Μια αναγκαία απάντηση στους συντρόφους της ΕΑΑΚ, Ανακοίνωση των Αριστερών Σχημάτων

Μια πράξη έχει μεγαλύτερη σημασία από τα πολλά λόγια…

Παρακάτω δημοσιεύουμε την προκήρυξη των Αριστερών Σχημάτων που μοιράστηκε πλατιά στο διήμερο της ΕΑΑΚ. Είναι μια επιχειρηματολογημένη απάντηση σε όσες φλυαρίες, διαστρεβλώσεις και λασπολογίες έχουν ειπωθεί το τελευταίο διάστημα από μέλη και σχήματα της ΕΑΑΚ για το εγχείρημα της Αριστερής Ενότητας. Μπορείτε να την βρείτε και στην ηλεκτρονική διεύθυνση www.koel.gr.

1. Η Αριστερή Ενότητα γεννήθηκε από την ανάγκη και τις δυνατότητες που έβγαλε στο προσκήνιο το μεγαλειώδες φοιτητικό κίνημα που ακόμα ζούμε. Η μέγιστη δυνατή συγκέντρωση δυνάμεων ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό, το δικομματισμό, την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, ενάντια στους μονόδρομους του καπιταλισμού και η πυροδότηση αγώνων και κινημάτων είναι τα σημερινά καθήκοντα που πρέπει να υπηρετήσει η φοιτητική αριστερά. Αυτό είναι και η πολιτική φυσιογνωμία της Αριστερής Ενότητας, γι’ αυτό δημιουργήθηκε. Όποιος λοιπόν μιλάει για «ενότητα για την ενότητα», για «αχρωμάτιστη αριστερά» και για «μίνιμουμ πλαίσια» είτε δεν έχει διαβάσει τη διακήρυξη της Αριστερής Ενότητας και φλυαρεί, είτε διαστρεβλώνει συνειδητά.

2. Το κίνημα ξεπέρασε κατά πολύ τα υπάρχοντα σχήματα και τις παρατάξεις της φοιτητικής αριστεράς. Όποιος θεωρεί ότι αυτός «έφτιαξε» το κίνημα, όποιος παραγνωρίζει ότι ένα πλήθος συλλογικοτήτων και οργανώσεων τοποθετήθηκαν στην πλευρά του αγώνα και συνέβαλαν πραγματικά στο φοιτητικό ξέσπασμα, είτε ζει σε μικρόκοσμους είτε πάσχει από χειρίστου είδους κομματικό πατριωτισμό. Η Αριστερή Ενότητα είναι η προσπάθεια μιας πιο μόνιμης και σταθερής συνεργασίας όλων όσων –παρατάξεων, ομάδων, ανθρώπων– βαδίσαμε μαζί στο φοιτητικό κίνημα, παλέψαμε ενάντια στον κοινό εχθρό. Γιατί θεωρούμε ότι έχουμε πολλές μάχες ακόμα μπροστά μας, γιατί πιστεύουμε ότι αυτά που μας ενώνουν είναι πολλά και ότι η ενότητα είναι όπλο, γιατί έχουμε την ωριμότητα να διαφωνούμε και να αντιπαρατιθόμαστε χωρίς αυτό να λειτουργεί σε βάρος του κινήματος και των αγώνων.

