Ο Ομπάμα και οι Εκλογές: Συχνές Ερωτήσεις

Δημοσιεύτηκε από την πλατφόρμα “World can’t wait”, 23/08/2008

Ερ: Είναι ο Barack Obama ο «αντιπολεμικός υποψήφιος;»

Απ: Εξαρτάται για ποιο πόλεμο μιλάτε. Ο Barack Obama έχει απειλήσει επανειλημμένα με στρατιωτική δράση ενάντια στο Ιράν, και έχει αρνηθεί να αποκλείσει τη χρησιμοποίηση των πυρηνικών όπλων. Σκεφτείτε το αυτό ένα δευτερόλεπτο: Αρνήθηκε να αποκλείσει τη χρήση πυρηνικών όπλων ενάντια σε πολίτες. Σε μια ομιλία του Ιουνίου του 2008 ενώπιον της Αμερικανο-ισραηλινής Επιτροπής Δημόσιων Υποθέσεων (AIPAC), είπε: «Θα κάνω τα πάντα που μπορώ για να αποτρέψω το Ιράν από την απόκτηση ενός πυρηνικού όπλου. Τα πάντα».

Ένα σημαντικό στοιχείο της πλατφόρμας Obama είναι η παράταση της αμερικανικής κατοχής του Αφγανιστάν. Σε δήλωσή του στις 14 Ιουλίου 2008 στους New York Times, υποστήριξε, «χρειαζόμαστε περισσότερα στρατεύματα, περισσότερα ελικόπτερα, καλύτερες υπηρεσίες συγκέντρωσης πληροφοριών και περισσότερη μη στρατιωτική βοήθεια για να ολοκληρώσουμε την αποστολή μας εκεί». Ένας βασικός λόγος που ο Obama θέλει να αποσύρει τα στρατεύματα από το Ιράκ είναι για να σταλούν στο Αφγανιστάν.

Ο Obama επίσης έχει απειλήσει επανειλημμένα να επιτεθεί στο Πακιστάν. Για παράδειγμα την 1η Αυγούστου, είπε ότι «εάν έχουμε πληροφορίες για μεγάλης αξίας τρομοκρατικούς στόχους και ο Πρόεδρος Musharraf δεν ενεργήσει, θα ενεργήσουμε εμείς».

Άρα, υποστηρίζει μόνο να κυνηγήσουμε τους τρομοκράτες – τους κακούς; Αυτό όμως είναι ακριβώς ότι ο Μπους και Cheney υποστηρίζουν πάντα.

Τέλος ο Barack Obama αφιερώνει ένα ολόκληρο τμήμα του ιστοχώρου του στην έκκλησή του για επέκταση των αμερικανικών στρατευμάτων. Για ποιο λόγο ένας «αντιπολεμικός υποψήφιος» συνηγορεί σε μια μαζική επέκταση των στρατευμάτων;

Ερ: Αντιτίθεται ο Barack Obama στον πόλεμο του Ιράκ; Και γιατί;

Απ: Και ναι και όχι. Και, οι δύο απαντήσεις οφείλονται στην επιθυμία του να επεκτείνει την Αμερικανική ιμπεριαλιστική κυριαρχία στη Μέση Ανατολή:

Όχι ο Obama δεν αντιτάσσεται στον πόλεμο του Ιράκ υπό την έννοια ότι έχει ψηφίσει επανειλημμένως τη χρηματοδότησή του. Τον Ιούνιο του 2008, ψήφισε ώστε να εγκριθούν 187 δισεκατομμύρια $ και να χρηματοδοτηθούν περαιτέρω οι πόλεμοι του Ιράκ και του Αφγανιστάν.

