Η κυβέρνηση πριμοδοτεί την αισχροκέρδεια των καρτέλ

Ο Οκτώβρης μπήκε καυτός για τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς. Με νέες ανατιμήσεις σε βασικά καταναλωτικά είδη. Οι ανατιμήσεις για άλλη μια φορά προέρχονται από τους κερδοσκόπους του πετρελαίου, των βιομηχανιών τροφίμων και των σούπερ μάρκετ και από την κερδοσκοπία του κράτους. Μετά την κοροϊδία με τις "συμφωνίες για πάγωμα των τιμών" του φετινού καλοκαιριού και τα αποτυχημένα "41 μέτρα κατά της ακρίβειας" του Φώλια, η ακρίβεια συνεχίζει να καλπάζει περισσότερο απειλητική. Για τη χρονιά που έρχεται μια τετραμελής οικογένεια θα πληρώσει 1.660 ευρώ για πετρέλαιο (400 ευρώ παραπάνω από πέρυσι), 252 ευρώ παραπάνω για τρόφιμα, 198 ευρώ παραπάνω για πετρέλαιο κίνησης και 100 ευρώ παραπάνω για τις αναμενόμενες αυξήσεις στη ΔΕΗ. Συνολικά την τελευταία τετραετία, η μέση αύξηση του εισοδήματος για ένα ζευγάρι μισθωτών είναι 436 ευρώ, ενώ η βασική δαπάνη διαβίωσης αυξήθηκε κατά 813 ευρώ. Έχουμε λοιπόν μείον 377 ευρώ, χωρίς να υπολογίζουμε τις δαπάνες για υγεία και παιδεία, που φτάνουν τα 417 ευρώ το μήνα…

Τα παραπάνω είναι μόνο μερικά από τα στοιχεία που περιγράφουν την κατάσταση για το φετινό χειμώνα. Το πρόβλημα όμως, δηλαδή τη συνεχή πτώση της αγοραστικής μας δύναμης, το αντιμετωπίζουμε εδώ και καιρό και οι ευθύνες είναι δικομματικές. Η κούρσα των τιμών ξεκίνησε ήδη επί ΠΑΣΟΚ, το 2000-2001, τότε που συμφώνησαν οι ευρωπαϊκές οικονομίες στο ευρώ και εντάθηκε ακόμα περισσότερο τον επόμενο χρόνο με τις προς τα πάνω στρογγυλοποιήσεις που έγιναν. Από τότε αλωνίζουν στην αγορά τα ολιγοπώλια και οι κερδοσκόποι, από τότε γευόμαστε τις πολιτικές λιτότητας.

Δύο αλήθειες που εσκεμμένα δε λέγονται: Πρώτον, η ακρίβεια δεν είναι εισαγόμενη. Η αισχροκέρδεια είναι ελληνική. Λένε ότι φταίει η παγκόσμια επισιτιστική κρίση και η διεθνής κερδοσκοπία στο πετρέλαιο, όμως αυτό είναι ένα πολύ μικρό μέρος της αλήθειας. (Σύμφωνα μάλιστα με την ΕΣΥΕ οι εξωγενείς παράγοντες επηρεάζουν μόνο κατά 0,7% τον πληθωρισμό.) Η ακρίβεια πολλαπλασιάζεται στο εσωτερικό, με ευθύνη των επιχειρήσεων, με την ανοχή του κράτους και με μπόλικες δόσεις πολιτικής υποκρισίας. Η διεθνής συγκυρία χρησιμοποιείται σαν πρόσχημα από τους ντόπιους κερδοσκόπους για να αυξάνουν ακόμα παραπάνω τις τιμές και από το κράτος για να ομολογεί ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Δεύτερον, η ακρίβεια για το λαό σημαίνει κέρδη για τις επιχειρήσεις. Παρά την ύφεση μέρος του επιχειρηματικού κόσμου της χώρας, και πιο συγκεκριμένα και προκλητικά οι τομείς στους οποίους παράγεται η πιο μεγάλη ακρίβεια, εμφανίζονται να είναι οι πιο κερδοφόροι. Μιλάμε για τις βιομηχανίες τροφίμων, τις φαρμακευτικές εταιρείες, τα σούπερ μάρκετ και τα ελληνικά διυλιστήρια που εμφανίζουν τη μεγαλύτερη αύξηση κερδών δημιουργώντας σε εμάς ελλείμματα και οδηγώντας στη φτώχεια όλο και περισσότερους.

