Συνέντευξη με τη Βάσω Καλποδήμου, πρόεδρο του σωματείου εργαζομένων στο δήμο Ζωγράφου
Η ομηρία των συμβασιούχων να γίνει υπόθεση συνολικά της κοινωνίας
Στο δήμο Ζωγράφου, όπως και σε δεκάδες άλλους δήμους, 21 συμβασιούχοι βιώνουν την ομηρία και τον εμπαιγμό της κυβέρνησης. Εδώ και σχεδόν 20 μέρες βρίσκονται χωρίς δουλειά, αφού μετά και τις προτροπές του –γνωστού για τη δράση του- προέδρου του Αρείου Πάγου, Ρ. Κεδίκογλου, τα δικαστήρια αρνούνται να ασχοληθούν με το θέμα. Για το μείζον αυτό ζήτημα μίλησε στην «Αριστερά!» η πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων στο δήμο Ζωγράφου, Βάσω Καλποδήμου.
Τη συνέντευξη πήρε ο Μιχάλης Σιάχος
Ποιο είναι το πρόβλημα με τους συμβασιούχους;
Υπάρχουν 21 συμβασιούχοι στο δήμο Ζωγράφου –οι περισσότεροι είναι εργάτες στο πράσινο και στην καθαριότητα– που δουλεύουν με αποφάσεις δικαστηρίων. Εδώ και 15 μέρες με εντολή του δημάρχου σταμάτησαν να προσφέρουν υπηρεσίες, διότι οι επίτροποι του Ελεγκτικού Συνεδρίου δεν θεωρούν τα εντάλματα μισθοδοσίας. Τα επιστρέφουν, στηριζόμενοι στην απόφαση του Αρείου Πάγου που λέει ότι κανένα δικαστήριο δεν είναι αρμόδιο να κρίνει τη σχέση εργασίας, παρά μόνο το ΑΣΕΠ. Όμως οι συγκεκριμένοι δεν μπορούσαν να προσφύγουν στο ΑΣΕΠ γιατί το 2004 που στάλθηκαν οι συμβάσεις τους δεν είχαν 18 ή 24 μήνες συνεχόμενη εργασία. Είχαν, όπως και χιλιάδες άλλοι συμβασιούχοι, κάποιες διακοπές.
Πόσα χρόνια εργάζονται στο δήμο;
Ξεκίνησαν με οκτάμηνα, άλλος από το ’95, άλλος από το ’97. Έχουν πολλά χρόνια, δεν προέκυψαν ξαφνικά. Απλά είχαν τις διακοπές των 3,5 και των 4 μηνών, όπως ορίζει ο νόμος, για να μην κατοχυρώσουν μονιμότητα. Δεν είναι ένα ζήτημα που προέκυψε από την κυβέρνηση της ΝΔ. Είναι μια συνειδητή πολιτική του ΠΑΣΟΚ πριν και την οποία προχωρά σήμερα η ΝΔ.
Τι διεκδικείτε ως σωματείο;
Κατ’ αρχάς αυτή τη στιγμή υπάρχει πάρα πολύ σοβαρό πρόβλημα διαδικαστικό και νομοθετικό. Το να παραμείνουν στην εργασία –που για μας είναι στόχος– είναι κι ένα ρίσκο, γιατί πρέπει να τους πούμε «μείνετε στην εργασία χωρίς να σας εγγυάται κανείς ότι θα πληρωθείτε». Είναι σίγουρο πια ότι δεν μπορούν να πληρωθούν από ‘δω και πέρα ούτε με δικαστική απόφαση ούτε με κανέναν άλλο τρόπο. Και σε άλλους δήμους συμβασιούχοι στην ίδια κατάσταση που συνεχίζουν να εργάζονται ξέρουν ότι ενδέχεται να μην πληρωθούν. Στόχος είναι μαζί με την ΠΟΕ-ΟΤΑ να αναδείξουμε το θέμα όσο μπορούμε πιο πλατιά στην κοινωνία και να μπορέσουμε με πιέσεις, με ομόφωνες αποφάσεις –αν είναι δυνατόν– δημοτικών συμβουλίων να πούμε ότι αυτοί οι άνθρωποι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες και να ζητάμε από τον Παυλόπουλο νομοθετική ρύθμιση. Αυτός είναι ο στόχος. Να παραμείνουν στη δουλειά. Και δεν αφορά μόνο το δήμο Ζωγράφου. Πρέπει το θέμα να αναδειχτεί στην κοινωνία. Είμαστε σε συνεχείς διαπραγματεύσεις με το δήμαρχο, ο οποίος έχει συναινέσει στο να βγουν ομόφωνα θετικά ψηφίσματα και να σταλούν προς το υπουργείο Εσωτερικών. Το έχουμε βάλει ως τακτικό θέμα στη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου, με στόχο να πληρωθούν τα δεδουλευμένα τους, γιατί σχεδόν στους μισούς οφείλουν δεδουλευμένα 18 μηνών. Επίσης, επειδή έχουν βγει δικαστικές αποφάσεις για να πληρωθούν τα δεδουλευμένα, προσπαθούμε από την πλευρά της νομικής υπηρεσίας του δήμου να μην εκδικαστούν εφέσεις. Πρέπει να σημειώσω ότι ήδη η νομική υπηρεσία του δήμου έντεχνα και επικαλούμενη νομικίστικα τερτίπια κατέθεσε έφεση.
