G20 και ΝΑΤΟ: Δυο σημαντικές σύνοδοι για το σύστημα, του Νίκου Ταυρή

Πριν 3 εβδομάδες περίπου έγιναν οι σύνοδοι του G20 στο Λονδίνο και του ΝΑΤΟ στο Στρασβούργο. Και οι δύο είχαν ιδιαίτερη σημασία για το σύστημα, αφού πραγματοποιήθηκαν στο φόντο της μεγαλύτερης κρίσης που γνωρίζει ο καπιταλισμός μεταπολεμικά. Οι αρχηγοί των κρατών που μαζεύτηκαν επεδίωκαν να βρεθούν “λύσεις” για τις αγορές, αλλά και να δουν πως θα πορευτεί το ΝΑΤΟ το επόμενο διάστημα. Και, ενώ φαίνεται να είναι δύο σύνοδοι με διαφορετικά περιεχόμενα και ατζέντες, στην ουσία πρόκειται για δύο διαφορετικές εκφάνσεις της πολιτικής του συστήματος.

Το πρώτο πράγμα που κάποιος αναρωτιέται για το G20 είναι: Πώς δημιουργήθηκε αυτό το όργανο-διευθυντήριο που αποφασίζει για τις τύχες ολόκληρου του πλανήτη; Με ποιες διαδικασίες θεσμοθετήθηκε; Ποια κράτη ρωτήθηκαν; Συμφωνούν όλοι στη δημιουργία του και στην εξουσία που έχει; Ρητορικές οι ερωτήσεις, αφού είναι γνωστές οι απαντήσεις. Ρωτήθηκαν μόνο αυτοί που συμμετέχουν, και οι άλλοι είναι υποχρεωμένοι να ακολουθούν. Όπως γίνεται και με το G8, με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), με την Παγκόσμια Τράπεζα και με μια σειρά από τέτοιους οργανισμούς που δημιουργεί το σύστημα για να μπορεί να ελέγχει τον πλανήτη πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά.

Δεύτερο, οι αποφάσεις του G20 ποιες ήταν; Έγιναν πολλές συζητήσεις και πάρθηκε μία απόφαση: να δοθούν 1,1 τρισ. δολάρια στο ΔΝΤ και στην Παγκόσμια Τράπεζα για να “βοηθήσουν” τις χώρες που αντιμετωπίζουν προβλήματα και να τονώσουν το παγκόσμιο εμπόριο. Έβαλαν δηλαδή το λύκο να φυλάει τα πρόβατα! Οι μηχανισμοί που ευθύνονται για την επιβολή του νεοφιλελευθερισμού, καλούνται τώρα να διαχειριστούν τα δάνεια προς τις χώρες τις οποίες βούλιαξαν με την πολιτική τους. Η επιλογή των “20” ήταν συγκεκριμένη. Το αντίδοτο στην κρίση είναι ακόμα περισσότερος νεοφιλελευθερισμός – όσο τρελό κι αν φαίνεται αυτό για τον κοινό νου. Κρατική παρέμβαση μόνο για να σωθούν οι τράπεζές τους και οι επιχειρήσεις τους, και από εκεί και πέρα, ακόμα περισσότερος νεοφιλελευθερισμός. Διότι για να χορηγήσουν δάνεια σε κάποια χώρα, επιβάλλουν σειρά διαρθρωτικών αλλαγών. Έτσι εμπεδώθηκε ο νεοφιλελευθερισμός σε μια σειρά χωρών. Οι “20” έκαναν τις επιλογές τους: Την κρίση θα την πληρώσουν οι πολλοί, και όχι απλά σε βάθος χρόνου, αλλά από τώρα, άμεσα.

Όμως το πρόβλημα της κρίσης δεν θα αντιμετωπιστεί μόνο με οικονομικά μέτρα. Θα αντιμετωπιστεί και με νέα φυγή προς τον πόλεμο, με απώτερο σκοπό να αναζωογονηθεί η οικονομία μέσα από την παραγωγή όπλων και την καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων. Έτσι στη “μεγαλοπρεπή τελετή” του ΝΑΤΟ για τα 60χρονα του πλέον δολοφονικού οργανισμού, επιχείρησαν να βρουν τρόπους για να τεθεί υπό έλεγχο η κατάσταση στο Αφγανιστάν, ώστε να δοθεί η δυνατότητα για νέα μέτωπα. Το βασικό ζήτημα ήταν πώς θα ενισχυθούν οι εκεί νατοϊκές δυνάμεις, κι αν τα ευρωπαϊκά κράτη θα στείλουν επιπλέον στρατό ή όχι. Αυτό που αποφασίστηκε τελικά ήταν η αύξηση της οικονομικής και αναπτυξιακής “βοήθειας”, αλλά και να βρεθεί μια φόρμουλα αποστολών αστυνομικών δυνάμεων, ενισχύοντας την παροχή “πολιτικής βοήθειας” προς το κατοχικό καθεστώς.

Όμως, και για να γίνει η σύνοδος του ΝΑΤΟ στο Στρασβούργο κηρύχτηκε πόλεμος ενάντια σε μια ολόκληρη πόλη. Χιλιάδες αστυνομικοί, συνεπικουρούμενοι από στρατιωτικές μονάδες, κήρυξαν στρατιωτικό νόμο στην πόλη για να μπορέσουν οι ηγέτες του ΝΑΤΟ να γιορτάσουν την επέτειό του μακριά από τις χιλιάδες που διαδήλωναν εναντίον τους. Άλλωστε, και στο Λονδίνο τα ίδια έγιναν, με αποτέλεσμα το θάνατο ενός διαδηλωτή από την αστυνομία.

Τι ειρωνεία, οι οργανισμοί που τάχα φτιάχτηκαν για το καλό του κόσμου να συγκεντρώνουν τόσο πολύ την αποδοκιμασία του! Υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη ότι έχουν χρεοκοπήσει και αποτύχει;

Νίκος Ταυρής