Να σταματήσουμε τους εμπρηστές του πολέμου

– 1 –

Η τάση προς τον πόλεμο δυναμώνει και τα επίκεντρά του διευρύνονται: είναι μια εξέλιξη που πηγάζει από τη δομική πολυ-κρίση του συστήματος, αλλά και από την πορεία της γεωπολιτικής αντιπαράθεσης. Η Δύση που «δύει» επιχειρεί, σύροντας όλο και περισσότερες περιοχές του κόσμου στη δίνη του πολέμου, να ανακόψει την ανάδυση και ισχυροποίηση των ευρασιατικών δυνάμεων. Έχοντας κάνει αυτήν την επιλογή, προετοιμάζει την κοινή γνώμη για μια νέα «κανονικότητα», η οποία θα χαρακτηρίζεται από τη λεγόμενη  πολεμική οικονομία και διαρκείς πολεμικές συρράξεις. Πρόκειται για έναν άξονα εμπρηστών, με πρωταγωνιστές τις ΗΠΑ, τη Βρετανία κ.ά. ευρωπαϊκές δυνάμεις, και αιχμή του δόρατος στη Μέση Ανατολή το κατοχικό-σιωνιστικό καθεστώς του Ισραήλ.

– 2 –

Στον άξονα αυτό δεν λείπουν οι εσωτερικές αντιφάσεις, όπως και προσπάθειες η κλιμάκωση να μην ξεφύγει από ορισμένα πλαίσια. Όμως, η «λογική των πραγμάτων» οδηγεί όλο και πιο συχνά πλέον σε τυχοδιωκτισμούς και προβοκάτσιες, των οποίων ο αντίκτυπος είναι όλο και δυσκολότερο να περιοριστεί. Η εποχή μας μοιάζει με τον προθάλαμο ενός Γ΄ Παγκοσμίου Πολέμου, με την ιδιομορφία ότι –μέχρι στιγμής– καμία χώρα δεν κηρύττει ανοιχτά πόλεμο, αλλά επικαλείται το δικαίωμα της αυτοάμυνας, της απάντησης, της ανταπάντησης κ.ο.κ. Έτσι, οι τοποθετήσεις για «αναγκαία αυτοσυγκράτηση» κ.λπ. κινούνται στην επιφάνεια όσων συμβαίνουν, ενώ την ίδια στιγμή όλοι προετοιμάζονται για πόλεμο.

– 3 –

Οι διαρκείς προβοκάτσιες της ισραηλινής ηγεσίας (βομβαρδισμοί τρίτων χωρών, υποβοήθηση πολύνεκρων τρομοκρατικών επιθέσεων, στοχευμένες δολοφονίες κ.ο.κ.) κορυφώθηκαν στην αρχή του μήνα με την άνευ προηγουμένου πολύνεκρη αεροπορική επίθεση σε διπλωματική αποστολή του Ιράν στη Δαμασκό. Με άλλα λόγια, η ισραηλινή ηγεσία κάνει ό,τι μπορεί για να επιτύχει τη γενίκευση της σύρραξης, εκτιμώντας ότι έτσι θα εκβιάσει την ενεργητική εμπλοκή των ΗΠΑ –τουλάχιστον– σε αυτήν. Ταυτόχρονα, με την υποστήριξη των Δυτικών κύκλων και εκμεταλλευόμενο την ουσιαστική απάθεια της λεγόμενης διεθνούς κοινότητας, το Ισραήλ συνεχίζει ανενόχλητο τη γενοκτονία και εθνοκάθαρση του Παλαιστινιακού λαού.

– 4 –

Οι ΗΠΑ και οι βασικές ευρωπαϊκές δυνάμεις (Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία σε πρώτη γραμμή) συγκροτούν σήμερα το διεθνές κόμμα του πολέμου. Εξοπλίζοντας το Ισραήλ, καλύπτοντας τα εγκλήματά του και αποτελώντας το στρατιωτικό του βάθος, ενισχύουν διαρκώς την τάση προς τον πόλεμο. Παρά τις κούφιες εκκλήσεις για «αυτοσυγκράτηση», υποστηρίζοντας στην πράξη τις επιθετικές και γενοκτονικές πολιτικές του Ισραήλ εγκλωβίζουν τους λαούς σε ένα πολεμικό συνεχές, και κουρελιάζουν κάθε έννοια διεθνούς δικαίου. Οι ίδιες ντύνουν την Ευρώπη στο χακί προκειμένου να αναχαιτίσουν τους στρατηγικούς αντιπάλους τους. Στο εγκληματικό αυτό σχέδιο υποβοηθούνται από τα δυτικά ΜΜΕ, τα οποία παρουσιάζουν μια αναποδογυρισμένη «πραγματικότητα», ενώ τα πολιτικά επιτελεία φιμώνουν και διώκουν οποιαδήποτε αμφισβήτησή τους.

