ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ

ΣΥΡΙΖΑ

Καθολική κινητοποίηση για την υπεράσπιση της κοινωνικής ασφάλισης

Η κοινωνική ασφάλιση, αναμφισβήτητα, αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες κατακτήσεις του εργατικού κινήματος στον 20ό αιώνα.

Κατάκτηση, όμως, που εδώ και μερικά χρόνια βρίσκεται στο στόχαστρο των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων του νεοφιλελεύθερου παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού.

Στο χορό έχουν μπει επίμονα οι διάφοροι διεθνείς καπιταλιστικοί Οργανισμοί, ΟΟΣΑ, ΔΝΤ, Διεθνής Τράπεζα και φυσικά η Ευρωπαϊκή Ένωση, που με κάθε τρόπο υποδείχνουν την ολοκληρωτική «μεταρρύθμιση» της κοινωνικής ασφάλισης. Απώτερος στόχος τους το πέρασμα στο περιβόητο συνταξιοδοτικό σύστημα των τριών πυλώνων. 

Είναι ανάγκη να συνειδητοποιήσουμε όλοι – συνδικάτα, κοινωνικοί φορείς, πολιτικές δυνάμεις που αναφέρονται στην εργατική τάξη και τα δικαιώματά της – ότι η κοινωνική ασφάλιση, κινδυνεύει από την απληστία του νεοφιλελευθερισμού, κινδυνεύει να θυσιαστεί στο βωμό των υπερκερδών του κεφαλαίου.

Δύο βασικοί παράγοντες επιδρούν καταλυτικά στην πλήρη αποδυνάμωση του ασφαλιστικού συστήματος, όπως το γνωρίσαμε μέχρι σήμερα.

Η διαχρονική καταλήστευση των πόρων της κοινωνικής ασφάλισης.

Η ελαστικοποίηση της απασχόλησης και η αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων.

Η καταλήστευση των πόρων της κοινωνικής ασφάλισης

Από το 1950 και για σχεδόν 4 δεκαετίες και με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων (ΕΡΕ, Ένωσης Κέντρου, Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ), σημειώθηκε η μεγαλύτερη ληστεία σε βάρος των αποθεματικών της κοινωνικής ασφάλισης. Με τον νόμο 1611 του 1950 υποχρεώθηκαν, όλα τα ασφαλιστικά ταμεία της χώρας, να καταθέτουν το σύνολο των αποθεματικών τους, άτοκα, σε ειδικό λογαριασμό της Τράπεζας της Ελλάδας, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν για τη χρηματοδότηση, με άτοκα ή χαμηλότοκα δάνεια, εφοπλιστών και βιομηχάνων, στο όνομα της ανάπτυξης της οικονομίας.

Η απώλεια για τα Ταμεία, με βάση τα ισχύοντα κάθε φορά επιτόκια των προθεσμιακών καταθέσεων στις τράπεζες, ανέρχεται σε εκατοντάδες δις ευρώ, τα οποία αν υπήρχαν σήμερα, κανένας δεν θα μπορούσε να μιλήσει για δημοσιονομικό πρόβλημα χρηματοδότησης της κοινωνικής ασφάλισης.

Κι ενώ δεν γίνεται, από κανέναν, λόγος για κάποιου είδους επιστροφή έστω και μέρους αυτών των χρημάτων των ασφαλισμένων, η λεηλασία των πόρων της κοινωνικής ασφάλισης συνεχίζεται απρόσκοπτα. Το ασφαλιστικό σύστημα διαλύεται, τα ταμεία γίνονται προβληματικά, σχεδιασμένα και μεθοδικά, από την πολιτική όλων των κυβερνήσεων, οι οποίες αφού φροντίζουν να δημιουργούν «αδιέξοδα» έρχονται μετά να ζητήσουν θυσίες. Αυτή την βασική και κρίσιμη αλήθεια καμιά επίσημη μελέτη και κανένας ειδικός δεν την αναδεικνύει.

