Μεγάλη εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ στο Περιστέρι

Την Τετάρτη 12/11 πραγματοποιήθηκε στο γήπεδο μπάσκετ του Περιστερίου συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ με τη συμμετοχή εκατοντάδων ανθρώπων. Την εκδήλωση άνοιξε ο Γ. Μπούτρης, εκπρόσωπος του ΔΗΚΚΙ, και τον διαδέχθηκαν στο βήμα η Τασία Χριστοδουλοπούλου και ο Ρούντι Ρινάλντι εκ μέρους της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ. Η εκδήλωση, που ήταν η μεγαλύτερη που έχει πραγματοποιηθεί από το ΣΥΡΙΖΑ στη δυτική Αθήνα, ολοκληρώθηκε με ομιλία του Αλέξη Τσίπρα. Παραθέτουμε χαρακτηριστικά αποσπάσματα από τις ομιλίες:

Αλέξης Τσίπρας:
Τέτοιες συγκλίσεις δεν μας αφορούν

Σήμερα οφείλουμε να εξηγήσουμε σε όλο τον κόσμο ποιο είναι το σχέδιο. Το σχέδιο είναι να περάσει ολόκληρο το κόστος της κρίσης στην κοινωνία. Το εξέφρασε ειλικρινέστατα κάποιος κύριος Αρμενάκης, πρόεδρος του Εθνικού Συνδέσμου Ελληνικού Εμπορίου. Θα μοιράσουν κάθε θέση εργασίας στα δυο και στα τρία, ώστε να δουλεύει όλος ο κόσμος σε μισή δουλειά. Και να προσπαθεί από αυτή τη μισή δουλειά να πληρώσει τις κάρτες και τα δάνεια, το φροντιστήριο των παιδιών, τον γιατρό αν χρειαστεί. Αυτό είναι το σχέδιό τους για την κρίση. Εντελώς τυχαία, αυτό ήταν και το σχέδιό τους για την ανάπτυξη. Και η κινητοποίηση του κόσμου είναι η μόνη που μπορεί να ακυρώσει ένα τέτοιο σχέδιο.

Και επειδή τελευταία ασκείται στην Αριστερά μια ολοένα και μεγαλύτερη πίεση για προγραμματικές συγκλίσεις με το ΠΑΣΟΚ, θέλω να πω μια ξεκάθαρη και ειλικρινή κουβέντα. Παρακολουθούμε τις τελευταίες ημέρες τις κινήσεις του κ. Γιώργου Παπανδρέου. Και διαπιστώνουμε ότι, πέρα από μια φιλολαϊκή ρητορική, η οποία επιβάλλεται από τις περιστάσεις, αυτό για το οποίο ενδιαφέρεται το ΠΑΣΟΚ είναι άλλου είδους προγραμματικές συγκλίσεις. Είναι προγραμματικές συγκλίσεις με τις τράπεζες. Και προγραμματικές συγκλίσεις με τον κ. Μπαρόζο. Αυτές οι προγραμματικές συγκλίσεις, στις οποίες άλλωστε το ΠΑΣΟΚ έχει ήδη διαπρέψει ως κυβέρνηση, δεν μας αφορούν. Δεν αφορούν την αριστερά. Ούτε τώρα, ούτε στο μέλλον. Ούτε πριν τις εκλογές, ούτε μετά.

Ρούντι Ρινάλντι:
Η αριστερή απάντηση στην κρίση

Πρέπει να δοθεί αριστερή απάντηση στην κρίση. Να κινητοποιηθούν οι πληττόμενοι από την κρίση, και πρωταρχικά η σύγχρονη εργατική τάξη (σε όλες της τις μεταμορφώσεις) ενάντια σε κάθε μέτρο και σχέδιο έκτακτης ανάγκης για διέξοδο από την κρίση. Να υπάρξει ένωση της εργατικής τάξης, των ανέργων, των φτωχών, των μεταναστών ενάντια στα λουκέτα, τις απολύσεις, τις εξώσεις.

