Η παρατεταμένη αγωνία της ηγεσίας του ΚΚΕ, του Φ.Π.

Το ΚΚΕ πέρασε μια δύσκολη χρονιά, γιατί δεν είναι εύκολα να βλέπεις μια δύναμη σαν το ΣΥΡΙΖΑ να κατοχυρώνεται, να κάνει αντιπολίτευση, να κινείται όλο και αριστερότερα και, μάλιστα, να απειλεί να ξεπεράσει εκλογικά το ΚΚΕ στις ευρωεκλογές. Αυτός ο εφιάλτης έκανε πιο δύσκολη τη ζωή στις καθοδηγήσεις του ΚΚΕ και, γι’ αυτό, από πολύ νωρίς, έστρεψαν τα κύρια πυρά τους ενάντια στο ΣΥΡΙΖΑ.

Το είχαμε ξαναδεί αυτό το έργο –στις εκλογές του 2007–, αλλά τώρα είναι πολύ πιο οξυμμένα τα πράγματα και οι επιθέσεις πιο συστηματικές και έντονες. Δεν υπάρχει συζήτηση, πάνελ κ.λπ. όπου οι εκπρόσωποι να μην επιτεθούν στο ΣΥΡΙΖΑ, να μη διακόψουν τον ομιλητή του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν υπάρχει ούτε ένα φύλλο του “Ριζοσπάστη” που να μην περιέχει επιθέσεις και ασύστολα ψέματα ή αναφορές σε δηλώσεις και πράξεις πριν από 10, 15, 8 χρόνια και βάλε. Δεν υπάρχει ευκαιρία που να μη ρίξει καντήλια στο ΣΥΡΙΖΑ.

Δείτε λίγο τη φωτογραφία που δημοσιεύουμε. Είναι στο 182ο χιλιόμετρο Αθηνών Πάτρας. Σε συνθήκες κρίσης, συνθήκες ολομέτωπης επίθεσης που δέχονται οι εργαζόμενοι, οι οργανώσεις του ΚΚΕ στέλνονται να γράφουν τέτοια συνθήματα… Δεν έγραψαν κάτι που να καταγγέλλει τον Καραμανλή προσωπικά και τη ΝΔ για τα σκάνδαλα. Ούτε κατηγόρησαν τον Καραμανλή για απατεώνα και υποκριτική, όταν εγκαινίαζε μουσείο στον Αϊ-Στράτη για τους εξόριστους αριστερούς.

Το ΚΚΕ φαίνεται ότι έχει χάσει και την ψυχραιμία του με τις επιθέσεις αυτές. Τη Δευτέρα 18/5, στην Πάντειο και στην Πάτρα, επιτέθηκαν ενάντια σε φοιτητές της ΑΡΕΝ και προσπάθησαν να καταλάβουν τους χώρους τους και δήλωναν τραμπούκικα πως δεν θα ξαναεπιτρέψουν την παρουσία τους στους χώρους αυτούς. Έτσι ξεχαρμανιάζουν τις οργανώσεις μετά την ήττα της ΠΚΣ στις φοιτητικές εκλογές…

Αλλά τι προτείνει το ΚΚΕ στον ψηφοφόρο και την Αριστερά; Πρώτο παρουσιάζει μια νεφελώδικη “ανυπακοή” και “απειθαρχία” στην ΕΕ σαν το Α και Ω της πολιτικής στάσης, με “ολίγη” από ανώδυνο αντιδικομματισμό, χωρίς ακόμα, κι αυτήν τη στιγμή, να στρέφει τα κύρια πυρά στην κυβέρνηση της ΝΔ. Αυτά, φυσικά, μπορούν να έχουν υπόσταση μόνο με ψήφο στο ΚΚΕ. Ψηφίστε μας και όλα ίσως βελτιωθούν. Ψηφίστε μας και θα φροντίσουμε εμείς τα υπόλοιπα, γιατί ξέρουμε. Προπάντων, μην ψηφίσετε ΣΥΡΙΖΑ. Το κτύπημα ΣΥΡΙΖΑ αναδεικνύεται σε πρώτη προτεραιότητα.