Και ναι, αντιτάσσεται στον πόλεμο, υπό την έννοια ότι έχει κάποια κριτική στην αμερικανική πολιτική στο Ιράκ: Δηλαδή, ότι ο πόλεμος δεν πηγαίνει καλά για το στρατό των ΗΠΑ, ότι απορροφά ενέργεια και πόρους μακριά από άλλους πολέμους που αισθάνεται ότι πρέπει να κάνουν οι ΗΠΑ. Σε εκείνες τις ίδιες δηλώσεις στις 14 Ιουλίου στους New York Times ο Obama καθιστά σαφή τη φύση της αντίρρησης του στον πόλεμο του Ιράκ: «Πίστευα ότι ήταν ένα τεράστιο λάθος να επιτρέψουμε να αποσπαστούμε από την πάλη ενάντια στη Αλ Κάιντα και τους Ταλιμπάν με την εισβολή σε μια χώρα που δεν αποτελούσε επικείμενη απειλή για τις ΗΠΑ και δεν είχε καμία σχέση με τις επιθέσεις της 9ης Σεπτεμβρίου» είπε ο Obama. «Από τότε, περισσότεροι από 4.000 Αμερικανοί έχουν πεθάνει και έχουμε ξοδέψει σχεδόν 1 τρισεκατομμύριο $. Ο στρατός μας είναι πιεσμένος. Και σχεδόν κάθε απειλή που αντιμετωπίζουμε – από το Αφγανιστάν έως την Αλ Κάιντα, έως το Ιράν – έχει αυξηθεί».

Αυτή η θέση δείχνει ότι η αντίρρηση του Obama στον πόλεμο του Ιράκ παρακινείται από τον ίδιο παράγοντα με την απόφασή του παρόλα αυτά να συνεχίσει να τον χρηματοδοτεί. Δηλαδή, παραφράζοντας τον Μπομπ Ντύλαν, «θέλει απλά να είναι στην πλευρά που κερδίζει».

Ερ: Αλλά ο Barack Obama δεν θα υπερασπίσει τις αστικές ελευθερίες και τα δημοκρατικά δικαιώματα;

Απ: Η απάντηση είναι εύκολη: όχι. Τον Ιούλιο ο Obama ψηφίζει χωρίς ντροπή υπέρ της τροποποίησης του νόμου FISA, που επεκτείνει απεριόριστα την εξουσία του Προέδρου ώστε να μπορεί να κατασκοπεύσει τις επικοινωνίες των αμερικανικών πολιτών, και χορηγεί ασυλία στις Εταιρείες Τηλεπικοινωνιών που πραγματοποιούσαν αυτήν την κατασκοπία στο παρελθόν. Αυτό εξαγρίωσε πολλούς υποστηρικτές του, ειδικά αφού ο Obama είχε υποσχεθεί επανειλημμένα να ψηφίσει ενάντια στην παροχή ασυλίας στις Εταιρείες Τηλεπικοινωνιών.

Αυτά κάνει ο Obama τη στιγμή που προσπαθεί ακόμη να κερδίσει την ψήφο σας. Φανταστείτε τι θα κάνει μόλις εκλεχτεί. Εάν αυτά δεν ήταν αρκετά, να θυμηθούμε ότι ο Obama ψήφισε το 2006 να ενεργοποιηθεί και πάλι ο USA Patriot Act.

Ερ: Ποια είναι η θέση του Obama για τη μετανάστευση;

Απ: Υποθέτοντας ότι εσείς θεωρείτε ότι «κανένας άνθρωπος δεν είναι παράνομος», η θέση του Ομπάμα είναι εξαιρετικά κακή.

Ο Obama ψήφισε για το «νόμο διασφάλισης της περίφραξης» το 2006, που ενέκρινε την κατασκευή πρόσθετων 700 μιλίων της περίφραξης κατά μήκος των Αμερικανο- Μεξικανικών συνόρων και προέβλεπε αυξημένη επιτήρηση σε όλα τα διεθνή αμερικανικά σύνορα.

