Η Ελλάδα καίγεται!

Κυβέρνηση και πολιτικό σύστημα υποκρίνονται ενώ είναι βουτηγμένοι στις ευθύνες εδώ και δεκαετίες

Σε ολόκληρη την χώρα μαίνονται πυρκαγιές που προκαλούν τεράστιες ζημιές σε δάση, χωριά και πόλεις. Καταστρέφεται  ο τόπος.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη νοιάστηκε μόνο να μην τυλιχθούν στις φλόγες τα ανάκτορα στο Τατόι, να μην φθάσει η φωτιά στα Βόρεια Προάστια της Αθήνας, να μην καεί ο αρχαιολογικός χώρος στην Ολυμπία. Με σύνθημα «το πρωτεύον είναι να μην χαθούν ανθρώπινες ζωές» προσπαθεί να καλύψει το βαρύ έγκλημα που συντελείται αυτήν την στιγμή σε ολόκληρη την χώρα. Καίγονται σπίτια, χωριά ολόκληρα, τεράστιες δασικές εκτάσεις (ιδιαίτερα στην Βόρεια Εύβοια η καταστροφή είναι πολύ μεγάλη). Οι εικόνες που έχουμε δει τις τελευταίες μέρες είναι εικόνες πύρινης αποκάλυψης σε πολλαπλά μέτωπα. Τα ΜΜΕ παίζουν πάλι τον ρόλο τους στο να μην φαίνονται οι ευθύνες ενός πολιτικού συστήματος διαχείρισης της χώρας, να συγκαλύπτονται και οι ευθύνες του Μητσοτάκη και των αρμόδιων υπουργών.

Οι λιγοστές δυνάμεις της πυροσβεστικής και ο απλός κόσμος δίνουν μια ηρωική μάχη να σώσουν ό,τι μπορεί να σωθεί και να κατασβεστούν οι τεράστιες πυρκαγιές. Οι πολιτικές περσόνες νοιάζονται για την ιδιαίτερη προβολή τους.

Ο κόσμος συνειδητοποιεί με μεγάλη ταχύτητα ότι τα παχιά λόγια για το πρόγραμμα «Ελλάδα 2.0» και η περίφημη «επιχείρηση Ελευθερία» δεν αφορούν την Διέξοδο του τόπου και την υγεία του λαού αλλά τις κομπίνες και τις μίζες από τα μεγάλα ντηλ που συνάπτουν οι τοπικές ελίτ με μεγάλες εταιρείες – συμμορίες που διευθύνουν την λεγόμενη «Μεγάλη Επανεκκίνηση». Καίγεται και ρημάζεται ο τόπος! Καμία κυβέρνηση των τελευταίων δεκαετιών δεν έκανε τίποτα για να προστατεύεται ο τόπος από τις καλοκαιρινές πυρκαγιές. Όλες μα όλες οι κυβερνήσεις από την εποχή του Σημίτη διέλυσαν κάθε υποδομή, κάθε υπηρεσία, κάθε σχεδιασμό για δασοπροστασία. Ακόμα και η πυροσβεστική μείωσε το προσωπικό, απασχολεί εποχιακούς εργαζόμενους, δεν κάνει προσλήψεις, γιατί αυτό απαιτούσαν τα προγράμματα λιτότητας, τα μνημόνια κλπ. Μόνο γι αυτούς τους λόγους θα έπρεπε όλοι να περάσουν από δικαστήριο. Κι αυτό δεν είναι λαϊκισμός! Υπάρχουν ευθύνες διαχρονικές για την διάλυση κάθε συστήματος πυροπροστασίας και δεν υπάρχουν δικαιολογίες!

Ο τόπος έχει περάσει 10 μνημονιακά χρόνια άγριας λιτότητας, 1.5 χρόνο πανδημίας και άθλιας διαχείρισής της όπου πρωταγωνιστούν το ψέμα και οι παραγγελίες από τις Big Pharma, χρόνια εθνικών ξεπουλημάτων με την Συμφωνία των Πρεσπών και τις υποχωρήσεις στον τούρκικο επεκτατισμό και τώρα έναν καύσωνα μεγάλο [που όμως δεν πρέπει να συγκαλυφθούν οι ευθύνες κάτω από τα ρεκόρ του καύσωνα].

