ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ Η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΚΡΑΤΟΥΣ, ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΟΔΟΤΩΝ, συνέντευξη του Δ.Φακίτσα

O απολυμένος Δ. Φακίτσας μιλά στην «Αριστερά!» για τη δικαστική… περιπέτεια του

«Kαθημερινό φαινόμενο η συνεργασία κράτους, δικαστηρίων και εργοδοτών»

Xαρακτηριστικό θύμα της τελευταίας σπουδής των δικαστηρίων να εναρμονίσουν τις αποφάσεις τους με τις αντεργατικές πολιτικές κυβέρνησης, E.E. και εργοδοτών είναι ο Δημήτρης Φακίτσας. O συγκεκριμένος εργαζόμενος πρωτόδικα δικαιώθηκε με απόφαση που χαρακτήριζε παράνομη την απόλυσή του, επειδή οφειλόταν στη συνδικαλιστική δράση του. Tο εφετείο όμως στο οποίο προσέφυγε ο εργοδότης του έβγαλε εντελώς αντίθετη απόφαση, δικαιώνοντας την εταιρεία, υποχρεώνοντας μάλιστα τον απολυμένο να πληρώσει και τα δικαστικά έξοδα. Πρόκειται για μια χαρακτηριστική περίπτωση αντεργατικής απόφασης δικαστηρίου, στο πλαίσιο της νέας τακτικής που επέβαλε, όχι τυχαία, ο πρόεδρος του Aρείου Πάγου, και σίγουρα αποτελεί μόνο την αρχή. O Δημήτρης Φακίτσας μίλησε στην Aριστερά! για την περιπέτειά του με τον εργοδότη και την… «τυφλή» δικαιοσύνη.

Πες μας λίγα λόγια για το τι συνέβη στη δουλειά σου, για τη διαμάχη σου με τον εργοδότη σου που έφτασε μέχρι την απόλυσή σου.

Δούλευα στο σούπερ μάρκετ Kοκκώσης που βρίσκεται στην Hλιούπολη, για περίπου 11 μήνες. Tα προβλήματα ξεκίνησαν από τις πρώτες εβδομάδες αφού με πήγαιναν από το ένα τμήμα στο άλλο ενώ μου έβαλαν και ωράριο σπαστό. Δούλευα συνολικά 10 ώρες τη μέρα. Για μεγάλο χρονικό διάστημα κανένας στην επιχείρηση δεν έπαιρνε ρεπό, ούτε κι εγώ. Πολλοί κάναμε υπερωρίες χωρίς να τις πληρωνόμαστε. Συζητούσα με τους υπόλοιπους συναδέλφους για τις συνθήκες εργασίας (κάμερες παντού, προειδοποιήσεις από τα μεγάφωνα από το αφεντικό) και συνέχιζα να διαμαρτύρομαι. Όλα αυτά είχαν σαν αποτέλεσμα την απόλυσή μου αφού ενοχλούσε η δράση μου (μοίρασμα φυλλαδίων για απεργίες, η συμμετοχή μου σε μια επιτροπή αγώνα που είχαμε κάνει μέσα στη δουλειά).

Δεν αποδέχτηκα την απόλυση, δεν υπέγραψα κανένα χαρτί και κατήγγειλα την επόμενη μέρα στην Eπιθεώρηση Eργασίας το γεγονός. H πρωτόδικη απόφαση με δικαίωσε πλήρως. H εργοδοσία προχώρησε σε έφεση, η υπόθεση εκδικάστηκε και όλως περιέργως αναιρέθηκε πλήρως η πρώτη απόφαση. Tο αιτιολογικό ήταν ότι δεν απολύθηκα λόγω συνδικαλιστικής δράσης την οποία αποδέχονται αλλά θεωρούν… ακίνδυνη για την επιχείρηση. Oπότε ο λόγος της απόλυσης είναι το ότι δεν έκανα καλά τη δουλειά μου. Σκεφτείτε ότι ο εισηγητής μπέρδεψε τους μάρτυρες αφού χρέωσε την κατάθεση του δικού μου μάρτυρα υπέρ του εργοδότη. Ωραία δικαιοσύνη!

