Για τις νέες προκλήσεις Ερντογάν στην Κύπρο

Ο εκπρόσωπος του τουρκικού επεκτατισμού που κατέχει παράνομα το 40% της Κύπρου, γιόρτασε την 47η επέτειο της εισβολής με μια εξαγγελία. Χωρίς περιστροφές, με λόγια και πράξεις, δηλώνει ότι η Κύπρος έχει χωριστεί σε δύο κράτη και πλέον δεν υπάρχει Κυπριακή Δημοκρατία. Τώρα, με τελετουργικά κατακτητή, ανακοινώνει την κατάληψη και της Αμμοχώστου. Τις ίδιες μέρες, τα ΜΜΕ στην Άγκυρα κλιμακώνουν, με κραυγές σαν αυτές του απόστρατου ναύαρχου που απειλεί ότι «η Ελλάδα θα χάσει την κυριαρχία στα 21 νησιά που έχει εξοπλίσει»…

Τα «αποτρεπτικά εργαλεία» των ευρωπαϊκών δυνάμεων, των ΗΠΑ, του ΟΗΕ, μοιάζουν τεράστια κοροϊδία. Οι Μεγάλες Δυνάμεις συνδιαλέγονται με τον Ερντογάν και δεν εμποδίζουν καθόλου τα επεκτατικά του σχέδια, αρκεί να παραμένει (έστω κι έτσι) στη δυτική συμμαχία. Ούτε φυσικά η Ρωσία παρεμβαίνει. Η στάση της Αθήνας, από την άλλη, είναι εντελώς κωμικοτραγική. Εμμένει σε έναν «διάλογο» με τουρκική ατζέντα και ελπίζει μόνο σε βοήθεια από άνωθεν δυνάμεις. Το καλοκαίρι δεν είναι «ήσυχο», όπως καθησύχαζαν. Κανείς δεν έχει αποποιηθεί τους σχεδιασμούς του, ιδιαίτερα δε η επεκτατική και νεο-οθωμανική Τουρκία.

Δεν είναι μακρινά σενάρια ούτε η σαλαμοποίηση, μέχρι και καταβρόχθιση ολόκληρης της Κύπρου από την Τουρκία, ούτε φυσικά η μετατροπή του νησιού σε «αβύθιστο αεροπλανοφόρο» των δυνάμεων που ανταγωνίζονται για να κυριαρχήσουν στη ΝΑ Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή. Αυτό πρακτικά σημαίνει την υποδούλωση του ελληνισμού στην Κύπρο στο πλαίσιο της προωθούμενης συρρίκνωσης σε όλη την περιοχή (Θράκη, Αιγαίο, κρητικό πέλαγος, Δωδεκάνησα, Κύπρος). Όταν νέες προδοτικές συμφωνίες εξυφαίνονται και ο Αττίλας (1, 2 κ.λπ.) επελαύνει διαχρονικά, η σιωπή του συνόλου σχεδόν των πολιτικών δυνάμεων είναι συνενοχή.

Η Κύπρος είναι πολύ κοντά, η αδελφοποίηση Ελλάδας και Κύπρου είναι δρόμος αντίστασης και πάλης ενάντια στις Μεγάλες Δυνάμεις και τον τουρκικό επεκτατισμό, είναι μονόδρομος ελπίδας.