Από την πλευρά του δημάρχου υπάρχει η διάθεση να το παλέψει με κάθε τρόπο;
Μόνο μέχρι το σημείο που ανέφερα και παραπάνω. Να εκφράσει, δηλαδή, την τυπική στήριξή του στα αιτήματα. Δεν είναι διατεθειμένος σε καμία περίπτωση και ούτε είναι στις αρχές του να διεκδικήσει τίποτα περισσότερο. Πρακτικά ταμπουρώνεται πίσω από το γράμμα του νόμου και λέει: «εγώ κάνω αυτό που λέει ο νόμος, αλλά έχω και την καλή διάθεση να πάρω ένα ψήφισμα, ας πούμε, για να μη με βλαστημάτε εσείς». Στην ουσία αυτό είναι. Εμείς από τη μεριά μας δεν έχουμε τη νοοτροπία και την άποψη ότι πρέπει να κινούμαστε με το γράμμα του νόμου, όμως σ’ αυτή τη φάση θέλουμε να πετύχουμε το ελάχιστο, που είναι η ομόφωνη συναίνεση του δημοτικού συμβουλίου.
Από τις υπόλοιπες παρατάξεις του δημοτικού συμβουλίου ποια στάση αντιμετωπίζετε;
Κάναμε μια σύσκεψη τις προηγούμενες μέρες. Καλέσαμε στα γραφεία του Συλλόγου όλες τις παρατάξεις και την παράταξη του δημάρχου, που δεν ήρθε, και τους μαζικούς φορείς της πόλης και τα κόμματα και είπαμε ότι θέλουμε να ανοίξουμε στην κοινωνία το θέμα των συμβασιούχων και της ανεργίας γενικά σαν πρόβλημα και σαν ζήτημα. Τώρα είναι 21 εργαζόμενοι, μετά από δυο μήνες μπορεί να είναι 101, αλλά και πάλι το θέμα της ανεργίας και των εργασιακών σχέσεων όπως αυτή τη στιγμή έχουν διαμορφωθεί είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που μαστίζει την κοινωνία και τη νεολαία. Άρα οφείλουμε να το αναδείξουμε. Η σύσκεψη που κάναμε πιστεύω πήγε καλά. Όλοι δήλωσαν ότι θα στηρίξουν τέτοιες κινητοποιήσεις. Κάποιοι από τους φορείς που καλέσαμε πιστεύουμε ότι θα το κάνουν, αλλά και κάποιοι θα το κάνουνε για πολιτικές σκοπιμότητες. Για παράδειγμα, όταν κάναμε εμείς αυτή την πρόταση, η αντιπολίτευση που πρόσκειται στο ΠΑΣΟΚ αμέσως μας έδωσε τη «λύση»: «Τώρα πάμε στο δημοτικό συμβούλιο, τώρα!». Ως σύλλογος δεν θέλουμε να δώσουμε τροφή σε κάποια κόμματα και παρατάξεις που έχουν ευθύνη για την κατάσταση να εκμεταλλευτούν αυτό το κομμάτι των εργαζομένων. Θέλουμε να το χειριστούμε ανοιχτά στην κοινωνία και συνολικά σαν ζήτημα της ανεργίας. Είναι ένα ζήτημα πάρα πολύ σοβαρό. Δεν είναι μόνο αυτοί οι εργαζόμενοι, στις 6 Αυγούστου σταματάνε άλλα 42 άτομα που ήταν με σύμβαση 4ωρης απασχόλησης και τα οποία στελεχώνουν υπηρεσίες του δήμου όπου έπρεπε να υπάρχει μόνιμο προσωπικό. Εμείς πάντα είμασταν και θα είμαστε αντίθετοι στη μερική απασχόληση, αλλά οι δήμοι αυτή τη στιγμή, επειδή επιχορηγείται το 80% της μισθοδοσίας των παιδιών αυτών, θέλουν φτηνά χέρια για δουλειά και φτηνούς εργαζόμενους, που δεν θα έχουν κανένα εργασιακό δικαίωμα. Δεν είμαστε διατεθειμένοι να το ανεχτούμε.
Πώς θα χαρακτήριζες τη στάση της ΠΟΕ-ΟΤΑ;
Έχει μεγάλη ευθύνη, κώφευε όταν όλοι οι σύλλογοι στέλναμε τα μηνύματά μας και κάναμε τις παρεμβάσεις μας. Όταν λέγαμε, γιατί επιτρέπετε την ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας, γιατί δεν παίρνετε μια απόφαση να πείτε «κλείνουμε τους δήμους γιατί δεν δεχόμαστε μερική απασχόληση», η θέση της ΠΟΕ-ΟΤΑ ήταν «ας το χειριστεί ο κάθε δήμος μόνος του». Δεν γίνεται έτσι όμως…