Υποψηφιότητα Obama: Η Αλλαγή στην οποία πιστεύεις και η Αλλαγή την οποία θα πάρεις

editorial του περιοδικού Revolution, 01/09/2008

Αντιταχθήκατε στον πόλεμο του Μπους, ίσως διαδηλώσατε εναντίον του, αλλά απογοητευτήκατε, αισθανθήκατε ανίσχυροι και στενοχωρημένοι;

Κλάψατε ή οργιστήκατε από τη δολοφονία του Sean Bell, ή τις απειλές λιντσαρίσματος των μαύρων και αναρωτιέστε πώς και πότε θα έρθει η δικαιοσύνη για τους έγχρωμους όταν ο αμερικανικός ρατσισμός είναι τόσο βαθύς;

Είδατε τον Μπους να συγκροτεί την κυβέρνησή του από φανατικούς και ανίδεους, από οπαδούς της θρησκόληπτης αντι-μουσουλμανικής σταυροφορίας του χριστιανισμού; Είδατε με τρόμο την κατάργηση των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων; Είδατε τα βασανιστήρια; Είδατε να δαιμονοποιείται η μια κοινωνική ομάδα μετά την άλλη – χθες οι ομοφυλόφιλοι, σήμερα οι μετανάστες – και αναρωτηθήκατε: «πηγαίνουμε προς το φασισμό;»

Θέλετε ισότητα για τις γυναίκες, και εξαγριώνεστε κάθε φορά που κυκλοφορεί μια νέα ταινία ενάντια στις αμβλώσεις -και τώρα ακόμη χειρότερα- φτιάχνονται ταινίες ενάντια στον έλεγχο των γεννήσεων καθώς οι «πατροπαράδοτες αξίες» επανέρχονται εκδικητικά;

Μετά από όλα αυτά ακούσατε τον Obama να μιλά για την αλλαγή[i]. Ήταν λίγο ασαφές, αλλά αφεθήκατε να ελπίζετε. Τώρα, μετά το Συνέδριο, νιώθετε μια κάποια ευφορία, αλλά συγχρόνως κάτι σας τρώει: Κάτι δεν φαίνεται να πηγαίνει καλά.

Λέτε όμως στον εαυτό σας: Ένας μαύρος, μετά από τόσα και τόσα χρόνια, υποψήφιος για πρόεδρος. Αυτό πρέπει να συνιστά αλλαγή, έτσι δεν είναι; Και παντού στο συνέδριο άλλωστε κυριαρχούσε το σύνθημα του Obama: “change you can believe in”.

Ίσως είναι χρόνος να κάνετε μια παύση και να αναρωτηθείτε λίγο βαθύτερα για το περιεχόμενο αυτής της υποσχόμενης αλλαγής. Ίσως είναι χρόνος να ακούσετε προσεκτικά το λόγο με τον οποίο ο Barack Obama αποδέχτηκε το χρίσμα, και να δείτε με νηφάλια σκέψη πού λέει ότι θα σας οδηγήσει.

 

«Ο Obama παρουσίασε την ανθεκτικότητά του». Αυτή ήταν η ομόφωνη απόφαση από τους σχολιαστές στο λόγο Αποδοχής του χρίσματος του Obama. Ο Obama είπε ότι «σαν επικεφαλής του στρατού δεν θα διστάσω ποτέ να υπερασπίσω αυτό το έθνος», και ακόμα περισσότερο, έκανε επίθεση στον John McCain ότι δεν έχει το «ταμπεραμέντο και την κρίση να είναι ο επόμενος επικεφαλής του στρατού».

Ας εστιάσουμε τώρα στον John McCain. Η «φοβερή επιτυχία» στο βιογραφικό του McCain ήταν να πετάει με ένα αεριωθούμενο αεροπλάνο ψηλά πάνω από τις εκτάσεις ρυζιού του Βιετνάμ και να ρίχνει καταστροφικές και φρικιαστικές βόμβες διασποράς σε αγρότες και παιδιά, επανειλημμένως, χωρίς κανένα πρόβλημα συνείδησης. Κανένας δεν ξέρει πόσους ανθρώπους σκότωσε ο McCain προσωπικά στο Βιετνάμ, αλλά ο φόρος θανάτου που πλήρωσε συνολικά εκείνη η χώρα εξαιτίας της απρόκλητης αμερικανικής εισβολής ανέρχεται στα δύο εκατομμύρια ανθρώπους. Αντίθετα με ότι λέει ο Obama και οι λοιποί Δημοκρατικοί ότι «σέβεται» απεριόριστα τον John McCain, αυτός ο τύπος δεν είναι τίποτα περισσότερο από έναν αξιοκαταφρόνητο εγκληματία πολέμου. Σήμερα ο McCain επιμένει για μιαπιο βάναυση και επιθετική πολιτική στο Ιράκ.

