Ο ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ ΣΤΗΝ ΑΓΚΥΡΑ, του Δ.Υ.

Εν μέσω πολιτικού ψύχους

Ο Καραμανλής στην Άγκυρα

του Δ.Υ.

Για την επίσκεψη Καραμανλή στην Άγκυρα, την πρώτη Έλληνα πρωθυπουργού μετά από 50 χρόνια, θα έχουμε πιο σαφή εικόνα όταν αυτή ολοκληρωθεί (η επίσκεψη συμπίπτει με την έκδοση του παρόντος φύλλου). Μπορούμε όμως να επισημάνουμε ότι ο Καραμανλής πηγαίνει στην Άγκυρα κάτω από την ασφυκτική πίεση των Αμερικάνων, για να σηματοδοτήσει τη θετική εξέλιξη της γείτονος σε σχέση με τις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει για την ένταξη στην ΕΕ. Πηγαίνει όμως και σε μια περίοδο που α) κλιμακώνονται οι διεκδικήσεις του τουρκικού φασιστικού καθεστώτος στο Αιγαίο (νέα αντιπαράθεση για γκρίζες ζώνες) και στη Θράκη (κατά το πρόσφατο ταξίδι του Τούρκου ΥΠΕΞ) και β) επίκειται η μονομερής ανεξαρτητοποίηση του Κοσόβου, την οποία υποστηρίζει η Τουρκία και η οποία αποτελεί προηγούμενο για παρόμοια εξέλιξη στα κατεχόμενα στην Κύπρο. Για την πραγματοποίηση του ταξιδιού αυτού πρωτοστάτησε, από ελληνικής πλευράς, το Υπουργείο Εξωτερικών και η Ντ. Μπακογιάννη, που, συνεχίζοντας την πολιτική υποχωρήσεων της ελληνικής πλευράς, έφτασε στο σημείο να εκδώσει σύσταση να απομακρυνθούν οι ψαρόβαρκες από τα Ίμια. Ενισχυτική στάση κράτησε ο Γ. Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ.

Η ενταξιακή πορεία της Τουρκίας στην ΕΕ αμφισβητείται πλέον ισχυρά από το γαλλογερμανικό άξονα, που μιλά για ειδική σχέση και όχι για ένταξη, λαμβάνοντας υπόψη τις επερχόμενες ανακατατάξεις και τις πιθανές πολεμικές εμπλοκές στη Μέση Ανατολή και στα Βαλκάνια.

Παράλληλα, ο φασιστικός και αντιδραστικός χαρακτήρας του τουρκικού καθεστώτος παραμένει αναλλοίωτος, παρά κάποιες επιδερμικές αλλαγές που προωθεί η ήπια ισλαμική διακυβέρνηση Ερντογάν. Με χιλιάδες αγωνιστές στις φυλακές και με τα βασανιστήρια, για ποιο εκδημοκρατισμό μιλάμε; Αναλλοίωτος παραμένει και ο επεκτατικός χαρακτήρας του καθεστώτος. Ο τουρκικός στρατός μπαινοβγαίνει στο Βόρειο Ιράκ, σκορπά το θάνατο και τον όλεθρο στον κουρδικό πληθυσμό, με την ανοχή των Αμερικάνων.

Σ’ αυτό το πλαίσιο, η διατεταγμένη από τους Αμερικάνους «ελληνοτουρκική φιλία» είναι μια απαράδεκτη πολιτική. Δεν προωθεί την αλληλεγγύη των λαών. Οι όποιες ελληνοτουρκικές μπίζνες προωθούνται σ’ αυτό το πλαίσιο (υπό την ομπρέλα των αμερικάνικων πολυεθνικών) δεν έχουν καμία σχέση με την αμοιβαία συνεργασία των δύο λαών, αντίθετα προωθούν τη ληστρική εκμετάλλευση και εξαθλίωση των λαών και στις δύο άκρες του Αιγαίου.