Η ελληνική οικονομία στην κρίση: Εικόνα διάλυσης, του Σ.Π.

Τη στιγμή που οι "ειδικοί" τσακώνονται για το αν η χώρα έχει μπει ή όχι στην κρίση και οι κυβερνώντες διαγκωνίζονται για τις "στρατηγικές" διαχείρισής της, η ελληνική οικονομία βουλιάζει όλο και περισσότερο. Οι υπαρκτές αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας να αντεπεξέλθει στην παγκόσμια οικονομική κρίση λόγω των νεοφιλελεύθερων επιλογών των κομμάτων εξουσίας, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, δυσχεραίνονται ακόμα περισσότερο με τις ταυτόσημες στην ουσία επιλογές που προτείνουν σαν μέσα υπέρβασης της κρίσης.

Η εικόνα διάλυσης πια αφορά κάθε πτυχή της οικονομικής και κοινωνικής ζωής.

Κλείσιμο των επιχειρήσεων

Τα λουκέτα έχουν αρχίσει να κάνουν την εμφάνισή τους σε μεγάλη κλίμακα από το δεύτερο εξάμηνο του περασμένου χρόνου. Σύμφωνα με στοιχεία του εμπορικού και βιομηχανικού επιμελητηρίου, το β’ εξάμηνο του 2008 έκλεισαν 2.000 εταιρίες έναντι 500 του α’ εξαμήνου. Το ίδιο διάστημα, οι ενάρξεις μειώθηκαν από 4.220 σε 2.910. Αν και δεν υπάρχουν στοιχεία για το 2009, χιλιάδες μικρές εμπορικές επιχειρήσεις σχεδιάζουν να κλείσουν ή να απολύσουν προσωπικό την περίοδο μετά τις εκπτώσεις του Φλεβάρη. Η οικοδομική δραστηριότητα καταγράφει πτώση πάνω από 35%. Μεγάλες επιχειρήσεις σχεδιάζουν να σταματήσουν τις δραστηριότητές τους λόγω περιορισμού της ζήτησης ή ετοιμάζονται να μεταναστεύσουν σε περιοχές χαμηλού κόστους εργασίας. Μόνο με αυτά τα δεδομένα, οι προβλέψεις της κυβέρνησης για ανεργία στο 7,5% μοιάζει με κακόγουστο αστείο.

Συνέχιση των ιδιωτικοποιήσεων

Η πολιτική ανατίναξης του παραγωγικού ιστού συνεχίζεται και σήμερα. Στο σταθεροποιητικό πρόγραμμα της κυβέρνησης έχουν υπολογιστεί έσοδα 1 δισ. ευρώ από νέες ιδιωτικοποιήσεις που ετοιμάζονται. Τα λιμάνια σε Πειραιά και Θεσσαλονίκη, παρ’ ότι κερδοφόρα, εκποιούνται παρά τις δυσκολίες.

Η Ολυμπιακή βρίσκεται συναινετικά στο στόχαστρο της MIG. Ακολουθεί η ΕΥΔΑΠ, η ΔΕΗ και ό,τι έχει απομείνει από τις ΔΕΚΟ. Το ξεπούλημα κερδοφόρων επιχειρήσεων του δημόσιου τομέα όχι μόνο δεν είναι σε θέση να περιορίσει το δημόσιο έλλειμμα –αυτό έχει συμβεί μέχρι σήμερα–, αλλά περιορίζει τα δημόσια έσοδα και παράλληλα επιβαρύνει τους εργαζόμενους με τις αυξήσεις στα τιμολόγια που επιβάλλουν οι ιδιώτες.

Σε κατάρρευση και ο τουρισμός

Η αστική πολιτική θεωρούσε τον προσανατολισμό στην τουριστική βιομηχανία σαν το συγκριτικό πλεονέκτημα της οικονομίας. Τώρα, μέσα στην κρίση, αυτό το σχέδιο μοιάζει με κουρελόχαρτο. Ήδη καταγράφεται κάμψη των αφίξεων τουριστών και υπολογίζεται ότι θα φτάσει ως το 30 με 40% στο σύνολο του χρόνου. Τα μεγάλα ταξιδιωτικά γραφεία επιβάλλουν εξευτελιστικές τιμές στα συμβόλαια που προτείνουν, με αποτέλεσμα χιλιάδες θέσεις εργασίας να βρίσκονται στον αέρα. Την ίδια στιγμή, το περιβάλλον, οι δημόσιοι χώροι, οι ακτές μετατρέπονται στη νέα καύσιμη ύλη της κερδοφορίας του ιδιωτικού κεφαλαίου σαν επιβεβαίωση της τάσης ολοκληρωτικής παράδοσης της χώρας.

Διάλυση ασφαλιστικών ταμείων – Απαξίωση της δημόσιας υγείας

Η διάλυση της δημόσιας υγείας, παιδείας, η ανατίναξη των ασφαλιστικών ταμείων και των εργασιακών σχέσεων, η νέα φοροεπιδρομή συμπληρώνει την εικόνα διάλυσης αλλά και προσπάθειας να φορτωθούν οι επιπτώσεις της κρίσης στους εργαζόμενους.

Σ.Π.