Κύριες μορφές:

Η «αξιοποίηση» των πόρων της κοινωνικής ασφάλισης για την αναζωογόνηση των χρηματαγορών. Η οδηγία 41/2003 της Ε.Ε. για τα επαγγελματικά ταμεία τα οποία θα αποτελέσουν τον δεύτερο πυλώνα του περιβόητου τριφασικού ασφαλιστικού συστήματος, προβλέπει την ελεύθερη και χωρίς κυβερνητικές παρεμβάσεις «επένδυση» μέχρι και του 70% των τεχνικών αποθεμάτων τους στις χρηματαγορές για αγορά μετοχών, κάθε είδους χρεωγράφων και ομολόγων. Τα περίφημα δομημένα ομόλογα, θα αποτελούν ένα απλό επεισόδιο, όταν θα ολοκληρωθεί η αφομοίωση από τα επαγγελματικά ταμεία του συνόλου της επικουρικής ασφάλισης της χώρας. Οι προβλέψεις της οδηγίας αυτής έχουν ενσωματωθεί στην ελληνική νομοθεσία με τον γνωστό νόμο Ρέππα της τελευταίας κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.

Το νέο πλαίσιο διαχείρισης των αποθεματικών της κυβέρνησης της ΝΔ έχει στρώσει το δρόμο ώστε να περάσουν ευκολότερα τα αποθεματικά των Ταμείων στην κεφαλαιαγορά, να σπρώξει ακόμη περισσότερο τα ταμεία στη λογική της αύξησης του επενδυτικού κινδύνου, της κερδοσκοπίας και του τζόγου. Με τις ρυθμίσεις της κυβέρνησης για το διορισμό διοικήσεων στα ασφαλιστικά ταμεία, επιδιώκεται να κατευθυνθούν οι κινήσεις τους στις χρηματαγορές, διατηρώντας για τον εαυτό της το ανεύθυνο για τις όποιες μελλοντικές επιζήμιες επιλογές. Ταυτόχρονα η κυβέρνηση αποβλέπει και στη διαγραφή των ευθυνών της για την υπόθεση των δομημένων ομολόγων.

Η παρακράτηση και μη απόδοση στα ασφαλιστικά ταμεία εξαιρετικά σημαντικών πόρων της κοινωνικής ασφάλισης. Σύμφωνα με στοιχεία της Ομοσπονδίας των εργαζομένων στα ασφαλιστικά ταμεία, οι οφειλές του κράτους στα ταμεία θα ξεπερνούν, στο τέλος του 2007, τα 8,7 δις €, ενώ οι οφειλές της μεγάλης ιδιωτικής εργοδοσίας θα φθάνουν τα 8,2 δις €. Το κράτος δεν έχει αποδώσει ούτε ένα ευρώ από τις υποχρεώσεις του στα πλαίσια της 3μερούς χρηματοδότησης από το 1993, ενώ η μεγάλη ιδιωτική εργοδοσία, απολαμβάνει κάθε φορά και με κάθε κυβέρνηση, «ρυθμίσεις» απόδοσης των οφειλών της σε πολλές δεκάδες δόσεις, πληρώνει μία ή δύο δόσεις για να παίρνει ασφαλιστική ενημερότητα και ύστερα περιμένει την επόμενη ρύθμιση.

Η εισφοροδιαφυγή, που αποτελεί εθνικό σπορ, αλλά μεγάλη πληγή για το ασφαλιστικό μας σύστημα υπολογίζεται σε πάνω από 5 δις €, ενώ η ανασφάλιστη εργασία υπολογίζεται ότι αγγίζει πάνω από 1 εκατομμύριο εργαζόμενους, κυρίως οικονομικούς μετανάστες.

Είναι φανερό ότι το ζήτημα των πόρων αποτελεί κύριο πρόβλημα της κοινωνικής ασφάλισης, για το οποίο ούτε οι κυβερνήσεις, ούτε οι διάφοροι «σοφοί» που καλούνται να κόψουν και να ράψουν τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων, ασχολούνται με την απόδοσή τους στα Ταμεία και το σταμάτημα της καταλήστευσής τους. Κατά τα άλλα κόπτονται για τα δημοσιονομικά προβλήματα που συνδέονται με την κοινωνική ασφάλιση.