Κείμενα: Γιάννης Νικηφοράκης

---

Διεκδικούμε:

• 1.400 € κατώτερο μισθό και αξιοπρεπείς συντάξεις.
• Επίδομα θέρμανσης 1.000 € το χρόνο.
• Άμεση μείωση των τιμών σε εισιτήρια και διόδια.
• Ελεγκτικοί μηχανισμοί σε τιμολόγια εισαγωγών, τιμές καυσίμων, δάνεια-τράπεζες.
• Απαγόρευση πλειστηριασμών και κατασχέσεων.
• Μείωση επιτοκίων δανεισμού.
• Κατάργηση ΦΠΑ στα βασικά είδη διατροφής.
• Καμιά αύξηση στα κρατικά τιμολόγια.
• Καμιά ιδιωτικοποίηση δημόσιων οργανισμών. ΔΕΗ και ΟΤΕ ξανά στο δημόσιο.
• Δημόσια και δωρεάν υγεία και παιδεία.

---

Να αντιδράσουμε, να ενωθούμε, να αγωνιστούμε

Κάνουν πως δεν ξέρουν τίποτα, και θέλουνε κι εμείς να κάνουμε πως δεn βλέπουμε… Μιλάνε γενικόλογα για την ακρίβεια. Λες και δεν υπάρχουν υπεύθυνοι, λες και το πρόβλημα δεν το αντιμετωπίζουμε ειδικά εμείς, οι μη έχοντες, και όχι οι έχοντες, λες και κάποιοι δεν κερδίζουν συγκεκριμένα από αυτή. Τολμάνε ακόμα να ρίχνουν το φταίξιμο και σε εμάς γιατί, λέει, δεν έχουμε "καταναλωτική συνείδηση", γιατί δεν ξέρουμε να αγοράζουμε… Αυτό επικαλείται συχνά ο υπουργός Ανάπτυξης, "να γίνουμε καλύτεροι καταναλωτές" για να ελέγξουμε, τάχα, τις τιμές, παραδεχόμενος ότι ο ίδιος ούτε μπορεί ούτε θέλει να ελέγξει τους κερδοσκόπους.

Η ακρίβεια έχει υπεύθυνους. Υπεύθυνοι είναι οι κερδοσκόποι, είναι τα καρτέλ, είναι η πολιτική του νεοφιλελεύθερου κράτους. Είναι η επιλογή της κυβέρνησης που φροντίζει για την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, που κάνει τα πάντα για να διατηρεί ψηλά τα κέρδη τους και να συμπιέζει το κόστος παραγωγής εις βάρος των εργαζομένων. Είναι η πολιτική που διαρκώς μειώνει την αγοραστική δύναμη των νοικοκυριών, αφού επιβάλλει τη λιτότητα, τους χαμηλούς μισθούς, την άδικη και βαριά φορολογία και επιτρέπει τις αυξήσεις στις τιμές.

Εμείς, αντίθετα, έχουμε κάθε λόγο να μην κρυβόμαστε. Έχουμε κάθε λόγο και δίκιο να είμαστε συγκεκριμένοι. Να δείξουμε τους ενόχους και τις αιτίες του προβλήματος. Να ενωθούμε και να αγωνιστούμε, να διεκδικήσουμε. Να πούμε πως δεν πάει άλλο με αυτή την κατάσταση.

---

Τι θα έπρεπε να κάνει το κράτος

Να ασκήσει έλεγχο, να κόψει τη φόρα στα κερδοσκοπικά συμφέροντα. Να στελεχώσει και να λειτουργήσει τους ελεγκτικούς μηχανισμούς. Να επιβάλει πραγματικές κυρώσεις.