Αυτός είναι ο άνθρωπος για τον οποίο ο Obama δηλώνει φανερά «βαθύ σεβασμό», αλλά κατά τα άλλα υπονοεί ότι δεν είναι «αρκετά σκληρός».

Είναι αυτή η αλλαγή που θέλετε; Να μετατοπίσει τα στρατεύματα από το Ιράκ… και να τα στείλει στο Αφγανιστάν- αυτό έχει απαιτήσει ο Obama… Το Αφγανιστάν, όπου ακριβώς την προηγούμενη εβδομάδα η κυβέρνησή του χρέωσε σε μια επιδρομή των αμερικανικών στρατευμάτων μας τη δολοφονία 90 πολιτών, συμπεριλαμβανομένων 60 παιδιών. Ακόμη χειρότερα, κατά τον Λόγο Αποδοχής του Χρίσματος, ο Obama κάλεσε να «προστατεύσουμε το Ισραήλ και να αποτρέψουμε το Ιράν» – και έπειτα χλεύασε τον McCain επειδή απλά μιλά άγρια στην Ουάσιγκτον, αντί –συμπεραίνουμε εμείς- να αναλαμβάνει περισσότερη δράση. Η επιλογή από τον Obama του μακροχρόνιου υποστηρικτή του Ισραήλ, Joe Biden, για αντιπρόεδρο, επίσης έγινε για να δώσει τα πιστοποιητικά του. Είναι αυτή η αλλαγή αυτό που χρειάζεται ο κόσμος – ένα Ισραήλ που θα εξαπολυθεί από τις ΗΠΑ και θα γίνει ακόμη πιο επιθετικό και αιμοβόρο στη Μέση Ανατολή;

Μαζί με όλα αυτά, ο Obama σφυρηλάτησε επανειλημμένως τον πατριωτισμό, την αποκαλούμενη «αμερικανική υπόσχεση», και το ότι οι ΗΠΑ είναι η «τελευταία καλύτερη ελπίδα» για τους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο που παλεύουν για την ελευθερία, την ειρήνη, και ένα καλύτερο μέλλον. Στην πραγματικότητα, από τη Γουατεμάλα μέχρι το Ιράκ, την Ανγκόλα και ακόμη πιο πέρα, αυτές οι φράσεις μεταφράζονται: «προσέξτε καλά, ερχόμαστε να βομβαρδίσουμε και να θανατώσουμε». Αυτή η «τελευταία καλύτερη ελπίδα» εκμεταλλεύεται την εργασία και απορροφά τους πόρους από τον ολόκληρο πλανήτη. Αυτή η «τελευταία καλύτερη ελπίδα» ξεκίνησε και ηγήθηκε σε στρατιωτικά χτυπήματα, σε πολέμους δι’ αντιπροσώπων, σε άμεσες εισβολές σε χώρες σε όλη την υδρόγειο κατά τα προηγούμενα 60 χρόνια, από τον Δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και μετά. Αυτή η «τελευταία καλύτερη ελπίδα» είναι το ΜΟΝΟ έθνος που χρησιμοποίησε ποτέ πυρηνικές βόμβες, και έχει αρκετές φορές απειλήσει να βουλιάξει τον κόσμο σε πυρηνικό ολοκαύτωμα, για να προστατεύσει αυτά που νομίζει συμφέροντά του. Αυτή η «τελευταία καλύτερη ελπίδα» δεν είναι απλά ένα έθνος με ψηλά ιδανικά που κάπως ξεφύγανε και οδήγησαν σε μια ιμπεριαλιστική «πολιτική», είναι ένα ιμπεριαλιστικό σύστημα, που πρέπει ή να επεκταθεί ή να πεθάνει. Και η μόνη πραγματική «αμερικανική υπόσχεση» είναι ότι «όλες οι επιλογές είναι πιθανές[ii]» όταν τύχει να βρεθεί κάποιο εμπόδιο στο δρόμο του.