Η αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων

Χρειάζεται να σημειωθεί με έμφαση ότι το ασφαλιστικό σύστημα έχει άμεση σχέση με τις εργασιακές σχέσεις. Η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων που προωθείται με ιδιαίτερη επιμονή από την Ευρωπαϊκή Ένωση, διαμορφώνει τους όρους για ουσιαστική ανατροπή του ασφαλιστικού συστήματος όπως το γνωρίσαμε μέχρι σήμερα. Το ίδιο προωθεί και το ΔΝΤ με τις υποδείξεις του για αποτελεσματικές και συγκεκριμένες μεταρρυθμιστικές επιλογές στην κοινωνική ασφάλιση (τριφασικό ασφαλιστικό σύστημα), αλλά και με τις αιχμές του για τις εργασιακές σχέσεις, την ελαστική απασχόληση, τις αποζημιώσεις και την υπονόμευση των κατώτατων ορίων αποδοχών, που στην Ελλάδα ρυθμίζονται με την Εθνική ΓΣΣΕ.

Με την ελαστική και μερική απασχόληση, ανατρέπεται το ολόκληρο μεροκάματο – μισθός και το ολόκληρο ένσημο, που αποτέλεσε την υποδομή πάνω στην οποία στηρίχτηκε το συνταξιοδοτικό σύστημα μέχρι σήμερα. Τώρα, ο καθένας μπορεί να αναλογισθεί πότε και με ποιο τρόπο θα πάρει σύνταξη ο απασχολούμενος με μερική ή με ελαστικές μορφές απασχόλησης. Μπορεί επίσης να αξιολογήσει την αξιοπιστία των διακηρύξεων και των δύο εταίρων του δικομματισμού, ότι τάχα ενδιαφέρονται για ένα ασφαλιστικό σύστημα που θα αντέχει μέχρι το 2050. Με τις σαρωτικές αλλαγές που προωθούνται στις εργασιακές σχέσεις, με τη flexicurity και την πράσινη βίβλο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, είναι σε θέση να μας πουν ποια θα είναι η μορφή της απασχόλησης το 2050, ώστε να υποθέσουμε κι εμείς τι είδους ασφαλιστικό σύστημα, πέρα από το τριφασικό, σχεδιάζουν;

Η μόνη ρύθμιση που θα επέτρεπε, σήμερα και αύριο, να πάρουν σύνταξη οι μερικά και ελαστικά απασχολούμενοι, είναι αυτή που θα προέβλεπε ως ελάχιστη ασφαλιστική παροχή την κάλυψή τους με το ένσημο που αντιστοιχεί στα κατώτερα όρια μεροκάματων – μισθών, για κάθε ημέρα απασχόλησης ανεξάρτητα από τον αριθμό των ωρών εργασίας εφόσον πρόκειται για μερική ή ελαστική απασχόληση.

Στο κάτω-κάτω, οι εργοδότες τους κλέβουν το παρόν με τη μερική ή ελαστική αμοιβή, ας μην τους κλέβουν και το μέλλον με τη μερική ασφάλιση.

Που κατευθύνεται το ασφαλιστικό σύστημα

Με τη μέθοδο της εις άτοπον απαγωγής, το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας οδηγείται σε πλήρες αδιέξοδο, σε τρόπο ώστε οι στόχοι που τίθενται από Ε.Ε. και διεθνείς καπιταλιστικούς Οργανισμούς για την ουσιαστική κατάργηση του δημόσιου και κοινωνικού χαρακτήρα της ασφάλισης, την προώθηση του τριφασικού ασφαλιστικού συστήματος και το άνοιγμα του δρόμου στην ιδιωτική ασφάλιση, να γίνουν πραγματικότητα.

