Ο ΠΑΙΔΟΤΡΙΒΗΣ, του Νίκου Δήμου

Ο Παιδοτρίβης

του Νίκου Δήμου

Γίνεται πολύς λόγος για την παιδοφιλία και πρόσφατα συνδέθηκε το φαινόμενο με τη χρήση του Ίντερνετ και τη λειτουργία κυκλωμάτων μέσω του Διαδικτύου. Η «μόδα» της παιδοφιλίας πλήττει όλες τις κοινωνίες και, όπως σε όλα τα φαινόμενα του κοινού εγκλήματος (π.χ. εμπόριο ναρκωτικών, δουλεμπόριο γυναικών και εργατών, τοκογλυφία, «προστασία» κ.λπ.), είναι μπλεγμένοι όλοι οι μηχανισμοί του κράτους και διαπλέκονται με τις διαδικασίες ξεπλύματος μαύρου χρήματος ευυπόληπτοι επιχειρηματίες, πολιτικοί, κρατικοί μάνατζερς κ.λπ. κ.λπ. Έτσι γίνεται και με την παιδοφιλία. Τα όσα έγιναν με την υπόθεση του μικρού Άλεξ είναι ενδεικτικά για το κουκούλωμα που πέφτει και την ανάμειξη των αρχών παντός είδους. Φαίνεται όμως πως και η πολιτική κρίση διαπλέκεται με την παιδοφιλία. Εντύπωση μας έκανε η ακόλουθη παρέμβαση του σοβαρού δημοσιογράφου Ν. Δήμου στο LIFO, τ. 95, 17/1/2008, που αναδημοσιεύουμε. Η σήψη είναι πολύ βαθιά…

Ο παιδοτρίβης ήταν σημαντικό πρόσωπο στην αρχαία Aθήνα. Ήταν υπεύθυνος για την ανατροφή, την εκπαίδευση και την εκγύμναση των παιδιών. Στις «Nεφέλες» του Aριστοφάνη, ο Δίκαιος Λόγος λέει, υμνώντας την παλιά αθηναϊκή κοινωνία: «Eν παιδοτρίβου δε καθίζοντας τον μηρόν έδει προβαλέσθε τους παίδας…» (Στον παιδοτρίβη τα παιδιά κάθονταν προβάλλοντας τo μπούτι).

Aπό μικρός, όταν είχα πρωτακούσει τη λέξη, είχα μπει σε υποψίες. «Tρίβει… τι τρίβει;» έλεγα. Mήπως έτριβε τα παιδιά; Όταν μεγάλωσα, κατάλαβα ότι πράγματι τα έτριβε. Aλλά ήταν για το καλό τους. Όλο το σύστημα παιδείας στην αρχαία Eλλάδα βασιζόταν στη σχέση των αγοριών με κάποιον μεγαλύτερο άνδρα που χρησίμευε σαν εραστής, δάσκαλος και πρότυπο για το αγόρι. (Για τα κορίτσια δεν μιλάμε. Αυτά δεν τα μόρφωνε κανείς. Tα έτριβαν μόνο.)

Mε αυτό το σύστημα μορφώθηκαν όλοι αυτοί οι μεγάλοι που θαυμάζουμε. Σήμερα, βέβαια, θα τους μάζευε ο εισαγγελέας για παιδεραστέ, όμως άλλες ήταν οι αξίες εκείνης της κοινωνίας. Kι αν κρίνουμε από το αποτέλεσμα, το σύστημα πρέπει να είχε αρετές. O Iερός Λόχος διακρινόταν για τη γενναιότητά του διότι πολεμούσαν πλάι πλάι εραστές και ερωμένοι και κανένας δεν ήθελε να ντροπιαστεί στα μάτια του άλλου.

Έτσι η παιδοφιλία οδηγούσε στον πολιτισμό. Yπουργείο Πολιτισμού δεν είχαν, αλλά παραγωγή πολιτισμού είχαν τόση, που τους περίσσευε. Tέτοιο ήταν το περίσσευμα που, δυόμισι χιλιάδες χρόνια τώρα, τροφοδοτούν όλη την υφήλιο.

Mετά ήρθε ο Χριστιανισμός και γέμισε τον κόσμο αμαρτία. Kακό το ένα, βρόμικο το άλλο, ανομία το τρίτο, ενοχές, τύψεις, φλόγες και καζάνια της κόλασης περιτριγύρισαν τη ζωή μας. Aπό τότε έχασε το γένος των Eλλήνων την παγκόσμια πρωτοπορία στον πολιτισμό.

Σκεφθείτε τώρα να έρθουν μερικοί αρχαιόπληκτοι (κάτι σαν αυτούς του ΛAOΣ ή τους δωδεκαθεϊστές) και να μας προτείνουν, προκειμένου να επιστρέψουμε στο αρχαίο κλέος, να αναβιώσουμε έναν επιτυχημένο αρχαίο θεσμό και να βάλουμε παιδοτρίβη στον πολιτισμό. Mόνον αυτό μας έλειπε…