Ο ΣΥΡΙΖΑ μετά την Πανελλαδική Σύσκεψη

Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να μπει στο λαό, του Μπάμπη Σαρίδη

Πιστεύω ότι το τριήμερο της συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένα τριήμερο πλούσιο σε προβληματισμό αλλά και σε αποκρυστάλλωμα, τόσο πολιτικό, όσο και οργανωτικό. Προβλήματα βέβαια υπάρχουν, και θα υπάρχουν συνέχεια, αυτό το οποίο έχει ουσία, είναι να μπορούμε να προχωράμε. Να κάνουμε βήμα-βήμα προς τα μπρος. Πιστεύω ότι τέτοια βήματα έγιναν. Έγιναν και σε ζητήματα πολιτικής ενότητας, αλλά και οργανωτικά. Εμένα η δική μου η θέση και η άποψη είναι ότι υπάρχει μία θέση ανάμεσα στην πολιτική ενότητα και αυτό φάνηκε και από την τοποθέτησή μου εκεί πέρα, ότι υπάρχει μία απόσταση ανάμεσα στην πολιτική ενότητα η οποία υπάρχει αυτή τη στιγμή στο ΣΥΡΙΖΑ και στην οργανωτική του μορφή. Αυτά γίνονται στην ιστορία των κινημάτων, ότι η οργανωτική μορφή καθυστερεί… Δηλαδή η ουσία είναι ότι πρέπει κάποια στιγμή να μιλάμε καθαρά για μέλη του ΣΥΡΙΖΑ με δικαιώματα και υποχρεώσεις. Κάτι τέτοιο δεν μπορώ να πω αυτή τη στιγμή αν ήτανε πρόωρο ή όχι. Επίσης, πιστεύω ότι από ‘δω και πέρα δεν χρειάζονται πια οι λέξεις. Πιστεύω ότι πρέπει να προχωρήσουμε σε δημιουργία κινημάτων, δηλαδή αυτή η πολιτική και οργανωτική ενότητα η οποία έχει επιτευχθεί να καταφέρει να εκφραστεί δυναμικά μέσα στην κοινωνία. Ο τρόπος αυτής της δυναμικής έκφρασης στην κοινωνία είναι πάντοτε η δημιουργία κινημάτων. Εάν θέλουμε να μιλάμε για έναν κινηματικό ΣΥΡΙΖΑ, για έναν ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος θα ριζώσει μέσα στο λαό, μέσα στην εργατική τάξη, μέσα στους εργαζόμενους, μέσα στη νεολαία. Αν παρακολουθήσατε τη συνδιάσκεψη, έκανα τρεις προτάσεις οι οποίες, κατά την άποψή μου, είναι ουσιαστικές. Η μία πρόταση που έκανα ήταν να δημιουργηθεί ένα κίνημα για την ακρίβεια, και κατόπιν επαφής με συλλόγους καταναλωτών κ.λπ. να στηθούν κινητοποιήσεις έξω από τα μεγάλα σούπερ μάρκετ, από τα πολυκαταστήματα, στις γειτονιές κ.λπ. Θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε "κίνημα κατσαρόλας", "κίνημα καλαθιού της νοικοκυράς", ή όπως αλλιώς θέλουμε… Επίσης, ένα άλλο κίνημα το οποίο μπορούμε να φτιάξουμε είναι ένα κίνημα για τα Βαλκάνια, ένα κίνημα ειρήνης. Η πρότασή μου λέει –και βέβαια όλα αυτά γραπτά θα μπορούσαν καλύτερα να τεκμηριωθούνε αλλά δεν έχω χρόνο– να μετατρέψουμε τα δύο τριεθνή σημεία, δηλαδή στις Πρέσπες και στον Έβρο, FYROM-Ελλάδα-Αλβανία και Ελλάδα-Τουρκία-Βουλγαρία, κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού και μέχρι το Σεπτέμβρη, σε τόπους ιδεών. Αυτές οι ιδέες μπορεί να