– 5 –

Η αντεπίθεση του Ιράν έρχεται ως άμεση συνέπεια του πυραυλικού πλήγματος εναντίον του ιρανικού προξενείου στη Δαμασκό. Το Ιράν, που μέχρι τώρα επέλεγε μια περιορισμένη δράση, κυρίως μέσω συμμαχικών δυνάμεων του σιιτικού τόξου στην ευρύτερη περιοχή, σπρώχνεται πλέον στην άμεση εμπλοκή στον πόλεμο. Η επιλογή της Τεχεράνης να απαντήσει εξηγείται, όχι μόνο εξαιτίας εσωτερικών αναγκών, αλλά και επειδή επιθυμεί να δείξει προς όλες τις κατευθύνσεις ότι διαθέτει αποτρεπτική ισχύ και ότι θα αντισταθεί στους σχεδιασμούς επίθεσης ενάντια της, και φυσικά επειδή επιθυμεί να διατηρήσει την ηγεμονική της θέση στο σιιτικό τόξο και να μπορεί να σταθεί ως σημαντική περιφερειακή δύναμη. Η ιρανική αντεπίθεση –αν και μετρημένη και «προειδοποιητικού» χαρακτήρα– αποτελεί, έτσι, σημείο καμπής. Όντας συνέπεια των τυχοδιωκτικών προκλήσεων του Ισραήλ, μπορεί να πυροδοτήσει σοβαρές εξελίξεις.

– 6 –

Το ελληνικό πολιτικό σύστημα στοιχίζεται απερίφραστα πίσω από τον ευρωατλαντισμό. Αυτή είναι η κοινή, ξεδιάντροπη στάση τόσο της κυβέρνησης Μητσοτάκη όσο και της αντιπολίτευσης ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, που καταδικάζουν την κλιμάκωση από πλευράς του… Ιράν. Καθώς τα επίκεντρα του πολέμου έρχονται όλο και πιο κοντά στη χώρα μας, οι τυχοδιωκτικές επιλογές των ελλαδικών ελίτ (περιφρονώντας κάθε λογική εθνικού συμφέροντος) μας μπλέκουν όλο και πιο ενεργά στις συγκρούσεις, φέρνοντας πιο κοντά τον κίνδυνο να καταστεί στρατιωτικός στόχος το ελληνικό ή/και το κυπριακό έδαφος. Είναι λοιπόν ζήτημα εθνικής ασφάλειας, αλλά και στοιχειώδους αξιοπρέπειας, η διεκδίκηση μιας άλλης, ουδέτερης και φιλειρηνικής στάσης. Τα ελάχιστα άμεσα βήματα θα ήταν η αποχώρηση της ελληνικής φρεγάτας από την Ερυθρά Θάλασσα και η καταγγελία της χρήσης των βρετανικών βάσεων στην Κύπρο, της Σούδας κ.ο.κ. ως ορμητήριου.

– 7 –

Σχεδόν δύο μήνες πριν τις ευρωεκλογές, που για πρώτη φορά θα διεξαχθούν ενώ εντός και πέριξ της Ευρώπης μαίνονται πολεμικές συρράξεις και μια γενοκτονία, βοά η ανάγκη ενός πανευρωπαϊκού αντιπολεμικού κινήματος το οποίο μεταξύ άλλων θα διεκδικήσει την αυτονομία της ηπείρου από τον ευρωατλαντικό καταναγκασμό. Ενός κινήματος που θα διαχωριστεί από τις δυνάμεις του «ακραίου κέντρου», κεντροδεξιές ή κεντροαριστερές, οι οποίες ωθούν σε επικίνδυνα μονοπάτια πολέμου και στήνουν ένα δίχως προηγούμενο σιδηρόφρακτο πλαίσιο φασιστικοποίησης και φτωχοποίησης – έχοντας ταυτόχρονα το θράσος να καλούν σε «μέτωπο κατά του ακροδεξιού κινδύνου». Είναι πλέον ζήτημα δημοκρατίας και επιβίωσης για τις κοινωνίες στην Ευρώπη μια πολιτική ουδετερότητας, ειρήνης, δημοκρατίας, σεβασμού της εθνικής κυριαρχίας κρατών και λαών, και αναγνώρισης του δίκαιου και νόμιμου χαρακτήρα των εθνικοαπελευθερωτικών και αντικατοχικών αγώνων.

15/4/2024

Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας