Όχι, δεν είναι άνθρωπος των Αμερικανών… του Σπύρου Παναγιώτου

Ορκίστηκε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ

Η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου, είναι μια “δική του” κυβέρνηση, μια κυβέρνηση του δικού του στενού περιβάλλοντος. Οι μόνοι “βενιζελικοί” που υπουργοποιήθηκαν είναι ο ίδιος ο Ευ. Βενιζέλος και ο Α. Λοβέρδος, ενώ γνωστά στελέχη του ΠΑΣΟΚ έμειναν εκτός (Χρ. Παπουτσής, Β. Παπανδρέου, Κ. Σκανδαλίδης, Μ. Δαμανάκη). Ο στενός κύκλος του Γ. Παπανδρέου κατέλαβε θέσεις-κλειδιά, και μάλιστα αρκετοί από αυτόν τον κύκλο είναι εξωκοινοβουλευτικοί. Όμως το κεντρικό χαρακτηριστικό της κυβέρνησης Γ.Π. (κι αυτό που σκόπιμα εξαφανίστηκε) είναι ο φιλοαμερικανισμός της. Φυσικά και η μέχρι τώρα πορεία του Γ.Π. είναι σαφώς φιλοαμερικανική – ειδικά ως υπουργός Εξωτερικών στην περίοδο Σημίτη (π.χ. Σερβία, αμερικανόπνευστη ελληνοτουρκική προσέγγιση, βάσεις) αλλά και ως πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς (π.χ. Γάζα, Ιράν). Αλλά είναι η ίδια η σύνθεση της κυβέρνησης που δεν αφήνει την παραμικρή αμφιβολία γι’ αυτό.

Από τους πρώτους που πήραν τηλέφωνο να συγχαρούν το Γ. Παπανδρέου ήταν ο Μπάρακ Ομπάμα. Το μοντέλο Ομπάμα άλλωστε εφάρμοσε στην προεκλογική εκστρατεία του και ο Γ.Π. Συμφώνησαν ότι άμεσα θα κανονιστεί διμερής συνάντηση. Είχε προηγηθεί η συνάντηση του Γ.Π. με τον Μπιλ Κλίντον (πρώην Πρόεδρο και σύζυγο της Χίλαρι, νυν υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ) λίγες μέρες πριν τις εκλογές στη Νέα Υόρκη. Για να μην υπάρχει δε καμιά αμφιβολία για την πλήρη πρόσδεση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής στα γεωπολιτικά συμφέροντα των ΗΠΑ, το υπουργείο Εξωτερικών το κράτησε ο ίδιος ο Γ.Π., ενώ τοποθέτησε σαν αναπληρωτή υπουργό τον επί χρόνια στενό του συνεργάτη (και άγνωστο στη δημόσια ζωή) Δ. Δρούτσα.

Εξίσου κομβική ήταν και η τοποθέτηση του Θ. Πάγκαλου ως αντιπροέδρου της κυβέρνησης. Ο Θ. Πάγκαλος υπήρξε ο πιο φιλοαμερικανός υπουργός Εξωτερικών της Μεταπολίτευσης – μέχρι την υπουργοποίηση του Γ. Παπανδρέου και μετέπειτα της Ντ. Μπακογιάννη. Ήταν ο υπουργός που δέχθηκε τις διεκδικήσεις της Τουρκίας για “γκρίζες ζώνες” στο Αιγαίο (Ίμια, σημιτικό “ευχαριστώ τους Αμερικανούς”), που δέχθηκε τη ΝΑΤΟϊκή επιδιαιτησία στο Αιγαίο με τη συμφωνία της Μαδρίτης το 1997, και που παρέδωσε τον Οτσαλάν στην Τουρκία το 1998. Ιδιαίτερα σημαντικός, επίσης, ο ρόλος του Π. Μπεγλίτη, στενού συνεργάτη του Γ.Π. από το υπουργείο Εξωτερικών, που αναλαμβάνει τον πλέον ευαίσθητο και κερδοφόρο τομέα των στρατιωτικών εξοπλισμών. Μπορεί υπουργός Άμυνας να ανέλαβε ο Ευ. Βενιζέλος, στα πλαίσια των εσωκομματικών ισορροπιών, αλλά κάθε άλλο παρά ως υπερυπουργός θα λειτουργεί. Το στρίμωγμά του είναι ολοφάνερο, καθώς επιπρόσθετα εποπτεύεται και από τον Πάγκαλο ως αντιπρόεδρο (με μία από τις αρμοδιότητές του μάλιστα να είναι η εποπτεία του ΚΥΣΕΑ).

