Η ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕΤΕΚΛΟΓΙΚΗ ΠΡΑΞΗ, του Χ.Κατσούλα

Η προεκλογική εμπειρία του ΣΥΡΙΖΑ να γίνει μετεκλογική πράξη

του Χρίστου Κατσούλα

Όσοι συμμετείχαμε σε επιτροπές και διεργασίες του ΣΥΡΙΖΑ μάθαμε πολλά. Αυτή η εμπειρία δεν μπορεί παρά να αξιοποιηθεί την επόμενη περίοδο, σπρώχνοντας σε μια λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ, τέτοια που να καλύπτει τις απαιτήσεις της νέας περιόδου.

Σε πλήθος τοπικών επιτροπών βρεθήκαμε μαζί με συναγωνιστές άλλων δυνάμεων και συνιστωσών, με ανένταχτους αριστερούς, με πρώην ενταγμένους σε κόμματα και οργανώσεις της αριστεράς. Είδαμε από πρώτο χέρι τη διαθεσιμότητα, την όρεξη, το κουράγιο με το οποίο νέοι και παλιότεροι σύντροφοι έδωσαν τη μάχη για μια σύγχρονη, ενωτική, ριζοσπαστική αριστερά. Είδαμε ότι οι διαφορές υπάρχουν, οι διαφορές δεν μπαίνουν κάτω από το χαλί, αλλά και δεν μπορούν να αποτελούν πρόσχημα για άρνηση της κοινής ενωτικής δράσης.

Είδαμε κυρίως ότι το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ άντλησε δυνάμεις από δύο μεγάλες δεξαμενές: Τον χώρο της νεολαίας που αναγνώρισε στον ΣΥΡΙΖΑ εκείνη τη δύναμη που στάθηκε μαζί της στη μάχη με υπουργεία, ΜΜΕ, κατασταλτικούς μηχανισμούς. Που στάθηκε μαζί της στην καταγγελία του γκρίζου μέλλοντος της ανασφάλειας και των ανύπαρκτων δικαιωμάτων. Αλλά και το χώρο των ανένταχτων πια αριστερών, που ενώ με περισσή αλαζονεία η ηγεσία του ΚΚΕ τους σκυλόβρισε ως «πρώην» (που δεν θα δούμε τίποτα θετικό από δαύτους), είδαν στο ΣΥΡΙΖΑ μια μόνιμη, σταθερή, ειλικρινή αναφορά σε όλους αυτούς που πέρασαν από τις πιο διαφορετικές γραμμές της αριστεράς.

Είδαμε ότι υπάρχει μια άλλη ποιότητα στο εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ. Ποιότητα που δεν τη βρίσκεις εύκολα σε ευκαιριακές συγκολλήσεις της αριστεράς όπου κυριαρχεί η καχυποψία, η κομπίνα, η μικροπολιτική. Αυτή η ποιότητα δείχνει ότι υπάρχει κάθε υλικό έδαφος για να αποτελέσει ο ΣΥΡΙΖΑ ένα εγχείρημα μακράς πνοής που όλο και θα διευρύνεται, και θα εμπνέει όλο και περισσότερους.

Αυτή την ποιότητα δεν την επιβάλλει τόσο η καλή θέληση των οργανωμένων συνιστωσών, όσο η απαίτηση των ανένταχτων του εγχειρήματος. Ανένταχτων που απαιτούν, που δεν θέλουν να ξαναγελαστούν, που ζητούν εγγυήσεις. Ανένταχτων που ακόμη και σήμερα είναι καχύποπτοι γιατί θέλουν μετεκλογικά δείγματα γραφής και δεν αρκούνται στις προεκλογικές δεσμεύσεις. Ανένταχτων που νιώθουν προδομένοι ή και παρατημένοι από αυτές τις εκδοχές της αριστεράς που είτε έκλειναν τα μάτια στην πραγματικότητα, είτε έπεφταν στο λάκκο του κυβερνητισμού.

Αυτοί οι ανένταχτοι αποτελούν σήμερα τη μεγαλύτερη εγγύηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα είναι όπως πριν. Ότι το καλό αποτέλεσμα θα συνοδευτεί από μια ακόμη καλύτερη πορεία. Ότι το μέλλον του ενωτικού αυτού εγχειρήματος δεν θα αφορά μόνο την κοινοβουλευτική παρουσία, αλλά τις εξωκοινοβουλευτικές, λαϊκές παρεμβάσεις, αγώνες, πρωτοβουλίες.

Στην καθημερινή δραστηριότητα των τοπικών επιτροπών του ΣΥΡΙΖΑ, πολλά από τα αμαρτήματα της κεντρικής πολιτικής σκηνής ξεπεράστηκαν. Χρειάζεται να εντείνουμε την προσπάθεια αυτή. Να πασχίσουμε για τοπικές και θεματικές λειτουργίες του ΣΥΡΙΖΑ με αποφασιστικό χαρακτήρα. Να μη δώσουμε χώρο σε επιτροπές τάχα αρμόδιες, αλλά στην ουσία χωρίς εξουσία. Να μην δώσουμε χώρο σε αποφάσεις χαοτικές που στέλνουν την ευθύνη αλλού. Να μην δώσουμε χώρο σε διαλυτικές μικροκομματικές λογικές.

Να κάνουμε πράξη αυτά που διδαχτήκαμε από την προσφορά χιλιάδων ανθρώπων, που είδαν στο ΣΥΡΙΖΑ την ευκαιρία να χαμογελάσει και πάλι ο κόσμος της αριστεράς. Η συμμετοχή μας σε κεντρικές επιτροπές έχει και αυτή την αρνητική εμπειρία. Με την ορμή του θετικού αποτελέσματος, πολλά αρνητικά μπορούν να ξεπεραστούν. Η λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον απαίτηση του κόσμου της αριστεράς.