3. Το ίδιο το κίνημα και η πραγματική κίνηση του κόσμου κουρέλιασε πολλές αντιλήψεις και γραμμές που εδώ και χρόνια ηγεμόνευαν στη φοιτητική αριστερά. Γιατί απ’ ό,τι φάνηκε δε χρειάστηκε τελικά να λύσουμε το ζήτημα «τι εκπαίδευση θέλουμε, πανεπιστημιακή ή ανώτατη», τι πτυχίο «ανά γνωστικό ή επιστημονικό κλάδο», για να συνυπάρξουμε στο κίνημα. Ούτε μάλλον το κίνημα του 16 νίκησε γιατί οι χιλιάδες κόσμου πείστηκαν για το αντιδραστικό πλαίσιο της συνταγματικής αναθεώρησης συνολικά. Υπήρχαν αυτές οι ανούσιες αντιπαραθέσεις μέσα στο φοιτητικό κίνημα ή τις βγάζουμε από το κεφάλι μας; Υπήρχε για κάμποσα χρόνια η «ρεφορμιστική» και η «επαναστατική» πορεία άλλη μέρα και ώρα ή δε θυμόμαστε καλά; Υπάρχει κάποιος απολογισμός για όλα αυτά ή καλά κάναμε ό,τι κάναμε; Για μας η αριστερά κρίνεται από το πόσο χρήσιμη είναι στους αγώνες, από την ικανότητά της να πυροδοτεί κινήματα, από το πόσο τη φοβάται ο αντίπαλος. Και το φοιτητικό ξέσπασμα ήταν πραγματική όαση σε μια μίζερη κατάσταση που εδώ και χρόνια κυριαρχούσε στο ελληνικό πανεπιστήμιο. Ας είμαστε λοιπόν πιο σεμνοί και μετρημένοι για τα κατορθώματά μας όταν μιλάμε για μια δεκαετία που ο νεοφιλελευθερισμός φούλαρε στα πανεπιστήμια χωρίς σοβαρά εμπόδια. 

4. Η αντίληψη «πρώτα διαλέγω συμμάχους και μετά αντίπαλο» είναι μικροπολιτική. Είναι καλοδεχούμενοι –για την ακρίβεια πιέζουμε– παρατάξεις, σχήματα, άνθρωποι που θα αγωνιστούν στην αναγκαία κατεύθυνση που θέτουμε στη διακήρυξη. Αυτό πρέπει να κάνει η επαναστατική αριστερά και όχι να κοιτάει τον καθρέφτη. Εκεί θα επιβεβαιώσει την ηγεμονία της και όχι στο «διπλανό της». Μπορούν να υπάρξουν πολιτικές ενότητες και συνεργασίες χωρίς αυτό να προϋποθέτει «στρατηγικές συμφωνίες»; Βοηθά αυτό το κίνημα ή αγχωνόμαστε για το ποιος θα έχει το πάνω χέρι; Αυτό συμβάλλει στην πραγματική ριζοσπαστικοποίηση και όχι μια «αντικαπιταλιστική πλατφόρμα». Η ιστορία του αριστερού κινήματος στη χώρα μας έχει να μας διδάξει πολλά. Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα να συμμαχήσουμε με την ΠΚΣ και τα ΔΑΡΑΣ εκεί που μπορούμε. Δε βοηθά ο πάση θυσία διαχωρισμός. Όπως και δεν έχουμε κανένα πρόβλημα να μη συμφωνήσουμε αν αυτό απαιτεί η κατάσταση. Δεν είμαστε το ίδιο πράγμα, όπως δεν είμαστε το ίδιο με τα ΕΑΑΚ, όπως και στην λεγόμενη επαναστατική Αριστερά υπάρχουν σημαντικές διαφορές. Δε χτίζουμε κανένα καινούργιο κόμμα, δε θέλουμε να «επαναθεμελιώσουμε τον κομμουνισμό», δε διαλύουμε τις παρατάξεις που υπάρχουν. Μιλάμε για την αναγκαία ενότητα που απαιτεί η σημερινή κατάσταση και ο αρνητικός συσχετισμός, για μια ενότητα που θα υπερβαίνει ένα κοινό πλαίσιο σε μια συνέλευση υπό το φόβο της ΔΑΠ, για ένα ανώτερο και εφικτό επίπεδο συμφωνίας, για κοινές πρωτοβουλίες, για κοινή έκφραση κλπ.

