Η διεθνής υποδοχή της εξέγερσης

Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι σε όλη τη γη
διαδήλωσαν ποικιλότροπα την αλληλεγγύη τους

Λάβαμε 120 χαιρετισμούς και μηνύματα αλληλεγγύης απ’ όλο τον κόσμο

Πορείες και δράσεις συμπαράστασης
πραγματοποιήθηκαν σε τουλάχιστον 140 πόλεις, και στις 5 ηπείρους

Οι ανακοινώσεις της ΚΟΕ μεταφράστηκαν σε 12 γλώσσες
και δημοσιεύθηκαν σε τουλάχιστον 35 χώρες

Αν και η διεθνής επίδραση της εξέγερσης στην Ελλάδα μπορεί να συγκριθεί με αυτών της Αργεντινής και των Γαλλικών προαστίων, είχε ωστόσο κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που ύψωναν τον πήχυ των αντιδράσεων, αισθημάτων και προσδοκιών σε νέα επίπεδα:

1) Ήταν η πρώτη εξέγερση μέσα στο ασταθές περιβάλλον μιας γενικευμένης οικονομικής κρίσης, 2) συνέβη μέσα, αν και στα σύνορα, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και 3) φανέρωνε τη δυνατότητα, έστω ατελούς και άγαρμπης, συνάντησης του κοινωνικού με το πολιτικό στοιχείο. Τα δεδομένα αυτά χτύπησαν κόκκινο συναγερμό για τα επιτελεία της διεθνούς κοινότητας, καθώς ένοιωθαν τον κύκλο των εξεγέρσεων να συστέλλεται τριγύρω τους.

Η έκπληξη ιθυνόντων και διεθνών ΜΜΕ άγγιζε το βαθμό του σοκ. Εμφανής ήταν η αμηχανία στην παρουσίαση των γεγονότων, μιας και τα εύκολα σχήματα περί συγκρούσεων μεταξύ ταραξιών/περιθωριακών και αστυνομίας κατέρρεαν, όπως εμφανής ήταν κι ο φόβος των κυβερνώντων για επέκταση της κοινωνικής αναταραχής στο κέντρο της Ευρώπης. Οι φόβοι τους αυτοί δεν ήταν υπερβολικά σημάδια πανικού, αλλά μάλλον συγκεκριμένες εκτιμήσεις. Η όξυνση της κοινωνικής δυσαρέσκειας διεθνώς ενάντια στα μέτρα για τη "σωτηρία της οικονομίας και της αγοράς" προς όφελος της κυρίαρχης οικονομικής ελίτ, δημιουργεί ένα εκρηκτικό μίγμα που καθιστά αδύνατη τη διατήρηση της κοινωνικής συναίνεσης ή ανοχής με τα συνηθισμένα μέτρα και χωρίς αναταράξεις. Έτσι η άμεση (από την επόμενη μέρα κιόλας) διοργάνωση εκδηλώσεων αλληλεγγύης και η δυναμικότητά τους, με την κινητοποίηση Ελλήνων αλλά και του κινήματος διεθνώς, έδιναν ξανά σάρκα και οστά στο γνωστό φάντασμα πάνω από την Ευρώπη και τον κόσμο όλο.

Η αρχική παρουσίαση της σύγκρουσης σαν κόντρα "μεταξύ ταραξιών και αστυνομικών" από τα διεθνή μέσα γρήγορα αντικαταστάθηκε από αναλύσεις των αιτιών που οδήγησαν στην εξέγερση: τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης και την απονομιμοποίηση των θεσμών εξαιτίας μιας διεφθαρμένης κυβερνητικής και πολιτικής ηγεσίας. Παράλληλα όμως η εξέγερση αντιμετωπιζόταν σαν μία σαφής προειδοποίηση προς τους κυρίαρχους, που αντέδρασαν με ένα διπλό τρόπο:

Από τη μία, με πίεση προς την ελληνική κυβέρνηση για να ξαναλάβει την πρωτοβουλία των κινήσεων και τον έλεγχο της κατάστασης, ακόμη και με εκκλήσεις επιβολής της τάξης – ακόμη με το στρατό αν χρειαστεί. Η προοπτική μιας πιθανής πτώσης της κυβέρνησης Καραμανλή υπό την πίεση της λαϊκής οργής φάνταζε εξαιρετικά δυσοίωνη για τον έλεγχο της κοινωνικής αγανάκτησης διεθνώς, μιας και θα έστελνε το "λάθος μήνυμα" στον κόσμο, κι έπρεπε πάση θυσία να αποφευχθεί. (Η συγκρότηση του μετώπου του "νόμου και της τάξης" μετά τη συνάντηση των πολιτικών αρχηγών με τον Καραμανλή καθησύχασε τους φόβους των διεθνών επιτελείων.)

