Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ: Ο ΑΓΩΝΑΣ (ΓΙΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ) ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ!

Ο αγώνας (για δωρεάν και δημόσια παιδεία) συνεχίζεται!

Τελικά ο ίδιος ο Καραμανλής βγαίνει στο προσκήνιο και ρίχνει το βάρος του για να περάσει τώρα και στα γρήγορα ο νόμος-πλαίσιο, που τόσο καιρό ετοιμαζόταν και όλο αναβαλλόταν η παρουσίασή του. Αφού συνυπολόγισε όλα τα δεδομένα, αποφάσισε να εμφανιστεί και να πάρει πάνω του την αναμέτρηση. Νομίζει ότι αυτός εκφράζει την κοινωνία, ή τουλάχιστον την πλειοψηφία της, που επιζητεί μεταρρυθμίσεις και αλλαγές, και ότι τώρα οι «μειοψηφίες» που δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα θα είναι εξασθενημένες και θα σαρωθούν από την «ποιότητα» των μεταρρυθμίσεων και την «ανωτερότητα» των ελατηρίων που σπρώχνουν τη «σεμνή και ταπεινή» ΝΔ σε αυτή την επιλογή.

Η στιγμή που διαλέγει –κατά την εκτίμησή του– είναι στιγμή κόπωσης του κινήματος, κούρασης της κοινωνίας να παρακολουθεί μια πολύμηνη αντιπαράθεση, σύγχυσης και κρίσης στο ΠΑΣΟΚ. Παράλληλα, έχει άμεση ανάγκη από κάποιο «αποτέλεσμα» στο μέτωπο των μεταρρυθμίσεων, αφού η συνταγματική αναθεώρηση είχε την κατάληξη που όλοι γνωρίζουμε. Όπως πέρσι το Μάη-Ιούνη δεν είχε υπολογίσει το φοιτητικό ξέσπασμα, και πρόσφατα δεν εκτιμούσε ότι το ΠΑΣΟΚ θα αποχωρούσε και δεν θα ψήφιζε την αναθεώρηση του άρθρου 16, έτσι και τώρα μπορεί να ρισκάρει υπερεκτιμώντας τα δεδομένα που αναφέραμε και υποτιμώντας το γεγονός πως μια γενιά στα ΑΕΙ είναι αρνητική με την ιδιωτικοποίηση και την κατάργηση των δημοκρατικών κατακτήσεων που εισάγει ο νόμος-πλαίσιο (δες ανάλυση σελ. 10). Υποτιμώντας κυρίως τις τριβές που μπορεί να προκαλέσει η κατάθεση και ψήφιση ενός τέτοιου νόμου. Γιατί, όσο κι αν είναι καθησυχαστικά για τη ΝΔ η ανικανότητα και η κρίση στο ΠΑΣΟΚ και όσο το αναγκάζουν να λαχανιάζει κι άλλο, μια συνέχιση της αναταραχής και της αναστάτωσης στα ΑΕΙ θα εντείνει την κρίση τους σε άλλες διαστάσεις. Η αξιοποίηση είτε του μεταρρυθμιστικού έργου είτε της αναταραχής και έντασης για το προεκλογικό οπλοστάσιο και την προεκλογική τακτική της ΝΔ είναι ένας παράγοντας που την οδηγεί στην εσπευσμένη κατάθεση του νόμου-πλαισίου, αλλά δεν είναι προδικασμένη η αποτελεσματικότητα αυτής της κίνησης.

Ποια θα είναι η ένταση και πόσα τα αποθέματα του φοιτητικού κινήματος από ’δώ και πέρα; Η αστική πολιτική εκτιμά σωστά τον παράγοντα αυτόν ή θεωρεί πως η αντιπαράθεση θα περιοριστεί μέσα στα ΑΕΙ και θα υπάρξει διαφοροποίηση μερίδας των καθηγητών που θα υποστηρίξουν ενεργά το νόμο-πλαίσιο; Θα πείσει ότι αυτός ο νόμος δεν είναι πρόχειρος, χωρίς βάθος και ότι οι αναστατώσεις που θα φέρει θα είναι μεγαλύτερες από όσα υποστηρίζει το εισηγητικό μέρος του νόμου; Θα μπορέσει μόνη της η ΝΔ να πείσει ότι αυτή είναι μια ποιοτική μεταρρύθμιση, όταν η αξιωματική αντιπολίτευση αναγκαστικά αντιπολιτευτεί και όταν ένα κίνημα είναι ακόμα ενεργό και με ρητή τοποθέτηση για άμεση ανάκληση του νόμου-πλαισίου;

