Τις τελευταίες μέρες η πολιτική σκηνή οδηγείται από τα κόμματα του δικομματισμού σε κλίμα πόλωσης. Όχι τυχαία, η πλαστή οξύτητα της δικομματικής αντιπαράθεσης θα μας συνοδεύσει αναγκαστικά ολόκληρη την περίοδο μέχρι τις ευρωεκλογές. Οι φραστικές προκλήσεις ανάμεσα στους μονομάχους-υπέρμαχους της αστικής πολιτικής έχουν ένα στόχο, και ταυτόχρονα υπηρετούν συγκεκριμένες ανάγκες.
Στόχος είναι η αναστήλωση του δικομματισμού που έχει δεχθεί ισχυρά πλήγματα, τόσο από την αποκάλυψη των κοινών πολιτικών επιλογών και στόχων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, όσο και από την αποδεδειγμένη πια εμπλοκή τους στα δυσώδη πολιτικά και οικονομικά σκάνδαλα, που από κοινού προσπαθούν να παραγράψουν. Η προσπάθεια επανασυσπείρωσης και εγκλωβισμού των ψηφοφόρων των δύο μεγάλων κομμάτων, η αποδυνάμωση της “ψήφου αποδοκιμασίας”, που φαίνεται να παίρνει μεγάλες διαστάσεις, γίνεται κοινή κεντρική επιλογή για τη διάσωση του δικομματικού συστήματος. Ταυτόχρονα, αυτή η πόλωση υπηρετεί συγκεκριμένες ανάγκες.
Εδώ δεν έχει πόλωση!
Στις 11/6/2008, 250 βουλευτές
της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ
υπερψήφισαν παρέα στη Βουλή
τη συνθήκη της Λισαβόνας.
Στο δε απερχόμενο Ευρωκοινοβούλιο,
το 97% του συνόλου των αποφάσεων
υιοθετήθηκε με κοινή ψήφο
της δεξιάς και των “σοσιαλιστών”.
Η μία είναι πραγματική. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια ανατροπή του πολιτικού σκηνικού, με το ΠΑΣΟΚ να παίρνει προβάδισμα έναντι της ΝΔ. Ένα προβάδισμα που σχετίζεται κυρίως με τις φανερές αδυναμίες και φθορές της κυβερνητικής παράταξης, παρά με τη διατύπωση ενός άλλου σχεδίου από το ΠΑΣΟΚ για την αντιμετώπιση των σημερινών αδιεξόδων. Σε περίοδο οικονομικής κρίσης, όπως η σημερινή, σε περίοδο που οι ιθύνοντες περιμένουν κοινωνικές εκρήξεις, οι κυβερνητικές “αλλαγές” παίρνουν, για την αστική πολιτική, εξαιρετικά κρίσιμο χαρακτήρα. Το ΠΑΣΟΚ εγγυάται σήμερα τη συνέχιση της ίδιας οικονομικής συνταγής με άλλο ύφος. Αυτός είναι ο λόγος που συγκεντρώνει την εύνοια του ΣΕΒ, οικονομικών παραγόντων και ΜΜΕ στην Ελλάδα και διεθνώς. Η παγίωση και η διεύρυνση του προβαδίσματος από το ΠΑΣΟΚ και η ανατροπή των σημερινών τάσεων από τη ΝΔ υπηρετείται από το ανέβασμα των τόνων και την υποβολή εκβιαστικών διλημμάτων.
Η δεύτερη ανάγκη, που πυροδοτεί την πόλωση, είναι πλαστή. Πρόκειται για την απόπειρα συγκάλυψης της αντιλαϊκής πολιτικής που επιβάλλεται από το Διευθυντήριο των Βρυξελλών, απαιτείται εκβιαστικά από τον ΣΕΒ και υπηρετείται από κοινού από τα κόμματα του δικομματισμού. Για την απόπειρα στρέβλωσης της πραγματικότητας, επιβολής πλαστών διλημμάτων στην κοινωνία, στους εργαζόμενους, στους άνεργους, στους νέους.
Σήμερα, λοιπόν, έχουμε πόλωση για να ξεχάσουμε τη συναίνεση που είχαμε χθες και θα έχουμε πάλι την επομένη των ευρωεκλογών.
Γιατί η αλήθεια είναι ότι:
Δεν είχαμε πόλωση στο άρθρο 16, όταν από κοινού ΠΑΣΟΚ και ΝΔ σχεδίαζαν τη διάλυση του δημόσιου χαρακτήρα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Δεν είχαμε πόλωση το Δεκέμβρη, όταν ξεσηκώθηκε η νεολαία για τη δολοφονία του Αλέξη, αλλά και ενάντια σε όλα τα μέτρα που δολοφονούν τα όνειρα, τις ανάγκες και το μέλλον της.