Από την άλλη, οι δυτικές ηγεσίες εμφανίζονταν πιο διαλλακτικές, καθυστερώντας ή αναθεωρώντας μία σειρά αντιλαϊκά μέτρα (Γαλλία: εκπαίδευση, προϋπολογισμός, Ιταλία: συντάξεις, Ευρωκοινοβούλιο: ωράριο εργασίας) για να απομακρύνουν τον κίνδυνο κοινωνικής ανάφλεξης στο εσωτερικό τους.

Για τους λαούς του κόσμου, η εξέγερση αυτή αποτέλεσε μια χαρμόσυνη έκπληξη. Η παράθεση μερικών τίτλων ΜΜΕ είναι ενδεικτική της αποδοχής που βρήκε από την κοινή γνώμη. "Η Κουλτούρα του "ΟΧΙ"" ήταν το κύριο άρθρο στο ηλεκτρονικό BBC, "Είμαστε όλοι Έλληνες" έλεγε η "Liberation" υποστηρίζοντας την εξέγερση, ενώ ο "Guardian" κάλυπτε το σαλόνι του με μια φωτογραφία από την εξέγερση. Ακόμη και ο εκδότης της λαϊκίστικης δεξιάς "Daily Express", σε πολιτική εκπομπή στο BBC 2, δήλωνε ειδικά για τη Βρετανία πως "ίσως χρειαζόταν κάτι αντίστοιχο κι εδώ, γιατί η κοινωνία μας έχει γίνει πολύ απαθής". Αν και τα λόγια του μπορεί να εκτιμηθούν ως τακτική εντυπωσιασμού, από την άλλη αντηχούσαν κάτι που ακουγόταν τόσο από απλούς ανθρώπους όσο και από αγωνιστές των κινημάτων διεθνώς. Στην Τουρκία έγινε σύνθημα στις πορείες αλληλεγγύης: "Στην Ελλάδα ένας νεκρός, στην Τουρκία 37 – Πότε θα ξεσηκωθούμε;". Το ίδιο εκφράστηκε και στην Παλαιστίνη, σε ανταπόκριση συντρόφου από εκεί – μόνο τα νούμερα άλλαζαν. Επίσης, και σε χώρες όπως οι ΗΠΑ, Μ. Βρετανία, Γαλλία κ.λπ., όπου η αστυνομική βία "εφαρμόζεται" χωρίς καμία κοινωνική αντίδραση και κυρίως με ελάχιστη παρενόχληση από την πλευρά του κινήματος και της οργανωμένης αντίστασης.

Σε ένα τέτοιο περιβάλλον ήταν φυσιολογικό η εξέγερση να προκαλέσει το θαυμασμό και τη χαρά των λαϊκών και καταπιεσμένων στρωμάτων σε όλον τον κόσμο, που ταυτίζονταν και μοιράζονταν την οργή της νεολαίας στην Ελλάδα. Από την άλλη, ο θαυμασμός για αυτήν έκφραζε παράλληλα και μια ανάγκη (σαν ομολογία και κριτική) για την κατάσταση οργανωμένων και μη δυνάμεων του κινήματος διεθνώς. Μια ανάγκη που υποδηλώνει τις ελλείψεις ή αδυναμίες των κατά τόπους κινημάτων (ειδικά στην αναπτυγμένη κι "ευνομούμενη" Δύση) στο να αντισταθούν στην ένταση της κρατικής καταστολής και τρομοκρατίας. Όπως το τοποθέτησε ένας Τούρκος σύντροφος σε εκδήλωση αλληλεγγύης στο Λονδίνο, "η αξία της εξέγερσης στην Ελλάδα είναι ότι επαναφέρει τη δυνατότητα εκδήλωσης επαναστατικών εκρήξεων στην Ευρώπη, μια προοπτική που για δεκαετίες είχε διαγραφεί από τις δυνάμεις του κινήματος σε αυτή". Αυτή η άποψη ίσως μπορεί να εξηγήσει και το βαθμό της έκπληξης που συγκλόνισε όλες τις πλευρές του κινήματος, τουλάχιστον στην Ευρώπη.