Στην προσπάθειά του να εξασθενήσει τους αντιπάλους του (ΠΑΣΟΚ αλλά και φοιτητικό κίνημα), μπορεί να αρχίσει να μετρά μια δική του φθορά. Φθορά από τη μη εκπλήρωση τόσων υποσχέσεων, από την αύξηση της φτώχειας, από τη φοβερή ακρίβεια, από τα σκάνδαλα, από τριβές που μπορεί να υπάρξουν σε εθνικά θέματα. Άλλωστε, όλες οι εισηγήσεις για επίσπευση των εκλογών παίρνουν σοβαρά υπόψη τους αυτή τη φθορά και τους κινδύνους που δημιουργεί. Ο εκλογικός εκβιασμός δεν μπορεί να λειτουργεί για πολύ καιρό.

Όπως και να ’χει το ζήτημα, ποιος δρόμος υπάρχει για το λαϊκό κίνημα απέναντι στην κλιμάκωση της επίθεσης από την κυβέρνηση Καραμανλή; Ένας και μοναδικός: Η συνέχιση της μαζικής εξωκοινοβουλευτικής πάλης, η σύνδεση του θέματος του νόμου-πλαισίου με τη συνολική νεοφιλελεύθερη επίθεση και τη συνειδητή προσπάθεια ο αγώνας αυτός να αποτελέσει μια σημαντική παρακαταθήκη στην οικοδόμηση του κοινωνικού και πολιτικού μετώπου ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό.

Η αστική πολιτική νόμιζε ότι σχετικά εύκολα, με τη συνδιαχειριστική πολιτική, θα πέρναγε τη «μεταρρύθμιση» στην παιδεία. Βρήκε σημαντικά εμπόδια στα κινήματα και δεν βαδίζει πλέον ενιαία και συναινετικά. Βαδίζει μέσα σε ένα περιβάλλον διάσπασης και όξυνσης των αντιθέσεων που προκάλεσε και η αλαζονεία και η προχειρότητα. Τώρα η μεταρρύθμιση της παιδείας μετατρέπεται σε βασικό προεκλογικό όχημα για τον Καραμανλή, και δεν είναι άσχημη ιδέα να μετατραπεί σε μια ιδιαίτερα φθοροποιό διαδικασία για τη ΝΔ.

Οι καταλήψεις και οι διαδηλώσεις πρέπει να συνεχιστούν, όπως και όλες οι πολύπλευρες δράσεις του φοιτητικού κινήματος. Το ίδιο, η δραστηριοποίηση των επιτροπών που δημιουργήθηκαν για τη μη αναθεώρηση του άρθρου 16 πρέπει να συνεχιστεί στο πλευρό των φοιτητών και των καθηγητών, την ίδια στιγμή που το θέμα δεν πρέπει να περιοριστεί μόνο σε πανεπιστημιακό επίπεδο.

Οι διαδηλώσεις της Τετάρτης ή Πέμπτης πρέπει να συνεχιστούν. Προτάσεις για κλιμάκωση του αγώνα πρέπει να βρεθούν, ώστε να έχουμε ακόμα μια επιτυχία. Ο αντίπαλος στηρίζεται σε μια κόπωση του κινήματος. Εμείς στηριζόμαστε στην εκτίμηση πως ο πολύμηνος αγώνας τώρα πρέπει να συνεχιστεί.

Δύναμη είναι ο θυμός για την εμπρηστική και αλαζονική πολιτική του ίδιου του Καραμανλή. Δύναμη είναι η συνείδηση ότι οι διαδηλώσεις της Δευτέρας στη Γερμανία δύο χρόνια πριν, τα μαζικά ανυποχώρητα ξεσπάσματα της γαλλικής νεολαίας που ματαίωσαν το «Νόμο Πρώτης Απασχόλησης» της γαλλικής κυβέρνησης αποτελούν, μαζί με τα μηνύματα των 200.000 διαδηλωτών στη Βιτσέντσα της Ιταλίας στις 17/2, τον οδηγό, το νήμα. Το κίνημα των καταλήψεων, το κίνημα για το άρθρο 16, για τη ματαίωση του νόμου-πλαισίου, είναι τμήμα αυτών των νέων μεγάλων, μαζικών και νικηφόρων αγώνων στην Ευρώπη.