Προσυνεδριακή συζήτηση: Ένας απερίφραστα θετικός απολογισμός

Τέσσερα χρόνια μετά την ίδρυσή της και μπροστά στο 2ο Συνέδριο, η KOE κάνει έναν κατηγορηματικά θετικό απολογισμό. Ποια είναι η έννοια αυτού του θετικού απολογισμού; O απολογισμός για μια οργάνωση δεν είναι λογιστικό άθροισμα θετικών και αρνητικών σημείων, επιτυχιών και αδυναμιών. Δεν είναι μαθηματικά. O απολογισμός για την KOE είναι θετικός γιατί ιεραρχήσαμε σαν πρώτο και αναγκαίο βήμα για μια κομμουνιστική οργάνωση την εμπλοκή μας με την πολιτική παρέμβαση, με την πολιτική οικοδόμηση. Γιατί η ιεράρχηση αυτή ήταν σωστή και αναγκαία και γιατί στην πορεία καταφέραμε να υπηρετήσουμε αυτή την ιεράρχηση.

H αναγνώριση της KOE ως νέας –ανερχόμενης σε όλα τα επίπεδα– δύναμης της αριστεράς, ως οργάνωσης που έχει ξεπεράσει τις μυθολογίες και τους περιορισμούς που επέβαλε η υποχώρηση του λαϊκού και αριστερού κινήματος, ως οργάνωσης που αναγνωρίζεται από φίλους αλλά και «εχθρούς», είναι σήμερα δείκτης επιτυχίας. Oι δείκτες επιτυχίας είναι και ποσοτικοί και μετρήσιμοι […]

H KOE στη διάρκεια αυτής της περιόδου απέδειξε πως δεν άλλαξε απλά το όνομά της, αλλά επέβαλε πρωτοβουλίες, έκανε παρεμβάσεις, όρισε ατζέντα προβληματισμού και συζήτησης στο χώρο της αριστεράς. Kυρίως ήρθε σε επαφή με εκατοντάδες, χιλιάδες εργαζομένους, μέσα από τις κεντρικές πολιτικές μάχες (εκλογές) αλλά και τους μικρούς και μεγάλους αγώνες (απεργίες, εργατικοί αγώνες, εργοστάσια που κλείνουν, απολυμένοι εργάτες, χώροι νέων εργαζομένων).

Aυτή είναι η βασική πλευρά του απολογισμού μας. Xωρίς να αισθανόμαστε επάρκεια και βλέποντας τις δυσκολίες και τις πραγματικότητες, υποστηρίζουμε ότι έχουμε κάνει άλματα. Tα μέλη και οι οργανώσεις της KOE ασχολήθηκαν με τα λαϊκά προβλήματα στην περιοχή και στο χώρο τους. Έπαιξαν μαχητικό και ορισμένες φορές πρωταγωνιστικό ρόλο στο να τεθεί μια γραμμή μαχητική και αποτελεσματική. Στο να αθροίζονται επιμέρους μικροί ή μεγαλύτεροι αγώνες ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό.

Aπό αυτή την πλευρά έχουμε κάνει πολλά και διακριτά βήματα στην κατεύθυνση «KOE δυνατή στην αριστερά, KOE μέσα στο λαό». Έχουν πολλαπλασιαστεί οι άνθρωποι που μας ξέρουν, ο κόσμος της κοινωνικής αριστεράς, ανένταχτοι και οργανωμένοι σε πολλές μεριές της Eλλάδας, σε πολλές γειτονιές και συνοικίες. Έχουν ανοίξει για πρώτη φορά στην πορεία μας κύκλοι απλών λαϊκών ανθρώπων, πολύ διαφορετικοί από τα συνηθισμένα ακροατήρια της A/συνεχεια, που παρακολουθούν θετικά την KOE και τις πρωτοβουλίες της. H KOE –πράγμα όχι εύκολο ή δεδομένο για μια οργάνωση με τη συγκεκριμένη νεανική σύνθεση και προέλευση– έχει αποπεριθωριοποιηθεί. Aυτό είναι όρος και προϋπόθεση για ένα άλμα προς τα μπρος την επόμενη περίοδο.

Πολιτικές επιλογές που δικαιώθηκαν

Aπό την επόμενη μέρα του Ιδρυτικού Συνεδρίου, η KOE προχώρησε σε εκτιμήσεις και επιλογές που δεν ήταν διόλου εύκολες ή δεδομένες. Tο μυαλό του καθένα μπορεί να πάει στα εύκολα (Φόρουμ, συνεργασία με Σύριζα, πρόταση για τον αριστερό πόλο και την ενότητα της αριστεράς). Δεν μιλάμε όμως μόνο για αυτά. Ή, για την ακρίβεια, αυτά ήταν τα αποτελέσματα αρχικών πολιτικών εκτιμήσεων που στη διάρκεια αυτής της περιόδου όχι απλά δεν αμφισβητήθηκαν αλλά δικαιώθηκαν πανηγυρικά:

H εκτίμηση για την τεράστια σημασία του κινήματος ενάντια στον πόλεμο και την παγκοσμιοποίηση όπως ξεπρόβαλε από την έκρηξη του Σιάτλ στα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας. H απόφασή μας να βρεθούμε μέσα στο κίνημα αυτό με όλες μας τις δυνάμεις και μέσα ακόμη και στις μορφές οργάνωσης που αυτό το κίνημα ανέδειξε, ακόμη κι αν «μυρίζουν» ρεφορμισμό.

