Κατασταλτική αντιλαϊκή θωράκιση, του Σπύρου Παναγιώτου

Ανοχή τέλος, δήλωσε ο Γ. Μαρκογιαννάκης, αρμόδιος υπουργός για τη δημόσια τάξη, ανακοινώνοντας τη νέα δέσμη μέτρων του υπουργείου του για “ειδικές επιχειρησιακές παρεμβάσεις της ΕΛΑΣ” και προϊδεάζοντας για το περιεχόμενό της “από την ώρα που κινδυνεύουν πολλά αγαθά… ενδεχομένως να χρειαστεί να στερηθούμε κάποια πράγματα, προκειμένου να αντιμετωπίσουμε μεγαλύτερα προβλήματα”. “Η έννομος τάξις αποτελεί υπέρτατο αγαθό”, δήλωσε ο μετρ της επικοινωνιακής πολιτικής Δ. Αβραμόπουλος, για να δώσει, ως δελφίνος ίσως, το στίγμα των επερχόμενων αλλαγών.

Και η “εργολαβία” της επιβολής του “νόμος και τάξις” παραχωρήθηκε στα ΜΜΕ για τα περαιτέρω. Αποκλειστικό κριτήριο της ανάθεσης του έργου η ευδόκιμη προϋπηρεσία. Επικεφαλής της κοινοπραξίας ανέλαβε ο εγκυρότατος Ι. Πρετεντέρης. “Οι κουκουλοφόροι δεν ψηφίζουν ούτε ΠΑΣΟΚ ούτε ΝΔ ούτε Καρατζαφέρη”, είχε δηλώσει προ ημερών. “Τη βία γεννά η Αριστερά”, είχε καταλήξει θριαμβευτικά. Απόλυτα δικαιολογημένη επιλογή. Πιο πρόσφατα, ο ίδιος, αφού θύμισε τα λόγια της Μ. Θάτσερ, “Το έγκλημα δεν είναι πολιτική, το έγκλημα είναι έγκλημα”, έδωσε την κατεύθυνση: “Το ερώτημα είναι αν η κοινωνία μας αποδέχεται αυτή την πολύ απλή διαπίστωση. Αν είναι διατεθειμένη να εξοβελίσει το έγκλημα ως μέθοδο επίλυσης των διαφορών ή διατύπωσης των διεκδικήσεων και αν είναι αποφασισμένη να υποστηρίξει φανατικά αυτόν τον εξοβελισμό”.

Να, λοιπόν, ορισμένες απλές διαπιστώσεις των δυνάμεων του συστήματος, που πρέπει να γίνουν βεβαιότητα και για την κοινή γνώμη.

Διαπίστωση πρώτη: “Τρομοκρατία” και εγκληματικότητα ταυτίζονται. Το λέει και ο Π. Σόμπολος, ρεπόρτερ και πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ.

Διαπίστωση δεύτερη: Εγκληματικότητα και “διατύπωση διεκδικήσεων” συγγενεύουν. Γιατί; Είναι προφανές, το λέει ο Πρετεντέρης.

Διαπίστωση τρίτη και τελικό συμπέρασμα: “Η τρομοκρατία είναι ερυθρά. Όπερ έδει δείξαι!

Τα άλλα είναι απλά ζητήματα τακτικής ή –σε πιο μοντέρνα– ζήτημα διαχείρισης. Μπροστά στο “υπέρτατο αγαθό” είναι δικαιολογημένο να αναθέτουν την επιχειρηματική αναδιάρθρωση της αστυνομίας στη Σκότλαντ Γιαρντ. Να ζητούν τη συνδρομή της πρεσβείας των ΗΠΑ για το “νέα τρομοκρατία”. Να ψεκάζουν με καρκινογόνα αγρότες και εργάτες της ζώνη του Περάματος ανενόχλητα, ακόμα και σε κλειστούς χώρους. Να ξυλοκοπούν διαδηλωτές. Να ντύνουν τις ζαρντινιέρες με στολή. Να γεμίζουν τις πόλεις κάμερες. Να “αυτοστραγγαλίζονται” οι μετανάστες στα αστυνομικά τμήματα, να πέφτουν και να σκοτώνονται ομαδικά στην ίδια τάφρο, δίπλα στις εγκαταστάσεις της αστυνομίας, εκεί που στοιβάζονται για τις αιτήσεις της άδειας παραμονής. Μπροστά στο “υπέρτατο αγαθό” είναι λογικό να παραμένουν ατιμώρητοι ηθικοί και φυσικοί αυτουργοί του εγκλήματος σε βάρος της Κούνεβα.

