Η πείνα σαρώνει τους φτωχούς του κόσμου – Η ακρίβεια εξανεμίζει τους μισθούς

Το φάσμα της πείνας επιστρέφει στις φτωχές γειτονιές του πλανήτη. Τρία δισεκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο, ο μισός πληθυσμός της γης, υποσιτίζεται. Και όλα αυτά τη στιγμή που η γη μπορεί να εξασφαλίσει τροφή δυόμισι φορές παραπάνω από το σημερινό πληθυσμό. Αυτή είναι η μεγαλύτερη απόδειξη του παραλογισμού του νεοφιλελευθερισμού. Είναι η σφραγίδα της αδικίας, της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης της συντριπτικής πλειοψηφίας των εργαζομένων του πλανήτη από τους οικονομικά ισχυρούς.

Σε περισσότερες από τριάντα χώρες του κόσμου, από το Μεξικό ως το Πακιστάν και από το Ουζμπεκιστάν ως την Αϊτή, έχουν ξεσπάσει εξεγέρσεις και κινητοποιήσεις για το αυτονόητο: για το ψωμί. Μόνο το 2007, οι τιμές των σιτηρών αυξήθηκαν κατά 65%, των γαλακτοκομικών προϊόντων κατά 80%. Στο α’ τρίμηνο του 2008 η τιμή του ρυζιού διπλασιάστηκε.

Πρόσχημα η στροφή στην –επιδοτούμενη από τις ΗΠΑ– καλλιέργεια φυτών για την παραγωγή βιοκαυσίμων. Η παραγωγή 100 λίτρων βιοαιθανόλης, ικανής να γεμίσει δυο φορές το ρεζερβουάρ ενός αυτοκίνητου, απαιτεί την ποσότητα καλαμποκιού που χρειάζεται για να τραφεί ένας άνθρωπος στον Τρίτο Κόσμο για ένα χρόνο. Αιτία το όργιο κερδοσκοπίας των χρηματιστηριακών κεφαλαίων, που στρέφονται στην αγορά τροφίμων (και πετρελαίου) για να ρεφάρουν τις ζημιές τους από την πρόσφατη κρίση.

Οι ίδιοι μηχανισμοί, που ξαναφέρνουν την πείνα στον πλανήτη στις αρχές του 21ου αιώνα, ευθύνονται για την ακρίβεια στις πόλεις του "ανεπτυγμένου κόσμου". Η ανατίναξη της γεωργικής παραγωγής, ο έλεγχος της αγοράς από μια χούφτα πολυεθνικές του γεωργικού και επισιτιστικού τομέα, τα παιχνίδια των κερδοσκοπικών κεφαλαίων στα χρηματιστήρια έχουν τινάξει τις τιμές βασικών αγαθών στα ύψη. Οι αυξήσεις-κοροϊδία σε μισθούς και συντάξεις, η φορομπηξία, η χρέωση στις τράπεζες, η ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών παροχών οδηγούν εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες στην απόγνωση. Οι μισθοί εξανεμίζονται προτού φτάσει το μέσο του μήνα.

ΟΧΙ, η κατάσταση αυτή δεν είναι αντικειμενική, δεν είναι αναπόφευκτη. Είναι αποτέλεσμα της επιλογής να ιδιωτικοποιούνται τα κέρδη και να κοινωνικοποιούνται οι ζημιές, που επιβάλει η κυβερνητική πολιτική και ο συναινετικός δικομματισμός.

Η πολιτική αυτή μπορεί και πρέπει να ανατραπεί.

Χρειάζεται συσπείρωση και ενωτικός αγώνας.

Μπορούμε να αλλάξουμε το τοπίο.

Να κερδίσει η ζωή.

Τοπική Επιτροπή ΣΥΡΙΖΑ Γαλατσίου