Για το χαμό του Θόδωρου Αγγελόπουλου

Φτωχότερη η χώρα, φτωχότερη η Αριστερά και η τέχνη

Το φυσικό σκηνικό άρρηκτα δεμένο με την πραγματικότητα της χώρας. Σαν φωτογραφία που απεικονίζει ένα γνώριμο, υγρό, μελαγχολικό τοπίο. «Η άλλη Θάλασσα» έμεινε στη μέση ένα κρύο και βροχερό απόγευμα σε μια εργατική περιοχή της Αττικής. Ένα απόγευμα σημαδιακό, απόλυτα ταιριαστό με τη θλίψη που απλώνεται πάνω από την Ελλάδα της κρίσης, έφυγε απροσδόκητα από τη ζωή, την ώρα των γυρισμάτων, ο Θόδωρος Αγγελόπουλος.

Η χώρα είναι ακόμα πιο φτωχή, ακόμα πιο άδεια από εικόνες, μηνύματα, θύμησες. Ο αθεράπευτα αριστερός Θόδωρος Αγγελόπουλος, με τις πολλές διακρίσεις, έφυγε, μάλλον, όπως θα ‘θελε… Διαμορφώνοντας ένα πλάνο, μια φωτογραφία, μια ακόμα αλήθεια.

Με τις ταινίες του ανέδειξε με μοναδικό τρόπο την ελληνική πραγματικότητα. Σκιαγράφησε με εικόνες, χρώματα και συναισθήματα τη δύσκολη πορεία ενός λαού που προσπαθεί να ορθοποδήσει. Μίλησε με το δικό του καθηλωτικό τρόπο για την Αριστερά, καταθέτοντας ένα κινηματογραφικό χρονικό της πορείας της τον 20ο αιώνα.

Από χτες το απόγευμα η χώρα, η Αριστερά, η τέχνη είναι φτωχότερες. Από χτες το απόγευμα ο χορός του Μάνου Κατράκη γίνεται συγκλονιστική κραυγή για τη χώρα που πεθαίνει, για το όνειρο που χάνεται, για την «άλλη θάλασσα» που δεν θα τελειώσει ποτέ.