Τον Μάρτιο αυτού του έτους, ο Ομπάμα ψήφισε επίσης την τροποποίηση του νόμου περί μετανάστευσης και έγκρισης εργοδοτικών αδειών. Αυτόν τον νόμο, το Project Vote Smart, μια μη κομματική οργάνωση που ψάχνει το τι ψήφισαν οι υποψήφιοι πρόεδροι χαρακτηρίζει ως εξής: «Ψήφισαν τροποποίηση που επιτρέπει στον Πρόεδρο της Επιτροπής του Προϋπολογισμού της Γερουσίας να αυξήσει τα έξοδα για την ασφάλεια των συνόρων, να επεκτείνει την επιβολή των νόμων μετανάστευσης, να αυξήσει τις ποινικές ρήτρες ενάντια στους εργοδότες που μισθώνουν τους αδήλωτους μετανάστες, να επεκτείνει την Εθνοφυλακή στα νότια και στα βόρεια σύνορα των Ηνωμένων Πολιτειών, και να αναφέρει και να απελαύνει τους μετανάστες που δεν είναι πολίτες των ΗΠΑ, υπό τον όρο ότι τέτοια έξοδα δεν θα αύξαναν το δημοσιονομικό έλλειμμα».

Ο ιστοχώρος του Obama επαληθεύει: «Ο Obama υποστηρίζει ένα σύστημα που επιτρέπει στους αδήλωτους μετανάστες που έχουν καλή συμπεριφορά να πληρώσουν ένα πρόστιμο, να μάθουν αγγλικά, και να πάνε πίσω στην ουρά για να γίνουν πολίτες των ΗΠΑ». Με άλλα λόγια, ο Obama υποστηρίζει ένα σύστημα που κάνει τους μετανάστες επίσημους δεύτερης κατηγορίας πολίτες… Εάν είναι τυχεροί.

Ερ: Αλλά τουλάχιστον ο Barack Obama είναι ενάντια στα βασανιστήρια. Σωστά;

Απ: Όπως λέει και η παροιμία: «Οι πράξεις μιλούν δυνατότερο από τις λέξεις». Είναι αλήθεια ότι ο Obama έχει πει ότι, εάν εκλεγεί θα κλείσει το Γκουαντανάμο και θα αποκαταστήσει την έννομη τάξη. Και έχει πει επίσης ότι «δεν είναι ποτέ σωστό για τις ΗΠΑ να βασανίζουν».

Αλλά τι κάνει ο Barack Obama τώρα – την ίδια στιγμή που αυτή η κυβέρνηση υποβάλει ανοιχτά τους κρατουμένους, σε βασανιστήρια, σε ακραία απομόνωση, σε στέρηση ύπνου, σε σεξουαλική ταπείνωση, και σε αμέτρητες άλλες μορφές σαδιστικών βασανιστηρίων; Τι έχει κάνει όταν εκατοντάδες έχουν εξαντληθεί κρατούμενοι για χρόνια στο Γκουαντανάμο χωρίς δίκη; Όλο και περισσότερα στοιχεία έρχονται στην επιφάνεια ότι το καθεστώς Μπους ενέκρινε αυτά τα βασανιστήρια, μέχρι που ο Μπους αναγνώρισε τελικά ότι τα βασανιστήρια προγραμματίστηκαν;
Τίποτα.

Τον Απρίλιο, μετά από δημοσίευμα του ABC News που ανέφερε ότι κορυφαίοι ανώτεροι υπάλληλοι της διακυβέρνησης του Μπους συναντήθηκαν πολλές φορές στο Λευκό Οίκο για να προγραμματίσουν και να εγκρίνουν τα βασανιστήρια, ένας δημοσιογράφος της εφημερίδας Philadelphia Daily News ρώτησε τον Obama εάν ως Πρόεδρος θα ήταν πρόθυμος να ερευνήσει εάν το καθεστώς Μπους διέπραξε εγκλήματα. Ο Obama ξεγλίστρησε με τη φράση «εάν τα εγκλήματα έχουν διαπραχτεί, πρέπει να ερευνηθούν» ακόμα κι όταν ήταν προφανές ότι η διακυβέρνηση Μπους είχε διαπράξει τα εγκλήματα και λίγες μέρες νωρίτερα, ο ίδιος ο Μπους είχε παραδεχτεί τις συνεδριάσεις όπου τα βασανιστήρια προγραμματίστηκαν.

