Η χώρα στη χρεοκοπία, οι εργαζόμενοι στη μέγγενη, του Σπύρου Παναγιώτου

Πάνω από δυο δεκαετίες, άλλοτε με “εκσυγχρονισμούς” άλλοτε με “μεταρρυθμίσεις”, οι δύο μονομάχοι του δικομματισμού φροντίζουν να βελτιώσουν την ελληνική οικονομία. Ανενόχλητοι και από κοινού, επιβάλλυν τη λιτότητα, ξεπουλούν τις δημόσιες υπηρεσίες και οργανισμούς, κατεδαφίζουν εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, διαλύουν τη δημόσια παιδεία και υγεία… για το καλό μας. Στηρίζουν με χαριστικά πακέτα, ενισχύσεις και “αναπτυξιακούς νόμους” την πλουτοκρατία, επιβάλλουν νόμους που προσφέρουν φτηνό και ευέλικτο εργατικό δυναμικό, κλείνουν το μάτι στη φοροκλοπή και εισφοροδιαφυγή, εμπορευματοποιούν κάθε δημόσιο αγαθό, καταστρέφουν το περιβάλλον, προσφέροντάς το βορά στα κέρδη του κεφαλαίου.

Στα πρόθυρα χρεοκοπίας

Ποιο είναι το αποτέλεσμα; Η οικονομία της χώρας βρίσκεται στα πρόθυρα χρεοκοπίας. Οι εργαζόμενοι και η εργατική τάξη βρίσκονται μπροστά σε μια ζοφερή οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα.

• Το δημόσιο έλλειμμα υπολογίζεται ότι θα ξεπεράσει το 8% του ΑΕΠ. Νέοι φόροι, ύψους 14 δισ., θα απαιτηθούν τα επόμενα χρόνια και θα φορτωθούν σε μισθωτούς και συνταξιούχους. Οι πρώτες εκτιμήσεις μιλούν για πρόσθετους φόρους κοντά στα 9 δισ. ευρώ, ψηλότερα κατά 15% από τους φετινούς.
• Το χρέος υπολογίζεται ότι φτάνει στα 300 δισ. ευρώ, υποθηκεύοντας το μέλλον και των επόμενων γενιών εργαζομένων.
• Η κατάρρευση των δημόσιων εσόδων πιστοποιεί την οικονομική ασφυξία της αγοράς και παράλληλα τη μεγέθυνση της φοροδιαφυγής και εισφοροδιαφυγής για τις μεγάλες επιχειρήσεις. Σε 20 δισ. υπολογίζεται το σύνολο των βεβαιωμένων φόρων που δεν μπορούν να εισπραχθούν. Οι οφειλές δημοσίου και επιχειρήσεων στο ΙΚΑ φτάνουν τα 12,8 δισ. ευρώ. Και αυτά πληρώνονται από τους εργαζόμενους με πάγωμα των μισθών και διάλυση του ασφαλιστικού συστήματος.
• Τα ιδιωτικά δάνεια, νοικοκυριών και επιχειρήσεων, φτάνουν σε ύψος τα 250 δισ. ευρώ, όσο περίπου το ΑΕΠ της χώρας. Μόνο τα νοικοκυριά χρωστούν στις τράπεζες πάνω από 118 δισ. ευρώ, ενώ ήδη το 40% δυσκολεύεται να αποπληρώσει τα δάνειά του.
• Η βιομηχανική παραγωγή, όση έχει απομείνει στη χώρα, υποχωρεί, και οι μειωμένες νέες παραγγελίες του τομέα προδιαγράφουν ακόμα χειρότερες μέρες. Τα έσοδα από τον τουρισμό θα είναι σημαντικά μειωμένα, το ναυτιλιακό συνάλλαγμα συρρικνώνεται, οι οικοδομικές κατασκευές συνεχίζουν να υποχωρούν, το λιανικό εμπόριο καταρρέει.
• Οι εξαγωγές περιορίζονται σημαντικά, το ίδιο κι οι εισαγωγές, μαρτυρώντας το δραματικό περιορισμό της φερέγγυας ζήτησης.
• Οι πάνω από 2 δισ. ευρώ ακάλυπτες επιταγές μέχρι σήμερα προοιωνίζονται έκρηξη χρεοκοπιών και λουκέτων για χιλιάδες μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις από το φθινόπωρο.
• Στις ουρές των ανέργων αναμένεται να προστεθούν 120.000 ακόμα εργαζόμενοι. Δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι στον τουρισμό, που δεν απασχολήθηκαν φέτος, δεν θα μπορέσουν να πάρουν ούτε επίδομα ανεργίας. Την ίδια στιγμή, αυξάνεται σημαντικά ο αριθμός των μερικά απασχολούμενων και μερικά αμειβόμενων εργαζόμενων.