Να επιβάλει ανώτατο πλαφόν στις τιμές βασικών προϊόντων, στη βενζίνη και στα είδη διατροφής. Να μειώσει την έμμεση φορολογία και να φορολογήσει τις επιχειρήσεις, το τραπεζικό κεφάλαιο και τα υψηλά εισοδήματα. Να τιμαριθμοποιήσει τη φορολογική κλίμακα. Να μειώσει τον ΦΠΑ στα είδη κατανάλωσης και στα τρόφιμα. Να μειώσει τον ειδικό φόρο κατανάλωσης για τα καύσιμα. Να μειώσει τα τέλη κυκλοφορίας. Να παγώσει τα κρατικά τιμολόγια ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΥΔΑΠ. Να επιβάλει το πάγωμα και τη μείωση των επιτοκίων των τραπεζών. Να ενισχύσει το εισόδημα των εργαζομένων. Να στηρίξει τα χαμηλά στρώματα.

---

Την ακρίβεια την πληρώνουν οι μη έχοντες

Ο πληθωρισμός των φτωχών στρωμάτων και των χαμηλόμισθων τρέχει πιο γρήγορα από τον επίσημο πληθωρισμό. Τι σημαίνει αυτό; Ότι η ακρίβεια πιέζει πολύ περισσότερο τα χαμηλά εισοδήματα. Γιατί αφορά κυρίως τα βασικά είδη πρώτης ανάγκης: διατροφή, καύσιμα, μετακίνηση, ένδυση, στέγαση, έξοδα σε υγεία και παιδεία. Οι ανατιμήσεις εδώ είναι εκρηκτικές. Είναι έξοδα τα οποία δε συμπιέζονται και πολύ όσο και να "σφίξεις το ζωνάρι". Η ακρίβεια παράγει φτώχεια και εξαθλίωση για τους πολλούς, εντείνει την κοινωνική ανισότητα. Η κοινωνία του αποκλεισμού είναι εδώ.

• Ανατιμήσεις τον τελευταίο χρόνο
  • ρεύμα: 10%
  • πετρέλαιο θέρμανσης: 38,6%
  • ψωμί: 13,7%
  • φυσικό αέριο: 45%
  • ζυμαρικά: 22%
  • βενζίνη: 19%
  • υγεία: 6%

Τα καρτέλ μας κλέβουν

Μιλάμε για τα ολιγοπώλια των πολυεθνικών αλλά και για ντόπιες επιχειρήσεις: Τα καρτέλ του γάλακτος των ακτοπλοϊκών εταιρειών, των καυσίμων και των σούπερ μάρκετ είναι μερικά μόνο παραδείγματα.

Τα καρτέλ είναι υπεύθυνα για τις ανατιμήσεις των αγαθών. Καθορίζουν τις τιμές βασικών προϊόντων στην ελληνική αγορά και τις αυξάνουν υπέρμετρα για τα κέρδη τους. Αλωνίζουν στην ελληνική αγορά έτσι που οι αυξήσεις που καταγράφονται να είναι έως και πενταπλάσιες από τις αντίστοιχες στην ευρωζώνη. Ταυτόχρονα, ελληνικές εταιρείες χρησιμοποιούν την ακριβή εγχώρια αγορά για να τονώσουν τις εξαγωγές τους και γι’ αυτό βρίσκουμε αρκετά ελληνικά προϊόντα πιο φτηνά στα ευρωπαϊκά σούπερ μάρκετ από ό,τι εδώ. Οι αυξήσεις που κάνουν οι ελληνικές εταιρείες στα προϊόντα τους είναι περίπου διπλάσιες στο εσωτερικό από ό,τι στο εξωτερικό.