Τα συνθήματα «μένουμε σπίτι» λόγω πανδημίας εναλλάσσονται ταχύτατα με εκείνα «εκκενώστε τα σπίτια» λόγω πυρκαγιών. Το πρώτο σύνθημα μετατράπηκε σε παράλογα οριζόντια λοκντάουν 5 και 6 μηνών που συνοδεύονται από «γενναία» ανοίγματα για τον Τουρισμό (πάντα με κεφαλαίο…) για να φθάσουμε στην «υποχρεωτικότητα» των εμβολιασμών και την ανακήρυξη των «ανεμβολίαστων» σε εσωτερικό εχθρό και απειλή. Το δεύτερο σύνθημα «εκκενώστε τα σπίτια» δείχνει ότι τίποτα δεν είναι σταθερό σαν στέγη, προσωπικός και οικογενειακός χώρος. Τελούμε σε μόνιμη και κατά περίσταση κατάσταση έκτακτη ανάγκης, στην οποία ισχύουν ιδιαίτερες συνθήκες και εξουσίες. Η μόνιμη παρατεταμένη κατάσταση έκτακτης ανάγκης φαίνεται να είναι μια επιλογή των ελίτ στα νέα σχήματα διακυβέρνησης που κυοφορούνται παγκοσμίως.

Επί 1.5 χρόνο καλλιέργησαν τον φόβο και τον τρόμο χρησιμοποίησαν  την πανδημία σαν επιταχυντή αναδιαρθρώσεων που θα χρειάζονταν πολλά χρόνια για να τα περάσουν. Επίσης, συγκάλυψαν υπό την πανδημία μια νέα τεράστια κρίση –μεγαλύτερη από αυτήν του 2008-2010. Δοκίμασαν και πήραν μέτρα βιοπολιτικού χαρακτήρα άμεσου ελέγχου των πληθυσμών.

Τώρα με τις πυρκαγιές ακούσαμε από τα χείλη του πρωθυπουργού το νέο non paper: υπάρχει κι άλλος εχθρός η «κλιματική αλλαγή» άρα θα ζούμε τέτοια φαινόμενα και καταστροφές και μάλιστα η αντιμετώπισή τους βρίσκεται στο χώρο του «ανέφικτου». Δηλαδή μη αντιμετωπίσιμα, άρα δεν υπάρχουν ευθύνες και δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά. Επομένως έχουμε δύο νέα δόγματα: εκκενώσεις ώστε να μην υπάρξουν θύματα σε ανθρώπινες ζωές και δεύτερο όλος ο πολιτικός κόσμος θα καλύπτεται πίσω από την κλιματική αλλαγή. Ένας ιός και η ανευθυνότητα των πολιτών από την μια και η κλιματική αλλαγή και το ανέφικτο να αντιμετωπιστούν οι συνέπειες. Στην περίπτωση των πυρκαγιών σημαίνει να καεί ό,τι καίγεται, να φθάσει στην θάλασσα για να σβήσει η φωτιά κλπ.

Με την ΤΙΝΑ (δεν υπάρχει εναλλακτική παρά μόνο ο νεοφιλελευθερισμός) περάσαμε στην πανδημία και την διαχείρισή της για να φθάσουμε στην κλιματική αλλαγή και το ανέφικτο.

Η μεγάλη αλήθεια που αναδεικνύεται είναι πως οι ελίτ διέλυσαν όποια όπλα είχαμε για την αντιμετώπιση και της πανδημίας και των δασικών καταστροφών πυρκαγιών: Η «λύση» βρίσκεται σε πολύ πιο απλά πράγματα όπως πρωτοβάθμια μέριμνα για την υγεία (την διέλυσαν και δεν έκαναν τίποτα όσοι κυβέρνησαν ώστε να υπάρξει πρωτοβάθμια υγεία). Για τα δάση και τις φωτιές δασαρχεία, δασοφύλακες, δρόμους για να μπορούν να κινηθούν σε δύσβατες περιοχές, καθαρισμός, συμμετοχή του λαού στις κατασβέσεις, και το επιτελείο στρατού να μάθει να σβήνει φωτιές και  να κινητοποιεί μονάδες για την φύλαξη. Και στις δύο περιπτώσεις υγεία και φωτιές οι λύσεις είναι πιο απλές από πολύ ειδικές τεχνολογικές και επιστημονικές πειραματικές εφαρμογές. Στην μεν πανδημία αν υπήρχε πρωτοβάθμια μέριμνα υγείας οι νεκροί θα ήταν τουλάχιστον οι μισοί, δηλαδή 6.500 από τους 13.000 θα ζούσαν. Και στην περίπτωση των πυρκαγιών περίπου το ίδιο αν όχι περισσότερο, δηλαδή θα είχαν προστατευθεί και δεν θα είχαν καεί τόσα δάση σε τόσες περιοχές της χώρας.

