Νόμος – πλαίσιο: Ο αγώνας συνεχίζεται; του Κώστα Κωστόπουλου

Η αυλαία της περσινής ακαδημαϊκής χρονιάς έπεσε και μαζί της αφαίρεσε και την Παιδεία από πρώτο θέμα στην πολιτική ατζέντα. Επί της ουσίας το φοιτητικό κίνημα καταλαγιάζοντας, κατάφερε να θέσει το τι δεν θα συζητηθεί από την πλευρά της κυβέρνησης.

Η αρχή αυτής της χρονιάς βρίσκει την κυβέρνηση σε μία αντίθεση: από τη μία, οι ανάγκες και τα συμφέροντα του κεφαλαίου επιβάλλουν νέες μεταρρυθμίσεις, από την άλλη, το μέτωπο της Παιδείας είναι επικίνδυνο, αν συνυπολογίσει κανείς και τα ήδη ανοιχτά μέτωπα σε ασφαλιστικό, διαφθορά, σκάνδαλα, ΔΕΗ, λιμάνια κοκ.

Αυτή η αντίθεση αντανακλάται και στην πολιτική του Υπουργείου Παιδείας. Φαινομενικά οι μεταρρυθμίσεις έχουν παγώσει, στην πράξη όμως, εξακολουθούν να προωθούνται, απλώς με λιγότερο προκλητικό τρόπο.

Τέσσερα είναι τα βασικά ζητήματα που προωθεί το ΥΠΕΠΘ αυτή την περίοδο:

α) Η ισοτίμηση των κολεγίων (ξεπέρασαν την ευρωπαϊκή οδηγία 36/05 δίνοντας υποσχέσεις να αναγνωρίσουν ακόμη και τα αμερικάνικα κολέγια, κάτι για το οποίο και θεσμικά δεν υποχρεούνται),
β) το νομοσχέδιο για την έρευνα και την τεχνολογία που ξεπουλάει και αυτό το τμήμα της εκπαίδευσης στο κεφάλαιο,
γ) η αξιολόγηση, ως πρόδρομος του νόμου-πλαίσιο, και, σημαντικότερο όλων,
δ) το πέρασμα από την απλή νομοθετική κατοχύρωση στην εκτέλεση του νόμου-πλαίσιο.

Η σημασία για το αν εφαρμοστεί ο νόμος-πλαίσιο προκύπτει από την τελείως διαφορετική κατάσταση που θα εγκαθιδρύσει στα πανεπιστήμια. Από την ανοιχτή ποινικοποίηση του φοιτητικού κινήματος μέχρι την εισαγωγή ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων, τα πανεπιστήμια δε θα έχουν καμία σχέση με αυτό που τα τελευταία 50 χρόνια είναι τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Στη νέα περίοδο που ανατέλλει, η Αριστερά πρέπει να οξύνει την αντιπαράθεση. Να κορυφώσει την προσπάθεια οργάνωσης αγώνων, αναχαιτίζοντας την επίθεση του νεοφιλελευθερισμού. Αντί αυτού είτε υπερτιμάει τον αντίπαλο, θεωρώντας ότι πλέον είναι νόμος του κράτους και άρα δεν γίνεται να καταργηθεί (ΚΚΕ), είτε τον υποτιμάει, θεωρώντας ότι ήρθε η ώρα να περάσουμε στην επίθεση προτάσσοντας το δικό μας εκπαιδευτικό σύστημα (ΣΥΝ). Πρακτικά, όμως, και οι δύο πλευρές ενώνονται στη μη πάλη τους αφήνοντας ανενόχλητο το νεοφιλελευθερισμό και την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση της ΝΔ να ανασυγκροτηθεί.

Έτσι εξηγείται η αλλαγή γραμμής των πανεπιστημιακών του ΣΥΝ προς την "επιστροφή στην ομαλότητα" για το 2008, αλλαγή που δε βρίσκει προς το παρόν σύμφωνη και την ΠΟΣΔΕΠ.

