Η αυλαία της περσινής ακαδημαϊκής χρονιάς έπεσε και μαζί της αφαίρεσε και την Παιδεία από πρώτο θέμα στην πολιτική ατζέντα. Επί της ουσίας το φοιτητικό κίνημα καταλαγιάζοντας, κατάφερε να θέσει το τι δεν θα συζητηθεί από την πλευρά της κυβέρνησης.
Η αρχή αυτής της χρονιάς βρίσκει την κυβέρνηση σε μία αντίθεση: από τη μία, οι ανάγκες και τα συμφέροντα του κεφαλαίου επιβάλλουν νέες μεταρρυθμίσεις, από την άλλη, το μέτωπο της Παιδείας είναι επικίνδυνο, αν συνυπολογίσει κανείς και τα ήδη ανοιχτά μέτωπα σε ασφαλιστικό, διαφθορά, σκάνδαλα, ΔΕΗ, λιμάνια κοκ.
Αυτή η αντίθεση αντανακλάται και στην πολιτική του Υπουργείου Παιδείας. Φαινομενικά οι μεταρρυθμίσεις έχουν παγώσει, στην πράξη όμως, εξακολουθούν να προωθούνται, απλώς με λιγότερο προκλητικό τρόπο.
Τέσσερα είναι τα βασικά ζητήματα που προωθεί το ΥΠΕΠΘ αυτή την περίοδο:
α) Η ισοτίμηση των κολεγίων (ξεπέρασαν την ευρωπαϊκή οδηγία 36/05 δίνοντας υποσχέσεις να αναγνωρίσουν ακόμη και τα αμερικάνικα κολέγια, κάτι για το οποίο και θεσμικά δεν υποχρεούνται),
β) το νομοσχέδιο για την έρευνα και την τεχνολογία που ξεπουλάει και αυτό το τμήμα της εκπαίδευσης στο κεφάλαιο,
γ) η αξιολόγηση, ως πρόδρομος του νόμου-πλαίσιο, και, σημαντικότερο όλων,
δ) το πέρασμα από την απλή νομοθετική κατοχύρωση στην εκτέλεση του νόμου-πλαίσιο.
Η σημασία για το αν εφαρμοστεί ο νόμος-πλαίσιο προκύπτει από την τελείως διαφορετική κατάσταση που θα εγκαθιδρύσει στα πανεπιστήμια. Από την ανοιχτή ποινικοποίηση του φοιτητικού κινήματος μέχρι την εισαγωγή ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων, τα πανεπιστήμια δε θα έχουν καμία σχέση με αυτό που τα τελευταία 50 χρόνια είναι τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Στη νέα περίοδο που ανατέλλει, η Αριστερά πρέπει να οξύνει την αντιπαράθεση. Να κορυφώσει την προσπάθεια οργάνωσης αγώνων, αναχαιτίζοντας την επίθεση του νεοφιλελευθερισμού. Αντί αυτού είτε υπερτιμάει τον αντίπαλο, θεωρώντας ότι πλέον είναι νόμος του κράτους και άρα δεν γίνεται να καταργηθεί (ΚΚΕ), είτε τον υποτιμάει, θεωρώντας ότι ήρθε η ώρα να περάσουμε στην επίθεση προτάσσοντας το δικό μας εκπαιδευτικό σύστημα (ΣΥΝ). Πρακτικά, όμως, και οι δύο πλευρές ενώνονται στη μη πάλη τους αφήνοντας ανενόχλητο το νεοφιλελευθερισμό και την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση της ΝΔ να ανασυγκροτηθεί.
Έτσι εξηγείται η αλλαγή γραμμής των πανεπιστημιακών του ΣΥΝ προς την "επιστροφή στην ομαλότητα" για το 2008, αλλαγή που δε βρίσκει προς το παρόν σύμφωνη και την ΠΟΣΔΕΠ.
Και η φοιτητική Αριστερά να κινείται στα ίδια πλαίσια. Η αναμονή των φοιτητικών εκλογών και η παντελής έλλειψη προετοιμασίας και σχεδίου είναι τα καθοριστικά στοιχεία που ακυρώνουν την ίδια την ύπαρξη της Αριστεράς. Επιστρέφουν έτσι στην προ του κινήματος στάση τους, η οποία έρχεται σε αντιπαράθεση με την ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος.