Το αναζωογονητικό πνεύμα αυτής της έκρηξης συνοδευόταν και από ένα πρωτοφανέρωτο ενδιαφέρον για την κατάσταση του κινήματος στην Ελλάδα, καθώς διαφαίνονταν, με τον ένα ή τον άλλον τρόπο, η εμπλοκή πολιτικών ριζοσπαστικών κι επαναστατικών δυνάμεων με το στοιχείο της κοινωνικής οργής. Ένα φαινόμενο που αποτελεί τη σημαντικότερη διαφορά από προηγούμενες εξεγέρσεις στις καπιταλιστικές μητροπόλεις (Λος Άντζελες, Παρίσι) και συνιστά δυνητικά ένα νέο επίπεδο ωρίμανσης και δυνατοτήτων.

Το ενδιαφέρον αυτό και η ανάγκη για διασπορά του ελληνικού παραδείγματος εκδηλώθηκαν με την άμεση διοργάνωση κινήσεων αλληλεγγύης σε όλο τον κόσμο και την πληθώρα blogs που στήθηκαν σε χρόνο dt, για άμεση αντι-πληροφόρηση και συντονισμό των δράσεων. Παρ’ όλα αυτά, η ανάγκη για μια πιο συνολική και σε βάθος ανάλυση και διάχυση της εμπειρίας της εξέγερσης στην Ελλάδα σε διεθνές επίπεδο όχι μόνο δεν έχει εκλείψει, αλλά αποτελεί άλλο ένα άμεσο καθήκον για το ελληνικό κίνημα, σαν προσφορά του στο βάθεμα της επαναστατικής εμπειρίας στις σημερινές συνθήκες διεθνώς.

Κείμενα-Επιμέλεια: Χρήστος Γιοβανόπουλος – Ερρίκος Φινάλης

 

---

Μηνύματα αλληλεγγύης απ’ όλο τον κόσμο

Η ΚΟΕ από τις 7 Δεκέμβρη άρχισε να στέλνει καθημερινά σε όλο τον κόσμο ενημερώσεις για την εξέγερση στην Ελλάδα, που μεταφράστηκαν σε τουλάχιστον 12 γλώσσες και αναδημοσιεύτηκαν σε τουλάχιστον 35 χώρες. Περίπου 120 κόμματα, οργανώσεις και αγωνιστές από όλες τις ηπείρους μας έστειλαν με τη σειρά τους χαιρετισμούς αλληλεγγύης και πληροφορίες για τις κινητοποιήσεις υποστήριξης της εξέγερσης στις χώρες τους. Παραθέτουμε εδώ αποσπάσματα ορισμένων από τα μηνύματα που λάβαμε (βλ. και φύλλο 257):

Παν-Νεπαλέζικη Εθνική Ανεξάρτητη Φοιτητική Ένωση, ANNISU(R): Στέλνουμε κόκκινο χαιρετισμό στους μάρτυρες, στους συντρόφους και στους προοδευτικούς ανθρώπους, στο κίνημα στην Ελλάδα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η κυβέρνηση Καραμανλή είναι μια κυβέρνηση αντιδραστικών και δολοφόνων. Αυτή η κυβέρνηση πρέπει να πέσει. Ζούμε μακριά, αλλά έχουμε κοινούς εχθρούς, τον ιμπεριαλισμό και το νεοφιλελευθερισμό, και παλεύουμε μαζί σας εναντίον τους. Κάτω η δολοφονική κυβέρνηση του Καραμανλή! Ζήτω ο αγώνας των λαϊκών μαζών, της νεολαίας και των σπουδαστών της Ελλάδας!

