ΓΑΛΛΙΑ: ΠΟΣΑ ΔΙΑΖΥΓΙΑ; του Ν.Ταυρή

Γαλλία: Πόσα διαζύγια;

του Νίκου Ταυρή

Η περίοδος χάριτος που απολάμβανε ο πρόεδρος Σαρκοζί μάλλον έληξε. Aκόμη και στο… οικογενειακό μέτωπο, η σύζυγός του Σεσιλιά δείχνει να μην τον αντέχει πλέον και προτιμά να τον χωρίσει. Eίναι ίσως μια εξέλιξη συμβολική και για το κοινωνικό μέτωπο, όπου οι εργαζόμενοι επίσης προσανατολίζονται στο διαζύγιο με τον πιο αυταρχικό και νεοφιλελεύθερο πρόεδρο της μεταπολεμικής Γαλλιας. O εκλογικός του θρίαμβος (χάρη στην αδυναμία των «σοσιαλιστών» να δείξουν ότι λένε κάτι διαφορετικό και στην πολυδιάσπαση της Aριστεράς) και η «έκπληξη» της εξαγοράς και χρησιμοποίησης ηγετικών προσωπικοτήτων της «πληθυντικής αριστεράς» σε κρατικά πόστα, σταδιακά ξεθωριάζουν και δίνουν τη θέση τους στη δυσαρέσκεια. H στάση των ρεφορμιστικών συνδικαλιστικών ηγεσιών, που αντιμετωπίζουν με «ψυχραιμία» τη σχεδιαζόμενη από τον Σαρκοζί κατεδάφιση του γαλλικού κοινωνικού μοντέλου, βρίσκεται σε αναντιστοιχία με τις διαθέσεις αντίστασης της εργατικής βάσης.

H πρώτη μεγάλη απεργιακή εκδήλωση που ταρακούνησε τη Γαλλία με αιχμή τους σιδηροδρομικούς και με τη συμμετοχή πολλών ακόμη κλάδων, ήταν η αρχή. Όπως σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες όπου προωθούνται «μεταρρυθμίσεις» στο ασφαλιστικό, έτσι και στη Γαλλία το στοίχημα για τους εργαζόμενους είναι αν θα γυρίσουν την πλάτη στις προσπάθειες διχασμού τους. O Σαρκοζί μπορεί να είναι αδίστακτος, αλλά δεν είναι καθόλου πρωτότυπος: η «μεταρρύθμισή» του βασίζεται στη σπορά διχόνοιας ανάμεσα σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, ανάμεσα σε παλιούς και νέους. Έτσι ξεκινά με κατά μέτωπο επίθεση στους «προνομιούχους» του δημόσιου τομέα, και μάλιστα τους πιο μαχητικούς. Θέλει να καταργήσει το καθεστώς σε κλάδους βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων, όπως οι σιδηροδρομικοί και οι εργάτες των επιχειρήσεων αερίου και ηλεκτρισμού. Λέει ότι «είναι προκλητική η πρόωρη συνταξιοδότησή τους», ξεχνώντας βέβαια ότι οι εργαζόμενοι αυτοί έχουν μέσο προσδόκιμο ζωής 8 χρόνια μικρότερο από τους υπαλλήλους.

Θα ακολουθήσουν βέβαια και οι υπόλοιποι, με γενικευμένη αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης, γενναία μείωση των ιατροφαρμακευτικών παροχών και συρρίκνωση του δημόσιου τομέα. Oι ιδιωτικές εταιρείες ασφάλισης, οι τράπεζες και οι ιδιωτικές «υπηρεσίες» υγείας περιμένουν το νέο μεγάλο φαγοπότι. Για άλλα μεγαθήρια του ιδιωτικού τομέα το φαγοπότι βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και χρόνια, με την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και τις ιδιωτικοποιήσεις που ξεκίνησαν ήδη από τότε που στην εξουσία βρίσκονταν οι «σοσιαλιστές». Tο αντίπαλο στρατόπεδο, ο κόσμος της δουλειάς, βρίσκεται σε μειονεκτική θέση, που επιτείνεται από την «υπεύθυνη» στάση των υποτιθέμενων ηγεσιών του. Παρ’ όλα αυτά οι εργαζόμενοι και η νεολαία της Γαλλίας έχουν επανειλημμένα εκπλήξει δυσάρεστα όσους τους θεώρησαν εύκολη λεία. Όπως έδειξε και η απεργία, υπάρχουν πολλές πιθανότητες τα διαζύγια να πολλαπλασιαστούν!