Οι κυβερνητικές κατευθύνσεις, τόσο της ΝΔ όσο και του ΠΑΣΟΚ, αφορούν στην ιδιωτικοποίηση της κοινωνικής ασφάλισης και την απαλλαγή του κράτους και του κεφαλαίου από το ασφαλιστικό κόστος.

Η υλοποίηση αυτών των κατευθύνσεων περνά μέσα από δύο, στρατηγικού χαρακτήρα, επιλογές:

το πέρασμα σ’ ένα συνταξιοδοτικό σύστημα τριών πυλώνων, και

το πλήρης διαχωρισμός του κλάδου υγείας από τα ασφαλιστικά ταμεία.

Το συνταξιοδοτικό σύστημα των 3 πυλώνων.

Η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, στα πλαίσια των κατευθύνσεων και της Ε.Ε. προωθούν με απόλυτη σαφήνεια το τριφασικό συνταξιοδοτικό σύστημα, όπου:

τον πρώτο πυλώνα, αποτελεί η κύρια σύνταξη, με ένα συνταξιοδοτικό φορέα στον οποίο θα υπαχθούν όλα τα Ταμεία κύριας ασφάλισης. Ο πυλώνας αυτός θα βαίνει συρρικνούμενος, όσο θα ελαστικοποιείται η απασχόληση και θα τείνει προς μια εθνική σύνταξη, που θα κινείται από τα επίπεδα του σημερινού ΕΚΑΣ μέχρι τα κατώτερα όρια συντάξεων.

τον δεύτερο πυλώνα, αποτελούν, σύμφωνα και με σαφή αναφορά της οδηγίας 41/2003 της Ε.Ε., τα επαγγελματικά ταμεία, τα οποία θα χρηματοδοτούνται με ίσες εισφορές εργαζομένων – εργοδοτών. Ο πυλώνας αυτός, όσο θα αποδυναμώνεται και θα συρρικνώνεται το σημερινό σύστημα επικουρικής σύνταξης, θα απορροφήσει το σύνολο των επικουρικών ταμείων, θα λειτουργεί με το κεφαλαιοποιητικό σύστημα, θα μπορεί να επενδύει μέχρι και το 70% των τεχνικών αποθεμάτων του σε μετοχές, κάθε λογής χρεώγραφα και ομόλογα και θα «αξιοποιηθεί» για την αναζωογόνηση της χρηματαγοράς με τα σημαντικά αποθεματικά των επικουρικών ταμείων και φυσικά με την καταλήστευσή τους, όπως έγινε με τα δομημένα ομόλογα, την ENRON κλπ.

τον τρίτο πυλώνα, αποτελεί ο ιδιωτικός τομέας ασφάλισης, ο οποίος θα λειτουργεί με ασφαλιστικά προγράμματα, ατομικά ή συλλογικά, στα πλαίσια μονομερών πρωτοβουλιών των συνδικάτων ή διμερών συμφωνιών εργοδοτών-συνδικάτων. Ο πυλώνας αυτός θα βαίνει αναπτυσσόμενος, όσο θα γενικεύεται η ελαστική και μερική απασχόληση και οι νέες εργασιακές σχέσεις.

Το σχήμα αυτό σε μερικά χρόνια θα έχει επιφέρει καταλυτικές συνέπειες σε βάρος του δημόσιου και κοινωνικού χαρακτήρα της κοινωνικής ασφάλισης.

Διαχωρισμός Κλάδου Υγείας.

Οι επιδιώξεις τόσο της κυβέρνησης, όσο και του ΠΑΣΟΚ στοχεύουν στον πλήρη διαχωρισμό του Κλάδου Υγείας των Ταμείων, τα οποία θα μετατραπούν σε απλά συνταξιοδοτικά και θα ενταχθούν στο ΙΚΑ.