Κι όμως οι κυβερνήσεις των ελίτ δεν κάνουν τα απλά και επιβεβλημένα:

• Να κηρύξουν άμεσα και για 50 χρόνια δασικές όλες τις περιοχές που πλήγηκαν από τις πυρκαγιές, ώστε να κοπεί η φόρα των σπεκουλαδόρων της γης.
• Να καλέσουν τον κόσμο όχι απλά να φύγει (τάχα για να προστατευθεί) αλλά μέσα από τοπικούς φορείς, συλλόγους, και απλούς κατοίκους να βοηθήσουν ώστε να μην επεκταθούν οι φωτιές, να σωθούν τα σπίτια και η περιουσία των κατοίκων, να μην κατακαούν τα ζώα και τα χωράφια.
• Να συμβάλει και ο στρατός κυρίως με το έμψυχο προσωπικό αλλά και τα μηχανήματα που έχει για να περιοριστούν οι πυρκαγιές.

Γενικότερα χρειαζόμαστε, νέα συνείδηση και ένα νέο μοντέλο οργάνωσης της πολιτείας και όλων των υπηρεσιών της, καθώς και ένα νέο παραγωγικό μοντέλο. Αυτά δεν προκύπτουν μέσα από εκλογικές σκοπιμότητες και τα σημερινά κόμματα. Η οργή, ο θυμός, η αγανάκτηση που υπάρχει πρέπει να μετατραπούν σε μια νέα πολιτική συνείδηση και κίνημα με στόχους και σαφείς αντίπαλους.

Θα προκύψει μέσα από την δημιουργία ενός πολιτικού, κοινωνικού, οικονομικού, πολιτιστικού κινήματος διεξόδου που θα βάλει τέλος στα δόγματα της ΤΙΝΑ, του «ανέφικτου», της «Μεγάλης Επανεκκίνησης», του «Ελλάδα 2.0» και του νέου βιομετρικού κοινωνικού εγκλεισμού / αποκλεισμού και των απαρτχάιντ που δημιουργούνται.

Με τις τυχάρπαστες και τυχοδιωκτικές πολιτικές ελίτ και τους οικονομικούς στηρικτές τους (μεγάλα τζάκια που κάνουν και τους ευεργέτες…) που αδιαφορούν για τους ανθρώπους, την κοινωνία, την φύση, τον τόπο και τον πολιτισμό του, οδηγούμαστε σε μεγαλύτερα αδιέξοδα. Υποσχέθηκαν «ήσυχο καλοκαίρι», υποσχέθηκαν «ελευθερία» με το εμβόλιο, νόμισαν ότι ο τουρισμός θα τους δώσει κάτι τις, και βλέπουμε καθαρά τι γίνεται από τον Έβρο μέχρι την Κύπρο. Ζώνες στο κόκκινο και λοκ ντάουν σε νησιά και άλλες περιοχές, εκκενώσεις χωριών και προαστίων για τις φωτιές, ολοσχερής καταστροφή στην βόρεια Εύβοια και κίνδυνος όλος ο περίγυρος πράσινου που έχει απομείνει γύρω από την Αθήνα να γίνει στάχτη.

• Το έγκλημα είναι διαχρονικό, διαρκές και ακαταδίωκτο. Αλλά οδηγεί σε λιγότερη Ελλάδα, σε διάλυση της κοινωνίας και καταστροφή του φυσικού πλούτου.
• Κάτω το «ανέφικτο» που διατυμπανίζουν οι πολιτικές ελίτ
• Αγώνας για την ζωή κόντρα σε μαφίες και συμμορίες με γραβάτα
• Κάτω η βιοπολιτική διαχείριση της πανδημίας κάτω το καθεστώς μόνιμης έκτακτης ανάγκης
• Αγώνας για να σωθεί ο τόπος από τις καταστροφές και τις πυρκαγιές
• Κοινωνία όρθια κι όχι παθητικοποιημένη και φοβισμένη
• Ο λαός δεν σώζει μόνο το λαό, αλλά και τον τόπο, την χώρα. Πάντα τα υποτελή κοινωνικά στρώματα αυτής της χώρας έδιναν ό,τι είχαν και δεν είχαν για να σωθεί ο τόπος. Οι ελίτ το έσκαγαν για άλλους τόπους, μετέφεραν τις περιουσίες τους αλλού, τώρα τις έχουν σε φορολογικούς παραδείσους. Θυμάται κανείς την λίστα Λαγκάρντ, το σκάνδαλο Νοβάρτις, τις μίζες και τόσες άλλες «αγαθοεργίες» των ελίτ;
• Κάτω το «ακαταδίωκτο» των ελίτ
• Για μια άλλη πορεία της χώρας!