Οι αμετανόητος δολοφόνος και οι ασφαλίτες κουκουλοφόροι, του Μιχάλη Σιάχου

Ενας ολόκληρος κρατικός και παρακρατικός μηχανισμός με συγκεκριμένη φιλοσοφία και στόχευση αναδείχτηκε σε όλο του το μεγαλείο τις τελευταίες μέρες. Από τη μια είδαμε κουκουλοφόρους με λοστούς να λαμβάνουν οδηγίες από τα ΜΑΤ και από την άλλη ήρθε η απολογία-μνημείο φασιστικής αντίληψης του αστυνομικού-δολοφόνου να αποκαλύψει νοοτροπία στυγνής και κατά το δοκούν καταστολής.

Θα ξεκινήσουμε από το δεύτερο, σε σειρά και όχι σε σπουδαιότητα βέβαια, που είναι η προκλητικότατη απολογία του αστυνομικού-δολοφόνου, ο οποίος ακόμα και τώρα συνεχίζει να πυροβολεί. Μια απολογία η οποία αναδεικνύει με τον πιο κυνικό τρόπο το αίσθημα απόλυτης κυριαρχίας και ελέγχου της ζωής των πάντων σε όλα τα επίπεδα, που έχει εμπεδωθεί επί σειρά ετών στους κατασταλτικούς μηχανισμούς. Η αντίληψη που διατρέχει όλη την απολογία του αστυνομικού είναι ότι υπερασπίζεται με κάθε μέσο και τρόπο τη "νομιμότητα", στρεφόμενος κατά όποιου –του Αλέξη εν προκειμένω– ο ίδιος εκτιμά κάθε φορά ότι έχει "παρεκλίνουσα συμπεριφορά".

Από την άλλη, το φακέλωμα είναι επίσης παρόν, αφού ο αστυνομικός-δολοφόνος περιγράφει αναλυτικά –με ψευδή βέβαια στοιχεία, όπως και σε άλλες εποχές– τις κινήσεις του Αλέξη, την οικογενειακή του κατάσταση, τις συνήθειές του κ.λπ., σε μια προσπάθεια να τεκμηριώσει την "παρεκλίνουσα συμπεριφορά", η οποία ουσιαστικά… αναγκάζει τον επιφορτισμένο με τον έλεγχο αστυνομικό να δολοφονήσει έναν 15χρονο μαθητή. Το γεγονός, μάλιστα, ότι σε κανένα σημείο της απολογίας του δεν δηλώνει –έστω και για επικοινωνιακούς λόγους– μεταμέλεια, επιβεβαιώνει ακριβώς την παραπάνω αντίληψη που έχει εμπεδωθεί στα σώματα καταστολής και η οποία πριμοδοτείται χρόνια τώρα με την ατιμωρησία της αστυνομικής βίας.

Αντίστοιχα, οι με λοστούς κουκουλοφόροι ασφαλίτες και η επιστράτευση από την αστυνομία των φασιστών-χρυσαυγιτών που είδαμε στην Πάτρα και όχι μόνο, αποδεικνύει ότι οι μεν πρώτοι έρχονται να προβοκάρουν όσους κινητοποιούνται και δικαίως εξεγείρονται, οι δε φασίστες αναλαμβάνουν ρόλο "αγανακτισμένων πολιτών" όταν η κατάσταση… ξεφεύγει και απειλούνται οι ισορροπίες ενός ολόκληρου συστήματος εξουσίας.

Η πραγματικότητα είναι εύγλωττη και εξοργιστική. Η ανατροπή της είναι αναγκαία και απαιτεί μαζικούς και ενωτικούς αγώνες.

Μιχάλης Σιάχος