Κατά τη διάρκεια της απάντησης στην ερώτηση του δημοσιογράφου, ο Obama είπε επίσης: «Ένα από τα πράγματα που πρέπει να υπολογίσουμε στον πολιτικό μας πολιτισμό είναι να μάθουμε να διακρίνουμε τις χαζές πολιτικές από τις πολιτικές που ανέρχονται στο επίπεδο ποινικής δραστηριότητας. Ξέρετε, με ρωτάνε συχνά για την απαγγελία κατηγοριών και έχω πει ότι δεν θα ήταν σωστό να το ακολουθήσουμε επειδή σκέφτομαι ότι η απαγγελία κατηγορίας είναι κάτι που πρέπει να κρατήσουμε για τις εξαιρετικές περιστάσεις».

Ο Obama αντιτάσσεται υποθετικά στα βασανιστήρια, αλλά είναι εντελώς απρόθυμος να λάβει οποιαδήποτε μέτρα για να τα σταματήσει. Προφανώς δεν σκέφτεται ότι η χρήση των βασανιστηρίων είναι μια «εξαιρετική περίσταση» που θα άξιζε την απαγγελία κατηγορίας. Μας προσφέρει μόνο τις φραστικές καταδίκες και τις υποσχέσεις ότι, μόλις εκλεγεί, θα εργαστεί για να σταματήσουν τα βασανιστήρια. Θυμηθείτε, εάν μένουμε μόνο στις λέξεις, ο Μπους και ο Cheney έχουν πει επίσης σε πολλές περιπτώσεις ότι δεν είναι ΟΚ για τις Ηνωμένες Πολιτείες τα βασανιστήρια.

Ερ: Η εκλογή του πρώτου μαύρου Προέδρου στην αμερικανική ιστορία δεν θα ήταν τεράστια πρόοδος στο πρόβλημα του ρατσισμού;

Απ: Ας αναρωτηθούμε για αυτή την ερώτηση. Εάν ο Barack Obama γίνει Πρόεδρος, ο 1 στους 9 μαύρους ενήλικες στις ΗΠΑ μεταξύ των ηλικιών 20 και 34 δεν θα είναι πλέον στη φυλακή; Οι εκατοντάδες χιλιάδες των μαύρων δεν θα υποβάλλονται πλέον σε ατιμωτικούς ελέγχους από την Αστυνομία της Ν.Υ. στους δρόμους; Η αστυνομία θα σταματήσει να πυροβολεί τον έναν έγχρωμο μετά τον άλλον; Δεν θα είναι πλέον αλήθεια ότι τριπλάσιοι έγχρωμοι από ότι λευκοί θα ζουν κάτω από το 125% του ορίου φτώχειας στις ΗΠΑ; Τα μαύρα παιδιά δεν θα είναι δύο φορές πιο πιθανό από όσο τα λευκά παιδιά να μην έχουν καμία ασφάλεια υγείας;

Η κατεδάφιση των προγραμμάτων στέγασης και η μαζική υποχρεωτική μετακίνηση αφρο-αμερικανικών πληθυσμών στην μετα-Katrina Νέα Ορλεάνη θα ανατραπούν ξαφνικά;

Αυτά είναι μόνο μερικά εξαιρετικά ισχυρά γεγονότα για το τι σημαίνει ο ρατσισμός στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το βασικό είναι αυτό: Ενώ τα απαράδεκτα ρατσιστικά, μεμονωμένα γεγονότα είναι ένα κυρίαρχο, καθημερινό φαινόμενο σε όλη την κοινωνία, η άσπρη υπεροχή είναι ένα θεσμικό και μόνιμο κοινωνικό φαινόμενο. Η εκλογή ενός μαύρου επικεφαλής μιας κυβέρνησης που επιβάλλει αυτήν ακριβώς την λευκή υπεροχή δεν θα φέρει το τέλος αυτού του φαινομένου.