5. Η Αριστερή Ενότητα είναι παιδί του μεγαλειώδους φοιτητικού κινήματος. Σ’ αυτήν συμμετέχουν τα Αριστερά Σχήματα, τα ΔΑΡΑΣ, ανεξάρτητα σχήματα από διάφορες σχολές της Ελλάδας, οι Φοιτητές/τριες ενάντια στο σύστημα, φοιτητές/τριες από το «Κόκκινο». Η Αριστερή Ενότητα θα κριθεί από το λόγο και την πρακτική της μέσα στα πανεπιστήμια. Οι φωνές που ήδη άρχισαν να φλυαρούν για το τι είπε ή δεν είπε ο Αλαβάνος στη Βουλή, τι έκανε ή δεν έκανε ο ΣΥΝ είναι εκ του πονηρού. Δε ζητήσαμε από τα ΕΑΑΚ να απολογηθούν και να πάρουν θέση για τις θέσεις του ΝΑΡ, της ΑΡΑΣ ή της ΑΡΑΝ ή του ΜΕΡΑ. Τέλος το εάν ο ΣΥΝ θέλει –και καταφέρνει– να εμφανιστεί ως «ο εκπρόσωπος των κινημάτων για να τα διαχειριστεί» αυτό είναι πρόβλημα ανυπαρξίας της «άλλης», «επαναστατικής» αριστεράς στην κοινωνία και όχι της Αριστερής Ενότητας. Πάντως, λίγο μας ενδιαφέρει το ποιος θα κερδίσει ή θα χάσει από την αριστερά και πολύ το εάν και πώς θα χάσει ο νεοφιλελευθερισμός και η κυβέρνηση. 

6. Η Αριστερή Ενότητα δε φτιάχτηκε για να κατέβει στις φοιτητικές εκλογές. Όποιος διασπείρει τέτοιες φήμες μάλλον έχει στερέψει από σοβαρά επιχειρήματα αντιπαράθεσης και μετά τις φοιτητικές εκλογές θα του ζητήσουμε να απολογηθεί για τη λάσπη. Επί της ουσίας: Οι εκλογές δε μπορούν «ν’ αλλάξουν τη συνολική κατάσταση στο φοιτητικό κίνημα». Μπορούν όμως να μπουν στην υπηρεσία του κινήματος και όχι το αντίστροφο. Και αν όντως πιστεύουμε ότι το κίνημα που ζούμε είναι ιστορικό, το να αντιμετωπίζουμε τη μάχη των εκλογών –όπως συνήθως– σαν μια καταγραφή κομματικών δυνάμεων, σαν μια επιβράβευση για τη στάση –ακόμα κι αν είναι η σωστότερη– της κάθε παράταξης είναι πολύ φτωχό. Το κοινωνικό ρήγμα που παρήγαγε το φοιτητικό ξέσπασμα στο χώρο του πανεπιστημίου πρέπει να αποτυπωθεί και στον πολιτικό χάρτη. Οι αγωνιστικές πλειοψηφίες που γέννησε το κίνημα πρέπει να εκφραστούν και στο συσχετισμό δύναμης μέσα στις σχολές ενάντια στην κυριαρχία της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ. Το σύνολο του «μπλοκ των καταλήψεων» αποτελεί τον πόλο της αμφισβήτησης, της συλλογικής δράσης, του κινήματος και όχι κάποια κομμάτια του. Αυτός είναι ο καταρχήν ριζοσπαστισμός που μπορεί και πρέπει να εκφραστεί στις φοιτητικές εκλογές. Η Αριστερή Ενότητα καλεί όλες τις δυνάμεις της φοιτητικής αριστεράς, όλα τα ανεξάρτητα σχήματα που συμμετείχαν στο φοιτητικό ξέσπασμα σε κοινή εκλογική κάθοδο. Δε μας ενδιαφέρει ο τίτλος και η ιδιαίτερη καταγραφή αλλά η ουσία. Να φάει ο δικομματισμός ένα ακόμα χαστούκι, να δοθεί ακόμα ένα μήνυμα. Αλλιώς μαζεύουμε κουκιά…