Το συνδυασμένο αποτέλεσμα των κυβερνητικών επιλογών σε κοινωνικό επίπεδο μαρτυρά ανάγλυφα η έκθεση της ΓΣΕΕ για το 2009. Εκεί επισημαίνεται ότι η παραγωγικότητα εργασίας είναι στο 92% του μέσου όρου της ευρωζώνης και το κόστος ζωής ανέρχεται στο 94%. Την ίδια στιγμή, οι κατώτεροι μισθοί φτάνουν μόλις στο 51% του κοινοτικού μέσου όρου και οι συντάξεις στο 55%. Το ποσοστό φτώχειας στη χώρα μας είναι στο 22%, διπλάσιο από το μέσο όρο της ευρωζώνης.

Σπύρος Παναγιώτου

Προκλητικά κέρδη

Πάνω από 1,5 δισ. ευρώ είναι τα καθαρά κέρδη του πρώτου εξαμήνου, που ανακοίνωσαν επτά τράπεζες για το πρώτο εξάμηνο του χρόνου. Ακόμα ευνοϊκότερα αναμένονται τα αποτελέσματά τους στο κλείσιμο του χρόνου. Δεν θα μπορούσε να ήταν και διαφορετικά. Με προίκα το πακέτο ρευστότητας και εγγυήσεων των 28 δισ. ευρώ, οι ελληνικές τράπεζες αναδείχθηκαν σε πρωταθλητές της “επιχειρηματικότητας” μέσα στην κρίση. Με τη στήριξη του κράτους και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, εξασφάλισαν χρηματοδότηση με επιτόκιο 1% και, την ίδια στιγμή, δάνειζαν το δημόσιο με επιτόκιο 5% και τους πολίτες με 9-17%. Παράλληλα, τα επιτόκια τοκογλυφίας στα χορηγούμενα δάνεια συνοδεύονταν από επιτόκια κοροϊδίας στο 0,5% στις καταθέσεις των πολλών. Ολόκληρο το σύστημα δούλεψε για να στηρίξει το παγκόσμιο τραπεζικό κεφάλαιο, που με τη δράση του ευθύνεται για την οικονομική κρίση και συνεχίζει να αποτελεί διεθνώς παράγοντα ανησυχιών και αβεβαιότητας.

Το ίδιο υψηλή, πάνω από 4 δισ. ευρώ, ήταν και η κερδοφορία των μεγάλων επιχειρήσεων. Παρά την πτώση του ποσοστού κέρδους σε σχέση με την περσινή χρονιά αλλά και την ποσοστιαία πτώση του τζίρου, η κερδοφορία σε απόλυτα ποσά διατηρήθηκε για τις μεγάλες επιχειρήσεις.

Την ίδια στιγμή, οι μισθοί των εργαζομένων της χώρας καταλαμβάνουν μία από τις χειρότερες θέσεις στην ΕΕ, και η φτώχεια αφορά το 22% του πληθυσμού.

Επιβεβαιώνεται έτσι ότι η κρίση δεν αφορά όλους. Για την ακρίβεια, αποτελεί εκκίνηση νέας κερδοφορίας για όσους την προκαλούν και νέων επιβαρύνσεων για τους εργαζόμενους.

Το σύνθημα-αίτημα “Να πληρώσουν οι πλούσιοι την κρίση” γίνεται επίκαιρο και αναγκαίο όσο ποτέ.