Γράμμα στην Μαριάννα που «έφυγε»

Φίλη Μαριάννα

Σ΄ ευχαριστώ που για τελευταία φορά μου επιτρέπεις να σε προσφωνήσω «φίλη», αν και θα ‘θελα να συνεχίσω να σου το λέω διά ζώσης, όπως γινόταν τόσα χρόνια. Δεν έχω να προσθέσω κάτι περισσότερο από αυτά που ειπώθηκαν πάνω από τη σορό σου, στο προαύλιο της εκκλησίας του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, στην Καλαμαριά, κοντά στο πατρικό σου σπίτι, εκεί όπου θα συντηρεί τη μνήμη σου η μητέρα σου. Ευτυχώς, όπως φάνηκε και όπως ακούστηκε από τα λόγια των συντρόφων σου, που σε ξεπροβόδισαν, θα υπάρξουν κι άλλοι πολλοί που θα τραγουδήσουν για την «οργή του λαού», όπως στο «Φουέντε Οβεχούνα» και όπως το έκανε η ραγισμένη φωνή ενός συναγωνιστή σου. Θα συντηρηθεί έτσι όχι μόνον η μνήμη σου, αλλά και το παράδειγμά σου, η αγωνία των αγώνων σου, το ρίγος της έννοιας σου για τον διπλανό. Θα παραμείνεις «παράδειγμα», όπως πολύ σωστά σε ονόμασε η Αγγελική Γκόνη, συνοδοιπόρος στις διεκδικήσεις της παράταξης «Ριζοσπαστική Συνεργασία Οδοντιάτρων», σκληρή στις θέσεις σου, που γινόσουν ο πιο έντιμος και αλληλέγγυος συνεργάτης, όταν επρόκειτο για κοινούς αγώνες, όπως μαρτύρησαν οι υπόλοιποι ομιλητές και κυρίως ο Γιώργος Θεοδωρόπουλος, που τόσο φρόντισε τα τόσο δύσκολα πρακτικά ζητήματα των τελευταίων ημερών της ζωής σου. Τότε, που σύσσωμη η ΚΟΕ άλλαζε βάρδιες με θρησκευτική ευλάβεια και στρατιωτική πειθαρχία στο προσκέφαλό σου, τόσο που οι γύρω να αναρωτηθούν : «Πρόκειται για άτομα κάποιας θρησκευτικής αίρεσης;». Μόνον όσοι σε γνώρισαν καλά, όπως ο Θοδωρής Φέστας, που μίλησε εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ (πέρα από τις επιστολές που έστειλαν ο Αλέξης Τσίπρας και ο Αλέκος Αλαβάνος) και αναφέρθηκε στο «όμορφο κορίτσι των φοιτητικών χρόνων, που ήταν μπροστά σε κάθε αγώνα και δίπλα σε κάθε συμφοιτητή της, να το βλέπει να κατεβαίνει τα σκαλιά της ταβέρνας κάνοντας το τελευταίο του τσιγάρο», μπορούν να καταλάβουν το χρέος που υπαγόρευσε αυτήν τη θρησκευτική ευλάβεια.

Ένα τέτοιο χρέος είχα κι εγώ απέναντί σου, που δυστυχώς δεν πρόλαβα να το ξεπληρώσω εν ζωή. Έναν καφέ με τη φίλη μας τη Δώρα, όπου θα σου λέγαμε ένα μεγάλο «ευχαριστώ», γιατί πράγματι αποτελούσες «παράδειγμα». Για μένα, που σε ήξερα από λίγο πιο παλιά, από τα φοιτητικά χρόνια, ένα ακόμη ευχαριστώ γιατί φώτιζες καθημερινά τη λέξη «συνέπεια». Η μόνη ίσως από τους φίλους και τους συμφοιτητές μου εκείνων των ετών…

Βασίλης