Νέα διοίκηση στην ΠΟΕΣΥ, του Μ.Σ.

Το πρώτο βήμα έγινε

Το αποτέλεσμα των πρόσφατων εκλογών στην Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενώσεων Συντακτών (ΠΟΕΣΥ) αποτυπώθηκε και στη συγκρότηση του νέου Διοικητικού Συμβουλίου, στην προεδρία του οποίου εξελέγη τις προηγούμενες μέρες ο επικεφαλής της "Συσπείρωσης Δημοσιογράφων – Δούρειος Τύπος", Βασίλης Μουλόπουλος.

Η αλλαγή συσχετισμών και το γκρέμισμα του εργοδοτικού-κυβερνητικού συνδικαλισμού στην ομοσπονδία των δημοσιογράφων, όπως εκφραζόταν χρόνια τώρα από το συναινετικό δίπολο Σόμπολου-Τσαλαπάτη, σίγουρα αποτελεί μια πρώτη νίκη των ριζοσπαστικών δυνάμεων της Αριστεράς και δημιουργεί ελπίδες για αγωνιστικό προσανατολισμό. Και σ’ αυτό ακριβώς θα κριθεί η νέα διοίκηση.

Οι προϋποθέσεις για μια νέα σελίδα στην ομοσπονδία των δημοσιογράφων, που θα "παρασύρει" και τα πρωτοβάθμια σωματεία, υπάρχουν. Το κορυφαίο συνδικαλιστικό και πολιτικό διακύβευμα για τη νέα διοίκηση, υπό τον Βασίλη Μουλόπουλο, είναι να βγει η ΠΟΕΣΥ από την ανυπαρξία. Να δημιουργήσει όρους ουσιαστικής αγωνιστικής παρέμβασης σε έναν κλάδο που δοκιμάζεται από τις ευέλικτες και επισφαλείς μορφές εργασίας. Να αποδείξει στην πράξη ότι η συντριπτική πλειοψηφία των δημοσιογράφων δεν αποτελεί μια "ελίτ", αλλά είναι αναπόσπαστο μέρος του συνόλου των εργαζομένων και υφίσταται με τους ίδιους όρους την άγρια νεοφιλελεύθερη επίθεση.

Επίσης, η μαζική ενεργοποίηση των δημοσιογράφων στους χώρους δουλειάς θα αποτελέσει τον "καταλύτη" για την επόμενη μέρα. Μακριά από τις λογικές των παρασκηνιακών διαβουλεύσεων και των επαφών σε υπουργικούς διαδρόμους και γραφεία, που κυριάρχησαν τα τελευταία χρόνια, η νέα διοίκηση μπορεί και επιβάλλεται να βάλει τους όρους για συνολική ανατροπή των συσχετισμών στον κλάδο, με στόχο το ενιαίο, αγωνιστικό συνδικάτο τύπου.

Τέλος (όχι σε σπουδαιότητα), ο αγώνας για την κατάργηση του αντιδραστικού – αντιασφαλιστικού νόμου πρέπει να μπει ξανά στην πρώτη γραμμή και να αποτελέσει την πρώτη μεγάλη αναμέτρηση με την κυβέρνηση και τους εργοδότες.

Την ώρα που ο νεοφιλελευθερισμός και ο δικομματισμός απονομιμοποιούνται μέσα σε ένα σκηνικό φτώχειας, ακρίβειας, μίζας και γενικευμένης διαφθοράς, η Αριστερά και συνολικά οι εργαζόμενοι πρέπει να περάσουν στην επίθεση, βαθαίνοντας τα ρήγματα του δικομματικού συστήματος, μακριά από τις λογικές του "μέτρου" και του "ρεαλισμού".

Μ.Σ.