμεων ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ στη συγκέντρωση.

Το πραγματικό πολιτικό ζήτημα ήταν και είναι άλλο: Η εντεινόμενη πίεση στον ΣΥΡΙΖΑ, και η επαναφορά του πολιτικού συσχετισμού στην ισορροπία της καλής περιόδου του δικομματισμού. Έτσι το κουλούρι πήρε άλλη διάσταση και παρουσιάστηκε περίπου ως βίαιη ενέργεια, ενώ χρεώθηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ (ή στις συνιστώσες του) και τα αβγά και οι πασχαλιάτικες στρακαστρούκες…

Ξεπερνιέται λοιπόν ότι η αύξηση από 1/1/2008, σε καιρούς ακρίβειας και σκληρής λιτότητας είναι πραγματικά όση κοστίζει ένα κουλούρι (ενάμισι για την ακρίβεια), και ακόμη χειρότερα ξεπερνιέται η συμβολική σημασία της υπογραφής αυτών των αυξήσεων από τη συνδικαλιστική ηγεσία πριν καν στεγνώσει το μελάνι από την υπογραφή του αντιασφαλιστικού νόμου και εν μέσω της πρότασης μομφής.

Ξεπερνιέται δηλαδή η έμμεση αλλά σαφής δήλωση μιας αντιπολίτευσης που συμπολιτεύεται. Ξεπερνιέται και ο εμπαιγμός του προέδρου της ΓΣΕΕ και στελέχους του ΠΑΣΟΚ: «σπάσαμε την εισοδηματική πολιτική της κυβέρνησης»! Ξεπερνιέται και η αποστροφή νέων κυρίως εργαζομένων για το συνδικαλισμό και τις συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες. Ξεπερνιέται η εικόνα της μισοάδειας πλατείας. Ξεπερνιέται τελικά ότι όλα τα παραπάνω είναι που αφήνουν ανενόχλητη την κυβέρνηση.

Η ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής προϋποθέτει πραγματική πολιτική και κοινωνική αντιπολίτευση. Η καταγγελία της συναινετικής δικομματικής υπογραφής της ηγεσίας των συνδικάτων σε τέτοιες συμβάσεις φτώχειας, είναι απαραίτητη, ακριβώς για να υπάρχει αντιπολίτευση στην κυβέρνηση Καραμανλή.

Η ενότητα στο εργατικό κίνημα υπάρχει στο βαθμό που αντιπαρατίθεται στα εργοδοτικά συμφέροντα. Και η ενότητα στην αντιπολίτευση υπάρχει στο βαθμό που είναι πραγματική αντιπολίτευση για μια άλλη πορεία για το λαό και τον τόπο και όχι δικομματική εναλλαγή με την αριστερά υπάκουη και συμπληρωματική δύναμη.

Υ.Γ. Τα φαντάσματα του παρελθόντος επέστρεψαν με τις διαρροές και τις δηλώσεις εχθρών και φίλων για «σταλινικές συνιστώσες». Τόσο περιορισμένο λεξιλόγιο; Τόσος ξύλινος λόγος; Η αλήθεια είναι ότι μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει μια μεγάλη συμπαράταξη διαφορετικών αριστερών κομμάτων και οργανώσεων. Κάποιες από αυτές αντιστέκονται στα όρια της συνήθους πολιτικής νωχελικότητας. Ο στόχος όμως είναι κοινός και αφορά την ανατροπή του νεοφιλελεύθερου μονόδρομου.