Και η φοιτητική Αριστερά να κινείται στα ίδια πλαίσια. Η αναμονή των φοιτητικών εκλογών και η παντελής έλλειψη προετοιμασίας και σχεδίου είναι τα καθοριστικά στοιχεία που ακυρώνουν την ίδια την ύπαρξη της Αριστεράς. Επιστρέφουν έτσι στην προ του κινήματος στάση τους, η οποία έρχεται σε αντιπαράθεση με την ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος.

Η εφαρμογή του νόμου-πλαίσιο ήδη προχωράει

Σχεδόν όλες οι διατάξεις έχουν αρχίσει να προωθούνται. Κατακερματισμένα και κατά τόπους, αλλά προωθούνται. Συγκεκριμένα, μέχρι τώρα:

1. Το ζήτημα του "ασύλου" προωθείται στο πανεπιστήμιο Κρήτης όπου εδώ και καιρό κρατάνε ανοιχτό το θέμα της χρήσης σεκιούριτι στους χώρους του πανεπιστημίου. Στη Θεσσαλονίκη, οι διαθέσεις του εισαγγελέα πρωτοδικών Φλωρίδη, που με κάθε ευκαιρία προτείνει την είσοδο των δυνάμεων καταστολής στον πανεπιστημιακό χώρο (βλ. 17 Νοέμβρη 2006 και 2007), καθώς και οι εργασίες του μετρό σε χώρους στους οποίους μέχρι τώρα ίσχυε το άσυλο, είναι αποκαλυπτικές.
2. Επιστολές σε "αιώνιους" φοιτητές έχουν σταλεί από το ΠΑΠΕΙ και το ΓΠΑ της Αθήνας, από το ΠΑΜΑΚ Θεσσαλονίκης, από τα πανεπιστήμια της Πάτρας και της Λάρισας, ενώ στο ΤΕΙ Αθήνας επιχειρούν να διαγράψουν φοιτητές τηλεφωνικά.
3. Όσον αφορά τα συγγράμματα, εμφανίζεται και εδώ η "μέριμνα" από το κράτος. Αρχές Γενάρη εκδόθηκε προεδρικό διάταγμα που προχωράει στην άμεση εφαρμογή του από το ακαδημαϊκό έτος 2008-2009, προβλέποντας ότι το κάθε τμήμα θα πρέπει να καταθέτει τον κατάλογο των συγγραμμάτων που θα διανείμει, από τον Μάρτη ακόμη. Αντιδραστικές φωνές τέτοιας κατεύθυνσης είχαν ακουστεί ήδη από την αρχή του ακαδημαϊκού έτους στο ΠΑΜΑΚ της Θεσσαλονίκης.
4. Την καθολική ψηφοφορία αποπειράθηκαν να την κάνουν πράξη στο Πάντειο και την Ιατρική Αθήνας, καθώς και στο Πανεπιστήμιο Ηρακλείου, φρενάροντας στις αντιδράσεις των φοιτητών. Σχεδιάζουν να την εφαρμόσουν την τρέχουσα ακαδημαϊκή χρονιά και στο ΤΕΙ Κοζάνης.
5. Για τα τετραετή ακαδημαϊκά-αναπτυξιακά προγράμματα έχει εκπονηθεί ένα σχέδιο από το Υπουργείο και όποιο ίδρυμα δεν υπακούσει σε αυτό και στη σύνταξη εσωτερικού κανονισμού θα τιμωρείται. Με αυτούς τους εκβιασμούς προετοιμάζεται η διαδικασία στη Σχολή Θετικών Επιστημών του ΑΠΘ και στο πανεπιστήμιο Ιωαννίνων.
6. Η αλλαγή του εσωτερικού κανονισμού έχει ήδη ξεκινήσει κεντρικά. Το ΥΠΕΠΘ έχει συγκροτήσει έναν πρότυπο εσωτερικό κανονισμό με βάση τον οποίο καλεί τα ιδρύματα να συγκροτήσουν τον δικό τους. Σε αυτή την τροχιά βρίσκεται η Φιλοσοφική Αθήνας, το Πολυτεχνείο του ΑΠΘ, τα ΤΕΙ στην Καβάλα και το πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Στην Ιατρική Ηρακλείου γίνονται τα πρώτα βήματα προετοιμασίας που στρώνουν το έδαφος για να το περάσουν όταν χρειαστεί. Προς το παρόν, πάντως, ακόμη συγκροτούνται επιτροπές που θα επιληφθούν του ζητήματος.
7. Η διάρκεια των εξαμήνων (αύξηση απαιτούμενων εβδομάδων διεξαγωγής μαθημάτων για να θεωρείται διδαχθέν ένα μάθημα σε 13) επί της ουσίας έχει βρει ήδη την αποδοχή μεγάλης μερίδας καθηγητών. Γι’ αυτό ήδη από τις εξεταστικές Ιούνη και Σεπτέμβρη το χρονοδιάγραμμα κανονιζόταν με βάση το νέο νόμο-πλαίσιο.

