ΓΣΕΕ – ΣΕΒ: Τα συνεταιράκια

Το προηγούμενο δεκαήμερο πραγματοποιήθηκε, με πρωτοβουλία της ΓΣΕΕ, συνάντηση με τις εργοδοτικές οργανώσεις προκειμένου να συζητηθούν οι συνέπειες της κρίσης και πρωτίστως το θέμα της ανεργίας. Οι "κοινωνικοί εταίροι" συμφώνησαν ότι το νομικό πλαίσιο για τις εργασιακές σχέσεις είναι επαρκές και ότι το ζήτημα βρίσκεται στην διαχείριση κονδυλίων και πόρων για την απασχόληση και την τόνωση της επιχειρηματικότητας. Επίσης συμφώνησαν να επεξεργαστούν άμεσα και να υποβάλλουν στο υπουργείο απασχόλησης προτάσεις.Αυτά λέει το ρεπορτάζ. Κάποιες δηλώσεις ίσως λένε κάτι παραπάνω. Ι. Παναγόπουλος (πρόεδρος ΓΣΕΕ) "… Κάναμε μια εξαντλητική συζήτηση με τους εκπροσώπους των εργοδοτικών οργανώσεων. Συμφωνήσαμε σε κάποια πράγματα που αφορούν κώδικες, κανόνες και συμπεριφορές και που πρέπει ως μήνυμα να εκπέμψουμε σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία". Δ. Δασκαλόπουλος (πρόεδρος ΣΕΒ) "Μπροστά στις πρωτοφανείς συνθήκες που αντιμετωπίζουμε δεν μπορεί να είμαστε κοινωνικοί ανταγωνιστές, πρέπει να είμαστε κοινωνικοί εταίροι, έως και συνεταίροι… Νομίζω σήμερα, βρήκαμε πολλά σημεία σύγκλισης και κανένα σημείο ουσιαστικής διαφωνίας. ". Και από τη μεριά της υπουργού: "Η κυβέρνηση αλλά και το υπουργείο Απασχόλησης προσβλέπουμε σε συνεργασία με τους κοινωνικούς εταίρους και περιμένουμε τις αποφάσεις τους". Αυτό ήταν, μπροστά στην κρίση είμαστε όλοι ενωμένοι, χωρίς αντιπαλότητες και ιδιαίτερα συμφέροντα, συνεταιράκια βρε αδελφέ. Ας έρθουν τώρα όσοι κορόιδευαν τον Λάσκαρη, υπουργός εργασίας το 1974, ο οποίος δήλωσε ότι δεν υπάρχει ταξική πάλη, να δούνε τις "παραγωγικές τάξεις" ενωμένες. Αυτό εξάλλου δεν ήταν το μήνυμα που ήθελε να εκπέμψει στην κοινωνία ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ όταν μιλούσε για συμφωνία σε κώδικες, κανόνες και συμπεριφορές; Τι άλλο να πει ο πρόεδρος της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών; Ότι την κρίση την δημιούργησε το κεφάλαιο και ότι αυτό θα πρέπει να την πληρώσει; Ότι οι εργαζόμενοι δεν πρόκειται να κάνουν ούτε ένα βήμα πίσω από τις κατακτήσεις και τα δικαιώματά τους; Ότι κάθε απόλυση και κάθε εργοδοτική αυθαιρεσία θα βρίσκει μπροστά της το εργατικό και το συνδικαλιστικό κίνημα; Είμαστε με τα καλά μας; Ο άνθρωπος είναι κοινωνικός εταίρος. Ο ρόλος του, όπως τον αντιλαμβάνεται, είναι να αποτελεί θεσμικό παράγοντα του συστήματος και να προσπαθεί να συνδιαχειριστεί τις καταστάσεις και κυρίως τις δύσκολες. Σιγά μην απαρνηθεί αυτό το ρόλο –και τα πλεονεκτήματα που του δίνει– προκειμένου να γίνει συνδικαλιστής.Εξάλλου όλα αυτά τα χρόνια και ιδιαίτερα πέρυσι και φέτος ο δικομματισμός μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα έχει δώσει συγκεκριμένα δείγματα γραφής και όποιος περιμένει να τα αλλάξει μπροστά στην κρίση αυταπατάται. Όσο για τα υπόλοιπα; Ασφαλώς και το νομικό πλαίσιο στην Ελλάδα είναι αρκετό –και πολύ πιο προχωρημένο από πολλές ευρωπαϊκές χώρες– για να γίνει ο εργαζόμενος απασχολήσιμος-λάστιχο. Προφανώς αυτό που ενδιαφέρει τους εργοδότες είναι τα κρατικά κονδύλια για τη δήθεν ενίσχυση της απασχόλησης που είναι κατ’ ευθείαν ενίσχυση των επιχειρηματιών. Όσο για το τι συμβαίνει στην αγορά εργασίας σιγά μην απασχολήσει τους θεσμικούς παράγοντες.