Η εφαρμογή του νόμου-πλαίσιο ήδη προχωράει
Σχεδόν όλες οι διατάξεις έχουν αρχίσει να προωθούνται. Κατακερματισμένα και κατά τόπους, αλλά προωθούνται. Συγκεκριμένα, μέχρι τώρα:
Κώστας Κωστόπουλος
22-23 Μαρτη
Προς το διήμερο της Αριστερής Ενότητας
Η Αριστερή Ενότητα, διατηρώντας τα κεκτημένα του φοιτητικού κινήματος, πρέπει να μπει στην τροχιά του αγώνα. Στην αναμονή που επικρατεί πρέπει να προτάξει ένα σχέδιο που θα συσπειρώνει το μπλοκ του αγώνα, θα βαθαίνει τις ρωγμές στο αντίπαλο στρατόπεδο και θα δίνει από καλύτερες θέσεις τις μάχες που έρχονται.
Στη βάση αυτή, εξακολουθεί να ισχύει το ανεκπλήρωτο αίτημα του φοιτητικού κινήματος για την κατάργηση του νόμου-πλαίσιο ως γενικό σύνθημα κατεύθυνσης. Για γίνει πράξη θα πρέπει να εμπλουτιστεί με το σύνθημα του μπλοκαρίσματος στην πράξη και επικαιροποιώντας το σήμερα θα πρέπει να τεθούν τρεις αιχμές, αιχμές που συσπειρώνουν τους φοιτητές και αποτελούν τους βασικούς πυλώνες. Οι διατάξεις για τον εσωτερικό κανονισμό, για τη διάρκεια των εξαμήνων και για το άσυλο απειλούν την ίδια την ύπαρξη του φοιτητικού κινήματος, στην προσπάθεια του νεοφιλελευθερισμού να μετακυλίσει το κόστος από κάθε φοιτητικό αγώνα στους ίδιους τους φοιτητές. Εδώ θα πρέπει να συγκεντρωθούν όλα τα πυρά των φοιτητών. Στην προσπάθεια αυτή θα πρέπει να καλεστεί το σύνολο της φοιτητικής Αριστεράς να συμμετάσχει. Αυτό το σχέδιο μπορεί να μας φέρει ακόμη πιο αριστερά, ακόμη πιο ενωτικά σήμερα, μπορεί να βελτιώσει τους όρους ανασυγκρότησης του φοιτητικού κινήματος.
Το διήμερο της Αριστερής Ενότητας, αν και έρχεται καθυστερημένα (ήταν εξαιρετική ανάγκη να έχει ήδη γίνει από πέρσι), μπορεί και πρέπει να βοηθήσει σε μια τέτοια κατεύθυνση, να δώσει περιεχόμενα, πρωτοβουλίες, μέτωπα, αιχμές. Να βγει η Αριστερή Ενότητα πιο γειωμένη, πιο πραγματική, πιο αποτελεσματική, πιο χρήσιμη για το κίνημα, πιο επικίνδυνη για τον αντίπαλο. Να υιοθετήσει γραμμή πραγματικού αγώνα και προετοιμασίας γι’ αυτόν και όχι γραμμή "επιστροφής στην ομαλότητα".
- 1 - Η τάση προς τον πόλεμο δυναμώνει και τα επίκεντρά του διευρύνονται: είναι… Διαβάστε περισσότερα
Η τριπλή απαγόρευση που επέβαλε η γερμανική ομοσπονδιακή κυβέρνηση μεταξύ άλλων στον Γιάνη Βαρουφάκη, επικεφαλής… Διαβάστε περισσότερα
[Στο τέλος παρατίθενται δύο κατατοπιστικά παραρτήματα: Α. Πληροφορίες για τη Γάζα και την τρέχουσα σύγκρουση,… Διαβάστε περισσότερα
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Α Α.1. Τι είναι η Γάζα ● Πολύ περιληπτικά, η Γάζα είναι μια παραθαλάσσια… Διαβάστε περισσότερα
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Β Ως Παράρτημα Β' αναδημοσιεύουμε τις πρώτες ανακοινώσεις-τοποθετήσεις οργανώσεων της περιοχής της Μέσης Ανατολής,… Διαβάστε περισσότερα
Το γενικό τοπίo Οι επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές γίνονται μέσα σε ένα κλίμα βουβό, χωρίς καμιά… Διαβάστε περισσότερα