Κομμουνιστικό Κόμμα (ΜΛΜ) Βολιβίας: Απευθύνουμε στους συντρόφους της ΚΟΕ, στην εξεγερμένη ελληνική νεολαία και στον ηρωικό λαό της Ελλάδας την ολόθερμη αλληλεγγύη μας στον αγώνα τους εναντίον της αντιδραστικής κυβέρνησης Καραμανλή.

Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα Ουρουγουάης: Σύντροφοι της ΚΟΕ! Χαιρετίζουμε το μεγάλο λαϊκό ξεσηκωμό στον οποίο πρωταγωνιστεί η νεολαία της Ελλάδας μετά τη βάρβαρη δολοφονία του νεαρού Αλέξη από την αστυνομία της αντιδραστικής κυβέρνησης Καραμανλή. Εκφράζουμε στους εξεγερμένους, σ’ εσάς και στο ΣΥΡΙΖΑ την αμέριστη συμπαράστασή μας. Να ξέρετε πως ο λαός και η νεολαία της Ουρουγουάης βρίσκονται στο πλάι σας σ’ αυτόν τον αγώνα, που αποτελεί παράδειγμα σε παγκόσμιο επίπεδο. Ζήτω ο αγώνας της ελληνικής νεολαίας και της εργατικής τάξης!

Πολωνικό Κόμμα Εργασίας: Εκφράζουμε την υποστήριξή μας στα κοινωνικά κινήματα και τις πολιτικές οργανώσεις που πρωτοστατούν στο κίνημα διαμαρτυρίας στην Ελλάδα. Ο ξεσηκωμός της ελληνικής νεολαίας και του κόσμου της δουλειάς είναι ένας αγώνας που υπηρετεί τα συμφέροντα των εργαζόμενων σε όλη την Ευρώπη.

Νέο Κομμουνιστικό Κόμμα Αϊτής: Αγαπητοί σύντροφοι, οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης καυχώνται σ’ εμάς για τις αξίες της αστικής δημοκρατίας τους. Αλλά, στην πραγματικότητα, κουρελιάζουν καθημερινά τους ίδιους τους νόμους τους. Εκφράζουμε την ολόπλευρη αλληλεγγύη μας με την εξέγερση της ελληνικής νεολαίας και με τις οργανώσεις που την υποστηρίζουν.

Ουκρανία, Συντονιστικό Συμβούλιο του Κινήματος Εργατών: Απευθύνουμε θερμούς χαιρετισμούς στη νεολαία και τους εργαζόμενους που μάχονται στους δρόμους της Ελλάδας ενάντια στην αντιδραστική κυβέρνηση του Καραμανλή. Εκφράζουμε την αμέριστη συμπαράστασή μας στην ΚΟΕ, που συμμετέχει με όλες της τις δυνάμεις στον ξεσηκωμό. Ζήτω ο αγώνας της νεολαίας και του προλεταριάτου της Ελλάδας!

Τυνησία, Πατριωτικό Δημοκρατικό Κόμμα Εργασίας: Σύντροφοι της ΚΟΕ, σας στέλνουμε αδελφικό χαιρετισμό και την άνευ όρων υποστήριξή μας στον αγώνα που δίνετε μαζί με την εξεγερμένη νεολαία και τους εργαζόμενους για να διώξετε την κυβέρνηση των δολοφόνων. Ζήτω η διεθνής αλληλεγγύη!

Βαλκανική Διάσκεψη Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων: Η δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου δείχνει, για μια ακόμη φορά, ότι η άρχουσα τάξη όχι μόνο επιτίθεται στα δημοκρατικά δικαιώματα, αλλά δεν διστάζει ούτε να σκοτώνει εν ψυχρώ τους γιους και τις κόρες των λαών μας. Όμως η θαρραλέα ελληνική νεολαία δεν σιώπησε μπροστά στη δολοφονία, και το αριστερό κίνημα απάντησε άμεσα και αγωνιστικά, απαιτώντας να φύγει η κυβέρνηση των δολοφόνων. Η Διάσκεψή μας εκφράζει την πλήρη αλληλεγγύη της με την αντίσταση του ελληνικού λαού και καλεί στη διοργάνωση κινητοποιήσεων έξω από τις ελληνικές πρεσβείες και προξενεία στα Βαλκάνια.