Έτσι, λοιπόν, αποκτά σημασία μια επιχειρηματολογία γιατί πρέπει να ψηφιστεί ο ΣΥΡΙΖΑ σε αυτές τις εκλογές:

• Ψήφος στο ΣΥΡΙΖΑ είναι επιβράβευση της ενωτικής λογικής και της ενότητας της Αριστεράς σαν αναγκαίου παράγοντα για τη συγκρότηση μιας μεγάλης λαϊκής κοινωνικής και πολιτικής αντιπολίτευσης στην Ελλάδα. Κανένας εχέφρων άνθρωπος, καθένας που βλέπει χωρίς παρωπίδες και σκοπιμότητες, δεν μπορεί να αρνηθεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν παρών σε όλους τους αγώνες, είναι μια ενωτική και κινηματική δύναμη, πορεύεται όλο και πιο αριστερά, είναι η Αριστερά που φέρνει αποτελέσματα με τη στάση της. Αυτό είναι μια θετική ή αρνητική εξέλιξη για την κοινωνία, την Αριστερά; Μόνο ο μηχανισμός του ΚΚΕ θέλει πεισματικά να πείσει ότι όλα αυτά είναι ένα χυδαίο κόλπο μιας αμετανόητης οπορτουνιστικής ομάδας. Εδώ η ηγεσία του ΚΚΕ χάνει την επαφή με την πραγματικότητα και τις ανάγκες του κόσμου της Αριστεράς.
• Ψήφος στο ΣΥΡΙΖΑ σημαίνει απαίτηση να τελειώνουμε τώρα με το δικομματισμό και ανατροπή του νεοφιλελευθερισμού, να ανοίξει τώρα ένας δρόμος που να εκφράζονται οι ανάγκες των πολλών σε κάθε χώρο, αλλά και κεντρικά, στην πολιτική ζωή του τόπου. Αυτή είναι μια ρεαλιστική επιλογή και απαίτηση και όχι μια χιλιαστική, θρησκευτική καρτερικότητα για την έλευση κάποτε (στο μέλλον και αφού θα έχει κτιστεί το αντιμονοπωλιακό αντιμπεριαλιστικό μέτωπο με δυνάμεις που ίσως βρεθούν – στο μέλλον κι αυτό). Προς το παρόν, ας αρκεστούμε στο μελλοντικό παράδεισο της “λαϊκής εξουσίας και λαϊκής οικονομίας”, όπου όλα θα έχουν γίνει “κοινωνική ιδιοκτησία”. Τι ωραία, τι αποτελεσματικά, τι ρεαλιστικά. Κι εδώ έχει χαθεί η επαφή με την πραγματικότητα και τις ανάγκες των πολλών. Το ΚΚΕ έκανε πρόσφατα το συνέδριό του και συζήτησε δύο άκρως επίκαιρα θέματα: Τι καλά που τα έκανε όλα η καθοδήγηση από το προηγούμενο συνέδριο μέχρι τώρα και επαναξιολόγησε την περίοδο 1923-1953. Ποτέ όλα αυτά; Σε περίοδο κρίσης και έντασης της σήψης του αστικού κόσμου. Χωρίς, μάλιστα, να πάρει μια πρωτοβουλία που να συσπειρώσει κόσμο πέρα από τα μέλη του και τη στενή επιρροή του. Αυτό θα πει πρωτοπορία: Μονάχος και κατηγορώ τους πάντες!
• Ψήφος στο ΣΥΡΙΖΑ σημαίνει απαίτηση να αλλάξουν τα πράγματα (άρα και οι συσχετισμοί) μέσα στην Αριστερά. Φτάνει πια με τις συντηρητικές και σκουριασμένες αντιλήψεις και πρακτικές. Φτάνει πια με τα φλερτ με το δικομματισμό, φτάνει με τη λογική του μικρότερου κακού, φτάνει πια με την ατολμία και το φόβο του μαζικού κινήματος, φτάνει πια με την επίθεση σε ό,τι δεν καταλαβαίνουμε ή δεν ελέγχουμε. Ναι σε μια ενωτική, κινηματική, μαζική, πλουραλιστική αριστερή κίνηση, όπου τα στοιχεία της αγωνιστικότητας, της αλληλεγγύης, της συντροφικότητας θα είναι κοινά και όχι αιτία διαχωρισμών και εμφυλιακών διενέξεων προς μεγάλη χαρά του ταξικού αντιπάλου.
• Για όλους αυτούς τους λόγους, καλούμε ακόμα και κόσμο που μέχρι τώρα έβλεπε θετικά την διακριτότητα του ΚΚΕ, αλλά είδε πώς συμπεριφέρθηκε το Δεκέμβρη και από ποιους πήρε συγχαρητήρια, καλούμε όσους δυσανασχετούν και αηδιάζουν με τη συμπεριφορά του απέναντι σε άλλες δυνάμεις της Αριστεράς, να ενισχύσουν το ΣΥΡΙΖΑ, να αλλάξουν τα πράγματα στην Αριστερά.

Φ.Π.