Αν θέλετε μην πιστεύετε εμάς. Πηγαίνετε στο διαδίκτυο και ψάξτε την απάντηση του Buchanan στην ομιλία Obama στο YouTube. Ο Pat Buchanan, αν θυμάστε, έγραφε τις ομιλίες για τον Richard Nixon και τον Ronald Reagan. Είναι ανοικτά υπέρ της «λευκής υπεροχής», ενάντια στους μετανάστες, και φανατικός αντιδραστικός. Γράφει βιβλία που βαράνε συναγερμό για το ότι η Αμερική δεν είναι αρκετά Λευκή, ούτε αρκετά Χριστιανική και δεν έχει την απαιτούμενη κοινωνική συνοχή για να προστατεύσει την αυτοκρατορία[iii] της. Και στο τηλεοπτικό δίκτυο MSNBC ο Pat Buchanan εξηγούσε ότι αυτή ήταν η καλύτερη ομιλία που άκουσε ποτέ σε συνέδριο, ότι αυτή δεν ήταν καθόλου μια «φιλελεύθερη ομιλία» και επέμεινε: «Αγαπώ αυτή τη χώρα το ίδιο και εσείς το ίδιο και ο John McCain. Οι άνδρες και οι γυναίκες που υπηρετούν στα πεδία των μαχών μπορεί να είναι δημοκρατικοί ή ρεπουμπλικάνοι ή ανεξάρτητοι, αλλά έχουν πολεμήσει μαζί και έχουν χύσει το αίμα τους μαζί και μερικοί πέθαναν μαζί κάτω από την ίδια υπερήφανη σημαία. Δεν έχουν υπηρετήσει μια κόκκινη Αμερική ή μια μπλε Αμερική, έχουν υπηρετήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής».

Αναρωτηθείτε γιατί κάποιος όπως ο Pat Buchanan λέει αυτά τα πράγματα. Αυτή ακριβώς είναι η ρητορική που οδηγεί τους ανθρώπους να πολεμούν και να σκοτώνουν για τον ιμπεριαλισμό. Είναι αυτή η αλλαγή στην οποία εσείς πιστέψατε;

Κατά τη διάρκεια της αρχικής του εκστρατείας, ο Obama έκανε μια ομιλία για το ρατσισμό στην Αμερική, και αναφέρθηκε στο επαίσχυντο παρελθόν της χώρας. Στην πραγματικότητα, ο Obama απάλυνε την πραγματική ιστορία και τη σημερινή καταπίεση των μαύρων, ανατρέχοντας στο μακρινό παρελθόν, κουκουλώνοντας τη «λευκή υπεροχή» και προτείνοντας μια ψεύτικη και επικίνδυνη λύση. Αλλά το πιο εντυπωσιακό ήταν το πόσα λίγα βρήκε να πει ο Obama στο Λόγο αποδοχής του Χρίσματος για αυτή τη θεμελιώδη ρατσιστική διάκριση στην αμερικανική κοινωνία.

Ακόμη και το βίντεο για τη ζωή του Obama που προβλήθηκε πριν από την ομιλία του φάνηκε να αφήνει απ’ έξω τους μαύρους. Η ίδια η ομιλία του απαρίθμησε πολλά από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν απλοί άνθρωποι όλων των υπηκοοτήτων στην Αμερική: έλλειψη αξιοπρεπούς υγειονομικής περίθαλψης, τραγική κατάσταση της εκπαίδευσης για τα περισσότερα παιδιά, σοβαρά προβλήματα στη στέγαση και στην εργασία, και ούτω καθεξής. Αλλά ο Obama δεν έκρινε άξιο λόγου να αναφέρει, έστω και μια φορά, τους τρόπους με τους οποίους η φυλετική διάκριση καθιστά όλα αυτά τα προβλήματα πολύ χειρότερα για τους μαύρους. Ούτε ανέφερε, έστω και μια φορά, τις ιδιαίτερες μορφές καταπίεσης που επιφυλάχθηκαν για τους μαύρους, και τις άλλες μειονότητες. Δεν ανέφερε τους τρόπους με τους οποίους οι νέοι μαύροι στοιβάζονται μέσω του Ποινικού συστήματος στα σωφρονιστήρια. Δεν ανέφερε τους τρόπους οι Μαύροι και άλλες καταπιεσμένες μειονότητες –άντρες και γυναίκες- παρενοχλούνται, ταλαιπωρούνται και συχνά σκοτώνονται από την αστυνομία… Δεν ανέφερε τους τρόπους με τους οποίους αυτοί οι ίδιοι νέοι δαιμονοποιούνται.