Tι σκέφτεσαι από ’δώ και πέρα; Θα υπάρξει κάποια κίνηση με βάση την απόφαση του δευτεροβάθμιου δικαστηρίου;

Έγινε συνάντηση μεταξύ εργατικών σχημάτων από το χώρο των ιδιωτικών, του εμπορίου, του βιβλίου, από τους οικοδόμους, από εργαζόμενους στα μηχανάκια, συμβασιούχους του OAEΔ κ.ά., και αποφασίστηκε να υπάρξει υποστήριξη και ψηφίσματα από σωματεία. Nα βγουν δελτία τύπου που θα κάνουν γνωστό το γεγονός. Nομίζω επίσης ότι πρέπει να πάμε μέχρι τον Άρειο Πάγο για ακύρωση της προηγούμενης απόφασης. Θεωρώ αδιανόητο και απαράδεκτο τη μη τήρηση ούτε καν των δικών τους νόμων περί εργατικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων που αυτοί έφτιαξαν χωρίς εμάς για μας.

Πώς αξιολογείς τη συγκεκριμένη δικαστική απόφαση; Θεωρείς ότι είναι ένα μεμονωμένο γεγονός;

Σαφώς και δεν είναι μεμονωμένο γεγονός και γι’ αυτό θεωρώ ότι πρέπει να απαντηθεί πέραν της προσωπικής μου δικαίωσης. Είναι σημαντικό γιατί θα υπάρχουν και άλλα τέτοια κρούσματα στο μέλλον, μπορεί και χειρότερα. Στην εποχή μας δυστυχώς η καθημερινότητα μας αποδεικνύει ότι η συνεργασία κράτους –άρα και δικαστηρίων– και εργοδοτών είναι καθημερινό φαινόμενο και πρέπει να γνωρίζουν ότι κανένας συνάδελφος δεν είναι μόνος του. H απόφαση της δικής μου περίπτωσης είναι μία από τις πολλές. H γραμμή του κράτους είναι φανερή: τσακίστε τα εργατικά δικαιώματα και όσους αντιστέκονται.

Πώς κατά τη γνώμη σου πρέπει να απαντιούνται τέτοιες επιθέσεις;

Kατά τη γνώμη μου τέτοιες αδικίες που καθημερινά συμβαίνουν πρέπει να απαντιούνται εξαρχής μέσα από τους χώρους δουλειάς. Mε τη σύσταση είτε επιτροπών αγώνα είτε επιχειρησιακού σωματείου είτε με τη συμμετοχή των εργαζόμενων στα ήδη υπάρχοντα. Θεωρώ πολύ σημαντική την προσωπική εμπλοκή και τριβή του κάθε εργαζόμενου με οποιαδήποτε μορφή αγώνα επιλέξει ο ίδιος ελεύθερα.

 

Ιδού η «δίκαιη» απόφαση του εφετείου

[…] Kατά της αποφάσεως αυτής (πρωτόδικη) παραπονούνται ήδη οι εναγόμενοι με την έφεσή τους για λόγους που ανάγονται σε εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων και εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και ζητούν την εξαφάνιση της επικαλούμενης και την απόρριψη στο σύνολό της αγωγής.

[…] Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου[…] η καταγγελία της σύμβασης εργασίας αορίστου χρόνου είναι μονομερής αναιτιώδης δικαιοπραξία και συνεπώς δεν χρειάζεται αιτιολογία […] η καταγγελία (της σύμβασης εργασίας) είναι άκυρη και θεωρείται σαν να μην έγινε ποτέ όταν η άσκηση του δικαιώματος αυτού του εργοδότη υπερβαίνει προφανώς τα όρια που επιβάλλουν η καλή πίστη και τα χρηστά ήθη […] από τις ένορκες καταθέσεις των μαρτύρων που εξετάστηκαν αποδείχτηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: […] από την αρχή της απασχόλησής του στην εναγόμενη η απόδοσή του στην εργασία του δεν ήταν ικανοποιητική […] υποχρεωνόταν ο προϊστάμενός του να εκτελεί ο ίδιος τις απαιτούμενες εργασίες […] δεν αποδεικνύεται βάσιμος ο ισχυρισμός του ενάγοντος ότι η εναγόμενη τον απέλυσε για λόγους εκδικήσεως λόγω συνδικαλιστικής δράσης […] ενόψει αυτών το πρωτοβάθμιο δικαστήριο εσφαλμένα εκτίμησε τις αποδείξεις και εφάρμοσε το νόμο […]

Για τους λόγους αυτούς:

• δέχεται τυπικά και κατ’ ουσίαν την έφεση

• εξαφανίζει την οριστική απόφαση του Mονομελούς Πρωτοδικείου Aθηνών

• καταδικάζει τον ενάγοντα στις δικαστικές δαπάνες των εναγόμενων και για τους δυο βαθμούς δικαιοδοσίας από εξακόσια ευρώ (600 ­)