Δεν είχαμε πόλωση, όταν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ διαμόρφωσαν το νομικό πλαίσιο που οδήγησε στο να μετατραπεί η νέα γενιά σε γενιά των 700, 500, 400 ευρώ. Οι απασχολήσιμοι του Κ. Σημίτη έγιναν οι μερικά εργαζόμενοι και μερικά αμειβόμενοι του Κ. Καραμανλή.
Δεν είχαμε πόλωση, όταν επιβαλλόταν πάγωμα σε μισθούς και συντάξεις. Η κυβέρνηση Καραμανλή καθόριζε την εισοδηματική πολιτική και η ΠΑΣΚΕ και η ΔΑΚΕ στη ΓΣΕΕ υπέγραφαν τις απαράδεκτες συμφωνίες με το ΣΕΒ.
Δεν είχαμε πόλωση, αλλά συναίνεση, στο ζήτημα της ελαστικής εργασίας. Το ΠΑΣΟΚ τη θεσμοθέτησε και η ΝΔ προχώρησε παραπέρα, καταργώντας ακόμη και τη μονιμότητα και το 8ωρο. Τώρα, πάλι από κοινού, επιδιώκουν την εβδομάδα των 2-3-4 εργάσιμων ημερών με μεγάλη περικοπή μισθού.
Δεν είχαμε πόλωση, όταν καθιερώθηκαν τα stage και η ανασφάλιστη εργασία, που ζει και βασιλεύει, εκτός των άλλων, σε γαλάζιους και πράσινους δήμους.
Δεν είχαμε πόλωση στην ομηρία των συμβασιούχων, στους ενοικιαζόμενους εργαζόμενους, στα μπλοκάκια των μισθωτών.
Δεν είχαμε πόλωση στην αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης και στη μείωση των συντάξεων. Τα όσα θεσμοθέτησε ο νόμος Ρέππα τα υλοποίησε και τα επέκτεινε η ΝΔ από πέρυσι.
Δεν είχαμε πόλωση στη γιγάντωση των καρτέλ, τη φορολογική ασυλία του πλούτου και της εκκλησίας.
Δεν είχαμε πόλωση στις ιδιωτικοποιήσεις. Από τον ΟΤΕ μέχρι την Ολυμπιακή, ό,τι ξεκίνησε το ΠΑΣΟΚ το αποτελείωσε η ΝΔ. Από κοινού προχωρούν τώρα και στην ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ, θέτοντας χιλιάδες εργαζόμενους, 50 και 55 χρονών, σε διαθεσιμότητα και εργασία με μπλοκάκι.
Δεν είχαμε πόλωση, όταν δίνονταν οι βάσεις χάρισμα στους πολέμους των ΗΠΑ, από το Κόσοβο μέχρι το Αφγανιστάν. Την ίδια κοινή, αθωωτική στάση κράτησαν για τις θηριωδίες των Ισραηλινών στη Γάζα.
Δεν είχαμε πόλωση στα ζητήματα του περιβάλλοντος.
Οι επιλογές ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, το δικομματικό σύστημα, ευθύνονται για το χορό των κανιβάλων που έχει στηθεί εδώ και δεκαετίες στις πλάτες των εργαζόμενων και των νέων. Τώρα είναι η ώρα της τιμωρίας τους. Είναι η ώρα της ανατροπής του σκηνικού, για να υπηρετηθούν οι ανάγκες των πολλών.
Σπύρος Παναγιώτου
“Σοσιαλμανία” υπέρ… δεξιού Μπαρόζο!
Σε τρεις μόνο από τις χώρες της ΕΕ των “15” κυβερνούν μόνοι τους οι (είπαμε τώρα) σοσιαλιστές: Βρετανία, Ισπανία και Πορτογαλία. Οι σοσιαλιστές πρωθυπουργοί όμως και των τριών αυτών χωρών -οι Μπράουν, Θαπατέρο και Σόκρατες- αρνούνται να υποστηρίξουν κάποιον Ευρωπαίο σοσιαλιστή σύντροφό τους για πρόεδρο της Κομισιόν. Και οι τρεις έχουν ταχθεί φανατικά υπέρ της επανεκλογής του ακραίου νεοφιλελεύθερου δεξιού Μπαρόζο – γνωστού και ως… “καφετζή των Αζορών” λόγω της συνόδου των Μπους, Μπλερ και Αθνάρ που είχε φιλοξενήσει ως οικοδεσπότης στις Αζόρες, λίγα 24ωρα πριν εκδηλωθεί η επίθεση για την κατάκτηση του Ιράκ! Τι να περιμένει κανείς από τέτοιους “σοσιαλιστές”;
του Γιώργου Δελαστίκ. ” Έθνος”, 14/5