Να διώξουμε τη συντεχνία κυβέρνησης – τρόικας – μνημονίων

Ο απεργιακός αγώνας στα μέσα μεταφοράς, κάλεσμα παλλαϊκού αγώνα για τη διέξοδο από την καταστροφή

Η τρικομματική συγκυβέρνηση, η τρόικα, τα μνημόνια τους: Αυτή είναι η μόνη συντεχνία που όχι απλά «ταλαιπωρεί» αλλά εξαθλιώνει όλους τους εργαζόμενους, υποδουλώνει το λαό, διαλύει και καταστρέφει τη χώρα. Τρία χρόνια μνημονιακής πολιτικής και τώρα η ολοκλήρωση της καταστροφής από την κυβέρνηση Σαμαρά. Ο λαός στενάζει και δεν αντέχει άλλο. Εκατομμύρια τα θύματα, οι άνεργοι, οι απλήρωτοι, τα κλειστά μαγαζιά, τα κατεστραμμένα και καταχρεωμένα σπίτια. Η Ελλάδα πλέον στη δίνη μιας ανθρωπιστικής κρίσης. Όλα αυτά ταυτόχρονα με το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου. Με τα πάρτι των μεγαλοαπατεώνων, των διαπλεκόμενων της λίστας Λαγκάρντ, της Siemens, των κλεφτών και μιζαδόρων υπουργών, όλης δηλαδή της μικρής μειοψηφίας, της συντεχνίας του σάπιου μνημονιακού κόσμου.
Καμιά διέξοδο δεν μπορούν να δώσουν από τα προβλήματα που οι ίδιοι δημιούργησαν, από την καταστροφή για την οποία δούλεψαν. Τα μόνα όπλα που τους έχουν μείνει είναι το ψέμα, η συκοφαντία, η τρομοκρατία, η καταστολή. Σκύψιμο της μέσης απέναντι στην τρόικα εξωτερικού, πολιτική «πυγμής» απέναντι στο δοκιμαζόμενο λαό, απέναντι σε όποιον αγωνίζεται για τα στοιχειώδη, για την επιβίωση, για την αξιοπρέπεια. Η επιστράτευση των απεργών του Μετρό, μια ακόμα πράξη αντιδημοκρατικής εκτροπής δίπλα στα συνταγματικά πραξικοπήματα και την καταπάτηση κάθε έννοιας δικαίου για να εφαρμοστούν τα μνημόνια και να επιβληθεί ο νόμος της τρόικας στη χώρα.
Δεν είναι το ζητούμενο απλά η «αλληλεγγύη απέναντι σε έναν κλάδο που αγωνίζεται». Είναι επιτακτική η ανάγκη να περάσουμε σε ένα νέο κύκλο μαζικών ενωτικών λαϊκών αγώνων. Μόνη λύση να ενωθούν όλες οι δυνάμεις της αγωνίας για το αύριο, της αγανάκτησης, του καθημερινού «δεν πάει άλλο», των μικρών και μεγάλων αγώνων σε ένα μεγάλο ρεύμα για την ανατροπή του μνημονιακού καθεστώτος και τη διέξοδο της χώρας. Κάθε πολιτική, κοινωνική, συνδικαλιστική δύναμη έχει θέση σε αυτό το μεγάλο ρεύμα ανατροπής της τροϊκανής επικυριαρχίας και του διαπλεκόμενου μνημονιακού πολιτικού συστήματος. Ο απεργιακός αγώνας στα μέσα μεταφοράς, οι κινητοποιήσεις σε κάθε χώρο εργαζομένων θα πρέπει να ενώνονται και να ενώνουν, να αποτελούν κάλεσμα παλλαϊκού αγώνα για τη διέξοδο από την καταστροφή.