Είπε, στην πραγματικότητα, δύο πράγματα για αυτό το θεμελιώδες πρόβλημα της Αμερικής. Το πρώτο ήταν:

Ναι, πρέπει να παρέχουμε περισσότερες δυνατότητες να πετύχουν οι νέοι που βουλιάζουν στην παραβατικότητα και το έγκλημα. Αλλά πρέπει επίσης να αναγνωρίσουμε ότι τα προγράμματα δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τους γονείς. Καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί να κλείσει την τηλεόραση και να κάνει ένα παιδί να διαβάσει τα μαθήματά του. Οι πατέρες πρέπει να πάρουν την ευθύνη για να καθοδηγήσουν τα παιδιά τους όπως πρέπει.

Ο Obama πραγματικά νομίζει ότι κλείνοντας την τηλεόραση θα επαναφέρει τις θέσεις εργασίας στην βιομηχανία του χάλυβα; Ο Obama πραγματικά θεωρεί ότι οι γονείς που σηκώνονται νωρίς και βάζουν τα παιδιά τους να μελετήσουν θα κάνει οποιαδήποτε διαφορά σε ένα σύστημα που είναι σχεδιασμένο να αποτύχει: όταν αυτά τα σχολεία δεν χρηματοδοτούνται, έχουν καταδικαστεί στην ερήμωση και τη σαπίλα και μετατρέπονται σε εικονικές φυλακές;

Το πιο κυνικό ψέμα είναι να κατηγορείς τους ίδιους τους ανθρώπους για την αποτυχία τους να τα καταφέρουν σε ένα σύστημα που σχεδιάστηκε για να αποτυγχάνουν ξανά και ξανά. Αλλά ο Barack Obama, όπως και η σύζυγός του Michelle στην ομιλία της νωρίτερα αυτή τη βδομάδα, έκανε ακριβώς αυτό. Ναι, και οι δύο μίλησαν για τη χείρα βοηθείας που πρέπει να δώσει το κράτος. Αλλά αυτό ήταν πολύ δευτερεύον στη συνεχή σφυρηλάτηση και κριτική τους ότι στην Αμερική, εάν εργάζεστε σκληρά, και εάν η οικογένειά σας κρατά τις παραδοσιακές αξίες, «μπορείτε να πετύχετε». Πίσω από τις λέξεις μπορούμε να καταλάβουμε: «εάν οι Obama πέτυχαν, έτσι μπορεί να πετύχει κάθε άλλος άνθρωπος, αρκεί να εργάζονταν σκληρότερα. Και αν απέτυχα, όχι, δεν φταίει κανένας άλλος παρά μόνο οι ίδιοι και μόνον οι ίδιοι».

…

O Obama έκανε μια ακόμα αναφορά στην καταπίεση των μαύρων προς το τέλος της ομιλίας του. Ανέφερε την πορεία προς την Ουάσιγκτον για τα πολιτικά δικαιώματα των μαύρων που πραγματοποιήθηκε 45 χρόνια πριν, την ίδια μέρα με την εκφώνηση του Λόγου Αποδοχής του Χρίσματος.

Σβήνεται από την ιστορία, αυτό που επισήμανε και ο Malcolm X, ότι η διαδήλωση του 1963, ξεκίνησε σαν διαμαρτυρία σε επίπεδο βάσης ενάντια στις φρικιαστικές αδικίες που διαπράττονταν ενάντια στους μαύρους, αλλά αφού ανέλαβαν την καθοδήγησή της αξιοσέβαστες δυνάμεις, μετατράπηκαν σε κάτι άλλο.

Για να δούμε πόσο πολύ άλλαξε αυτή η διαμαρτυρία, κάθε μια ομιλία σε εκείνη τη διαδήλωση, εκδόθηκε από τον Λευκό Οίκο. Ο John Lewis, στέλεχος τότε της SNCC (Συντονιστική Επιτροπή Σπουδαστών Μη Βίας),  και σήμερα ένα προεξέχον μέλος του Κογκρέσου, αναγκάστηκε να αλλάξει τη δικιά του!

Αλλά ο Obama επέμεινε στην αναφορά εκείνης της μακρινής διαδήλωσης για να μιλήσει για ην ομιλία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ εκείνης της ημέρας, το «έχω ένα όνειρο» και να πει:

«Οι άνδρες και οι γυναίκες που συγκεντρώθηκαν σε εκείνη την διαδήλωση, θα μπορούσαν να είχαν ακούσει πολλά πράγματα. Θα μπορούσαν να είχαν ακούσει λέξεις θυμού και κραυγές καταγγελίας. Θα μπορούσαν να τους είχαν πει να υποκύψουν στο κλίμα του φόβου και της απογοήτευσης και να αναβάλουν τα όνειρά τους. Αλλά όχι, δεν έγινε έτσι. Αυτό που άκουσαν εκείνοι οι άνθρωποι εκείνη τη μέρα είναι ότι …στην Αμερική, το πεπρωμένο μας συνδέεται αξεδιάλυτα. Το όνειρό μας είναι ενιαίο και μοναδικό».