Οι Κλάδοι Υγείας των Ασφαλιστικών Ταμείων, θα υπαχθούν σε κάποιον Οργανισμό Διαχείρισης Πόρων Υγείας (ΟΔΙΠΥ) του Υπουργείου Υγείας και θα συγκροτήσουν τον τομέα πρωτοβάθμιας περίθαλψης, βάζοντας χέρι στην περιουσία και τους πόρους των Ταμείων, που στηρίχτηκαν μόνο με εισφορές εργαζομένων-εργοδοτών (αποτελούν εργατικό μισθό) και καμιά κρατική χρηματοδότηση.

Πρόκειται για προκλητική αφαίρεση τεράστιων πόρων από τα Ταμεία των εργαζομένων, για να χρηματοδοτηθούν οι κυβερνητικές αναδιαρθρώσεις του τομέα της πρωτοβάθμιας περίθαλψης και η προώθηση των ιδιωτικο-οικονομικών ρυθμίσεων που σχεδιάζει στον τομέα της δημόσιας υγείας.

Οι συνταξιοδοτικοί όροι και η επιτροπή «σοφών.

Οι βασικοί νόμοι 2084/1992 (νόμος Σιούφα της Ν.Δ.) και 3029/2002 (νόμος Ρέππα του ΠΑΣΟΚ) έχουν διαμορφώσει το βασικό πλαίσιο συνταξιοδοτικών όρων σχετικά με τα όρια ηλικίας, συντάξιμες αποδοχές, ύψος συντάξεων, κατώτερα όρια συντάξεων, περιπτώσεις πρόωρων συνταξιοδοτήσεων, βαριά ανθυγιεινά, αναπηρικές συντάξεις, ασφαλιστικές εισφορές, ενοποιήσεις ταμείων κλπ. Η ενσωμάτωση της κύριας σύνταξης των ειδικών ταμείων στον ΙΚΑ – ΕΤΑΜ, που με έμφαση υπογράμμισε στις προγραμματικές δηλώσεις του ο κ. Πρωθυπουργός, θα προσθέσει νέα ελλείμματα. Στο προσχέδιο, όμως, του Προϋπολογισμού 2008, δεν αναφέρεται τίποτε για την κάλυψή τους, οπότε το πιθανότερο είναι αν προχωρήσουν αυτές οι επιλογές το κόστος να φορτωθεί στο ΙΚΑ – ΕΤΑΜ, αυξάνοντας τα αδιέξοδα.

Οι νόμοι αυτοί έχουν καταφέρει να διαμορφώσουν 3 κατηγορίες ασφαλισμένων: τους ασφαλισμένους προ του 1983, τους ασφαλισμένους από το 1983 μέχρι το 1992 και αυτούς που ασφαλίστηκαν για πρώτη φορά από το 1993 και μετά.

Τώρα η επιτροπή «σοφών» με επικεφαλής τον για πολλά χρόνια αντιπρόεδρο του ΣΕΒ και βασικό διαπραγματευτή των Εθνικών Γενικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας (ΕΓΣΣΕ) κ. Ν. Αναλυτή, έχει αναλάβει το «καθήκον» να μελετήσει νέες αρνητικές αλλαγές των συνταξιοδοτικών όρων και να προωθήσει μια 4η κατηγορία ασφαλισμένων, που θα αφορά αυτούς που μπαίνουν στην ασφάλιση από το έτος που θα ορίσει ο νέος νόμος που σχεδιάζει να  ψηφίσει η κυβέρνηση της Ν.Δ.

Η προκλητική συμπεριφορά απέναντι στη νέα γενιά, της οποίας το μέλλον ληστεύεται με κάθε «μεταρρύθμιση», για να καμφθούν οι αντιστάσεις της παρούσας γενιάς εργαζομένων, θα επιχειρηθεί να συνεχιστεί για άλλη μια φορά.

Να μην το επιτρέψουμε.