Μπαγκλαντές, Συμβούλιο Εθνικής Απελευθέρωσης: Αγαπητοί σύντροφοι της ΚΟΕ, σας παρακαλούμε να μεταφέρετε στις αγωνιζόμενες μάζες της Ελλάδας, που παλεύουν ενάντια στην αντιλαϊκή κυβέρνηση Καραμανλή, την άνευ όρων αλληλεγγύη μας. Προχωρήστε και δυναμώστε καταπολεμώντας τους κοινούς εχθρούς μας! Εργαζόμενοι και λαοί του κόσμου, ενωθείτε!

 

---

"Σε χαιρετάμε, Εξεγερμένη Ελλάδα"

Χαιρετισμός που διάβασε ο υποδιοικητής Μάρκος στις 2/1/2009, σε διεθνή συνάντηση που διοργάνωσαν οι Ζαπατίστας (πηγή: athens.indymedia.org):

Αρχίζει να μιλά – στα ελληνικά(!):

Συντρόφισσα, σύντροφε, Εξεγερμένη Ελλάδα. Εμείς, οι πιο μικροί, από αυτή τη γωνιά του κόσμου, σε χαιρετάμε. Δέξου το σεβασμό μας και το θαυμασμό μας γι’ αυτό που σκέφτεσαι και κάνεις. Από μακριά μαθαίνουμε από σένα. Ευχαριστούμε.

Συνεχίζει στα ισπανικά την ομιλία του, όπου μεταξύ άλλων αναφέρει:

[…] "Υπάρχει ο κίνδυνος η εξέγερση στην Ελλάδα να εξαπλωθεί και στην υπόλοιπη Ευρώπη", προειδοποιούν και ξορκίζουν. Μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση, όλοι οι από πάνω βγάζουν τα λεξικά τους και βρίσκουν τη λέξη "βία", αντιπαραθέτοντάς τη με τη "θεσμικότητα". […] Το δίδυμο ΗΠΑ-Ισραήλ χαράσσει τώρα στη Γάζα τη γραμμή που πρέπει να ακολουθηθεί: είναι πιο αποτελεσματικό να τους σκοτώνουμε όταν είναι ακόμη παιδιά. […] Γι’ αυτούς τους βίαιους ειρηνιστές είμαστε όλοι άνθρωποι: άνθρωπος είναι η νεαρή ελληνίδα που σηκώνει το χέρι με τη μολότοφ, άνθρωπος είναι και ο αστυνομικός που δολοφονεί τους Αλέξηδες. Άνθρωπος είναι το παιδί της Παλαιστίνης που κλαίει στην κηδεία των νεκρών από τις ισραηλινές βόμβες αδερφών του, άνθρωπος είναι και ο πιλότος του μαχητικού αεροπλάνου με το άστρο του Δαβίδ στην άτρακτο. Άνθρωπος είναι ο κύριος Λόπες Ομπραδόρ, άνθρωποι είναι και οι δολοφονημένοι ιθαγενείς στην Τσιάπας, για τους οποίους ούτε είδε ούτε άκουσε τίποτα […]

 

---

Δήλωση Τούρκων και Κούρδων επαναστατών πολιτικών κρατουμένων

Ο ελληνικός λαός, οι εργαζόμενοι και η νεολαία βρίσκονται σε κινητοποίηση από τις 6 Δεκέμβρη. Μετά τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου από τις σφαίρες της ελληνικής αστυνομίας, ο ελληνικός λαός απάντησε στο φόνο με ισχυρή αντίσταση και ξεσηκωμό. Τα πανεπιστήμια καταλήφθηκαν. Οι δρόμοι πήραν φωτιά από την καυτή ανάσα των διαδηλωτών. Οι κινητοποιήσεις, που υποστηρίχθηκαν και από εργατικές απεργίες, όχι μόνο εξαπλώθηκαν απ’ άκρη σ’ άκρη της Ελλάδας, αλλά πέρασαν και τα σύνορα, βρίσκοντας αντανάκλαση σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες.