Κώστας Κωστόπουλος

22-23 Μαρτη

Προς το διήμερο της Αριστερής Ενότητας

Η Αριστερή Ενότητα, διατηρώντας τα κεκτημένα του φοιτητικού κινήματος, πρέπει να μπει στην τροχιά του αγώνα. Στην αναμονή που επικρατεί πρέπει να προτάξει ένα σχέδιο που θα συσπειρώνει το μπλοκ του αγώνα, θα βαθαίνει τις ρωγμές στο αντίπαλο στρατόπεδο και θα δίνει από καλύτερες θέσεις τις μάχες που έρχονται.

Στη βάση αυτή, εξακολουθεί να ισχύει το ανεκπλήρωτο αίτημα του φοιτητικού κινήματος για την κατάργηση του νόμου-πλαίσιο ως γενικό σύνθημα κατεύθυνσης. Για γίνει πράξη θα πρέπει να εμπλουτιστεί με το σύνθημα του μπλοκαρίσματος στην πράξη και επικαιροποιώντας το σήμερα θα πρέπει να τεθούν τρεις αιχμές, αιχμές που συσπειρώνουν τους φοιτητές και αποτελούν τους βασικούς πυλώνες. Οι διατάξεις για τον εσωτερικό κανονισμό, για τη διάρκεια των εξαμήνων και για το άσυλο απειλούν την ίδια την ύπαρξη του φοιτητικού κινήματος, στην προσπάθεια του νεοφιλελευθερισμού να μετακυλίσει το κόστος από κάθε φοιτητικό αγώνα στους ίδιους τους φοιτητές. Εδώ θα πρέπει να συγκεντρωθούν όλα τα πυρά των φοιτητών. Στην προσπάθεια αυτή θα πρέπει να καλεστεί το σύνολο της φοιτητικής Αριστεράς να συμμετάσχει. Αυτό το σχέδιο μπορεί να μας φέρει ακόμη πιο αριστερά, ακόμη πιο ενωτικά σήμερα, μπορεί να βελτιώσει τους όρους ανασυγκρότησης του φοιτητικού κινήματος.

Το διήμερο της Αριστερής Ενότητας, αν και έρχεται καθυστερημένα (ήταν εξαιρετική ανάγκη να έχει ήδη γίνει από πέρσι), μπορεί και πρέπει να βοηθήσει σε μια τέτοια κατεύθυνση, να δώσει περιεχόμενα, πρωτοβουλίες, μέτωπα, αιχμές. Να βγει η Αριστερή Ενότητα πιο γειωμένη, πιο πραγματική, πιο αποτελεσματική, πιο χρήσιμη για το κίνημα, πιο επικίνδυνη για τον αντίπαλο. Να υιοθετήσει γραμμή πραγματικού αγώνα και προετοιμασίας γι’ αυτόν και όχι γραμμή "επιστροφής στην ομαλότητα".