Πέρα από αυτά, υπάρχει το συγκεκριμένο θέμα για το πώς ο Barack Obama έχει ο ίδιος αντιμετωπίσει τα προβλήματα φυλετικών διακρίσεων. Αφότου αφέθηκαν ελεύθεροι οι αστυνομικοί που δολοφόνησαν τον Sean Bell με 50 πυροβολισμούς χωρίς καν επίπληξη, ιδού τι είπε ο Obama: «Καλά, κοιτάξτε, προφανώς υπήρξε μια τραγωδία στη Νέα Υόρκη. Χωρίς να έχω όλα τα γεγονότα ακριβώς υπόψη μου, αυτή η ιστορία είναι πιθανή περίπτωση της υπερβολικής χρήσης βίας. Ο δικαστής όμως έχει αποφασίσει και είμαστε έννομο κράτος, ένα έθνος με νόμους, και έτσι σεβόμαστε την απόφαση»…

Πρέπει λοιπόν «να σεβαστούμε» μια απόφαση που επιτρέπει στην αστυνομία να πυροβολεί και να σκοτώνει αθώους μαύρους και να μένει ατιμώρητη;

Και στην ομιλία του με αφορμή την Ημέρα του Πατέρα ο Obama κατηγόρησε τους μαύρους πατέρες για ένα μεγάλο μέρος των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η μαύρη Αμερική:
«Αλλά εάν είμαστε τίμιοι με τον εαυτό μας, θα αναγνωρίσουμε ότι τι πάρα πολλοί πατέρες είναι απόντες από πάρα πολλές ζωές παιδιών και από πάρα πολλά σπίτια. Έχουν εγκαταλείψει τις ευθύνες τους, ενεργώντας όπως οι ανήλικοι. Και τα θεμέλια των οικογενειών μας είναι πιο αδύνατα εξαιτίας αυτού του πράγματος. Εσείς και εγώ γνωρίζουμε πόσο αυτό ισχύει στην αφρο-αμερικανική κοινότητα. Ξέρουμε ότι περισσότερα από τα μισά μαύρα παιδιά ζουν σε μονογονεϊκές οικογένειες. Ο αριθμός των παιδιών αυτών έχει διπλασιαστεί και ξανα διπλασιαστεί από τότε που ήμασταν παιδιά. Ξέρουμε τις στατιστικές – ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν χωρίς πατέρα στο σπίτι είναι πέντε φορές πιθανότερο να ζήσουν στην φτώχεια και να διαπράξουν το έγκλημα, εννέα φορές πιθανότερο να σταματήσουν το σχολείο και είκοσι φορές πιθανότερο να καταλήξουν στη φυλακή. Είναι πιθανότερο να έχουν προβλήματα συμπεριφοράς, ή να φύγουν από το σπίτι, ή να γίνουν οι ίδιοι γονείς σε πολύ μικρή ηλικία. Και τα θεμέλια της κοινότητάς μας γίνονται έτσι ακόμη πιο αδύνατα».

Ερ: Και λέτε ότι θα είμαστε εντάξει εάν οι προοδευτικοί απέχουν από τις εκλογές και κερδίσει ο McCain;

Απ: Φυσικά και όχι. Αλλά και δεν θα είμαστε εντάξει εάν κερδίσει και ο Obama.

Ο McCain κάνει σαφή την πρόθεσή του να συνεχίσει την εγκληματική και βάναυση κατοχή σε Ιράκ και Αφγανιστάν, απειλεί επανειλημμένα το Ιράν και «αστειεύεται» για τη δολοφονία των ιρανών πολιτών. Αντιτίθεται με δριμύτητα στο δικαίωμα άμβλωσης. Και αντιτίθεται στην πρόσφατη απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου να χορηγηθούν δικαιώματα της έννομης τάξης στους κρατουμένους…

Αυτά είναι μερικά μόνο παραδείγματα από έναν ατελείωτο κατάλογο παραδειγμάτων που δείχνουν τον εφιάλτη που θα φέρει μια προεδρία McCain.