7. Αν για κάποιους το διήμερο της Αριστερής Ενότητας στις 9-10 Μάρτη με πάνω από 900 αγωνιστές και δεκάδες σχήματα απ’ όλη την Ελλάδα είναι μια «συμφωνία κορυφής» τότε υποτιμάτε τον κόσμο κι αυτό είναι ασχήμια ειδικά για όσους αναφέρονται στην επαναστατική αριστερά. Ειδικά, όταν πολλές φορές η περιβόητη αμεσοδημοκρατία της ΕΑΑΚ κρύβει μια αντιδημοκρατική διαμάχη οργανώσεων και τάσεων, μια φίμωση σχημάτων που δεν καταγράφονται στις οργανωμένες δυνάμεις των ΕΑΑΚ. Πόση σχέση έχουν όλα αυτά με τις πολυδιαφημιζόμενες «κορυφαίες πολιτικές διαδικασίες»…

8. Η Αριστερή Ενότητα δημιουργήθηκε για να διαλύσει τους διάφορους πόλους της αριστεράς που μικρή σχέση έχουν με τα πραγματικά καθήκοντα. Για να βάλει τέρμα σε έναν αριστερό εμφύλιο που καμιά σχέση δεν έχει με τις σημερινές ανάγκες αλλαγής των συσχετισμών. Ο ανοιχτός και ενωτικός χαρακτήρας είναι στοιχείο της φυσιογνωμίας της. Η διεύρυνσή της με δυνάμεις που αυτή τη στιγμή δεν έχουν την τόλμη να κάνουν ένα βήμα μπροστά είναι βασικός στόχος. Γιατί είναι κρίμα η γραμμή της περιχαράκωσης να ακυρώσει τη μεγάλη δυνατότητα για τη συσπείρωση όλης της αγωνιζόμενης φοιτητικής νεολαίας, τη δυνατότητα να αλλάξουν τα πράγματα στο ελληνικό πανεπιστήμιο, την ανάγκη η αριστερά να κερδίσει τη γενιά μας. Για άλλη μια φορά περιμένουμε μια σοβαρή πρόταση ανασύνθεσης όλης της αριστεράς. Και το «μπείτε στα ΕΑΑΚ» δεν είναι τέτοια πρόταση… 

9. Η μάχη για την κατάργηση του Νόμου Πλαίσιο είναι στην ημερήσια διάταξη. Το κεντρικό ερώτημα είναι το εάν θα συνεχίσουμε να υπάρχουμε και να δρούμε ως ένα ΖΩΝΤΑΝΟ, ΜΑΖΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ. Εάν θα διατηρήσουμε την ΚΕΝΤΡΙΚΗ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ αντιπαράθεσή μας με την κυβέρνηση και το υπουργείο. Εάν θα εντάξουμε όλες μας τις δράσεις και τις μορφές πάλης στην παραπάνω απαίτηση και στον στόχο της κατάργησης του νόμου. Αυτό σημαίνει ότι πασχίζουμε για να υπάρξουν μαζικές, κινηματικές διαδικασίες και δομές (συνελεύσεις, πορείες, συντονιστικά κλπ). Το ίδιο το κίνημα πρέπει να συζητήσει, να «σκεφτεί», να αποφασίσει για την πορεία του και η παράλυση των διαδικασιών του είναι καταστρεπτική. Οι αγωνιστικές πλειοψηφίες μπορούν και πρέπει να διατηρήσουν το «πάνω χέρι» και μετά το Πάσχα. Η δύναμή μας ήταν η μαζική έκφραση χιλιάδων φοιτητών σε καθορισμένες στιγμές και στόχους. Έτσι αντέξαμε πολλά, έτσι κερδίσαμε στο πλευρό μας την κοινωνία. Έτσι πρέπει να συνεχίσουμε.