Να πάρουν πίσω το αντι-ασφαλιστικό έκτρωμα

"Μηδενική ανοχή" στις γυναίκες…

Το νέο ασφαλιστικό, που θα περάσει στην ιστορία με το όνομα της γυναίκας υπουργού Πάλλη-Πετραλιά, κυριολεκτικά βομβαρδίζει τις γυναίκες, εισάγοντας:

1. Συνολική αύξηση των ορίων ηλικίας και αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης των γυναικών συνολικά κατά δύο ή και τρία χρόνια.
2. Αύξηση κατά πέντε ολόκληρα χρόνια του ορίου ηλικίας για τις μητέρες ανήλικων παιδιών, ενώ για τις τρίτεκνες μητέρες εισάγεται ως όριο ηλικίας το 50ό έτος.
3. Τα προηγούμενα, βέβαια, ισχύουν για τις ασφαλισμένες πριν από το 1993. Διότι για τις νέες ασφαλισμένες μετά το 1993 υπάρχουν και άλλα "δώρα": Καταργείται η δυνατότητα στις μητέρες να πάρουν μειωμένη σύνταξη και αυξάνονται τα όρια ηλικία για τις μητέρες τεσσάρων ή πέντε παιδιών (από 53 και 50 ετών, σε 57 και 55 ετών αντίστοιχα).

Μπροστά σε αυτή τη λαίλαπα είναι τουλάχιστον χλευασμός τα "αντισταθμιστικά οφέλη" υπό τον κυνικό τίτλο "προστασία οικογένειας-μητρότητας", που αφορούν την αναγνώριση πλασματικού χρόνου ασφάλισης (μέχρι πέντε χρόνια – δηλαδή αύξηση κατά μόλις ένα εξάμηνο σε σχέση με τα ισχύοντα – για γυναίκες με τρία παιδιά και με εξαίρεση των γυναικών του Ο.Γ.Α.!!!), τις μειωμένες εισφορές για τις μητέρες για ένα χρόνο μετά τη γέννα και την πρόσθετη άδεια έξι μηνών μετά τη γέννα με αποδοχές ίσες με τον κατώτατο μισθό.

Γεννιέται εύλογα το ερώτημα: γιατί εξαπολύεται τόσο μεγάλη επίθεση στις γυναίκες;

Κατ’ αρχήν, οι γυναίκες συγκροτούν μεγάλο κομμάτι των εργαζόμενων συνολικά, αλλά και των εργαζόμενων στον ιδιωτικό τομέα. Η θέση τους χαρακτηρίζεται αφενός από το γεγονός ότι αποτελούν ένα από τα περισσότερο διασπασμένα τμήματα των εργαζόμενων και αφετέρου από την πιο περιορισμένη οργάνωση, συμμετοχή και δράση τους στο συνδικαλιστικό κίνημα. Η κοινωνική τους θέση και τα πολλαπλά βάρη που σηκώνουν –από τη δουλειά στο σπίτι, τα παιδιά, μέχρι και την κύρια ευθύνη για τη φροντίδα των άρρωστων και ηλικιωμένων– τις καθιστά ένα ιδιαίτερα ευάλωτο κομμάτι των εργαζόμενων. Σημειωτέον δε, ότι οι γυναίκες (για ευνόητους λόγους) αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος των εργαζόμενων που παίρνουν πρόωρες συντάξεις, οι οποίες βέβαια περικόπτονται δραστικά ή και καταργούνται σήμερα.

Η επίθεση, λοιπόν, στα ασφαλιστικά τους δικαιώματα προοιωνίζεται τα χειρότερα για το σύνολο των εργαζόμενων. Γιατί, θα μας λένε αύριο, "αφού στις γυναίκες (που γίνονται μάνες, κ.λπ., κ.λπ.) έγιναν αυτές οι ρυθμίσεις, είναι λογικό να προχωρήσουμε παραπέρα στην αύξηση ορίων, τη μείωση συντάξεων κ.λπ. και για τους υπόλοιπους". Τότε θα ξαναθυμηθούν τα γυναικεία βάρη, ενώ σήμερα ευαγγελίζονται την "ισότητα", μια "ισότητα" σε βάρος όλων των εργαζόμενων.

Η αλλαγή στις συνθήκες κοινωνικής ασφάλισης των γυναικών σήμερα, αποτελεί όχημα για την προώθηση της αποδόμησης ολόκληρου του ασφαλιστικού συστήματος.

Και αν όλα τα προηγούμενα ισχύσουν για τις εργαζόμενες και ασφαλισμένες, δικό μας το συμπέρασμα για το τι θα συμβεί με τις γυναίκες που δουλεύουν ανασφάλιστες (οι γυναίκες αποτελούν το 60% της ανασφάλιστης εργασίας), για τις γυναίκες που είναι άνεργες και τις ελαστικά εργαζόμενες…