Οι απολύσεις δύο ηλεκτροδηγών στην ΤΡΑΜ ΑΕ και η αδιαλλαξία την διοίκησης της εταιρίας οδήγησαν τα σωματεία των εργαζομένων να προκηρύξουν 4ωρες στάσεις εργασίας στις 3 και στις 17 Απρίλη. Οι συγκεκριμένες κινητοποιήσεις είχαν ιδιαίτερα μεγάλη συμμετοχή, ενώ πολύ σημαντικό είναι το γεγονός ότι εργαζόμενοι σε άλλα μέσα μεταφοράς (μπλε λεωφορεία και μετρό) εκδήλωσαν έμπρακτα τη συμπαράστασή τους, προκηρύσσοντας τις ίδιες μέρες στάσεις εργασίας.
Το πρόβλημα δε σταματά στις απολύσεις – που έγιναν με την επίκληση κάποιου "σπουδαίου λόγου" ο οποίος δε διευκρινίσθηκε ποτέ από τη διοίκηση. Οι εργαζόμενοι συνδέουν το γεγονός με την προωθούμενη αλλαγή των εργασιακών σχέσεων σε όλα τα μέσα μεταφοράς. Η διοίκηση της ΤΡΑΜ ΑΕ επέβαλλε –μονομερώς, και με την έγκριση του Υπουργείου Εργασίας– έναν εσωτερικό κανονισμό που χαρακτηρίζεται από αυταρχισμό και κατοχυρώνει το διευθυντικό δικαίωμα. Ταυτόχρονα, παραβιάζει διαρκώς τη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας της επιχείρησης, εξατομικεύοντας τις αμοιβές και δίνοντας επιλεκτικές αυξήσεις σε συγκεκριμένους εργαζόμενους, ενώ καθυστερεί τις διαπραγματεύσεις για τη νέα συλλογική σύμβαση.
Η διάλυση των ασφαλιστικών ταμείων (π.χ. ΗΣΑΠ) και οι προωθούμενες αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις είναι ο δρόμος για την πλήρη ιδιωτικοποίηση των συγκοινωνιών. Οι ιδιώτες πρέπει να βρουν τις επιχειρήσεις καθαρές από δικαιώματα και αναχρονισμούς τύπου ασφάλισης, ωραρίων κ.λπ. Ακόμα και αν ανακοινωθεί ο "σπουδαίος λόγος" για τον οποίο η διοίκηση της ΤΡΑΜ προχωρά στις απολύσεις, είναι σίγουρο ότι αυτές έχουν στόχο την τρομοκράτηση των εργαζόμενων και τη δημιουργία τετελεσμένων, αλλά και την υποτίμηση των συνδικαλιστικών οργάνων που ζητούν επίμονα την αιτιολόγηση των απολύσεων. Φαίνεται ότι ο αγώνας στα μέσα μεταφοράς έχει λόγους να συνεχιστεί – και αυτοί δεν είναι άλλοι από τη διεκδίκηση δημόσιων συγκοινωνιών και την υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων.
Μ.Γ.