Παράλληλα ο υπόλοιπος κύκλος των στενών συνεργατών του Γ. Παπανδρέου (ο κύκλος που είχε επιβάλει τα Αγγλικά, δηλαδή τα Αμερικάνικα, σαν… επίσημη γλώσσα του υπουργείου Εξωτερικών) κατέλαβε ιδιαίτερα κομβικές θέσεις στην κυβέρνηση. Έτσι οι Χρ. Παμπούκης, Π. Γερουλάνος, Τ. Μπιρμπίλη αναλαμβάνουν τον κεντρικό ρόλο στα ζητήματα των ΜΜΕ, της ενέργειας, του πολιτισμού, του τουρισμού και του περιβάλλοντος. Απ’ αυτούς θα ελέγχονται οι όποιες επενδύσεις πολυεθνικών επιχειρηθούν, καθώς και η σχέση με τους ελληνικούς επιχειρηματικούς ομίλους σε ρόλο υπεργολάβου και αντιπροσώπου. Ακόμη ο πιστός συνεργάτης των Αμερικανών από την περίοδο Σημίτη, ο Μιχ. Χρυσοχοΐδης, ανέλαβε (ποιο άλλο;) το υπουργείο Δημόσιας Τάξης (το οποίο μετονομάστηκε σε Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη) εποπτεύοντας ταυτόχρονα όλους τους μηχανισμούς και τα “στεγανά” (π.χ. Αντιτρομοκρατική και σχέση με ξένες υπηρεσίες) που είχε ήδη δημιουργήσει στην προηγούμενη θητεία του. Σίγουρα δεν υπήρχε καλύτερος για να εφαρμόσει το αμερικανόφερτο δόγμα του “νόμου και της τάξης”, της “μηδενικής ανοχής” (προς τις διαδηλώσεις, τους μετανάστες κ.λπ.). Ας μην ξεχάσουμε και την Άννα Διαμαντοπούλου, τη νέα υπουργό Παιδείας – αλλά και μόνιμη προσκεκλημένη της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ…

Αμέσως μετά τη δημοσιοποίηση της σύνθεσης της κυβέρνησης, αμερικανικό πρακτορείο ειδήσεων αποκάλεσε το δίδυμο των οικονομικών υπουργών Κατσέλη-Παπακωνσταντίνου “πολύ έμπειρους” – και καλά η Κατσέλη, αλλά ο Παπακωνσταντίνου; Σημαντική υπήρξε και η επιλογή της Ελ. Παναρίτη, στελέχους της Παγκόσμιας Τράπεζας, ως δεύτερης στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας – μια πιθανή εφεδρεία για το οικονομικό επιτελείο.

Τέλος, φαίνεται ότι ακόμη και η πολυθρύλητη “πράσινη ανάπτυξη” μας φέρνει πιο κοντά με τους Αμερικάνους. Ήταν το περιβάλλον που επιστρατεύθηκε σαν άλλοθι για να εκδηλωθεί η αντίρρηση του Γ.Π. στον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης, στον οποίο τόσο αντιτίθεται ο αμερικάνικος παράγοντας. Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι ο υφυπουργός Εξωτερικών Σπ. Κουβέλης, υπεύθυνος τομεάρχης περιβάλλοντος του ΠΑΣΟΚ μέχρι σήμερα, είχε περιοδεύσει επί 15 μέρες στις ΗΠΑ την άνοιξη, προκειμένου να ενημερωθεί για τεχνολογίες που θα μπορούσαν να πουληθούν στην Ελλάδα. Με την τοποθέτηση της Τ. Μπιρμπίλη ως υπουργού Περιβάλλοντος, ο δρόμος είναι ανοικτός. Να που οι ομιλίες του Αλ Γκορ στο Μέγαρο Μουσικής είχαν τελικά αποτέλεσμα!

Σπύρος Παναγιώτου

Ευχαριστημένο το κεφάλαιο

Γιώργος Προβόπουλος,
διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, στη Σύνοδο του ΔΝΤ στην Τουρκία στις 6 Οκτώβρη:

“Η ευρεία υποστήριξη που έλαβε η πρόσφατα εκλεγμένη κυβέρνηση θα διευκολύνει σημαντικά την υλοποίηση των απαιτούμενων μεταρρυθμίσεων”.

Κωνσταντίνος Μίχαλος,
πρόεδρος του ΕΒΕΑ, για το αποτέλεσμα των εκλογών:

“Σ’ αυτή την εξαιρετικά δύσκολη συγκυρία, η νέα κυβέρνηση απαιτείται να επιδείξει αποφασιστικότητα και πυγμή και να προωθήσει τις αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές, μη υπολογίζοντας το πολιτικό κόστος. Ακόμη και αν απαιτηθεί να συγκρουσθεί με συντεχνιακά συμφέροντα, απ’ όπου και εάν αυτά προέρχονται”.