Με τον τρόπο του Ανταίου… του Θοδωρή Αζούδη

Ανταίος: Μυθικός γίγαντας γιος του θεού Ποσειδώνα της Γης και βασιλιάς της Λιβύης. Σύμφωνα με την παράδοση ο Ανταίος προκαλούσε όποιον περνούσε από τη χώρα του να παλέψουν και πάντα νικούσε, όντας αήττητος από την επαφή του με τη Γη. Τη δύναμη αυτή του Ανταίου αντιμετώπισε ο Ηρακλής τον νίκησε σηκώνοντάς τον από το έδαφος. 

Οι μετασεισμικές δονήσεις στο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζονται και κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει με βεβαιότητα ότι αποτελούν προανάκρουσμα ενός επερχόμενου νέου μεγάλου σεισμού. Το ρήγμα των ευρωεκλογών παραμένει ενεργό και διαμορφώνει το έδαφος στο οποίο υπάρχουμε και ασκούμε πολιτική. Ας δούμε με ποιον τρόπο.

Στις ευρωεκλογές το αστικό μπλοκ δυνάμεων κατήγαγε μια διπλή νίκη: αφενός κατάφερε να μετατοπίσει το πεδίο της αντιπαράθεσης, αυτό που λέμε ατζέντα, στα θέματα της “μετανάστευσης” και της δημόσιας ασφάλειας. Επιδίωξε δηλ. και κατάφερε να κάνει μια παρανοϊκή διαχείριση της απογοήτευσης, της ανασφάλειας και του φόβου των αδυνάτων κινητοποιώντας έναν μαζικό μηχανισμό προβολής: για τα δεινά μας ευθύνονται οι “λαθρομετανάστες”, οι “τρομοκράτες” και οι “αναρχικοί” και όχι η οικονομική κρίση του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού. Το δεύτερο επίτευγμα του αστικού μπλοκ ήταν ότι δρομολόγησε την εν δυνάμει διάδοχο κατάσταση του φθαρμένου και απαξιωμένου δικομματισμού, τις δύο παρατάξεις της δεξιάς-ακροδεξιάς και της κεντροαριστεράς.

Αυτή η διπλή νίκη του αστισμού ήταν ταυτόχρονα και μια ήττα της αντισυστημικής λογικής, τόσο της πολιτικής του ατζέντας όσο και της φυσιογνωμίας του πολιτικού υποκειμένου που την εξέφρασε κοινωνικά, του ΣΥΡΙΖΑ κατά κύριο λόγο. Αυτό που ζούμε σήμερα δεν είναι παρά η όξυνση των προυπαρχουσών εσωτερικών αντιθέσεων μας υπό την πίεση της διπλής ήττας.

Σε ότι αφορά τη στρατηγική μας και τις απορρέουσες πολιτικές μας επιλογές χρειάζεται να προβληματιστούμε και να απαντήσουμε με σαφήνεια στα ερωτήματα που μας θέτει η διαμορφούμενη μετεκλογική συγκυρία. Ερώτημα πρώτο: υπάρχει σήμερα μέσα στο περιβάλλον αυτό της οικονομικής κρίσης του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού περιθώριο αλλά και εργαλεία άσκησης σε εθνικό επίπεδο μιας έστω νεοκεινσιανής πολιτικής διαχείρισης των συνεπειών της κρίσης προς όφελος των αδυνάτων; Ερώτημα δεύτερο: υπάρχει σήμερα στην Ελλάδα περιθώριο ύπαρξης ενός πολιτικού φορέα της κεντροαριστεράς πέρα από το ΠΑΣΟΚ με στοιχειώδεις όρους πολιτικής αυτονομίας; Ερώτημα τρίτο: υπάρχει σήμερα έδαφος και κοινωνικό αίτημα για αντισυστημικό φορέα;

Στο Πανελλαδικό Συντονιστικό Σώμα (ΠΣΣ) έγινε φανερό ότι υπάρχουν δύο σαφείς απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα, αλλά και μεγάλη δόση αμηχανίας.

Η πρώτη απάντηση προέρχεται από την “ανανεωτική” πτέρυγα του ΣΥΝ. Για την εκλογική ήττα, κατ’ αυτούς, ευθύνονται οι αριστερίστικες επιλογές μας, που αφίστανται του “Αριστερού Ευρωπαϊσμού” και η κηδεμόνευση του ΣΥΝ από τις υπόλοιπες συνιστώσες. Η διέξοδος που προτείνουν είναι διπλή: δημοκρατικό μέτωπο της αντιπολίτευσης ενάντια στην ακροδεξιά μετατόπιση και “ισχυρός ΣΥΝ”. Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να εξακολουθήσει να υπάρχει ως εκλογικό σωσίβιο, χωρίς τη συγκρότηση, που θα τον καθιστούσε αυτόνομο πολιτικό υποκείμενο.