Ο Obama σε αυτήν την περίπτωση έχει δίκιο. Αυτό είναι που είπαν στους ανθρώπους σε εκείνη τη διαδήλωση (εγκρίθηκε άλλωστε –μην ξεχνάμε- από τον Λευκό Οίκο).

Αυτό που έμαθαν πραγματικά όμως οι άνθρωποι στα χρόνια που ακολούθησαν είναι ότι το μοναδικό πράγμα με οποίο συνδέεται το πεπρωμένο της Αμερικής ήταν η τραγική μοίρα της γενοκτονίας, της σκλαβιάς, και της κεφαλαιοκρατίας. Ότι το αποκαλούμενο αμερικανικό όνειρο στηρίχτηκε στην εξολόθρευση των ντόπιων ιθαγενικών πληθυσμών και στην υποδούλωση των μαύρων Αφρικανών, και έπειτα στην περαιτέρω επέκταση αυτού του συστήματος και αυτών των αξιών σε όλη την ήπειρο, και έπειτα σε όλο τον κόσμο μέσω των ιμπεριαλιστικών πολέμων.

Ότι οι ρίζες αυτών των πραγμάτων ήταν τόσο βαθιές, που διαπνέουν κάθε θεσμό αυτής της χώρας και ότι μερικές μεταρρυθμίσεις δεν μπόρεσαν ούτε μπορούν να αγγίξουν τους αληθινούς όρους ζωής των μαύρων μαζών, ούτε το βασικό χαρακτήρα αυτής της κοινωνίας. Ότι οι άνθρωποι θα έπρεπε να σπάσουν τα όρια της αστικής πολιτικής  εάν επρόκειτο να πετύχουν οτιδήποτε. Ότι οι τρόποι με τους οποίους ξέσπασε μερικές φορές η μαύρη οργή και η μαύρη απελπισία, ήταν ο ένας ενάντια στον άλλο, ήταν η παραβατικότητα, η εγκληματικότητα, η βία μέσα στην οικογένεια. Μια ριζική αλλαγή θα απαιτούνταν για να επιτευχθεί η πραγματική ελευθερία, και αυτή κατά τη διάρκεια του αγώνα για την επαναστατική αλλαγή. Μόνο κατά τη διάρκεια του αγώνα για αυτό το είδος της αλλαγής, οι άνθρωποι θα μπορούσαν να αλλάξουν τις προοπτικές τους και να απελευθερωθούν από παλιές πολλαπλές μορφές της νοοτροπίας «ο ένας τρώει τον άλλον». Νοοτροπία που η αστική τάξη παράγει, ενισχύει και τροφοδοτεί.

Το κίνημα εκείνη την περίοδο πέτυχε τεράστια πράγματα, ακόμα κι αν δεν πέτυχε να φέρει την επανάσταση. Αλλά αυτή η οπισθοδρόμηση δεν αλλάζει την πραγματικότητα, ότι η επαναστατική αλλαγή είναι αναγκαία, και δεν αλλάζει την ακόμα βαθύτερη πραγματικότητα ότι αυτή η αλλαγή είναι δυνατό να γίνει και θα γίνει.

Εάν είστε υπέρ του Obama, και διαβάζετε αυτό το κείμενο, είναι πολύ πιθανό να συμφωνείτε με μεγάλα μέρη από όσα γράψαμε παραπάνω για αυτήν την κοινωνία και για την ιστορική καταπίεση των μαύρων, και για την σημερινή κατάστασή τους σε αυτό το σύστημα. Αλλά ο Obama λέει κάτι που αντιτάσσεται διαμετρικά σε αυτό που πιστεύετε και καταλαβαίνετε και σε αυτό εστίασε στην ομιλία του.

Διαβάστε τη πάλι, με καθαρό μυαλό. Ρίχνει το ανάθεμα για την τεράστια καταπίεση που αντιμετωπίζουν οι μάζες των μαύρων ανθρώπων, στις ίδιες τις μάζες. Λέει στους ανθρώπους που θέλουν να τελειώσουν αυτήν την αδικία ότι το μοναδικό πράγμα που μπορούν να κάνουν είναι να σταματήσουν να αντιπαλεύουν αυτή την καταπίεση στο όνομα των δικών τους δικαιωμάτων και να εναποθέσουν τον εαυτό τους στη δύναμη του αμερικανικού πατριωτισμού.