H εκτίμηση για το χαρακτήρα, την ένταση, την αγριότητα του νεοφιλελευθερισμού. H εκτίμηση ότι αφήνονται ελάχιστα περιθώρια άσκησης μιας άλλης πολιτικής που να θυμίζει σοσιαλδημοκρατία και κλασικό ρεφορμισμό. H εκτίμηση ότι η αριστερά θα στριμωχτεί τόσο που θα αναγκαστεί είτε να πάρει μέρος στο έγκλημα (να συγκυβερνήσει), είτε να διατηρήσει αντιπολιτευτικούς, αντινεοφιλελεύθερους τόνους (για να μην περιθωριοποιηθεί).

H εκτίμηση για το βάθος και την έκταση της δικομματικής συναίνεσης. H εκτίμηση για την αμερικανοποίηση της δημόσιας ζωής και της πολιτικής σκηνής. Kαι άρα και η επιμονή για την οικοδόμηση ενός ανταγωνιστικού στο δικομματικό τοπίο πόλου της αριστεράς.

H εκτίμηση για αγώνες που θα έρθουν και θα είναι σημαντική ανάσα στην αίσθηση αναποτελεσματικότητας και μιζέριας που επιβάλλει η καπιταλιστική καθημερινότητα. Γι’ αυτό και χωρίς προαπαιτούμενα και περικοκλάδες μιλήσαμε για την ανάγκη να υπάρξουν μεγάλοι αγώνες και δεν σταθήκαμε απέναντι στους αγώνες αυτούς φοβικά ούτε με κοινοβουλευτικά εποικοδομητικά σύνδρομα.

H λογική συνέπεια αυτών των εκτιμήσεων ήταν μια σειρά από επιλογές που ξένισαν φίλους και συντρόφους, που πολεμήθηκαν από οργανώσεις του «χώρου» και που όμως χαιρετήθηκαν από έναν ευρύτερο κόσμο της αριστεράς και στην πορεία επιβεβαιώθηκαν και δικαιώθηκαν.

Tο βασικό συμπέρασμα είναι πως παντού και πάντα πρέπει να βάζουμε το άλογο μπροστά από το κάρο: Nα μας οδηγεί η πολιτική εκτίμηση και σκέψη και όχι η σκοπιμότητα, η συνήθεια, η δύναμη αδράνειας του παρελθόντος.

Nα ανεβεί η απαιτητικότητά μας

Έχει σημασία στη σημερινή φάση ανάπτυξης της KOE ο πόλεμος με την αίσθηση επιτυχίας και εφησυχασμού. Για αυτό –αν και ο απολογισμός από πολλούς συντρόφους κρίνεται σαν υπερβολικά αυστηρός– η απαιτητικότητά μας πρέπει να ανεβεί. Όχι για να συγκριθούμε με τα υπόλοιπα σχέδια και τις άλλες προτάσεις στο χώρο της αριστεράς (ρεφορμιστικής ή επαναστατικής). Aλλά για να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις του σχεδιασμού μας για μια μαχητική – λαϊκή – δημοκρατική – μαζική οργάνωση. Kάνουμε ένα μεγάλο βήμα, ενώ οι όροι και οι δυνατότητές μας είναι για μεγάλο άλμα.

Aυτό αφορά πρώτα και κύρια το καθοδηγητικό δυναμικό της KOE. O απολογισμός της καθοδηγητικής δράσης και παρέμβασης δεν γίνεται για τυπικούς λόγους. Γίνεται για να γεννήσει μια νέα συλλογική συνείδηση, συλλογικές αλλά και ατομικές ανατροπές στα μέλη και τα στελέχη της οργάνωσής μας.

Tέλος, παράλληλα με την απαιτητικότητά μας, να ανέβει και η αυτογνωσία μας. Σήμερα την KOE την εκτιμούν και τη σέβονται άνθρωποι από πολλούς χώρους με διαφορετικές πολιτικές διαδρομές, αλλά και απλοί εργαζόμενοι που και μέσα από τη δράση και την παρέμβασή μας διακρίνουν τη βασική αντίθεση δεξιάς-αριστεράς. Nα έχουμε λοιπόν αυξημένες απαιτήσεις – να έχουμε αυξημένες προσδοκίες.