Νέα προβοκατόρικη επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ

Με πρωταγωνιστή το ΚΚΕ – Σε κοινή γραμμή με ΝΔ και ΛΑΟΣ

Με οργή ο αριστερός και προοδευτικός κόσμος στη χώρα μας άκουσε την Αλέκα Παπαρήγα να συκοφαντεί το ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή τη φορά ξεπέρασε κάθε όριο: "ο ΣΥΡΙΖΑ χαϊδεύει τα αυτιά των κουκουλοφόρων". Το είπε εξερχόμενη του Μεγάρου Μαξίμου, μετά από συνάντηση με τον Καραμανλή. Σε προφανή συνεννόηση με αυτόν. Στην ίδια ακριβώς γραμμή με τον ΛΑΟΣ. Αναπαράγοντας τις χειρότερες από τις επιθέσεις του Βύρωνα Πολύδωρα. Διαβάστε σε διπλανή στήλη τις δηλώσεις, για να δείτε την ομοιότητά τους. Είναι φανερό ότι πρόκειται για κοινή γραμμή ΚΚΕ –ΝΔ–ΛΑΟΣ, η οποία, για να είναι πιο πειστική στην κοινή γνώμη, εκφράζεται πιο ολοκληρωμένα και άμεσα από την ηγεσία του ΚΚΕ.

Η απαράδεκτη αυτή επίθεση της ηγεσίας του ΚΚΕ στο ΣΥΡΙΖΑ έρχεται λίγες μόλις ημέρες μετά την πρωτοφανή νομιμοποίηση που παρείχε η ηγεσία του ΚΚΕ για το ξεπούλημα των λιμανιών στους Κινέζους: "Δεν φταίει ο αγοραστής, αλλά η κυβέρνηση που τα πουλάει. Κι αυτό ισχύει για κάθε περίπτωση", είχε δηλώσει τότε η Αλέκα Παπαρήγα. Αφού αθώωσε τον ιμπεριαλισμό και τη λεηλασία της χώρας από τις πολυεθνικές, τώρα αθωώνει τη δολοφονικότητα της κυβέρνησης. Ο κατήφορος της ηγεσίας του ΚΚΕ δεν έχει τέλος. Ο κόσμος του ΚΚΕ, η πλατιά επιρροή του, πρέπει να βγάλει τα συμπεράσματα της.

Το ΚΚΕ στη γραμμή της εκτόνωσης

Η επίθεση αυτή γίνεται τόσο για εκλογικές μικροκομματικές σκοπιμότητες της ηγεσίας του ΚΚΕ όσο και για λόγους περιχαράκωσης των γραμμών του. Η κύρια στόχευση όμως είναι να πιεστεί ο ΣΥΡΙΖΑ, να "μαζευτεί" ο ΣΥΡΙΖΑ, να σταματήσει να ζητά (από τους δρόμους μάλιστα) την παραίτηση της κυβέρνησης. Και παράλληλα να "μαζευτούν" οι κινηματικές διαδικασίες, να "ελεγχθεί" το κίνημα, να γυρίσουμε σε μια κατάσταση κανονικότητας, όπου "καθένας έχει δικαίωμα να διαδηλώνει" αλλά πάντα εντός των ανώδυνων αστικών πλαισίων. Μια παραίτηση κυβέρνησης κάτω από όρους κινήματος είναι κάτι που ουδείς στα αστικά επιτελεία το επιθυμεί. Ούτε η ΝΔ αλλά ούτε και το ΠΑΣΟΚ – ούτε και τα κεντροαριστερά συγκροτήματα (Λαμπράκης, Μπόμπολας) που στις κρίσιμες στιγμές (Δευτέρα και Τρίτη 8-9/12) στήριξαν Καραμανλή και επιτέθηκαν στο κίνημα.

Η ηγεσία του ΚΚΕ δεσμεύτηκε απέναντι στον Καραμανλή –και τον αστισμό γενικότερα– στη γραμμή της εκτόνωσης. Και αμέσως την έβαλε μπροστά.

Πρώτα με τις εξοργιστικές δηλώσεις αμέσως μετά τη συνάντηση με τον Πρωθυπουργό – για τις οποίες μάλιστα τόνισε ότι τις έκανε συνειδητά, μετά από πολλή σκέψη και όχι εν θερμώ. Μετά, με το πραξικοπηματική απόπειρα της ΚΝΕ να κλείσει τα πανεπιστήμια, προκειμένου να μην γίνουν συνελεύσεις και να μην αποφασιστεί κλιμάκωση του αγώνα! Στόχος, να μην συναντηθεί η νεολαία που εξεγείρεται με την κινηματική, ριζοσπαστική Αριστερά.

Η ηγεσία και ο μηχανισμός του ΚΚΕ απέδειξαν πόσο φοβούνται το μαζικό κίνημα. Θέλουν μόνο "συντεταγμένες" (δηλαδή αποστεωμένες και γραφειοκρατικές) και "περιφρουρημένες" (από ποιον άραγε;) διαδικασίες. Μόλις τον Ιούνιο, μπροστά στα μπλοκαρίσματα των πρυτανικών εκλογών, συκοφαντούσαν το φοιτητικό κίνημα ("Είναι κίνημα αυτό; Χωρίς να ξέρουμε πώς λέγεται αυτός που εκλέχθηκε στο ΔΣ;"). Έτσι και τώρα. Όλοι όσοι συγκρούονται με την αστυνομία, όσοι καταλαμβάνουν Δημαρχεία και Νομαρχίες, είναι "γνωστοί-άγνωστοι". Όσοι βρίσκονται έξω από τα "περιφρουρημένα" μπλοκ του ΚΚΕ είναι εν δυνάμει "κουκουλοφόροι", ή τους "χαϊδεύουν τα αυτιά".