Και ουσιαστικά λέει σε εκείνους που είναι αδιάφοροι για αυτή την καταπίεση, ή ακόμη ωφελούνται από αυτή, ή ακόμη και συμμετέχουν σε αυτή ότι δεν χρειάζεται να έχουν τύψεις συνείδησης.

Αναρωτηθείτε πάλι, τι είδους αλλαγή χρειαζόμαστε; Θέλουμε μια κοινωνία όπου χρησιμοποιείται ένας μαύρος Πρόεδρος για να λέει στους μαύρους που είναι δίκαια εξοργισμένοι από τις προσβολές και την καταπίεση να «βάλουν κατά μέρος το θυμό και την οργή τους», να κλείσουν τη TV, και να εργάζονται σκληρότερα;

Είναι αυτή η αλλαγή στην οποία εσείς πιστέψατε; Αυτή όμως είναι η αλλαγή που κινδυνεύετε να πετύχετε.

Οι σχολιαστές συνεχάρησαν τον Barack Obama γιατί είπε πολύ λίγα για τα αποκαλούμενα «κοινωνικά ζητήματα», την καταπίεση των γυναικών και ειδικά τις επίμονες προσπάθειες να απαγορευτούν οι αμβλώσεις και ακόμη και ο έλεγχος γεννήσεων[iv], η καταπίεση των ομοφυλόφιλων, συμπεριλαμβανόμενης της άρνησης του γάμου των ομοφυλοφίλων, η γκετοποίηση και η καταστολή των μεταναστών  και ούτω καθεξής.

Σε αυτό το μέρος της ομιλίας, ο μαχητικός «ανταγωνιστής» του McCain ξαφνικά εξατμίστηκε. Δεν δεσμεύτηκε να υπερασπιστεί το δικαίωμα στην άμβλωση, αλλά αντί για αυτό, τη μείωση στις ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες. Δεν μίλησε για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων –ούτε στο δικαίωμα γάμου που έτσι κι αλλιώς ο Obama αντιτάσσεται- αλλά μόνο για το δικαίωμά τους να επισκέπτονται τους συντρόφους τους στα νοσοκομεία που τυχόν νοσηλεύονται (αυτό το  υποστηρίζει και ο McCain). Δεν μίλησε για το γιατί οι μετανάστες οδηγούνται εδώ για να αναζητήσουν εργασία, ότι η ανθρώπινη υπόστασή τους και τα δικαιώματά τους πρέπει να τα υποστηρίξουμε και να τα υπερασπιστούμε, αλλά μίλησε μόνο για τις μητέρες που δεν πρέπει να χωρίζονται από τα παιδιά τους και ότι δεν πρέπει να προσλαμβάνονται παράνομοι μετανάστες.

Αυτή η μια και μοναδική παράγραφος στην 40λεπτη ομιλία του, ακολουθήθηκε άμεσα από τον παιάνα και τον ύμνο του στην πατριωτική θυσία στον πόλεμο. Πλαισιώθηκε από την ανάγκη, κατά τα λόγια του Obama, να αποκατασταθεί η «αίσθηση του κοινού σκοπού μας» στην Αμερική ενόψει των «προκλήσεων» και των «δύσκολων αποφάσεων» του παρόντος. Με άλλα λόγια ο Obama υποστήριξε ότι αυτά τα κοινωνικά ζητήματα (η καταπίεση των γυναικών, των ομοφυλοφίλων, των μεταναστών), πρέπει να υποταχθούν στην ανάγκη για την «εθνική ενότητα». Σε μια εποχή μάλιστα που εξάγεται επιθετικότητα στο Αφγανιστάν, πολύ ενδεχομένως το Ιράν, και σχεδόν βέβαιο και σε άλλες περιοχές. (Σημειώστε καλά ότι ο Obama μίλησε επίσης για την ανάγκη συγκράτησης της ρωσικής επιθετικότητας στην ομιλία του και σε προηγούμενες δηλώσεις, είχε προωθήσει την ιδέα μονομερούς στρατιωτικής δράσης στο Πακιστάν).