Μπροστά στο “υπέρτατο αγαθό” είναι λογικό να θεωρούνται “παράλληλες απώλειες” όσοι είχαν την τύχη να βρίσκονται δίπλα σε κουμπουροφόρους, που έκαναν το καθήκον τους ή που είχαν διαφορές μαζί τους.

Το “υπέρτατο αγαθό” επιβάλλει μισή δουλειά και μισή αμοιβή. Κανένα πρόβλημα. Επιβάλλει ανέχεια, απόγνωση, ανεργία, απόρριψη, απολύσεις, εβδομάδα 3 ημερών, ομηρία στα stage, ανοχή στη δουλεία της ενοικιαζόμενης εργασίας. Επιβάλλει τα καρτέλ της ακρίβειας, τη συμμορία των κουμπάρων, τη φοροδιαφυγή, τη ληστεία της δημόσιας περιουσίας από επιχειρήσεις δεσποτάδες και καλόγερους. Κανένα πρόβλημα. Αυτά δεν είναι “εγκληματικότητα”. Είναι τα “αγαθά” που πρέπει να υπερασπιστούν οι δυνάμεις του συστήματος. Τα άλλα είναι τεχνικά ζητήματα.

“Ομάδες κρούσης ταχυμεταφερόμενων δικυκλιστών” εξαγγέλλονται. Αστυνομικοί σκύλοι κατά διαδηλωτών σχεδιάζονται. Κατάργηση του ασύλου προβλέπει ο “συναινετικός διάλογος” με τον πρόεδρο Μίχαλο του ΕΒΕΑ. Πορείες “εφ’ ενός ζυγού” επιβάλλει η ανάγκη αναθέρμανσης της αγοράς στην Αθήνα. Και η θωράκιση των αγαθών φτάνει στο αποκορύφωμα με την κυβερνητική υιοθέτηση των προτάσεων Καρατζαφέρη – κακούργημα το να φοράς “κουκούλα” στη διαδήλωση, αυτόφωρο η “εξύβριση” των δυνάμεων της τάξης. Έτσι η κοινωνία, συντεταγμένη, θα ξεπεράσει τη μάστιγα της εποχής.

Και αν κάποιος τολμήσει να αναρωτηθεί μήπως εγκληματικότητα δεν είναι οι κλοπές, η εμπορία ναρκωτικών, η προστασία στα μαγαζιά, η πορνεία, η διάχυτη βία, που ανθίζουν γύρω μας, τότε αυτόματα γίνεται “συνοδοιπόρος”.

Αν τολμήσει να διατυπώσει το προφανές, ότι η έξαρση της εγκληματικότητας και της βίας είναι προϊόν της οικονομικής κρίσης, της φτώχειας, των πολύπλευρων αδιεξόδων, αν τολμήσει να πει ότι η καταστολή δεν λύνει –αντίθετα τα αστυνομικά πογκρόμ θεριεύουν– αυτά τα φαινόμενα, τότε είναι “ερυθρός τρομοκράτης”.

Είναι τέτοια η μανία να φορτωθούν όλα στο “Δεκέμβρη των νέων”, που φανερώνει τη βεβαιότητά τους –επίσημα διακηρυγμένη και από τις Βρυξέλλες– ότι πολύμορφες κοινωνικές εκρήξεις έχουμε μπροστά μας.

Στην πραγματικότητα, δεν τους φοβίζει αυτό. Ο κίνδυνος είναι να βρει η αυθόρμητη οργή διέξοδο στα αριστερά, να πολιτικοποιηθεί, να αποκτήσει συνείδηση. Ο πραγματικός στόχος είναι η Αριστερά. Και η πίεση που ασκείται σε βάρος της, και σε αρκετές περιπτώσεις το καταφέρνει, αποσκοπεί στο να “αποτάξει το σατανά”. Και ο “σατανάς” πια δεν είναι τα “μεγάλα” και “καθαρά” λόγια. Αλλά η ανάδειξη των αιτιών της διάχυτης οργής –που γεννά τη βία– και κυρίως η πάλη για τη ριζική άρση αυτών των αιτιών.

Τέτοιες σκέψεις, πριν από μερικά χρόνια, ήταν αυτονόητες, για πολλούς ίσως τετριμμένες. Τώρα επιχειρείται να απαγορευτούν. Ποιος είπε ότι δεν βαδίζουμε προς ένα νέο κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό μεσαίωνα. Και μάλιστα, “εφ’ ενός ζυγού”

Σπύρος Παναγιώτου