Να υπάρξει ενότητα στη δράση ολόκληρης της αριστεράς για την καταγγελία των αστικών σχεδίων "υπέρβασης" της κρίσης σε βάρος των εργαζομένων. Να ξεσπάσουν αγώνες, κινητοποιήσεις, αντιστάσεις, εξεγέρσεις ενάντια στη μετακύλιση των επιπτώσεων της κρίσης.

Αν δεν εξαπολυθούν αγώνες και αντιστάσεις τώρα, θα αφεθεί το έδαφος ο καπιταλισμός να μπαλώσει όπως-όπως την κρίση του, να περάσουν στο "δεύτερο στάδιο", τη "μεταρρύθμιση" όχι απλά του χρηματοπιστωτικού συστήματος, αλλά συνολικά του καπιταλισμού σε μια κατεύθυνση ακόμα πιο αντιδραστική, πιο παρασιτική, πιο γερασμένη, πιο επικίνδυνη, πιο καταστροφική. Και πρέπει να καταγγελθεί η αιτία και το σύστημα που γεννά τις κρίσεις: ο καπιταλισμός.

Οι αγώνες είναι οι ανάσες των λαών, είναι η ελπίδα τους, είναι ο δρόμος για το μέλλον. Υπάρχει η "επιστροφή του Μάρξ" όπως γράφουν οι αναλυτές για την κρίση με την επιβεβαίωσή του. Υπάρχει, όμως, και συντελείται μέσα στα κινήματα και τις αντιστάσεις, μια "επιστροφή στο μέλλον". Οι άνθρωποι αναζητούν όραμα και διέξοδο.

Τασία Χριστοδουλοπούλου:
Να μην διαψεύσουμε την ελπίδα

Ο ΣΥΡΙΖΑ δέχεται πιέσεις για να σώσει το δικομματισμό και να γίνει δεκανίκι του ΠΑΣΟΚ. Εμείς διεκδικούμε την αλλαγή των συσχετισμών. Διεκδικούμε να καταγραφεί και εκλογικά ο θυμός αλλά και η ελπίδα, η νέα προοπτική της ελληνικής κοινωνίας. Δεν έχουμε δικαίωμα ούτε εντολή να εκτονώσουμε αυτή την οργή. Δεν έχουμε δικαίωμα να μετατρέψουμε την αγανάκτηση σε αυταπάτη. Δεν έχουμε δικαίωμα να διαψεύσουμε την ελπίδα. Αντίθετα, έχουμε υποχρέωση να υπερασπιστούμε τα αυθεντικά συναισθήματα, αιτήματα και στόχους που θέτουν οι εργαζόμενοι της χώρας μας. Να βαθύνουμε την πολιτική κρίση του συστήματος. Να υπερασπιστούμε την αριστερή ταυτότητα μας. Να διεκδικήσουμε την αριστερά ως εναλλακτική λύση. Για να γίνει αυτό πρέπει να πείσουμε. Να πείσουμε τις κοινωνικές δυνάμεις στις οποίες απευθυνόμαστε να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους. Είναι το πιο δύσκολο στοίχημά μας. Να δείξουν τη δύναμη τους, να δώσουν ένα σκληρό μάθημα σε αυτούς που πίστευαν ότι η ιστορία τελείωσε, ότι οι ιδεολογίες πέθαναν, σε αυτούς που χλεύαζαν τις ανθρώπινες ανάγκες και με τόση αλαζονεία και αναλγησία αποφάσιζαν για τη ζωή μας. Καμία κρίση στην ιστορία δεν οδήγησε σε κατάρρευση τον καπιταλισμό ή σε καλυτέρευση της ζωής των ανθρώπων, όσο οι λαοί παρέμεναν θεατές και έδιναν πίστωση χρόνου. Οι κοινωνίες ενεργοποιούνται, όχι τόσο όταν υποφέρουν, όσο όταν διαισθάνονται και, πολύ περισσότερο, όταν βλέπουν με αξιόπιστο τρόπο ότι μπορούν να διεκδικήσουν έναν άλλο κόσμο.