Η Αριστερά μαζί με την εξέγερση

Σε στιγμές που ξετυλίγεται μια μεγάλη κοινωνική κινητοποίηση, μια εξέγερση, δοκιμάζεται η Αριστερά. Η Αριστερά συγχωνεύεται με τους εξεγερμένους. Δεν είναι ξένη. Δεν τοποθετείται σαν να βρίσκεται απ’ έξω. Δεν ζητά "πιστοποιητικό συνειδητότητας" από αυτούς που κινητοποιούνται, που εξεγείρονται. Αν η Αριστερά βρεθεί σε θέση εξωτερικότητας, τότε ούτε μπορεί να επηρεάσει, ούτε να προσανατολίσει, ούτε και να μάθει. Πρακτικά αυτοπεριθωριοποιείται. Ας θυμηθούμε την εξωτερική στάση της Αριστεράς στη Γαλλία απέναντι στην "εξέγερση των γκέτο" (Νοέμβρης 2005) και θα καταλάβουμε το γιατί μπήκε σε πολιτικές περιπέτειες στη συνέχεια, όντας εξωτερική απέναντι στους περιθωριοποιημένους, στους αποκλεισμένους, στους προλεταριοποιημένους.

Στα πρόσφατα γεγονότα, ο ΣΥΡΙΖΑ κατά βάση ανταποκρίθηκε. Έδειξε ευαισθησία. Ήταν "μέσα" στην εξέγερση. Έβαλε, ειδικά με βάση τις τοποθετήσεις Αλέκου Αλαβάνου, σωστή πολιτική στόχευση: "Να φύγει η κυβέρνηση Καραμανλή". Δεν ισχύει το ίδιο για το ΚΚΕ. Στάθηκε εξωτερικά, με υπεροψία και καχυποψία απέναντι στη νεολαία που κινητοποιήθηκε. Δεν πήρε μέρος σε καμιά κινηματική διαδικασία. Δεν πήρε καμιά πρωτοβουλία στους μαζικούς χώρους – εκτός από το να τους "κλείσει". Έκανε τη γνωστή διαχωριστική πορεία. Εντάχθηκε πρόθυμα, σε πλήρη συνεννόηση με τον αστισμό, στη γραμμή της υπερπροβολής των ζημιών και των κουκουλοφόρων. Και, στη συνέχεια, πέρασε στην ανοιχτή επιθετικότητα απέναντι στο κίνημα και στο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι υπερβολή να πούμε ότι συμπεριφέρθηκε σαν κόμμα του νόμου και της τάξης; Του αστικού νόμου και της κατεστημένης τάξης. Πού και πότε άραγε τους υπερέβη; Υπάρχει απάντηση;

---

Σημαδιακή ταύτιση απόψεων

Αλέκα Παπαρήγα (γενική γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ):

"Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να σταματήσει να χαϊδεύει τα αυτιά των κουκουλοφόρων. Δε λέμε ότι ταυτίζεται με αυτούς, αλλά χαϊδεύει, γιατί βλέπει μπροστά την κάλπη, καρέκλες, ή μαξιλάρια".

Γ. Καρατζαφέρης (πρόεδρος ΛΑΟΣ):

"Υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις που δείχνουν σοβαρότητα και υπάρχουν και δυνάμεις οι οποίες "χαϊδεύουν αυτιά", κάπως έτσι άκουσα κάποιον που το είπε".

Κ. Καραμανλής (πρωθυπουργός):

"Ζήτησα από τους πολιτικούς αρχηγούς να καταδικάσουν απερίφραστα τις πράξεις αυτές. Είναι ευθύνη, τόσο της κυβέρνησης, όσο και του συνόλου των πολιτικών δυνάμεων, να υπάρξει άμεσα κοινωνική και πολιτική απομόνωση των στοιχείων της βίας, της παρανομίας, της αντιδημοκρατικής συμπεριφοράς".

---

Ενδεικτικά είναι τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων "Αδέσμευτος" και "Ελεύθερος". Οι δεξιές εφημερίδες κάνουν τούμπες από τη χαρά τους μετά τις δηλώσεις της γ.γ. του ΚΚΕ Αλέκας Παπαρήγα. Η στοίχιση της Παπαρήγα με τη δεξιά και την ακροδεξιά στη στοχοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί άλλη μια θλιβερή σελίδα για την ιστορία της Αριστεράς. Η υποκρισία όμως περισσεύει: Αναδημοσιεύουμε το πρωτοσέλιδο του Ριζοσπάστη της Τετάρτης 9 Νοέμβρη 2005. Σε αυτό δηλώνεται η αλληλεγγύη του ΚΚΕ στην εξέγερση των γαλλικών γκέτο. Όμως δεν εκφράστηκε από το ΚΚΕ ανάλογη στάση απέναντι στην τωρινή νεολαιίστικη έκρηξη στη χώρα μας. Λες και στη Γαλλία δεν υπήρχαν σπασίματα και εμπρησμοί. Αλλά, όταν τα γεγονότα είναι μακριά, τότε λέμε και καμιά κουβέντα. Όταν βρισκόμαστε μέσα στο επίκεντρο των γεγονότων, τότε γινόμαστε κόμμα του "εθνικού κορμού". Μάλλον το ΚΚΕ είναι που, στις ανώδυνες περιόδους, χαϊδεύει τα αυτιά των μελών του.