Η ελληνική κυβέρνηση φοβάται ότι οι κινητοποιήσεις θα δυναμώσουν κι άλλο και θα πλήξουν αποφασιστικά την εξουσία της. Δεν μπορεί να κάνει τίποτα ενάντια στους διαδηλωτές σε μια χώρα που βρίσκεται σε συναγερμό. Η ισχύς της κινητοποίησης βρίσκεται υπεράνω όλων. Ο ελληνικός λαός, γεμάτος οργή ενάντια σε ένα σύστημα που βυθίζεται σε οικονομική και πολιτική κρίση, δεν περιορίστηκε να ζητήσει λογαριασμό για τη δολοφονία του Αλέξη από την αστυνομία, αλλά ξέσπασε σε μια μεγαλειώδη αντίσταση και εξέγερση.

Η παγκόσμια οικονομική κρίση του καπιταλισμού ρίχνει τους εργαζόμενους του κόσμου στα νύχια της ανεργίας, της πείνας και του θανάτου. Η επαναστατική εξέγερση του ελληνικού λαού έδειξε για μια ακόμη φορά ότι οι εργαζόμενοι δεν είναι ανήμποροι μπροστά στην εκμετάλλευση και την καταπίεση. Αυτό που πρέπει να κάνει ο τουρκικός και κουρδικός λαός μας μπροστά στα οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά προβλήματα είναι να σταθεί αλληλέγγυος με τους Έλληνες εργαζόμενους, να οργανωθεί και να παλέψει για την επανάσταση και το σοσιαλισμό. Ο μόνος δρόμος για τη χειραφέτηση από αυτό το εκμεταλλευτικό και καταπιεστικό σύστημα είναι η επανάσταση και η κατάληψη της εξουσίας για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού.

Εμείς, οι επαναστάτες φυλακισμένοι από τη φυλακή τύπου F Τεκίρνταγ 1, χαιρετίζουμε την αξιοπρεπή αντίσταση του ελληνικού λαού και του λέμε: Ο αγώνας σου είναι και δικός μας αγώνας! Ζήτω η αντίσταση του ελληνικού λαού! Ζήτω η επανάσταση και ο σοσιαλισμός! Ζήτω ο προλεταριακός διεθνισμός!

Εκ μέρους όλων των φυλακισμένων από τις ακόλουθες οργανώσεις: Επαναστατικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Κόμμα – Μέτωπο (DHKP-C), Επαναστατική Απελευθέρωση (DK), Μαοϊκό Κομμουνιστικό Κόμμα (ΜΚΡ), Ένωση Επαναστατών Κομμουνιστών Τουρκίας (TIKB), Μαρξιστικό Λενινιστικό Κομμουνιστικό Κόμμα (MLKP), Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Τουρκίας / Λενινιστικό (TKEP/L), Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας / Μαρξιστικό-Λενινιστικό (TKP/ML)

Χασάν Πολάτ, Φικρέτ Ακάρ, Μουράτ Καραγιέλ, Αϊχάν Γκουνγόρ, Ερτάν Αλτούν, Νουρεντίν Τεμέλ, Ουλβί Γιαλτσίν

 