είναι ιδεολογικές, μπορεί να είναι πολιτικές, μπορεί να είναι κινήματα ειρήνης, μπορεί να είναι φεστιβάλ τραγουδιού, συζητήσεις με ταυτόχρονη επαφή με κινήματα από τις αντίστοιχες χώρες με σπάσιμο των συνόρων και πολλά άλλα πράγματα. Δηλαδή κινήματα παντού. Να έρθουμε σε αντιπαράθεση με τις προτάσεις του Συλλόγου Βιομηχάνων για ζώνες διακίνησης εργατικού δυναμικού και να φτιάξουμε εμείς τις δικές μας ελεύθερες ζώνες διακίνησης. Η τρίτη μου πρόταση, με την οποία επιθυμώ να δοθεί μία κίνηση ιδεολογική, μία κίνηση πολιτική, μία κίνηση αναζήτησης, είναι η πρόταση ν’ ανοίξει μία συζήτηση για το σοσιαλισμό στον 21ο αιώνα, αυτό που μας ταλανίζει, μία συνεχής συζήτηση, η οποία να μην έχει τέλος. Να συζητάμε για τον σοσιαλισμό, να συζητάμε για τις δυνάμεις της αλλαγής, για το τι σοσιαλισμό θέλουμε κ.λπ. Πιστεύω επίσης από τώρα και μέχρι και την επόμενη συνδιάσκεψη, επειδή θα έχουμε μπροστά μας και τις ευρωεκλογές, θα πρέπει μετά από συζητήσεις να ξεκαθαρίσουμε και να προχωρήσουμε σε ζητήματα όπως αυτά της Ευρώπης, του Κυπριακού, όπως αυτά των ευρωεκλογών κ.λπ. τα οποία στην προηγούμενη περίοδο, δηλαδή στην περίοδο των προηγούμενων εκλογών λόγω των διαφόρων συνιστωσών και των διαφορετικών θέσεων οι οποίες υπάρχουνε στο ΣΥΡΙΖΑ, μας δημιουργήσανε διάφορα προβλήματα. Είναι γνωστά αυτά, είναι το Μάαστριχτ, είναι η Ευρώπη, είναι διάφορα τέτοια ζητήματα. Αυτά θα πρέπει να δούμε πλατιά μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ. Όμως εγώ επιμένω ότι το κύριο και το βασικό είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να μπει στη γειτονιά. Πρέπει να μπει στο εργοστάσιο, πρέπει να μπει μέσα στο λαό και ο μόνος τρόπος για να γίνει αυτό το πράγμα είναι να δημιουργήσουμε κινήματα παντού. Ήθελα να πω στον Τσίπρα εκείνη την ημέρα αλλά δεν μ’ αφήσανε, ότι εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα που πήγε στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ και ήταν εκεί ο Αμερικανός πρέσβης. Έχουμε πολύ δρόμο ακόμα μπροστά μας, και θα ήμουν πολύ πιο ευχαριστημένος εάν ο Αμερικανός πρέσβης έλεγε ότι "εγώ δεν πάω στο συνέδριο αυτό" είτε είναι του ΠΑΣΟΚ είτε είναι οτιδήποτε "επειδή είναι εκεί ο Τσίπρας". Άρα το πρόβλημά μας δεν είναι αν ο Τσίπρας ή κάποιος από μας θα παρευρίσκεται σε κάποιο συνέδριο ή σε κάποια εκδήλωση ενώ είναι παρών ο Αμερικανός πρέσβης, αλλά εάν εμείς θα είμαστε δυνατοί και υπολογίσιμοι. Τότε μόνο, όταν ο Αμερικανός πρέσβης θα λέει ότι εγώ δεν πηγαίνω στην τάδε εκδήλωση που είμαι καλεσμένος γιατί εκεί υπάρχει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Μπάμπης Σαρίδης,
Γιατρός,
ΣΥΡΙΖΑ Σητείας