Στο ΠΣΣ αποδείχθηκε από τη μεριά τους η πλήρης απουσία ανάλυσης και επιχειρηματολογίας. Και επιχειρηματολογία δεν είναι η καλλιέργεια φοβίας ενάντια στη δήθεν επιχειρούμενη προσπάθεια μετατροπής του ΣΥΡΙΖΑ σε “ενιαίο κόμμα”, ούτε οι κραυγές περί αριστερισμού και σταλινισμού. Ακόμη χειρότερα η “ανανεωτική” πτέρυγα του ΣΥΝ καταγράφεται στη συνείδηση του κόσμου του ΣΥΡΙΖΑ με το πιο αντιδημοκρατικό πρόσημο, ως δύναμη, η οποία επιδιώκει να διαχειριστεί και να ρυμουλκήσει τον ΣΥΡΙΖΑ στη δική της λογική όχι συμμετέχοντας δημοκρατικά και συνδιαμορφώνοντας την ταυτότητα του, αλλά εκμεταλλευόμενη την ισχύ που αντλεί από τα αστικά ΜΜΕ.

Στον αντίποδα των “ανανεωτικών” εντός του ΣΥΝ καταγράφεται μεγάλη αμηχανία και στρατηγικό αδιέξοδο. Η αγωνία της “ενότητας” του κόμματος προσλαμβάνει χαρακτηριστικά ουράς. Οι ισορροπίες εντός του ΣΥΝ υπό την ηγεμονία της “ανανεωτικής” πτέρυγας είναι πλέον παραλυτικές και οδηγούν σε πλήρη ακαμψία και αντιπαραγωγική στάση στο ΣΥΡΙΖΑ.

Σε πείσμα όλων αυτών στο ΠΣΣ καταγράφηκε η ιδεολογική ηγεμονία των δυνάμεων που απαιτούν την αναγέννηση του ΣΥΡΙΖΑ και τη δημοκρατική του ανασυγκρότηση. Η ατζέντα αυτή κυριάρχησε στο ΠΣΣ και θέτει στην ημερήσια διάταξη την οικοδόμηση του ΣΥΡΙΖΑ των ισότιμων μελών και της διπλής ένταξης, των εκλεγμένων οργάνων από τη βάση ως την κορυφή και των αποφασιστικών διαδικασιών. Αυτή η δεύτερη απάντηση κινείται με σαφήνεια σε αντισυστημική τροχιά και προτείνει τα 15 σημεία πάλης ως σταθερή πολιτική βάση του ΣΥΡΙΖΑ.

Το κείμενο που ζητούσε μέλη, ταμείο και εκπρόσωπο τύπου ΣΥΡΙΖΑ, αποτέλεσε την “πλατφόρμα” για μια ευρύτατη συμμαχία συνιστωσών και ανένταχτων, που βρίσκει μεγάλο ακροατήριο και εντός του ΣΥΝ. Το κείμενο αυτό ενισχύθηκε και υπογράφηκε και από δυνάμεις του 2ου Κύματος εκτιμώντας τη δυναμική του περισσότερο από το minimum περιεχόμενο του.

Εμείς, ως 2ο Κύμα, επιμένοντας σε μια πολιτική αρχών, καταθέσαμε στο ΠΣΣ και στο διάλογο που έχει ξεκινήσει το δικό μας κείμενο. Για μας η ιδιότητα του μέλους δεν περιορίζεται μόνο στις τοπικές οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ ούτε μπορεί να είναι διακοσμητική. Το σχήμα μέλη στη βάση και διευθυντήριο στην κορυφή, εκτός από βαθύτατα αντιδημοκρατικό είναι και παραλυτικό για το ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ψευδαίσθηση να πιστεύει κάποιος ότι τα όποια διευθυντήρια μπορούν να υλοποιήσουν μια αντισυστημική πολιτική! Και βέβαια –μείζον λάθος τακτικής-είναι μια θέση που αποξενώνει από τον ανένταχτο κόσμο.

Αυτό που πρακτικά χρειαζόμαστε είναι μια σύγκλιση του αντισυστημικού και του ανασυνθετικού προτάγματος, η οποία να διαμορφώνει νέους συσχετισμούς. Αντισυστημικός ΣΥΡΙΖΑ δίχως αντισυστημικό τρόπο συγκρότησης δεν είναι δυνατό να υπάρξει! Η μεγάλη δυναμική βρίσκεται στη βάση των συνιστωσών και τον ανένταχτο κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ. Εκεί έχει ήδη παραχθεί μία συνείδηση, που υπερβαίνει τα κομματικά χαρακώματα και τους ιδεολογισμούς του παρελθόντος. Αυτός ο κόσμος είναι που επέβαλε την ατζέντα του “μέλους” στο ΠΣΣ, αυτός ο κόσμος είναι το πολύτιμο έδαφος, η γη, από όπου ο ΣΥΡΙΖΑ, ως σύγχρονος Ανταίος, θα ανακτήσει τη δύναμη του!

Θοδωρής Αζούδης,
Συντονιστικό ΣΥΡΙΖΑ Α’ Θεσσαλονίκης