---

Κινητοποιήσεις σε εκατοντάδες πόλεις

Το κίνημα αλληλεγγύης στον ξεσηκωμό της ελληνικής νεολαίας πήρε κυριολεκτικά διεθνείς διαστάσεις. Οι πρώτες διαδηλώσεις έξω από ελληνικές διπλωματικές αποστολές ξεκίνησαν στην Ευρώπη ήδη την επομένη της δολοφονίας του Αλέξη. Αρχικά επίκεντρο ήταν η Γερμανία, όπου πραγματοποιήθηκαν κινητοποιήσεις σε δεκάδες πόλεις και καταλήφθηκε το ελληνικό προξενείο στο Βερολίνο, και η Μεγάλη Βρετανία, όπου έγιναν αλλεπάλληλες κινητοποιήσεις με στόχο την ελληνική πρεσβεία στο Λονδίνο, και κινήσεις διαμαρτυρίας σε πολλές ακόμη πόλεις, από τη Σκοτία ως την Ουαλία. Σύντομα η αλληλεγγύη εξαπλώθηκε σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή ήπειρο: από την Ισλανδία, την Ιρλανδία, τη Σουηδία, τη Φιλανδία, τη Δανία, την Πολωνία, τη Σλοβακία, τη Ρωσία, την Ουκρανία, τη Λευκορωσία, την Αρμενία και όλες τις βαλκανικές χώρες ως το ισπανικό κράτος (διαδηλώσεις στη Μαδρίτη, τη Βαρκελόνη, το Τολέδο, το Μπιλμπάο κ.λπ.) και δεκάδες ακόμη πόλεις της Γαλλίας, της Πορτογαλίας, του Βελγίου, της Ολλανδίας, της Ελβετίας, της Αυστρίας, της Ιταλίας και άλλων χωρών. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε όλες τις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ, που γενικά δεν διακρίνονται στο στίβο της διεθνούς αλληλεγγύης, πραγματοποιήθηκαν δεκάδες μικρές και μεγάλες διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες: από την αχανή και παγωμένη Σιβηρία, όπου έγιναν διαδηλώσεις στο Ιρκούτσκ, το Κρασνογιάρσκ, το Τιουμέν και το Μπαρναούλ, διαμέσου της Μόσχας, της Πετρούπολης, του Σαράτοφ, του Κιέβου, του Μινσκ, ως την Οδησσό και το Ερεβάν.

Γρήγορα η σκυτάλη πέρασε και στις υπόλοιπες ηπείρους: Στη Βόρεια Αμερική, όπου έγιναν κινητοποιήσεις και συγκεντρώσεις σε δεκάδες πόλεις απ’ άκρη σ’ άκρη των ΗΠΑ και του Καναδά. Στην Καραϊβική, με κινήσεις αλληλεγγύης στην Κόστα Ρίκα, στην Αϊτή και στη Δομινικανή Δημοκρατία. Στη Λατινική Αμερική, με διαδηλώσεις και επιθέσεις σε ελληνικές διπλωματικές αποστολές στο Μπουένος Άιρες και στο Ροζάριο της Αργεντινής, στο Μοντεβίδεο (Ουρουγουάη), στο Σαντιάγο και άλλες πόλεις της Χιλής, στο Κίτο και στο Γκουαγιακίλ (Εκουαδόρ), στην Πόλη του Μεξικού, στη Σάντα Κρους και στην Οαχάκα, στο Σάο Πάολο και πολλές ακόμη πόλεις της Βραζιλίας, του Περού, της Βολιβίας κ.λπ. Στην Ωκεανία, με κινητοποιήσεις στη Μελβούρνη και το Σίδνεϊ της Αυστραλίας, καθώς και στο Όκλαντ και το Γουέλινγκτον της Νέας Ζηλανδίας. Στην Ασία, με κινητοποιήσεις αλληλεγγύης σε πόλεις της Ινδίας, του Πακιστάν, των Φιλιππίνων, της Νότιας Κορέας και της Ιαπωνίας. Στην Αφρική, με εκδηλώσεις στη Νότια Αφρική, στην Αίγυπτο και στις χώρες του Μαγκρέμπ. Οι πληροφορίες που φτάνουν ως εμάς σίγουρα δεν είναι πλήρεις, αλλά μέχρι στιγμής υπολογίζεται ότι δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωσαν με πολλούς τρόπους την αλληλεγγύη τους στην εξέγερση στην Ελλάδα σε τουλάχιστον 140 πόλεις του κόσμου, συχνά συγκρουόμενοι με τις δυνάμεις καταστολής των χωρών τους (έχουν αναφερθεί συνολικά εκατοντάδες συλλήψεις σε αυτές τις κινητοποιήσεις, κυρίως στην Ευρώπη αλλά και στη Λατινική Αμερική και τις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ). Η σύνθεση των διαδηλωτών ήταν διαφορετική από χώρα σε χώρα, αλλά σχεδόν παντού ήταν έντονη η δράση τόσο του αναρχικού χώρου όσο και της Αριστεράς, καθώς και μελών οργανώσεων υπεράσπισης των δημοκρατικών δικαιωμάτων – και βέβαια των πανταχού παρόντων Ελλήνων μεταναστών.