Μιμούμενοι τον κ. Σαρκοζί, οι «σοφοί» του κ. Αναλυτή, επιδιώκουν σύμφωνα με όσα διαρρέουν στον Τύπο, ανάμεσα στα άλλα:

Αύξηση των ορίων ηλικίας κατά 2-3 χρόνια. Το σχετικό χάπι θα χρυσωθεί με την πρόβλεψη για εθελοντική παράταση του εργασιακού βίου για τα πάνω από τα 65 χρόνια, που σε λίγα χρόνια θα γίνει κι αυτή υποχρεωτική. Άλλωστε το μοναδικό κίνητρο να επιθυμεί κάποιος την παραμονή του στην αγορά εργασίας μετά το όριο συνταξιοδότησης είναι να μην του φτάνει η σύνταξη να ζήσει. Κι όλοι ξέρουμε ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των συντάξεων είναι κάτω από το όριο της φτώχιας. Κι αν περάσουν τα νέα σχέδια για το ύψος των συντάξεων η φτώχια θα διευρυνθεί ακόμη περισσότερο.

Δραστικό περιορισμό των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων. Οι καμπάνες βαράνε για τις γυναίκες, ιδίως τις μητέρες ανήλικων παιδιών, τα βαριά και ανθυγιεινά, τις αναπηρικές συντάξεις κλπ.

Υπολογισμό των συντάξιμων αποδοχών με βάση του μισθούς – μεροκάματα στο ήμισυ του εργασιακού βίου κι όχι της τελευταίας 5ετίας, που προβλέπεται σήμερα. Η ρύθμιση αυτή θα πλήξει δραματικά το ύψος των συντάξεων, αφού κι αν ακόμη μείνει αμετάβλητο το ποσοστό (σήμερα 70%) η μείωση που θα προκύψει για τις συντάξεις θα είναι τεράστια.

Αντιστοιχία εισφορών – σύνταξης. Η «αθώα» αυτή διατύπωση επιδιώκει να καταφέρει τεράστιο πλήγμα στις κατώτερες συντάξεις, αφού αποβλέπει στην κατάργηση του προνοιακού τμήματος των κατώτερων συντάξεων. Επαναφέρει ουσιαστικά από την πίσω πόρτα τη ρύθμιση που προέβλεπε ο νόμος Σιούφα του 1992, που επιχειρούσε συντριπτικό πλήγμα στα κατώτερα όρια συντάξεων για όσους έμπαιναν στην ασφάλιση από το 1993 και μετά.

Εργαζόμενοι, ασφαλισμένοι, συνταξιούχοι, άνδρες και γυναίκες,

Ο κίνδυνος για την κοινωνική ασφάλιση είναι μεγαλύτερος από ποτέ!

Είναι ώρα, όλοι μαζί, συνδικάτα, κοινωνικοί φορείς, πολιτικές δυνάμεις, να βροντοφωνάξουμε.

Φτάνει ως εδώ με τον νεοφιλελευθερισμό!

Η κοινωνική ασφάλιση, μια από τις μεγαλύτερες κατακτήσεις του εργατικού κινήματος, δεν θα θυσιαστεί στο βωμό των υπερκερδών του κεφαλαίου.

Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, καλεί τους εργαζόμενους και τα Συνδικάτα τους, όλες τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις της χώρας που αναφέρονται στην εργατική τάξη, τα πλατιά λαϊκά στρώματα και τα δικαιώματά τους, να συσπειρώσουν τις γραμμές τους και με τον αγώνα τους να αποκρούσουν τα σχέδια της Κυβέρνησης και των Διεθνών καπιταλιστικών Οργανισμών.

Να αναδείξουν το δικό τους διεκδικητικό πλαίσιο.

Να θυμηθούν το μεγάλο ενωτικό λαϊκό ξέσπασμα του 2001 και με αποφασιστικούς, καθολικούς και ενωτικούς αγώνες:

Να υπερασπίσουν τον δημόσιο και κοινωνικό χαρακτήρα της κοινωνικής ασφάλισης και να σταθούν φραγμός στο σύστημα των 3 πυλώνων.

Να περιφρουρήσουν τον Κλάδο Υγείας των ασφαλιστικών Ταμείων.

Να αποτρέψουν την άλωση της επικουρικής ασφάλισης και των αποθεματικών της σε όφελος των τρωκτικών του χρηματιστηρίου.

