Οι εξελίξεις στους νοσοκομειακούς γιατρούς, του Γιάννη Καράμπελα

Ψηφίστηκε τελικά –με τη στήριξη μόνο της κυβερνητικής παράταξης– το νομοσχέδιο για τις εργασιακές σχέσεις των γιατρών (το νομοσχέδιο ψηφίστηκε επί της αρχής την Τρίτη 24/2 και κατ’ άρθρο την Πέμπτη 26/2).

Το νομοσχέδιο αφορά την κλαδική σύμβαση που υπέγραψε η κυβέρνηση με την ομοσπονδία νοσοκομειακών γιατρών στις αρχές του περασμένου Δεκέμβρη. Στον ιατρικό κόσμο, που επί τρεις και πλέον μήνες βρισκόταν σε αναβρασμό, η είδηση της ψήφισης αυτής έφερε αρχικά μια ανακούφιση. Όμως τελικά κατέληξε σε μια αντίδραση κυρίως σε ό,τι αφορά στις δεσμεύσεις της κυβέρνησης για τις προσλήψεις και την ενίσχυση του ΕΣΥ. Αυτή πυροδοτήθηκε από τον εμπαιγμό της κυβέρνησης, αφού άλλο κείμενο υπέγραψε με την ΟΕΝΓΕ και άλλο τελικά ήταν το νομοσχέδιο που κατατέθηκε στη Βουλή.

Συγκεκριμένα, οι αυξήσεις που τελικά κατατέθηκαν είναι μικρότερες από τις συμφωνημένες, οι 2.500 θέσεις εργασίας για το 2010 έχουν απαλειφθεί, ενώ για τις θέσεις εργασίας του 2009 δεν υπάρχει η δέσμευση ότι αφορούν νεοεισερχόμενους στο σύστημα στο βαθμό του επιμελητή Β’. Σημαντική υποχώρηση σημειώθηκε και στο πολυδιευθυντικό σύστημα, που η τελική του μορφή φαίνεται να διαιωνίζει την κομματοκρατία και την εύνοια των "ημετέρων" στο ΕΣΥ.

Η ομοσπονδία δήλωσε στην τελευταία της ανακοίνωση (συμφωνία ΔΗΚΝΙ-ΠΑΣΚ) ότι είναι ικανοποιημένη με τις βελτιώσεις που έκανε το υπουργείο, ξεγράφοντας και τη δική της υπογραφή στις αρχές του Δεκέμβρη.

Για τους γιατρούς όμως που αγωνίστηκαν, που ήρθαν σε κόντρα με τους διευθυντές και τους διοικητές των νοσοκομείων τους, που αρνήθηκαν να εφημερεύσουν συνεχίζοντας αυτό το δουλοκτητικό σύστημα εργασίας, που δέχτηκαν το "εντέλλεσθε" από τους διοικητές και τους διευθυντές τους και είναι έτοιμοι να απαντήσουν με αγωγές και μηνύσεις, τα πράγματα είναι πιο απλά. Γι’ αυτούς, ό,τι δίνει σήμερα το νομοσχέδιο αυτό είναι το αποτέλεσμα της αποφασιστικότητας και της αγωνιστικότητάς τους. Είναι ένα παράδειγμα για το πώς μπορεί ένα μαζικό και αποφασιστικό κίνημα να έχει μικρές ή μεγάλες νίκες και να καταφέρει σημαντικά κέρδη απέναντι σε μια πολιτική που έχει βαλθεί να ξηλώσει ό,τι έχει απομείνει από αυτό που ονομάζεται κοινωνικό κράτος. Είναι χαρακτηριστική η στάση πολλών ενώσεων που δεν αποδέχονται το νομοσχέδιο αυτό ως την κλαδική σύμβαση που υπέγραψαν με το υπουργείο. Αντιθέτως, ό,τι σήμερα δεν κερδίζεται, οφείλεται στην υποχωρητικότητα και την ενδοτικότητα της συνδικαλιστικής ηγεσίας, στη συνδιαλλαγή και την προσπάθεια χειραγώγησης των γιατρών από τις παρατάξεις των ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚΕ. Έτσι, το τακτικό συνέδριο της ομοσπονδίας τον Ιούνιο αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον αφού οι ιθύνοντες των δυο μεγάλων παρατάξεων θα πρέπει να λογοδοτήσουν για τη μέχρι τώρα στάση τους.

Γιάννης Καράμπελας