Νέα Γρίπη: Ιός της ανασφάλειας, του Δημήτρη Υφαντή

Λες και το κάνουν επίτηδες. Στην επιστημονική επιτροπή που έχει αναλάβει τον κεντρικό ρόλο διαχείρισης και αντιμετώπισης όλων των ζητημάτων της επιδημίας της νέας γρίπης, δημοσιοποιήθηκαν αντικρουόμενες απόψεις ανάμεσα σε κορυφαίους λοιμωξιολόγους και επιδημιολόγους για το ποιες ομάδες του πληθυσμού θα πρέπει υποχρεωτικά να εμβολιαστούν –οι διαφωνίες αφορούσαν κυρίως τα παιδιά– καθώς και για το αν απαιτείται ή όχι δήλωση συγκατάθεσης για το εμβόλιο.

Σήμερα κλείνουν σποραδικά το ένα ή το άλλο σχολείο, όπου εκδηλώνονται κρούσματα, ακόμα και τμήματα ενός σχολείου, ενώ το σχολείο συνεχίζει να λειτουργεί κανονικά. Ποια η σκοπιμότητα μιας τέτοιας αποσπασματικής διαχείρισης; Και τι γίνεται με τα φροντιστήρια ή άλλους χώρους συνάθροισης; Μόνο το γενικό κλείσιμο των σχολείων, από τη στιγμή που υπάρχει η εκτίμηση ότι η επιδημία γενικεύεται, θα περιόριζε δραστικά την έκταση των κρουσμάτων. Γιατί όμως να είναι αυτός ένας στόχος από τη στιγμή που στη συντριπτική πλειοψηφία μιλάμε για πολύ ήπια προσβολή; Γιατί έτσι θα μειώσουμε αναλογικά και τα βαριά κρούσματα. Λογικό, ιδιαίτερα εφόσον δεν έχουμε τις υποδομές για να ανταποκριθούμε σε μαζικά σοβαρά κρούσματα. Γιατί μειώνοντας την έκταση της επιδημίας θα περιοριστεί η διατάραξη της εργασιακής πειθαρχίας από απουσίες στη δουλειά. Όμως και το γενικό κλείσιμο των σχολείων θα είχε ανάλογες συνέπειες λόγω της αναγκαιότητας φύλαξης των παιδιών στο σπίτι.

Όλα δείχνουν ότι κυριαρχεί η προχειρότητα, η ασάφεια και οι παλινωδίες. Χειρισμός και όχι αντιμετώπιση της κατάστασης. Απαράδεκτη σύγχυση από το υψηλό καθηγητικό κατεστημένο γύρω από το ευαίσθητο ζήτημα του μαζικού εμβολιασμού. Κανένας σχεδιασμός, καμία “έλλειψη ανησυχίας”, “σιγουριά και εμπιστοσύνη”, όπως διατεινόταν επί μήνες ο υπουργός Υγείας.

Ποια είναι η ουσία; Υπάρχει έστω κάποιο δεδομένο που να δίνει την εντύπωση ότι καλύπτονται οι χρόνιες ανεπάρκειες του συστήματος Υγείας, αυτές οι ανεπάρκειες που θα αναδειχτούν σε τραγικό βαθμό σε ενδεχόμενο έξαρσης σοβαρών κρουσμάτων της επιδημίας; Δεν υπάρχει κανένα τέτοιο στοιχείο.

Συγκεκριμένα: πρωτοβάθμιο δίκτυο Υγείας που θα αναλάβει το φορτίο της ενημέρωσης, πρόληψης και αντιμετώπισης της πλειοψηφίας των ήπιων περιπτώσεων. Δεν υπάρχει καμία πρόνοια σε αυτό το επίπεδο. Ολοκληρωτική απουσία. Έτσι, όλο το βάρος θα πέσει στα ήδη φρακαρισμένα τριτοβάθμια νοσοκομεία των μεγάλων πόλεων.

Τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό, γιατρούς και νοσηλευτές, και υλικοτεχνικά μέσα σ’ ένα σύστημα καταχρεωμένο στις εταιρίες προμήθειας υλικών: 2.500 νοσηλευτές και 2.000 γιατροί – οι τελευταίοι θα έπρεπε ήδη να είχαν διοριστεί σύμφωνα με τη ΣΣΕ, νόμο του κράτους από την άνοιξη του 2009. Κι όμως, μηδέν εις το πηλίκο. Θα ταίριαζε, ίσως, και… μηδέν εις το πηλήκιο, γιατί αυτές και άλλες στοιχειώδεις υποχρεώσεις δεν έχει αναλάβει το πρόγραμμα-αέρας κοπανιστός του ΠΑΣΟΚ για την Υγεία.

Η Ελληνική Εταιρία Εντατικής Θεραπείας πρόσφατα κατήγγειλε τα τρομερά κενά σε κρεβάτια και προσωπικό σύμφωνα με τις αναμενόμενες ανάγκες της πανδημίας. Όταν οι γιατροί των εντατικών είχαν σε ανύποπτο χρόνο επισημάνει τη χρόνια αδράνεια του Υπουργείου, ο Δ. Αβραμόπουλος τους είχε απειλήσει με διώξεις για διατάραξη του αισθήματος ασφάλειας των πολιτών! Είναι πλέον προφανές ότι η προχειρότητα και ο ερασιτεχνισμός αντανακλούν μία πολιτική που επιχειρεί με σπασμωδικές κινήσεις και μέτρα εντυπωσιασμού να ισορροπήσει ανάμεσα στα συμφέροντα της πανίσχυρης βιομηχανίας του φαρμάκου, στις παλινωδίες του καθηγητικού κατεστημένου και στην ανυπαρξία ενός δημόσιου συστήματος Πρόληψης, Υγείας, Περίθαλψης (η κάθε λέξη έχει τη σημασία της).

Η κοινωνία δεν θα μείνει όμηρος της αδράνειας, του σκοταδισμού, της συνωμοσιολογίας και της ανασφάλειας που υποθάλπουν οι κυβερνητικές πολιτικές, γαλάζιες και, πλέον, πράσινες. Οφείλει να απαιτήσει να γνωρίζει. Η ώρα της υγειονομικής κρίσης είναι η ώρα της συνειδητοποίησης και του αγώνα για δημόσια δωρεάν Πρόνοια και Υγεία υψηλής ποιότητας για όλους.

Δημήτρης Υφαντής