Να απαιτήσουν επαρκή χρηματοδότηση του ασφαλιστικού συστήματος με νέους πόρους από ειδική φορολογία του κεφαλαίου και τη θεσμοθέτηση υποχρεωτικής για όλους -και για το κράτος- 3μερούς χρηματοδότησης για το σύνολο των ασφαλισμένων (πριν και μετά το 1993).

Να αξιώσουν απόδοση στα ταμεία των πόρων και αποθεματικών που καταληστεύθηκαν τα τελευταία χρόνια, την απόδοση των χρεών του κράτους και των εργοδοτών στα ασφαλιστικά ταμεία, μέτρα για την προώθηση της απασχόλησης, την καταπολέμηση της ανεργίας, τη νομιμοποίηση των οικονομικών προσφύγων, την καταπολέμηση της μαύρης εργασίας, το χτύπημα της εισφοροδιαφυγής, την κατάργηση της πολιτικής της λιτότητας και την αναδιανομή του κοινωνικού προϊόντος μέσα από την εισοδηματική πολιτική και τη δημοκρατική μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος.

Να υπερασπίσουν το θεσμό των κατώτερων ορίων συντάξεων και να απαιτήσουν τον καθορισμό τους στα 20 ημερομίσθια της ΕΓΣΣΕ για την κύρια σύνταξη και τα 5 για την επικουρική.

Καμιά αύξηση ασφαλιστικών εισφορών και ορίων ηλικίας, με άμεσο ή έμμεσο τρόπο.

Πλήρη σύνταξη στα 35 χρόνια ή 10.500 ημέρες ασφάλισης, χωρίς όριο ηλικίας, με προοπτική μείωσής τους στα 30 χρόνια ή 9.000 ημέρες ασφάλισης. Διατήρηση των θετικών διακρίσεων για τις γυναίκες και βελτίωση των ρυθμίσεων για ευάλωτες κατηγορίες εργαζομένων. Καμιά δυσμενής παρέμβαση στο καθεστώς της πρόωρης συνταξιοδότησης των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων.

Ασφάλιση για όλους τους ανέργους, τα άτομα με ειδικές ανάγκες και τους οικονομικούς μετανάστες, αναγνώριση ως συντάξιμου του χρόνου ανεργίας και του χρόνου ασθένειας.

Ποσοστό αναπλήρωσης, 80% για την κύρια και 20% για την επικουρική σύνταξη.

Συντάξιμες αποδοχές, αυτές του τελευταίου έτους.

Προστασία της μητρότητας μέσα κι από το ασφαλιστικό σύστημα.

Καθιέρωση ελάχιστης ασφαλιστικής κλάσης, ίσης με το κατώτερο ημερομίσθιο της ΕΓΣΣΕ, για τους εργαζόμενους σε συνθήκες μερικής ή άλλων μορφών ελαστικής απασχόλησης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει πως, αν η συσπείρωση και κοινή δράση, σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, ήταν το 2001 απαραίτητη, τώρα είναι απόλυτη ανάγκη.

Οι νόμοι 2084/1992 της ΝΔ και 3029/2002 του ΠΑΣΟΚ που ακόμη υπερασπίζονται αντίστοιχα η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, πρέπει να καταργηθούν και να παγιωθεί ένα ενιαίο, για όλους τους εργαζόμενους (παλιούς και νέους), ασφαλιστικό σύστημα.   

Το εργατικό κίνημα πρέπει να απορρίψει αγωνιστικά τις κυβερνητικές μεθοδεύσεις και τις αντεργατικές υποδείξεις Ε.Ε., ΔΝΤ και ΟΟΣΑ, σε βάρος του συστήματος της κοινωνικής ασφάλισης.

Ο αγώνας αυτός πρέπει νάχει νικητή. Το εργατικό κίνημα πρέπει και πάλι να νικήσει.

Κι αυτό είναι υπόθεση και ευθύνη όλων μας!

 

Σεπτέμβρης, 2007
Η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