Αλλά και μια προεδρία Obama θα ήταν επίσης ένας εφιάλτης για τους ανθρώπους του κόσμου. Όπως παρουσιάσαμε τα παραπάνω γεγονότα, η ψήφος υπέρ Obama είναι μια ψήφος υπέρ (μεταξύ άλλων): Για εκτεταμένο πόλεμο και μεγαλύτερη βία στο Αφγανιστάν. Για αυξανόμενη επιτήρηση από τον Μεγάλο Αδερφό των αμερικανών πολιτών. Για απειλές πολέμου (αν όχι και πραγματικό πόλεμο) ενάντια στο Ιράν και στο Πακιστάν. Για καταστολή των μεταναστών  και συνενοχή στα βασανιστήρια. Και αυτά είναι ακριβώς το τι μας λέει ο Obama τώρα. Ποιος ξέρει τι άλλο θα κάνει εάν κερδίσει τις εκλογές.

Η ερώτηση «εσείς λέτε ότι πρέπει να αφήσουμε τον McCain να εκλεγεί;» είναι απολύτως λαθεμένη. Η ερώτηση που πρέπει να γίνει είναι: Τι μπορούμε να κάνουμε τώρα, μέχρι, και μετά από τις εκλογές για να αντισταθούμε στην κατεύθυνση που και ο McCain και ο Obama θέλουν να πάρει αυτή η χώρα και όλος ο κόσμος;

Ερ: Εάν οι εκλογές δεν είναι τρόπος για να αλλάξουμε τα πράγματα, τι μπορούμε να κάνουμε;

Απ: Χρειάζονται τρία πράγματα.

Πρώτον να αναγνωρίσουμε την κατάσταση: Ότι παρά τα λογύδρια και τα κλισέ του Obama για «την ελπίδα» και «την αλλαγή» τα πραγματικά κίνητρα της εκστρατείας του είναι: 1) Να εκτρέψει τη γνήσια αντίσταση από τους δρόμους στην κάλπη. 2) Να κάνει τους ανθρώπους «να αισθανθούν περήφανοι» για τη χώρα τους και πάλι, ακόμα κι αν αυτή η χώρα βιάζει, βασανίζει, και λεηλατεί όλο τον κόσμο. 3) Να διαδώσει το ψέμα ότι ο ρατσισμός, ακόμα κι αν υπάρχει ακόμα, δεν μπορεί να είναι μια «δικαιολογία» για τους μαύρους, γιατί –κοιτάξτε- υπάρχει ένας μαύρος στο Λευκό Οίκο! 4) Να κερδίσει μια λαοφιλή εξουσιοδότηση για ένα κυβερνητικό πρόγραμμα που θα οδηγήσει στην πραγματικότητα σε περισσότερους ατελείωτους πολέμους και καταστολή.

Μετά από αυτά, χρειάζεται μια δήλωση: «Δεν παίρνω το μέρος του μικρότερου κακού. Τελεία και παύλα. Όχι στη λογική του μικρότερου κακού. Θέλω τα εγκλήματα της κυβέρνησής μας να σταματήσουν εδώ και τώρα και όχι να συνεχιστούν από μια άλλη κυβέρνηση που παρουσιάζεται κάτω από το σύνθημα της «αλλαγής».

Μετά από αυτήν την αναγνώριση της κατάστασης και από αυτήν τη δήλωση χρειάζεται και μια βασική απόφαση: να γίνουμε μέρος και να συμβάλουμε όσο περισσότερο μπορούμε σε ένα μαζικό, ανεξάρτητο κίνημα που θα αντιστέκεται ενιαία και στα δύο κακά ενδεχόμενα που μας προσφέρονται: ένα κίνημα που θα παλεύει για να σταματήσει τον Διαρκή Πόλεμο, τα βασανιστήρια, την κατασκοπία και την καταστολή, ανεξάρτητα από το ποιο κόμμα τα υλοποιεί.