• Το 80% των προϊόντων που βρίσκονται στα ράφια των σούπερ μάρκετ προέρχονται από περίπου 30 πολυεθνικές. Σε κάθε κλάδο παραγωγής ηγεμονεύουν δυο-τρεις επιχειρήσεις

Μισθοί φτώχειας…

Τα πράγματα θα ήταν σαφώς καλύτερα αν το εισόδημα των νοικοκυριών ήταν πιο ανθρώπινο. Και δε μιλάμε για μειοψηφίες, αλλά για την πλειοψηφία των εργαζόμενων. Οι αυξήσεις που δίνονται είναι μηδαμινές, στα όρια ή, συνηθέστερα, κάτω από τον επίσημο πληθωρισμό. Στην περίοδο 2004-2007 οι αυξήσεις κρατήθηκαν στο 2,7%, πιο κάτω και από τον επίσημο πληθωρισμό, και για το 2008 έφτασαν τα 80 λεπτά την ημέρα με την υπογραφή της ΓΣΕΕ. Η μισθολογική ενίσχυση των μισθωτών, των συνταξιούχων και των ανέργων και ρεαλιστική διεκδίκηση είναι, αλλά και η μοναδική απάντηση στο πρόβλημα. Αυτή θα ήταν και μια πραγματική επιτυχία για ένα αξιόμαχο συνδικαλιστικό κίνημα.

• Το 40% των εργαζομένων παίρνει μισθό κάτω από 900 €
• Το 50% των νέων παίρνει κάτω από 700 €
• Το 60% των συνταξιούχων παίρνουν κάτω από 600 €
• Το 23% των Ελλήνων είναι κάτω από το όριο της φτώχειας

Το κράτος είναι ο μεγαλύτερος εισπράκτορας

Το υπουργείο Ανάπτυξης επιβάλλει αυξήσεις στα τιμολόγια των ΔΕΚΟ για να καλύψει τις μαύρες τρύπες του προϋπολογισμού… και τη νύφη την πληρώνουμε εμείς. Ειδικά στο ζήτημα των τιμολογίων των ΔΕΚΟ, το κράτος θα μπορούσε αν ήθελε να ασκήσει κοινωνική πολιτική κρατώντας τα χαμηλά. Κάνει ακριβώς το αντίθετο. Οι συνολικές αυξήσεις σε ΔΕΗ, ΟΤΕ και ΕΥΔΑΠ ξεπερνούν το 21% την τελευταία τετραετία, ενώ νέες αυξήσεις στο 25-30% υπολογίζονται για την επόμενη τριετία. Από την 1η Οκτώβρη μάλιστα έγιναν και οι νέες αυξήσεις στα τιμολόγια της ΕΥΔΑΠ, η οποία είχε ήδη πραγματοποιήσει αυξήσεις της τάξης του 6% τον προηγούμενο χρόνο.

• Κρατικές αυξήσεις:
• ρεύμα: 30% σε 2 χρόνια
• νερό: 11,8% σε 4 χρόνια
• ΕΡΤ: 16,5% σε 2 χρόνια
• ΚΤΕΛ: 18,5% σε 4 χρόνια
• συγκοινωνίες: 19,2% σε 1 χρόνο
• νοσοκομειακή περίθαλψη: 6%
• δημοτικά τέλη: 11,4% σε 2 χρόνια
• τέλη κυκλοφορίας: 39% σε 4 χρόνια

Η φορολογία είναι άδικη, χτυπάει τους αδύνατους

Τα τελευταία χρόνια το κράτος αυξάνει σταθερά τα φορολογικά του έσοδα, όχι εις βάρος των επιχειρήσεων που έχουν κέρδη, αλλά εις βάρος των εργαζομένων, των μεσαίων στρωμάτων και των φτωχών. Φοροαπαλλάσσει το κεφάλαιο και επιβαρύνει τους χαμηλόμισθους. Κυβέρνηση και κράτος τροφοδοτούν την ακρίβεια μέσω της φορολογίας, τόσο της έμμεσης, που ανεβάζει τις τιμές των προϊόντων, όσο και της άμεσης, που περιορίζει το διαθέσιμο εισόδημα των εργαζομένων δυσχεραίνοντας περισσότερο την ικανοποίηση βασικών αναγκών.

• Οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι καλύπτουν το 50% της φορολογίας και οι επιχειρήσεις το 36%!