 

---

Η ΚΟΕ σε εκδηλώσεις εκτός Ελλάδας

Στα πλαίσια της διεθνούς αλληλεγγύης και της δίψας για άμεση κι εκ των έσω ενημέρωση για την εξέγερση στην Ελλάδα, σύντροφοι της ΚΟΕ συμμετέχουν σε σειρά εκδηλώσεων στο εξωτερικό. Εκδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν μέχρι στιγμής στην εργατούπολη Γκελσενκίρχεν, κοντά στο Ντίσελντορφ της Γερμανίας, και στο Λονδίνο. Στην πρώτη, που οργανώθηκε στις 13/12 από το MLPD (Μαρξιστικό Λενινιστικό Κόμμα Γερμανίας) συμμετείχαν πάνω από 200 άνθρωποι, αν και η εκδήλωση ανακοινώθηκε μόλις το πρωί της ίδιας μέρας. Η εκδήλωση του Λονδίνου πραγματοποιήθηκε στη λέσχη της Πολιτιστικής Ένωσης Προσφύγων Εργατών (Refugee Workers’ Cultural Association), στις 21/12, και οργανώθηκε από τις εφημερίδες Atilim και Devrimci Demokrasi και το συνδικάτο ΑΤΙΚ του Τούρκικου-Κούρδικου κινήματος. Την εκδήλωση παρακολούθησαν πάνω από 70 άτομα, Τούρκοι-Κούρδοι μετανάστες, Έλληνες και Βρετανοί.

Και στις δύο εκδηλώσεις βασικοί ομιλητές ήταν σύντροφοι της ΚΟΕ. Έγινε προβολή υλικού από την εξέγερση και ακολούθησε ζωντανή συζήτηση, που αντανακλούσε το μεγάλο ενδιαφέρον για την κοινωνική έκρηξη στην Ελλάδα, τα χαρακτηριστικά, τις αιτίες και τα μηνύματά της προς τους κυρίαρχους και την αριστερά. Ιδιαίτερα απασχόλησε το ζήτημα της σχέσης και του ρόλου της αριστεράς και του μαζικού κι επαναστατικού κινήματος στα "αυθόρμητα" κοινωνικά ξεσπάσματα, όπως και οι δυνατότητες και η αναγκαιότητα όχι απλά μεταφοράς της ελληνικής εμπειρίας αλλά επέκτασης των ίδιων των εξεγέρσεων στο κέντρο της Ευρώπης. Κοινό ήταν το πνεύμα πως η καπιταλιστική κρίση και η εφαρμογή κοινών πολιτικών εις βάρος της νεολαίας και των εργαζομένων δημιουργούν κοινές συνθήκες και δίνουν μια ευρωπαϊκή (τουλάχιστον) διάσταση στην εξέγερση της Ελλάδας, παρά τις κατά τόπους διαφοροποιήσεις. Υπογραμμίστηκε επίσης πως αυτό θέτει το καθήκον στα κινήματα κάθε χώρας προετοιμασίας των όρων για την εμφάνιση τέτοιων εκρήξεων παντού και την ανάγκη συντονισμού τους. Στα πλαίσια αυτά, απασχόλησε το ερώτημα της συνέχειας και του μέλλοντος της κοινωνικής έκρηξης στην Ελλάδα και της μετατροπής της σε ένα κίνημα με πιο μόνιμα και συνειδητά χαρακτηριστικά.

Σύντροφοι της ΚΟΕ βρέθηκαν και στην Παλαιστίνη προκειμένου να συμμετάσχουν σε αντίστοιχη εκδήλωση αλληλεγγύης στη Ραμάλα της Δυτικής Όχθης, που είχε προγραμματιστεί για τις 27/12, ημέρα που άρχισε ο απάνθρωπος βομβαρδισμός της Γάζας. Έτσι οι εκπρόσωποι της ΚΟΕ βρέθηκαν να διαδηλώνουν μαζί με τον Παλαιστινιακό λαό στη Βηθλεέμ και αλλού, δηλώνοντας έμπρακτα την αλληλεγγύη του ελληνικού λαού ενάντια στον εγκληματικό πόλεμο κατά της Γάζας και της Παλαιστίνης από το Ισραήλ. Το επόμενο διάστημα ετοιμάζονται εκδηλώσεις με συμμετοχή της ΚΟΕ στην Ιταλία και αλλού.