Αυτά ακολούθησαν την παράσταση του Obama στο θεοκρατικό τσίρκο του ευαγγελιστή ιεροκήρυκα Rick Warren μια μόνο βδομάδα πριν το Συνέδριο. Πάνω από 5 εκατομμύρια άνθρωποι είδαν στην τηλεόραση τον Obama να συνοδεύει τον McCain στην πρώτη κοινή εμφάνισή τους, στο ίδιο πλατό, για μια δημόσια εξέταση από τον Αγιατολάχ της Κομητείας Orange. Ναι, ξέρουμε, ο Rick Warren έχει έναν τρόπο να κρύβει τα δόντια τους, ικανότερα από τον Pat Robertson. Αλλά ο Rick Warren είναι επίσης ένας φανατικός που υποστηρίζει ότι η άμβλωση είναι δολοφονία, ότι ο βιβλικός μύθος της δημιουργίας πρέπει να διδάσκεται αντί της επιστήμης στα σχολεία, και ότι η ομοφυλοφυλία είναι «τεράστια αμαρτία» -η σκέτη αμαρτία δεν είναι προφανώς αρκετή για αυτόν- και ότι επομένως ο γάμος ομοφυλοφίλων πρέπει να απαγορεύεται. Για τον υποψήφιο της «αλλαγής» το να αποδίδει τιμές στον Rick Warren και να του χαρίζει το πρώτο προεδρικό debate, σημαίνει ότι πρόκειται να νομιμοποιήσει αυτήν την τρέλα με έναν ιδιαίτερο τρόπο που ούτε ο Μπους, ούτε ο McCain θα μπορούσαν ποτέ να πετύχουν.

Και αυτό το προσβλητικό τσίρκο ακολουθήθηκε στη συνέχεια από την ομιλία στο συνέδριο της Michelle Obama που εστίασε στη σημασία της παραδοσιακής πατριαρχικής οικογένειας με τους ρόλους του «εργαζόμενου πατέρα» και της «μητέρας που κάθεται σπίτι», συνδέοντάς το με τον πατριωτισμό (ένας σχολιαστής σημείωσε ότι η Michelle Obama ανέφερε τη λέξη Αμερική τουλάχιστον 12 φορές). Ακολουθήθηκε από την Hillary Clinton η οποία αξιολογήθηκε ως φεμινιστική ομιλία που δεν ανέφερε καν το δικαίωμα στην άμβλωση.

Ακούστε: το δικαίωμα στην άμβλωση πραγματικά δεν υπάρχει εκεί που οι γιατροί που κάνουν άμβλωση έχουν διωχτεί με απειλές. Το δικαίωμα αυτό βρίσκεται κάτω από την ανελέητη επίθεση των δικαστηρίων, συμπεριλαμβανομένου του ανώτατου δικαστηρίου, και των νομοθετικών σωμάτων. Ο έλεγχος των γεννήσεων έχει μπει στο στόχαστρο αυτών θεοκρατών και φαλλοκρατών και αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι απαιτούν επίσης τη διδασκαλία του θρησκευτικού δόγματος στα δημόσια σχολεία. Ο δημόσιος προϋπολογισμός χρησιμοποιείται για να χρηματοδοτήσει το θρησκευτικό πρόγραμμα, και ο ίδιος ο Obama έχει προτείνει να αυξήσει τη χρηματοδότηση, τροποποιώντας μερικές λεπτομέρειες. Μια νέα «κοινωνική σύμβαση» γράφεται και υπογράφεται ακριβώς κάτω από τη μύτη σας, με την οποία οι γυναίκες στέλνονται πάλι στους καθορισμένους από τη Βίβλο παραδοσιακούς ρόλους, και η βιβλική ηθική και η επιστημολογία απολαμβάνει μεγαλύτερης νομιμότητας και αναγνώρισης στην κοινωνία…

Εσείς έχετε την υποχρέωση για να πάτε μαζί με όλα αυτά στην αναζήτηση κάποιου απροσδιόριστου «κοινού σκοπού»…

Είναι αυτή η αλλαγή που εσείς πιστέψατε;

Μιλώντας στο Mile High Stadium, ο Obama είχε δύο ακροατήρια. Αφ’ ενός μιλούσε στις μάζες. Αυτό είναι σημαντικό, δεδομένου ότι οι πολιτικοί μέσα από τις εκστρατείες τους πρέπει να προετοιμάζουν τις μάζες για πώς πρόκειται να κυβερνηθούν.

Αλλά μιλούσε επίσης στα διαφορετικά τμήματα και στις διαφορετικές ομάδες της άρχουσας τάξης αυτής της χώρας, στους καπιταλιστές και στους ιμπεριαλιστές. Από μία άποψη σε αυτούς έδινε οντισιόν: είναι ικανός να κερδίσει τους ανθρώπους και να τους κάνει να θυσιαστούν; Είναι ικανός να μετατοπίσει τη δυσαρέσκειά τους από την πραγματικότητα, και να πιστέψουν ξανά στις αρχές του αμερικανικού σοβινισμού; Είναι σε θέση να κερδίσει τους νέους, τους μαύρους, εκείνους που μισούν το καθεστώς Μπους, και να τους κάνει να δουν στον Obama μια πιθανή έξοδο; Είναι ικανός να τους πάει ένα βήμα παραπέρα, στην ίδια πορεία; Να τους φέρει πίσω στη φωλιά;

Έχουμε αναφέρει συχνά το άρθρο του Andrew Sullivan στο οποίο συμβουλεύει τη άρχουσα τάξη των ΗΠΑ να υποστηρίξει Obama. Οι επιλογές όσον αφορά τους ηγέτες είναι συγκεκριμένες υποστηρίζει ο Sullivan και ο Obama θα ήταν το καλύτερο δυνατό «πρόσωπο» για όλα αυτά που πρέπει να γίνουν στην υπηρεσία της αμερικανικής αυτοκρατορίας.

Αυτό έχει μια συγκεκριμένη «διεθνή διάσταση»: ο Obama στη Γερμανία μίλησε σε ένα πλήθος 200.000 ανθρώπων που συνέρευσαν να τον δουν. Όπως είπε ένας σχολιαστής, ο μόνος τρόπος που ο Μπους θα μπορούσε να μαζέψει τόσους ανθρώπους θα ήταν να έρθει για να δικαστεί σαν εγκληματίας πολέμου.

Και έχει μια «εσωτερική διάσταση»: Ο Obama, σύμφωνα με την άποψη του Sullivan και πολλών άλλων, είναι ο υποψήφιος που μπορεί να κάνει τους ανθρώπους να βάλουν κατά μέρος τις δίκαιες απαιτήσεις και τα ιδανικά που προέκυψαν με δύναμη από τη δεκαετία του ’60 και δεν έχουν εξαφανιστεί ακόμα. Μπορεί να σβήσει αυτό που έμαθαν οι αγωνιζόμενοι άνθρωποι με τόσο ψηλό κόστος, μπορεί να προετοιμάσει μια νέα γενεά για μια συντηρητική πολιτική ζωή.

Ο Obama δεν θα κυβερνούσε ακριβώς με τον ίδιο τρόπο με τον McCain. Δεν είναι αυτό που θέλουμε να πούμε. Αυτό θέλουμε να πούμε είναι ότι θα εξυπηρετούσε τα ίδια θεμελιώδη συμφέροντα, και θα ακολουθούσε τις ίδιες θεμελιώδεις πολιτικές, ακριβώς όπως ο McCain. Ο Obama δείχνει ότι το ιδιαίτερο μίγμα «επιθετικότητας και διαπραγματεύσεων», που συνδυάζεται με τη δυνατότητά του να απευθύνεται στους ανθρώπους στον υπόλοιπο κόσμο, αλλά και να μπορεί να κατευνάζει τη πολιτική αντιπαράθεση στο εσωτερικό, είναι χρησιμότερο από τον McCain να εξυπηρετεί τα ίδια συμφέροντα και τις ίδιες πολιτικές.

 

Και εδώ έχετε μια απόφαση να πάρετε. Εάν εξετάζετε ειλικρινά γιατί συρθήκατε πίσω από τον Obama αρχικά, και εξετάζετε εξίσου ειλικρινά το πραγματικό περιεχόμενο και το τι σημαίνουν οι  ομιλίες του… θα δείτε ότι οι αρχές και τα ιδανικά σας προδίδονται. Αυτό έγινε σιγά σιγά και βαθμιαία, αλλά έχει φθάσει σε ένα αναμφισβήτητο σημείο με όσα έγιναν στο Ντένβερ (σ.σ. στο Συνέδριο των Δημοκρατικών). Εάν σπαταλήσετε την ενέργεια, το ταλέντο και την ελπίδα σας σε αυτή την εκστρατεία, θα είναι σαν να δουλεύετε σκληρά ενάντια στις ίδιες σας τις πεποιθήσεις.

Αυτό βέβαια δεν πρέπει να είναι αιτία για να απελπιστείτε ή μια δικαιολογία να μείνετε ανενεργοί ή χειρότερα να βουλιάξετε στο «ρεαλισμό» ενός συστήματος στο οποίο οι αρχές της δικαιοσύνης και της χειραφέτησης θεωρούνται μη ρεαλιστικές, και ρεαλιστικές είναι οι αξίες του τερατώδους συστήματος. Υπάρχει μια μάχη που πρέπει να δοθεί για όλα αυτά που σας έστειλαν στην αρχή στον Obama, αλλά που δεν πρόκειται ποτέ να τα υλοποιήσει ο Obama, και στην πραγματικότητα απλά θα τα εξευτελίσει.

…